ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

อันความรัก ความจริง วิ่งสวนทาง
ทุกก้าวย่าง ต่างฝืน ทุกคืนผ่าน
มีหลายสิ่ง สิงเข้า เย้าดวงมาน
เกินประสาน รอยร้าว เศร้ากมล

ฉันมันแค่ กองหลัง ฟังเขาด่า
สะกัดบอล พลาดท่า เขาว่าบ่น
ไม่เด่นเหมือน กองหน้า กล้าเดินชน
เก็บงำทน เพราะรัก ภักดิ์นิรันดร์

ความเสียใจ ที่ฉัน พลันได้พบ
เมื่อประสพ คบหา พาหวาดหวั่น
จึงได้รู้ ว่าเสียใจ ในทุกวัน
มากเกินขั้น รับไหว ได้พบมา

มีความสุข ใช่ไหม ใจฉันช้ำ
การกระทำ เช่นนี้ มิเข้าท่า
ล่อหลอกลวง หาญหัก เช่นผักปลา
แสนเหนื่อยล้า ระอาจิต คิดชิงชัง

เจ็บแสนเจ็บ ไม่เคย เอ่ยปากบ่น
ยอมอดทน อดกลั้น วันหลายครั้ง
เกิดความเหงา เข้ารุม สุมชีวัง
น้ำตาพัง รั้งกลับ ปรับฤทัย

โยนคำถาม ยวนเย้า เขามุ่งเน้น
บอกเนื้อเย็น คนดี รอพี่ไหม
สร้างฐานะ มั่นคง หลงภูมิใจ
เป็นคำอ่อย ปล่อยใจ ให้หลงชัวร์

หมอฟันธง ตรงแน่ ดวงแดซ่าน
ทั้งการงาน เจิดแท้ แม่ทูนหัว
เป็นเนื้อนา บุญหนอ ที่ก่อตัว
ตามชะตา อย่ากลัว มัวพะวง

ทำมาเป็น สู่รู้ เธอคู่ฉัน
ไม่มีวัน นั้นหรอก อย่าบอกส่ง
ไส้ในพุง กี่ขด คดเคี้ยวลง
ความซื่อตรง หามีไม่ ในใจเธอ
พันทอง
๔/๐๙/๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เลิกเพ้อพก ซักที จะดีไหม
เลิกร่ำไห้ ครวญคร่ำ นำเสนอ
เลิกอาวรณ์ โศกเศร้า เหงา-ละเมอ
เลิกมาเจอ-มาพบ ขอ..จบกัน ..
 
..เธอจะอยู่ อย่างไร ไม่เกี่ยวข้อง
เธอจะนอง-น้ำตา อย่าบอกฉัน
เธอเป็นตาย-ร้ายดี ในชีวัน
เธอสุขสันต์-หมองหม่น มิสนใจ..
 
..ดวงฤดี สุดแสน เจ็บแค้นนัก
กระลาพิน สิ้นรัก แล้วผลักไส
ตัดสัมพันธ์ มิเหลือ แม้เยื่อใย
จนหม่นไหม้ หมองมาน เกินทานทน..
 
..จะให้ฉัน ร้าวฤดี สัก..กี่ครั้ง
จะภินท์พัง ชีวี อีก..กี่หน
จะให้ฉัน ทรมาน ร้าวรานมน
หรือ..ต้องทน จนกว่า ชีวาวาย..
 
..หยุดจองเวร-จองกรรม กันเสียเถอะ
ไม่ต้องเจอะ เจอกัน เพราะมัน..สาย
ไม่มีทาง เหมือนเก่า เพราะ..เราคลาย
รักสลาย ได้..พราก ..ตายจากจินต์
 

[panthong.kh]

ได้ยินคำ พร่ำเพ้อ ละเมอบ่น
ช้ำกมล ทนต่อ รอถวิล
ดวงฤทัย ไหวหวาม ลามชีวิน
ถึงห้วงจินต์ มิหยุด สุดอาลัย

จะเว้าวอน อ้อนออด ต้องจอดจบ
เขื่อนทำนบ แตกต่าง ห่างไฉน
แสนกลืนกล้ำ ร่ำเรียก เพรียกถึงใคร
เขาคงไม่ ยินยล จนรำคาญ

อนาถแท้  แดดิ้น สิ้นรังรัก
ดวงฤดี นี้หัก รักตายด้าน
เคยอุ่นเอื้อ เจือจิต ริดรอนราน
เกินประสาน เสียแล้ว แววระทม

ไม่เป็นไร หรอกหรอ ถึงท้อแท้
เกินเหลียวแล เหินห่าง อ้างว้างขม
รักจืดจาง ทางใจ ให้ตรอมตรม
รักไม่สม จมดิ่ง หญิงขอลา
พันทอง
๔/๐๙/๕๖
 

[ไพร พนาวัลย์]

จะรีบลาไปไหนไยรีบร้อน
ใจบังอรร้อนรุ่มใครรุมว่า?
ใจเย็นเย็นไว้ก่อนจะหย่อนปลา
เดี๋ยวก็มาติดเบ็ดขอดเกล็ดยำ

ถ้ารักแล้วต้องรออย่าท้อแท้
เพียงใจแน่เด็ดเดี่ยวอย่าเทียวย่ำ
ให้กำลังใจกันในวันช้ำ
อย่าตอกย้ำคำร้อยให้น้อยใจ

คงสักวันข้างหน้ายังกล้าสู้
คงได้รู้แจ่มแจ้งดั่งแทงไส้
ถ้าไม่ลองไม่รู้วู่วามไย
ร่ำร้องไปใครฟังคงนั่งซึม

ถ้ารักยังระแวงตะแคงข้าง
ดั่งปลาย่างลนไฟคงไม่ปลื้ม
ประเดี๋ยวรักประเดี๋ยวหลงเดี๋ยวคงลืม
จะดูดดื่มเพียงใด ถ้าใจเบา

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

จะลาไป บวชชี หนีความช้ำ
โดนเธอยำ จำจด รันทดเฉา
อยู่ก็อาย ชาวบ้าน ย่านท้ายเรา
ลือจนเข้า ถึงกรุง ยุ่งนักเออ

อันเรื่องรัก ปักจิต คิดถ้วนถี่
วิ่งตรงรี่ ที่ใจ ข้างในเผลอ
บางครั้งลืม ตาตื่น สะอื้นเจอ
น้ำตาเอ่อ ท่วมห้อง ต้องรีบเช็ด

บางครั้งนั่ง ระเบียง เพียงหวังว่า
ลมโชยมา พารัก มาทักเบ็ด
เงียบสงัด จัดจาน หว่านเอาเคล็ด
ปลาเก๋าเด็ด เบ็ดขาด พลาดเหมือนเดิม
พันทอง
 

[รัตนาวดี]

<a href="http://www.youtube.com/v/Y_Ca7bU56GY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Y_Ca7bU56GY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

กำลังเศร้าค่ะ 

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/r8RPZHq0mOg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/r8RPZHq0mOg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ฉันเบื่อหน่าย คล้ายคน หม่นมัวทุกข์
ไร้ความสุข ปลุกปลอบ มามอบเสริม
ซังกะตาย กายใจ มิไหวเคลิ้ม
ตั้งแต่เริ่ม รู้ว่า มาเป็นรอง

ชะตารัก ผลักผัน ดันถีบส่ง
นึกงวยงง คงพลาด ขาดแสงส่อง
กี่ฟ้าฝน ทนหวัง ยังลำพอง
กลับต้องหมอง ทุกครา พารันทด

ก้มหน้ากลับ รับกรรม ที่ซ้ำบ่อย
กลืนน้ำกร่อย ปล่อยปละ ใจสลด
ไม่มีวัน หรรษา จะปรากฏ
ก็ของด น้ำใต้เข่า มิเอาครอง

"ดิน"

[panthong.kh]

http://www.youtube.com/watch?v=Y_Ca7bU56GY

กำลังเศร้าค่ะ 

 
เรื่องความเศร้า ความทุกข์ มาลุกไล่
กายเผาไหม้ เป็นผง งงเหลือเอ่ย
พลาดรักไป ใจเฉา เหงาตายเคย
จึงได้เปรย ปากบอก ออกเป็นเพลง
พันทอง
 

[panthong.kh]

http://www.youtube.com/watch?v=r8RPZHq0mOg

ฉันเบื่อหน่าย คล้ายคน หม่นมัวทุกข์
ไร้ความสุข ปลุกปลอบ มามอบเสริม
ซังกะตาย กายใจ มิไหวเคลิ้ม
ตั้งแต่เริ่ม รู้ว่า มาเป็นรอง

ชะตารัก ผลักผัน ดันถีบส่ง
นึกงวยงง คงพลาด ขาดแสงส่อง
กี่ฟ้าฝน ทนหวัง ยังลำพอง
กลับต้องหมอง ทุกครา พารันทด

ก้มหน้ากลับ รับกรรม ที่ซ้ำบ่อย
กลืนน้ำกร่อย ปล่อยปละ ใจสลด
ไม่มีวัน หรรษา จะปรากฏ
ก็ของด น้ำใต้เข่า มิเอาครอง

"ดิน"

มาเป็นรอง ของใคร ไยครวญคร่ำ
อย่าตอกย้ำ ช้ำใจ ให้ลอยล่อง
ปล่อยไปเถิด เกิดดี มีคนปอง
ขืนมัวหมอง หม่นไหม้ จักไร้การ

เงยหน้ามอง ดวงดาว ที่พราวฟ้า
ขืนก้มหน้า มองดิน สิ้นห้าวหาญ
ทำจิตใจ ให้สนุก สุขสำราญ
หากชอบหวาน เติมตาลอ้อย อร่อยจริง
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

เป็นมนุษย์สุดดีได้มีรัก
แม้อกหักไม่บ่นเฝ้าทนนิ่ง
เพื่อได้รู้ความรักมักช่วงชิง
จะเป็นหญิงหรือชายมันคล้ายกัน

มีความรักพักใจยามไร้คู่
เพียงได้รู้คู่ตัวขอบรั้วกั้น
มิต้องการแก่งแย่งแค่แบ่งปัน
เพียงสัมพันธ์วันเศร้าวันเหงาทรวง 

มิต้องการครอบครองคนต้องห้าม
ขอเพียงข้ามบางสิ่งยามทิ้งช่วง
ยามที่ใจเธอว่างห่างแดดวง
ขอพุ่มพวงปรานีคนมีกรรม 

นางเอกนั้นฝันหวานบนลานรัก
ยาวนานนักแล้วหนาควรลาร่ำ
ให้โอกาสนางรองได้ร้องรำ
ขอชื่นฉ่ำเพียงนิด  อย่าคิดนาน

“ไพร พนาวัลย์”
 

<a href="http://www.youtube.com/v/XFnPDTBzHuo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/XFnPDTBzHuo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

ต้องมีวัน เราสอง ปองมั่นหมาย
ชีวาวาย ยังรัก ใช่หักหาญ
น้ำหล่อเลี้ยง เติมเต็ม เข้มทนทาน
เกินประมาณ เสมอ อย่าเพ้อครวญ

ถึงมิใช่ นางเอก ที่เสกแต่ง
ไม่เคยแล้ง แสร้งทำ ให้กำสรวล
ร้อยราตรี ยิ้มรับ ปรับเนื้อนวล
ไม่เรรวน สักนิด สิทธิ์ของใจ

เป็นนางรอง ของใคร ขอให้รัก
พร้อมสมัคร ปักตรึง ซึ้งแค่ไหน
กว่าจะรู้ สู้ฝืน ขื่นเพียงใด
น้ำข้างใน ไหลริน จินต์กล้ำกลืน

ไม่ยอมแพ้ หรอกหนอ ถึงท้อทด
ความสลด มีบ้าง ต้องร้างฝืน
อกกลัดกลุ้ม รุมเข้า เฝ้าหยัดยืน
เก็บความขื่น กลืนกลับ ยิ้มรับมัน
พันทอง
๕/๐๙/๕๖