ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น.ปฎิพน]

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐ โอ้ว่าพิรุณตก.......อุตุผกและผันแปร
เปลี่ยนฟ้านภาแข....จะกระจ่างสิพร่ามัว
๐ แตร้งแตร้งซะซ่าซ่า...ตละว่าจะเสียดหัว
ครืนครีนสะเทิ้นกลัว.....กละโลมะหังสา
๐ โอ้ชนกระทำการ.......กิจะงานลุเวลา
ผ่านกาละนานมา........วปุเหน็บเทวษหนอ
๐ กลับบ้านประดารถ....จะสะกดก็ต้องรอ
ทั่วท้องถนนพอ...........จรยานขนัดเนือง
๐ นั่งแช่ประเดียวโดย....มนะโหยและขุ่นเคือง
อย่างเดียวจะบรรเทือง....ดนุถึง ณ จุดหมาย
๐ ร่างล้าชะล่าเหน็บ......ก็มิเจ็บและวอดวาย
เท่าใจหทัยกาย............ประจุเหี่ยวและแห้งฟุน
๐ โปรดเถิดพระเจ้าข้า....กรุณาเถอะเจือจุน
แด่ผู้ดนูสุน-................ทรคำวจีวอน
๐ ให้ข้าประจงถึง..........ขณะหนึ่งมินานนอน
แห่งหมายประสงค์จร......ชรเร็วนะด้วยเทอญ ฯ

[ไร้นวล^^]

๐รถราก็รกเรื้อ......................ดนุเบื่อซะเหลือเกิน
ใครใครมิใคร่เดิน..................ระยะเพียงผจงถึง

๐ชมชอบสบายกัน.................อภินันท์ประหนึ่งพึง-
ชาตินี้ประสงค์ซึ่ง...................รถะเทียระสองขา

๐เคยท่องและมองเทศ.............ประลุเขตเจริญมา
ญี่ปุ่นประพฤติพา...................นฤเน้นประเลงขันธ์

๐เดินได้น่ะเดินดี....................จรลีฤดีกัน
ใกล้ไกลมิไหวหวั่น..................วิรอย่างขยันหลาย

๐จึงพึงพิจารณ์หุ่น................วยะรุ่นระเริงราย
โอ้เช้งสกนธ์กาย....................ผิวะวงศะดารา

๐ถึงคราวแวะกลับเหย้า...........บุระเราสยามา
เห็นชัดถนัดตา.....................น่ะมิอ้วนก็บ้างบวม

๐หรือที่บุรีนี้.......................เฉพาะมีสตรีท้วม
ค้นคว้าเสาะหารวม...............อรไทสะสวยไหน

๐อ้อนี่ ณ บ้านนี้.................ยุพดีดรงค์ใส
กลอนไทยไสวนัย................นฤมลบ่บ่นขาน

๐หวนคิดพินิจตน.................วปุล้นและบวมบาน
ว่าเขาอิเหนาคร้าน...............ขรุขระขันธ์น่ะปานหมูฯ

[ดาว อาชาไนย]

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑


  ๐  วันนั้นสวรรค์ล่ม        อุระตรมพิรุณพรู
โหมซ้ำกระหน่ำกรู           ตละแห่งถนนนอง

  ๐  รถติดมิคิดเลี่ยง        เพราะจะเสี่ยงมิสมปอง
เมืองกรุงสิมุ่งมอง            ผิวคิดก็เหมือนกัน

  ๐  เลี่ยงไปถนนโน้น       ก็จะโดนมิแผกผัน
ปลงเสียเถอะช่างมัน         มนนึกละปล่อยวาง

  ๐  ขืนรอสวรรค์ช่วย       กวะอวยวิถีทาง
รอไปนะเลือนราง            ฤ สวรรค์มิมีตา

                       ดาว อาชาไนย