ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ขาดเธอ...ไม่ถึงตาย

ตลอดไปใจฉันนั้นว่างเปล่า
คำว่าเราเลือนลบจบเพียงฝัน
จะวันนี้พรุ่งนี้ไม่มีกัน
เลิกผูกพันห่วงใยไว้เพียงจำ

ถึงเคยรักเคยหลงคงเลิกรัก
ความอกหักคงเห็นเป็นเรื่องขำ
เจ็บครั้งนี้มีใครที่ไหนทำ
ใจล่วงล้ำช้ำทรวงบ่วงคิดตน

ขอตัดใจไกลห่างร้างรอยจูบ
ที่เคยลูบโลมเล่นทุกเส้นขน
เจ็บเพียงไหนใจก็จะขอทน
ขาดหน้ามนคนหนึ่งไม่ถึงตาย 

เหอะ....เดือนละบทพอ......

Orion264(มือขวา)
แต่งเมื่อ ๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๖ [/size


 

[panthong.kh]

ตลอดไป ใจฉัน ยังฝันเพ้อ
รอแต่เธอ คนเดียว เทียวปองหมาย
แม้เนิ่นนาน เพียงใด ไม่เสื่อมคลาย
รักมิคลาย จืดจาง แม้ห่างไกล

ความผูกพัน วันซึ้ง ตรึงใจอยู่
เฝ้าเคียงคู่ รู้สึก ส่วนลึกไหว
จากวันนั้น ผันผ่าน นานเพียงใด
ยังยิ้มได้ ใจสู้ อยู่เพื่อเธอ

อันความรัก ฉันนั้น มั่นคงยิ่ง
ไม่เคยกลิ้ง กลอกกลับ สับรางเอ่อ
รักแสนหวาน ซ่านทรวง ทุกช่วงเออ
ห่วงเสมอ ยามหมดตังค์ หวังหยิบยืม
พันทอง
๒๘/๐๘/๕๖
 

[--ณัชชา--]

ยังคิดถึงเธออยู่ไม่รู้หน่าย
ยามเธอหายหน้าไปจิตไม่ปลื้ม
คิดถึงเธอจังเลยไม่เคยลืม
แม้จะไม่ดูดดื่มไม่ลืมเธอ

เดือนละครั้งยังดีกว่าหนีหน้า
วันเวลาคืนล่วงห่วงเสมอ
ที่พูดมาทุกคำใช่พร่ำเพ้อ
แค่ได้เจอบทกลอนก็นอนกรน

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

โถขนาด นอนกรน ทนคิดถึง
ฟังแล้วอึ้ง กิมกี่ ถี่ยิบบ่น
พี่มือขวา เขาเบื่อ เหลือจะทน
หันไปยล เฟสบุ๊ค สุขเหลือใจ

จึงห่างหาย เลิกลด งดกลอนกวน
เริ่มไปป่วน ที่อื่น ชื่นฉ่ำไหม
คงจะดี ใจเกิน เพลินกว่าใคร
เจอเพื่อนใหม่ ได้ปลื้ม ลืมเราแล้ว
พันทอง
 

[พยัญเสมอ]

ยังคิดถึงเธออยู่ไม่รู้หน่าย
ยามเธอหายหน้าไปจิตไม่ปลื้ม
คิดถึงเธอจังเลยไม่เคยลืม
แม้จะไม่ดูดดื่มไม่ลืมเธอ

เดือนละครั้งยังดีกว่าหนีหน้า
วันเวลาคืนล่วงห่วงเสมอ
ที่พูดมาทุกคำใช่พร่ำเพ้อ
แค่ได้เจอบทกลอนก็นอนกรน

--ณัชชา--

 

เห็นบทกลอนเราหน่อยหนอยทำหลับ
มันน่าจับมาตีสักสีหน
บอกคิดถึงซึ้งฤดีมีกังวล
แท้แกล้งบ่นไปอย่างนั้นฉันรู้ดี

ที่จริงใจไม่เคยจะคิดถึง
เธอใช่มีเพียงหนึ่งร้อยคนหลี
มิเคยเว้นว่างรักสักนาที
ฉันคนนี้อยู่ส่วนไหนใคร่ถามดู



 

[พยัญเสมอ]

โถขนาด นอนกรน ทนคิดถึง
ฟังแล้วอึ้ง กิมกี่ ถี่ยิบบ่น
พี่มือขวา เขาเบื่อ เหลือจะทน
หันไปยล เฟสบุ๊ค สุขเหลือใจ

จึงห่างหาย เลิกลด งดกลอนกวน
เริ่มไปป่วน ที่อื่น ชื่นฉ่ำไหม
คงจะดี ใจเกิน เพลินกว่าใคร
เจอเพื่อนใหม่ ได้ปลื้ม ลืมเราแล้ว
พันทอง
 

ใช่ลืมเลือนเพื่อนเก่าร่วมเนาก่อน
ใช่ลืมกลอนวอนคำลำนำแผ่ว
ใช่ลืมหลงวงวรรณฝันร่วมแนว
ใช่ลืมศิลป์กลิ่นแก้วกาพย์โคลงกานท์

ไปออนเกมส์เปรมใจได้ใช้จ่าย
ตังค์มากมายที่มีทั้งพลีหว่าน
ได้ลุยศึกคึกคักมักสำราญ
จนห่างหายจากบ้านนานนานมา

ยังไม่ลืมปลื้มจิตมิตรอักษร
ยังไม่ลืมมนตร์กลอนเคยร่อนหา
ยังไม่ลืมร่ายคำจำนรรจา
ยังไม่ลืมเลยว่าเราเป็นนใคร(กันหว่า?)


นานแต่งทีฝีมือตกนะเนี่ยะ....