ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ยุทธภพ สยบให้ เมื่อไรหรือ
แค่รามือ เท่านั้น หวั่นจริงหนอ
ฤทธิ์มีดบิน ปิ่นปัก นักรักจอ (หงวน)
ขืนมาจ้อ จิ้มจ้วง เดี๋ยวดวงซวย

พิณพิฆาต สาดสาย ร้ายยิ่งนัก
บรรเลงรัก สักยก อกแทบม้วย
โหนสลิง ไม่ไหว ใจระทวย
คุณพระช่วย กระบี่บิ่น สิ้นกระบวน
พันทอง
ขอประลองสักตั้ง หากข้าแพ้ข้ายอมให้ท่านบั่นคอ
 

โอ้ แม่นางพันทองอยากลองยุทธ
โดนจี้จุดยามใดร่ำไห้หวน
พิณพิฆาตขาดสะบั้นเสียงรัญจวน
เจ้าอย่ามายียวน จงด่วนไป

เห็นรูปร่างอ้อนแอ้นรำแพนฟ้อน
เดี๋ยวจะนอนหมดแรงสำแดงให้
มิอยากเชือดอิสตรียังมีไฟ
ยามเข้าใกล้โดนจี้จุด พิณหลุดมือ

กลับไปเรียนมาใหม่แม่ไก่อ่อน
พอถูกต้อนเข้ามุม,หลุม,มืดตื้อ
มิอยากจะบั่นคอให้คนลือ
มันเสียชื่อ...ลิ้วเฮียง ตกเตียงตาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ไร้นวล^^]

(ถึงท่านจอมยุทธขลุ่ย)

๐คิดใคร่ครวญกระบวนเพลงบรรเลงร่าย
ดูคลับคล้ายชัยกระชั้นด้วยมั่นท่า
เพ่งพิเคราะห์อาการร้อยมารยา
ละลวยล้ากลับผสานลมปราณปรุง

๐พอเราเผลอเธอโถมโหดโหมหาญ
สร้อยสังวาลย์สาดซัดเป็นหมัดพุ่ง
แรงพันชั่งเฉียบฉินท์บินกระทุ้ง
ทรวงสะดุ้งเดชเด่นด้วยเล่นเกิน

๐จึงเตือนท่านขลุ่ยค่อยอย่าร่อยร้าย
มิอาจหมายกิริยานารีเผิน
ช้างเสือสิงห์ซึ่งหน้าเราเผชิญ
ฤทธิ์มิเกินกานดามารยายวนฯ

[รัตนาวดี]

ถ้าประหม่ามีใหม่ให้น้องเคี้ยว
กินก๋วยเตี๋ยวสักชามหรือตามสั่ง
ผัดกระเพราก็ดีเจ้านี้ดัง
อิ่มแล้วนั่งร้านใหม่กินไอติม

ดาวอาชาไนย

...พี่ท่านพร่ำ บรรเลง เพลงจอมยุทธ
เทพบุตร ดาบสั้น หั่นเนื้อนิ่ม
หวังนงนุช ได้ใจ เผื่อได้ชิม
ร้านไอติม อยู่ไหน จะไปรอ...

...ผัดกระเพรา ได้กิน ลิ้นยังเผ็ด
น้ำตาเล็ด แทบตาย ได้หาหมอ
กินก๋วยเตี๋ยว ชามนิด เส้นติดคอ
มิทันอิ่ม ก่อนห่อ ขออีกคำ...

...ชอบกระบวน ท่านพี่ มีออเซาะ
พาน้องเหาะ เหมือนฝัน วันนั้นขำ
ดาบพี่หลุด จากฝัก รักได้จำ
น้องตามรำ ดาบด้วย ท่าสวยดี...

...ติดใจท่า พี่พุ่ง มุ่งเหาะหา
ดูคับคล้าย คับคลา หน้าเหมือนหมี
ตัวที่ไม่ เคยเหาะ ถ้าเงาะมี
อยากได้เห็น อีกที คงมีวัน...

  ☆ เกา หยวน หยวน ☆
 

[ไร้นวล^^]

๐เพลงพิณเพียงเพ่งพร่ำระบำพลิ้ว
ทรวงสยิวยากหยั่งหยางผวนผัน
หยินก็สิ้นศาสตร์เสน่ห์พร้อมเพพลัน
ฤทธานั้นโลมลาญลมปราณพัง

๐วิชาเฉาะเกราะกระเรียนอันเพียรฉก
ขั้นที่หกหักหินด้วยหยินขลัง
ต้านพายุ, ยกคเชนทร์เจนพลัง
กลับมิยังเยาะหญิงให้นิ่งนวล

๐เก้ากระบี่เดียวดายสายฟ้าฟาด
อันสามารถเฉือนหินเหมือนดินร่วน
ฟันเหล็กไหลเหลวแหลกแยกสารมวล
กลับมิข่วนผิวพรรณกัลยานี

๐เคล็ดวิชาข้ามิต่ำแต่ล้ำลึก
ต่างต้องนึกหนึ่งกระบวนอย่างด่วนจี๋
เพราะเพลงพิณสามสายโปรยปรายปรีดิ์
เกินกว่าที่สติข้าจะกล้าทัน

(ข้าน้อยเองกลับเริ่มเพลี่ยงพล้ำแด่แม่นางง้อไบ๊นั้นแล้ว)

[yaguza]

เคล็ดวิชา ใดใด ในใต้หล้า
มิใช่ว่า สูงสุด สวรรค์
ย่อมต้องมี ช่องโหว่ ให้โต้กัน
ไยน้องท่าน ทดท้อ ต่อชะตา

เราขอทาน ผ่านทาง จะวางเฉย
กระไหนเลย คงเป็นข้อ ครหา
ว่าศิษย์พรรค กระยาจก ตกทอดมา
ทำเฉยชา มิช่วย ด้วยคุณธรรม

ศิษย์สำนัก ง๊อไบ๊ ในตงง้วน
พวกนางล้วน เรือนร่าง ช่างเลอล้ำ
หากดำริห์ มิชอบ เข้าครอบงำ
จะเป็นกรรม ความผิด ที่ติดตัว

เร่งลมปราณ ภายใน สู่ปลายนิ้ว
จนตะคริว เริ่มตาม ลามไปทั่ว
มิอาจยืด มืดหน้า หูตามัว
ถูกพ่อครัว วางยา ไอ่...กิน


 

....ยากูซ่า....

[panthong.kh]

ยุทธภพ สยบให้ เมื่อไรหรือ
แค่รามือ เท่านั้น หวั่นจริงหนอ
ฤทธิ์มีดบิน ปิ่นปัก นักรักจอ (หงวน)
ขืนมาจ้อ จิ้มจ้วง เดี๋ยวดวงซวย

พิณพิฆาต สาดสาย ร้ายยิ่งนัก
บรรเลงรัก สักยก อกแทบม้วย
โหนสลิง ไม่ไหว ใจระทวย
คุณพระช่วย กระบี่บิ่น สิ้นกระบวน
พันทอง
ขอประลองสักตั้ง หากข้าแพ้ข้ายอมให้ท่านบั่นคอ
 

โอ้ แม่นางพันทองอยากลองยุทธ
โดนจี้จุดยามใดร่ำไห้หวน
พิณพิฆาตขาดสะบั้นเสียงรัญจวน
เจ้าอย่ามายียวน จงด่วนไป

เห็นรูปร่างอ้อนแอ้นรำแพนฟ้อน
เดี๋ยวจะนอนหมดแรงสำแดงให้
มิอยากเชือดอิสตรียังมีไฟ
ยามเข้าใกล้โดนจี้จุด พิณหลุดมือ

กลับไปเรียนมาใหม่แม่ไก่อ่อน
พอถูกต้อนเข้ามุม,หลุม,มืดตื้อ
มิอยากจะบั่นคอให้คนลือ
มันเสียชื่อ...ลิ้วเฮียง ตกเตียงตาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

มาดูถูก กันได้ ท่านชายชอ (ลิ้วเฮียง)
เจอผ้าขาว พันคอ หนอจักพ่าย
ยุทธจัก ใต้หล้า ฆ่าเรียงราย
อีกทั้งชาย แก่เฒ่า เราไม่ยั้ง

เชียวเหล่งนึ่ง เอียงกาย ร่ายมาต์เสก
แล้วบวกเลข หนึ่งสอง ลองดูบั้ง
ท่านผู้เฒ่า ชอลิ้วเฮียง เสียงครางดัง-
หมดพลัง สูญสิ้น กลิ่นหอมจาง
พันทอง
หยุดอยู่ตรงนั้น ท่านชอ..ข้าขอ ข้าไม่อยากทำร้ายผู้เฒ่า
รีบกลับสำนักซะ..เดี๋ยวจะหาว่าข้าไร้ปรานี....
 

[ไร้นวล^^]

๐ข้ามิอาจอดมองครูต้องช้ำ
จักขอนำคัมภีร์ที่ท่านสร้าง
ตั้งกระบวนเงื้อง่าด้วยท่าทาง
ชิดเชยคาง"พิฆาตหญิงจูบจริงเลย"

๐ท่านอาจารย์ไพรฯเพริศกำเนิดยุทธ
เขียนป็นชุดพิชิตนางอย่างผ่าเผย
อนิจจาอาจารย์ท่านมิเคย
จะเสกเสยชนม์เรียมเปี่ยมเมตตา

๐หนึ่งร้อยแปดกระบวนหัตถ์จรัสฤทธิ์
ข้าน้อยศิษย์ขอลองสักสองท่า
แม่นางพันหยันเยาะเฉพาะมา-
แคลนชราเช่นท่านหลานมิยอม

๐"พิฆาตหญิงจูบจริงยิงไปแล้ว"
ท่าสอง"แห้วเคลือบเพชร"เป็นเกล็ดหอม
ยากกระเทาะมิเปราะบางให้นางย้อม
ลมปราณพร้อมเพลงกระบี่ปรี่พักตร์พันฯ

[panthong.kh]

ยุทธภพ สยบให้ เมื่อไรหรือ
แค่รามือ เท่านั้น หวั่นจริงหนอ
ฤทธิ์มีดบิน ปิ่นปัก นักรักจอ (หงวน)
ขืนมาจ้อ จิ้มจ้วง เดี๋ยวดวงซวย

พิณพิฆาต สาดสาย ร้ายยิ่งนัก
บรรเลงรัก สักยก อกแทบม้วย
โหนสลิง ไม่ไหว ใจระทวย
คุณพระช่วย กระบี่บิ่น สิ้นกระบวน
พันทอง
ขอประลองสักตั้ง หากข้าแพ้ข้ายอมให้ท่านบั่นคอ
 

เหล่าจอมยุทธ ทั่วหล้า พาขยาด
ขลุ่ยพิฆาต ห้ำหั่น ให้ปั่นป่วน
ไพรีพ่าย ตายจาก มากพอควร
หากก่อกวน รนหา ชีวาวาย..
 
..เชิญแม่นาง ร้างไป เร็วไวหน่อย
อย่าได้คอย ล่วงผ่าน ก่อนกาลสาย
ขืนช้านัก จักมี นารีตาย
เหล่าชาวยุทธ คงคลาย..วายศรัทธา
 
 เดี๋ยวชาวยุทธหัวเราะแย่เลย..!!
 emo_45อย่าให้วิชา"ขลุ่ยพิฆาต"ของข้า ต้องสูญสิ้นความศรัทธาเพราะนารีเลยนะ..แม่นาง

ขลุ่ยพิฆาต ฟาดมา ตั้งท่ารับ
แล้วสวนกลับ ด้วยกงเล็บ เย็บทั้งหน้า
เลือดกระเซ็น เซ่นสาย หมายควักตา
จอมลีลา เพลงขลุ่ย กระจุยกระจาย

คว้าพริกป่น โรยไป ให้เจ็บแสบ
เกลือและแกลบ ตามขยำ ซ้ำดังหมาย
กระบวนท่า แทรกพิษ ฤทธิ์ปางตาย
ทิงเจอร์ราด สาดส่าย หงายท้องตึง
พันทอง
เพลงขลุ่ยพิฆาตท่าน..ฤาจะต้าน..เพลงเกลือเจือเพลงพริกของข้าได้...
 

[ไร้นวล^^]

๐เมินมิมาประมือหรือท่านขลุ่ยฯ
เพลงคือผุยผงหว่านนงคราญหึง
ท่านอย่าเก็บงำเงื่อนลบเลือนซึ้ง
ตอนนี้ถึงเพลาวิชาชาญ

๐โปรยปรายไปใส่นางระหว่างคิ้ว
เสกสยิวหญิงเยิ้มเคลิบเคลิ้มขาน
ข้าเคยเห็นขลุ่ยขลังตั้งช้านาน
ไยสะท้านเพียงพริกระริกรวน

๐ผอบผงผิวพลิ้วเพ้อสาวเผลอไผล
สาดซัดใส่เยาวมาลย์ให้ปั่นป่วน
สมุนไพรใส่สูตรสวาทอวล
แม่แก้มนวลรึมิรักกระอักพิณ

[saknun]

มาที่นี่ เจอแต่จอมยุทธซ่า
อันตัวข้าฯเลยจับลับมีดด้วน
หวังป้องกันเหล่ายุทธมาก่อกวน
เป็นชนวนเพลงมวยซวยแน่เรา

ทั้งมีดบิน ปิ่นปัก ขลุ่ยพิฆาต
มิสามารถ ปกป้อง คงหมองเศร้า
อยู่ห่างห่าง หลีกลี้ มีแค่เงา
หวังให้เหล่า จอมยุทธ สะดุดตา

จะจ้วงแทง อย่างไร ก็ไร้ผล
เห็นเป็นตน เพียงเงา ถือเหล้าสา
ยกเป็นไห ลงคอ พอเฮฮา
ใครทิ่มมา ไม่โดน กระโจนเลย

จะมีใคร ที่ไหน ที่เก่งกล้า
เชิงวิชา เวทมนต์ ดลใจเฉย
สะกดนิ่ง หญิงชาย กระเทยเอย
มาลองเผย กันบ้าง เป็นอย่างไร

[ไร้นวล^^]

๐เหล่าชาวยุทธย่อมอยู่ทั่วบู๊ลิ้ม
เจิมประจิมบูรพาทิศาไหน
ระเริงร่ายเพลงดวลกระบวนใจ
บ้านกลอนไทยจึงคึกผนึกเพลง

๐ข้าน้อยคิดเขินอายร่ายยุทธแล้ว
รกเรื้อแถวกระทู้ถ้อยเหมือนคอยเบ่ง
เบียดกระบวนชวนชื่นครึกครื้นเครง
หยุดประเลงลมปราณด้วยมานเจียม

๐แต่หากมีสตรีตื๊อและดื้อเดช
ย่อมป็นเหตุให้ร้ายไม่อายเหนียม
จักควง"ดาบพยุหะตะวันเทียม"
ไว้ลบเหลี่ยมนงรามที่หยามชายฯ

[รพีกาญจน์]

เขาเก่งศาสตร์ปราดศิลป์กวินยุทธ
เทพบุตรเสื้อขาวสกาวสรวง
เข็มกะจิ๊ดริดจี้ลี้คิมฮวง
ทะลุทะลวงแก้มก้นจนเจ็บชา

แจ้วเจรียงเสียงจ๊ะมธุรส
ตรึงสะกดกระบวนหญิงถ้วนหน้า
ผายกราดวีคลี่พัดซัดเม็ดยา
เหล่าเปรโตโรคาผวาพลัน

จากสำนักตั๊กตอเขาบ่ฮู้
หนีศัตรูเก่งกล้าว่าบ่หัน
เจ้าศิษย์น้องของพี่มีหรือทัน
เท่าอาถรรพ์ถ้ำมองจ้องตะลึง

เล่าระบือลือไกลจดไท้โอ่ว
หลีม็อกโช้วกระอักรักปั้นปึ่ง
นางเอ็งโกวจองจำถ้ำกลางบึง
ต่างรู้ซึ้งจุมพิตฤทธิ์ไร้นาม

แสร้งถลำกำหมัดสะบัดถอย
สูดลมค่อยเต็มปอดลอดพ้นข้าม
ออกวงแขนแน่นมัดรัดลวนลาม
กลับเขตคามป่าเมี่ยงเจียงใหม่เฮา

เก็บกระบี่นี่เสียเฮียขอร้อง
จะแก้แค้นแทนน้องมิต้องเศร้า
ขอยืมชุดราตรีสวมกี่เพ้า
กะเทยเฒ่าท้ายวัดจัดการเอง!

หมอโรงบาลนัด เพิ่งไปเอายา

 

รพีกาญจน์

ตั๊กตอ - ทักทอ   บ่ฮู้ - ไม่รู้   บ่หัน - ไม่เห็น

[panthong.kh]

กระบี่ท่าน ไร้คม ระทมนัก
ข้าน้อยชัก รำคาญ พาลนอนเขลง
ขอจงอย่า ชักออก บอกยำเกรง
ห้อยโตงเตง เลยนั่น ท่านรพี

สมควรนำ ไปวาง ไว้ข้างหิ้ง
ชักบ่อยจริง หญิงกลัว ชัวร์วิ่งหนี
ดูมันเก่า ล้ำค่า ท่าไม่ดี
ขืนชักถี่ กระบี่หด เลยอดฟัน
พันทอง
 

[รัตนาวดี]

อรุณสวัสดิ์จ้า เสียงบู๊ฟันกันทั้งคืน

 


 ...ยินหมู่ดวล ดาบดัง ฟังหวาดเสียว
เสียงจ๊าวเจี๊ยว นึกกลัว จนตัวสั่น
คมกระบี่ สีเสียด ฟันเฉียดมันส์
โอ๊ย!มายก๊อต หลายทั่น เฝ้าหมั่นดวล...

☆ เกา หยวน หยวน ☆
 

จ๊าวเจี๊ยว = คือเสียงกะบี่กระทบกัน
ด้วยความปรารถนาดี ห้ามใช้คำแยกกันนะคะ 

[...สียะตรา..]

......ซ้อ...เป็นศิษย์ง๊อไบ๊...รุ่นสิบห้า...สาขาสยาม

...ฟังโครมครามพัลวัน...ดาบผันผวน

...ต้องหลบกระบี่ด้วยเกรงพลาดปาดหน้านวล

...พร้อมชัก...ทวน....เสียบหัวใจ....ท่านไร้นาม



.............หมดเรื่องกันไป...........................

[รัตนาวดี]

 


...ยินบู๊ลิ้ม ทิ่มแทง เห็นแตงผ่า
จึงมิกล้า จะโผล่ มาโชว์กล้าม
เสียงแทงหวั่น ฟันเชือด เลือดสาดตาม
คิดจะห้าม ก็กลัว โดนหัวฟรี...

  ☆ เกา หยวน หยวน ☆
 

[panthong.kh]

......ซ้อ...เป็นศิษย์ง๊อไบ๊...รุ่นสิบห้า...สาขาสยาม

...ฟังโครมครามพัลวัน...ดาบผันผวน

...ต้องหลบกระบี่ด้วยเกรงพลาดปาดหน้านวล

...พร้อมชัก...ทวน....เสียบหัวใจ....ท่านไร้นาม



.............หมดเรื่องกันไป...........................

 
โถศิษย์พี่ ลีลา สง่าเหลือ
ไร้เทียมทาน เอาเมื่อ เถือถึงสาม
สาขาเดียว โด่งดัง ดั่งไฟลาม
ท่านจอมยุทธ ไร้นาม ม้ามแตกตาย
พันทอง
ศิษย์พี่คมกระบี่ท่าน..ไร้ปรานีจริงๆ
จอมยุทธไร้นาม กำลังพะงาบ..พะงาบแล้ว
 

[ไร้นวล^^]

๐ข้าขอเผยเคล็ดกาญจน์อาจารย์สอน
ด้วยบังอรเหิมโหดเพ่งโทษหมาย
เมื่อแม่นางมิรู้ลิ้มรอยยิ้มชาย
ข้าคงคลาย"เพลงกระบี่ชาตรีตรึง"

๐ผนึกเน้นลมปราณฐานปฐม
ที่เพาะบ่มเบื้องแท้แดดวงหนึ่ง
กลับกร้าวแกร่งแข็งกว่าศิลาคลึง
แทงทวนถึงถากทู่เพียงครู่เดียว

๐ตั้งกระบวน"กระบี่บาดสวาทสาว"
ข้าถึงคราวครวญเลศเพราะเหตุเสียว
ปล่อยนางเปล่งเพลงทวนกระบวนเดียว
ข้าจักเอี้ยวเอวนางพลางแนบเนื้อ

๐"กระบี่บาดสวาทสาว"ถึงคราวใช้
ห้วงทรวงในนารีมิมีเหลือ
ชัดรึยังหยามยี้ชาตรีเชื้อ
จุมพิตเจือใจชายละลายพลันฯ

[panthong.kh]

อาจารย์ท่าน นั้นหรือ คือผู้สอน
เจอลูกอ้อน ต้อนเข้า เฉาไหมนั่น
เจ็ดย่านน้ำ ตะลุย คุยทั้งวัน
เพลงทวนฉัน ปั่นหู สู้เคล็ดลับ

ลมสวาท พิฆาตฉัน นั้นคงยาก
มัวแต่เกา ขี้กลาก จึงฉากกลับ
ท่านยอมยุทธ สุดมัน คันยึบยับ
สวาทวาย พ่ายพับ แพ้ยับเยิน
พันทอง
 

[ไร้นวล^^]

๐นี่แม่นางมิรู้เรื่องบู๊ตึ๊ง
เราเป็นหนึ่งในหล้า"วิชาเขิน"
โสมสกัดผสมบ๊วยพาหมวยเพลิน
เพียงข้าเดินลมปราณนงคราญอาย

๐คงบิดซ้ายส่ายขวามิกล้าใกล้
ปลายดาบได้อาบยาหญิงล้าหลาย
จักปั่นโสตโอดพิษฤทธีชาย
มิสมหมายหรอกนางวางดาบลง

๐อาจารย์ข้าใช่ระย้าแต่ยาหญิง
แท้ที่จริงแจ่มจ้าปรุง"ยาหงส์"
ปวดรักแร้ร้าวรวดปวดประดง
โรคอนงค์ร้อยร้ายคงหายครัน

๐นี่แม่นางวางกระบี่พี่เตือนแล้ว
ชั้นเชิงแนวหนึ่งในใต้สวรรค์
หายอดยุทธประดุจข้าหาไหนกัน
"กระบี่ชั้นเชี่ยวกนิษฐ์"อย่าคิดดวล