ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

ดอกไม้ร่วง

@กว่าจะเป็นดอกไม้ในโลกสวย
ระย้าย้วยรวยรินกลิ่นบุปผา
ได้ชื่นชมกลีบผ่องละอองตา
ใช้เวลาเนิ่นนานผ่านเดือนปี

@เพื่อผีเสื้อเยื้องร่างแผ่กางปีก
มาจากซีกป่ากว้างไกลต่างที่
ร่ายแพรห่มพรมบุปผาวนาลี
ต่อชีวีชีวันนิรันดร

@ชุ่มสายฝนลมหนาวพราวเกสร
แทรกขึ้นช้อนฟ้าฝันวันเยาว์อ่อน
เริ่มผลิดอกออกช่ออรชร
กลับมารอนโรยร้างห่างรังเรือน

@ถึงวันลาไกลต้นร่วงหล่นน้ำ
เจ้าพระยาร่ำน้ำตามาเป็นเพื่อน
แม้สายลมแสงดาวราวลางเลือน
เคยตามเตือนความหวังระวังระแวง

@โอ้ดอกไม้เคยหอมยอมทิ้งต้น
เหมือนไร้มนต์หนไหนไม่มีแสง
ความมืดจึงยืดยาวราวกำแพง
หมดสิ้นแรงระหว่างกลางเจ้าพระยา

@สายน้ำทิพย์ช่วยอุ้มร่างกลางคลื่นฝัน
ใต้เงาจันทร์ระยิบยับกับพื้นหล้า
ด้วยความรักเอื้อเฟื้อเมื่อเจ้ามา
สู่ธาราอาณาจักรรักนิรันดร์

//////////////////
ขอมอบอุทิศแด่น้องวนิดานักเรียนที่กระโดดแม่น้ำเจ้าพระยาเมื่อ ๓ ก.ย.ที่ผ่านมาจงสู่สุคตินิรันดร์ตลอดไป
พงศ์ภัณฑ์
๕/๙/๕๖

[D]

ดอกแห้งโหย โรยแล้ว แววจะร่วง
กลีบด่างดวง กลวงห่อ รอลดหลั่น
ซีดเซียวสร้อย หงอยเหงา เฉาทุกวัน
ขาดน้ำปัน พลันท้อ เหี่ยวห่อใบ

รอหยาดฝน บนฟ้า จนล้าอ่อน
หวังอาทร จากคน หาสนไม่
ต่างเขามี คู่เคล้า ยวนเย้าไป
ดอกหญ้าไร้ ใครมอง หม่นหมองจริง

"ดิน"

[พ.พิมพา]

ดอกแห้งโหย โรยแล้ว แววจะร่วง
กลีบด่างดวง กลวงห่อ รอลดหลั่น
ซีดเซียวสร้อย หงอยเหงา เฉาทุกวัน
ขาดน้ำปัน พลันท้อ เหี่ยวห่อใบ

รอหยาดฝน บนฟ้า จนล้าอ่อน
หวังอาทร จากคน หาสนไม่
ต่างเขามี คู่เคล้า ยวนเย้าไป
ดอกหญ้าไร้ ใครมอง หม่นหมองจริง

"ดิน"

ดอกหญ้าน้อยลอยคว้างข้างบึงน้ำ
เคยชุ่มฉ่ำเริงร่ายคล้ายกับนิ่ง
ยามลมไล้ไหวระลอกพรายดอกพริ้ง
กลับมาทิ้งดอกดวงร่วงลงมา

สีม่วงหม่นทนหนาวคราวฝนหยาด
ดอกสะอาดเปื้อนปนจนไร้ค่า
ขอเช็ดคราบน้ำใสในแววตา
อาบแก้มพร่าด้วยสองมือถือครอบครอง

///////////////
พงศ์ภัณฑ์
๖/๙/๕๖