ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

โบกมือลา ครานี้ หนีสุดฤทธิ์
กลัวพี่ทิด อ่อนแรง แสร้งไส้กิ่ว
ไม่อยากต่อ กับใคร ใจปลาซิว
จึงขอซิ่ว ไปก่อน จรจำไกล

เกิดกินแรง แหนงหน่าย กายอ่อนเปลี้ย
ทำไงเนี้ย ใจเรา เฉากันใหญ่
ขอยกธง ผ่านเถิด เปิดทางใจ
ให้กับใคร คิวต่อ รอนิดนะ
พันทอง
 

[D]

ได้ยินข่าวเขาคืนสุดกลืนกล้ำ
ทุกข์กระหน่ำเวียนวนจนเจียนบ้า
ลูกทั้งหกไปหมด,อดปูปลา
ใครจะหาเลี้ยงพ่อแสนท้อใจ

ขอประกาศหาสาวปวดร้าวหนัก
ขาดคนรักดูแลสุดแก้ไข
ข้าวจะกล้ำน้ำจะกลืนทั้งฟืนไฟ
อยากมีใครเคลียคลอ...เชิญ ต่อคิว 

“ไพร พนาวัลย์”
 

ป่าวประกาศ อนาถแสน หนอแฟนเฒ่า
นั่งเงื่องเหงา เฉาโรย ทั้งโหยหิว
อยู่ด้วยกัน คร้านนัก มักชี้นิ้ว
ฉันเลยฉิว หิ้วหอบ ลอบหนีไป

อยู่กับหนุ่ม ชุมพร นอนพุงโย้
รถหลักล้าน บ้านโก้ หลังโตใหญ่
คนรักเก่า จนฉิบ ต่างลิบไกล
สู้ไม่ได้ หน่อยเดียว เหี่ยวกว่าบาน

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

โอบละมุน อุ่นละไม ใยยางเยื่อ
น้ำใจเอื้อ เผื่อมา สง่าเผย
จากที่เจ็บ เก็บเก่า เหงาคางเกย
พบปลอบเปรย เคยหมอง ก็ยองใย

อย่ากระทำ ซ้ำชาย ที่หมายหยอก
มาลวงหลอก ยอกยับ จะสับให้
หากรับคำ ทำตาม มิหยามใจ
พรุ่งนี้ไป บอกพ่อ มาขอที

"ดิน"

อย่าพลีพลาม ทรามชื่น มะรืนแต่ง
จะเหี่ยวแห้ง หงอยเหงา เศร้าหมองศรี
เหมือนรักเก่า เนานาน ผ่านหลายปี
ให้ถ้วนถี่ เข้าไว้ ใจร้อนจัง

เราเพิ่งรู้ จักกัน ไม่ทันนาน
เข้ามาบ้าน กานท์ลิขิต เพราะผิดหวัง
น้ำตาใจ ไหลหยด หมดกำลัง
ลืมความหลัง ยังไม่ได้ น่าอายจริง

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/F3JHhVnUBSM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/F3JHhVnUBSM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

คำโบราณ นานเนา เขาว่าไว้
จะวิไล ล้ำเลิศ เกิดเป็นหญิง
ควรรักนวล สงวนกาย อย่าหมายอิง
ห้ามทุกสิ่ง พิงใกล้ ชายชาตรี

เขาคือชาย..ชายคือเขา โลกเข้าข้าง
แค่เอ่ยอ้าง แอบข้อง จะหมองศรี
อย่าได้ลืม ปลื้มรัก ศักดิ์นารี
ขอลาที แต่นี้ห่าง ล้างกมล

"ดิน"

[~ขลุ่ยกันแสง~]

คำรำพัน น้อง"ดิน" พี่ยินหมด
มีนัยพจน์ ฤดี เจ้าปี้ป่น
ดั่งละเมอ เพ้อพก พูดวกวน
เจ็บเหลือล้น น้องนาง เลยล้างใจ..
 
.. ครานี้น้อง-ดวงแก้ว รู้แล้วนะ
ว่าพี่จะ เจ็บแด ช้ำ..แค่ไหน
ความหม่นหมอง น้องเจ้า มากเท่าไร
ซึ้งหรือไม่ ใจน้อง เมื่อ..ต้องเจอ
 

[รัตนาวดี]

ได้ยินข่าวเขาคืนสุดกลืนกล้ำ
ทุกข์กระหน่ำเวียนวนจนเจียนบ้า
ลูกทั้งหกไปหมด,อดปูปลา
ใครจะหาเลี้ยงพ่อแสนท้อใจ

ขอประกาศหาสาวปวดร้าวหนัก
ขาดคนรักดูแลสุดแก้ไข
ข้าวจะกล้ำน้ำจะกลืนทั้งฟืนไฟ
อยากมีใครเคลียคลอ...เชิญ ต่อคิว 

“ไพร พนาวัลย์”
 

...

... ยินเสียงป่าว ประกาศ อาจเป็นได้
ชายผู้เหงา ชื่อไพร ครวญให้หิ้ว
น่าจะเปลี่ยน แบบแปลก  แจกใบปลิว
เสือไยหมอบ ยามหิว แกล้งหลิ่วตา...

...ทำอ่อยเหยื่อ เผื่อฟลุ๊ก แสนสุขนัก
คมในฝัก หากหลง คงโดนฆ่า
จะเตรียมจัด หม้อแกง แกล้งนำพา
หลอกให้มา เข้าหม้อ รอล้างไต...

☆ รัตนาวดี ☆
 

  แจมขำๆนะจ๊ะ!พี่ไพร (ขอเรียกพี่สักวันอิอิ  )

 

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่ลวงหลอกดอกหนาปาณาฯงด
ทั้งของสดของคาวมิเข้าใกล้
คนใกล้ฝั่งอย่างนี้ไม่มีใจ
จะลวงใครให้หลงลงหม้อแกง

เพราะแฟนร้างห่างหายกลับกลายเปลี่ยน
เธอหมุนเวียนกลับคืนดั่งฟืนแห้ง
ถ่านไฟเก่าลุกโชนดั่งโดนแทง
นอนแอ้งแม้งเดียวดายตายทั้งเป็น

อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงามันเศร้าหมอง
จึงป่าวร้องก้องบ่นให้คนเห็น
ขาดคนรักชักนำแสนลำเค็ญ
โปรดใจเย็นต่อคิว...นับนิ้วรอ 

“ไพร พนาวัลย์”
แหม..นานๆเจอคนเรียกพี่ เขิน อ่ะ เรียกให้ตลอดนะ รัตน์เอ๋ย 
 

[ไพร พนาวัลย์]

ป่าวประกาศ อนาถแสน หนอแฟนเฒ่า
นั่งเงื่องเหงา เฉาโรย ทั้งโหยหิว
อยู่ด้วยกัน คร้านนัก มักชี้นิ้ว
ฉันเลยฉิว หิ้วหอบ ลอบหนีไป

อยู่กับหนุ่ม ชุมพร นอนพุงโย้
รถหลักล้าน บ้านโก้ หลังโตใหญ่
คนรักเก่า จนฉิบ ต่างลิบไกล
สู้ไม่ได้ หน่อยเดียว เหี่ยวกว่าบาน

"ดิน"

พอได้ใหม่ลืมเก่ามันส์เขาละ
พูดจ๋าจ๊ะนับเงินเพลินทั่วย่าน
ยังข้าวใหม่ปลามันแสนสำราญ
น้ำต้มผักยังหวานเบิกบานใจ 

เก่าแล้วเป็นสนิมเขายิ้มเยาะ
พูดฉอเลาะไม่เป็นเพราะเห็นไส้
พอล้มหน่อยคอยข้ามแม่ทรามวัย
เจอของใหม่ ใครสนุก สุขกว่ากัน??

“ไพร พนาวัลย์”
 

[รพีกาญจน์]

คำโบราณ นานเนา เขาว่าไว้
จะวิไล ล้ำเลิศ เกิดเป็นหญิง
ควรรักนวล สงวนกาย อย่าหมายอิง
ห้ามทุกสิ่ง พิงใกล้ ชายชาตรี

เขาคือชาย..ชายคือเขา โลกเข้าข้าง
แค่เอ่ยอ้าง แอบข้อง จะหมองศรี
อย่าได้ลืม ปลื้มรัก ศักดิ์นารี
ขอลาที แต่นี้ห่าง ล้างกมล

"ดิน"

หยิบไม้กวาด เลางาม ด้ามอ่อนแข็ง
เชิญออกแรง กวาดพื้น คืนสิบหน
เก่าจากไป ใหม่เยือน ย่ำเปื้อนบน
อยู่ที่คน โอนอ่อน ลู่ผ่อนมาน

สูบเอาน้ำ ท่าจีน สิ้นหมดแม่
ปล่อยลงแช่ จันทร์พุธ เปื้อนหลุดฐาน
รถดับเพลิง กทม. จ่อฉีดลาน
ยากเถ้าถ่าน เคลือบผิว ปลิวกระเซ็น

เซลล์คลุมเนื้อ นวลเนียน เรียบเตียนโล่ง
ในรูโป่ง กลวงพอง เชื่อมห้องเห็น
ยังสั่นปูด สูดซับ รับไอเย็น
นานหมกเหม็น รักเก่า เน่ากลิ่นเจือ

คิดจะล้าง จานใจ ได้มิง่าย
เดี๋ยวชอบชาย ฟันหลอ ปากจ้อเหนือ
ชมออเซาะ ลิเก ฟายเห่เรือ
ลิ้มมะเดื่อ เททอง เจ้าของยาง

เอาให้แน่ แค่ทำ จะสำเร็จ
หยุดขายเน็ต บริการ งานกอบช่าง
ละขีดเส้น เพ้นท์สี เสื้อสำอาง
เลิกรับจ้าง รถตู้ หรูทัวร์ทาวน์

หากเข้าอก ตกลง รีบปลงผม
แล้วนุ่งห่ม ภูษา ด้วยผ้าขาว
บำเพ็ญธรรม จำศีล จินต์สกาว
เคียงคู่บ่าว ใจงาม นามรพีฯ

 

รพีกาญจน์

 

[D]

คำรำพัน น้อง"ดิน" พี่ยินหมด
มีนัยพจน์ ฤดี เจ้าปี้ป่น
ดั่งละเมอ เพ้อพก พูดวกวน
เจ็บเหลือล้น น้องนาง เลยล้างใจ..
 
.. ครานี้น้อง-ดวงแก้ว รู้แล้วนะ
ว่าพี่จะ เจ็บแด ช้ำ..แค่ไหน
ความหม่นหมอง น้องเจ้า มากเท่าไร
ซึ้งหรือไม่ ใจน้อง เมื่อ..ต้องเจอ
 

ทรวงร้าวรวด ปวดปร่า น้ำตาหล่น
ต้องทุกข์ทน ท้อฤดี พี่ซ้ำเหรอ
เพียงเศษเสี้ยว เหลียวจิต คิดปรนเปรอ
หามิเจอ จากใจ ในชาตรี

ซึ้งน้ำใจ มิเบา เข้าถึงแก่น
มาดูแคลน แสนช้ำ น้ำตาปรี่
เถอะอวยพร ให้หนอ ต่อแต่นี้
ไร้สตรี มีเคียง เพี้ยง!!. ตลอดไป

"ดิน"

[D]

ป่าวประกาศ อนาถแสน หนอแฟนเฒ่า
นั่งเงื่องเหงา เฉาโรย ทั้งโหยหิว
อยู่ด้วยกัน คร้านนัก มักชี้นิ้ว
ฉันเลยฉิว หิ้วหอบ ลอบหนีไป

อยู่กับหนุ่ม ชุมพร นอนพุงโย้
รถหลักล้าน บ้านโก้ หลังโตใหญ่
คนรักเก่า จนฉิบ ต่างลิบไกล
สู้ไม่ได้ หน่อยเดียว เหี่ยวกว่าบาน

"ดิน"

พอได้ใหม่ลืมเก่ามันส์เขาละ
พูดจ๋าจ๊ะนับเงินเพลินทั่วย่าน
ยังข้าวใหม่ปลามันแสนสำราญ
น้ำต้มผักยังหวานเบิกบานใจ 

เก่าแล้วเป็นสนิมเขายิ้มเยาะ
พูดฉอเลาะไม่เป็นเพราะเห็นไส้
พอล้มหน่อยคอยข้ามแม่ทรามวัย
เจอของใหม่ ใครสนุก สุขกว่ากัน??

“ไพร พนาวัลย์”
 

สิ่งใกล้ดี มีอยู่ มิรู้ค่า
ต่อวันลา มาห่าง ทุกอย่างผัน
เรียกกลับย้อน อ้อนฝืน คืนสัมพันธ์
ยากยิ่งนั่น หันแล้ว แก้วแตกกลาย

คนชุมพร ค่อนเฒ่า เขาก็รัก (ป่าวว่านะ)
มีมานภักดิ์ ปักเที่ยง มิเบี่ยงบ่าย
คงไร้ทุกข์ สุขล้น จนวันตาย
ดีกว่าชาย เมืองลพ คบมิจริง

"ดิน"

[D]

หยิบไม้กวาด เลางาม ด้ามอ่อนแข็ง
เชิญออกแรง กวาดพื้น คืนสิบหน
เก่าจากไป ใหม่เยือน ย่ำเปื้อนบน
อยู่ที่คน โอนอ่อน ลู่ผ่อนมาน

สูบเอาน้ำ ท่าจีน สิ้นหมดแม่
ปล่อยลงแช่ จันทร์พุธ เปื้อนหลุดฐาน
รถดับเพลิง กทม. จ่อฉีดลาน
ยากเถ้าถ่าน เคลือบผิว ปลิวกระเซ็น

เซลล์คลุมเนื้อ นวลเนียน เรียบเตียนโล่ง
ในรูโป่ง กลวงพอง เชื่อมห้องเห็น
ยังสั่นปูด สูดซับ รับไอเย็น
นานหมกเหม็น รักเก่า เน่ากลิ่นเจือ

คิดจะล้าง จานใจ ได้มิง่าย
เดี๋ยวชอบชาย ฟันหลอ ปากจ้อเหนือ
ชมออเซาะ ลิเก ฟายเห่เรือ
ลิ้มมะเดื่อ เททอง เจ้าของยาง

เอาให้แน่ แค่ทำ จะสำเร็จ
หยุดขายเน็ต บริการ งานกอบช่าง
ละขีดเส้น เพ้นท์สี เสื้อสำอาง
เลิกรับจ้าง รถตู้ หรูทัวร์ทาวน์

หากเข้าอก ตกลง รีบปลงผม
แล้วนุ่งห่ม ภูษา ด้วยผ้าขาว
บำเพ็ญธรรม จำศีล จินต์สกาว
เคียงคู่บ่าว ใจงาม นามรพีฯ

 

รพีกาญจน์

 

อยู่กับพี่ ทุกวัน ฉันแต่กล้วย
อาจจะม้วย ตรมตรอม ผอมเป็นผี
มุดในถ้ำ จำฐาน นานเป็นปี
ดีมิดี บ้าใบ้ เป็นไข้ยุง.....

มิอยากนอน กลางดิน กินของป่า
คงคิดถึง พิชซ่า เมืองฟ้ารุ่ง
เบื่อฝุ่นฝอย ลอยปะ กลิ่นคละคลุ้ง
อยากหอมฟุ้ง เหมือนเดิม เสริมผิวพรรณ

คิดจะหา คนอยู่ เช็ดถูกวาด
ใสสะอาด ผาดผ่อง ครองสุขสันต์
อีกสักครา ชาตรี ดีครบครัน
อยู่ด้วยกัน ยันตาย มิหน่ายจร

ให้น้องผละ ละหัน ฝันไปเถอะ
ยังอยากเจอะ สันสี ชาตินี้ก่อน
หากพี่ชาย ใจพระ จะอาทร
ช่วยฝึกสอน อ้อนอิง ให้หญิงที

"ดิน"

แปลก.!!?.บางครั้ง "ดิน" ก็ตันไปไม่เป็น "ดิน"ขอขอบคุณพี่"รพีฯ"ที่นำทางค่ะ

[รพีกาญจน์]

เก่งยิ่งยวด ลวดลาย เอากายรอด
แจวมิจอด ล้วนฤทธิ์ แรงอิตถี
ชั่วข้ามคืน ลื่นไหล หมดใยดี
เปลี่ยนวจี ปุ๊บปั๊บ รีบสับเลน

แล้วจะเอา อะไร ใช้ชี้วัด
ความซื่อสัตย์ มากมาย ชายโดดเด่น
ฤาจะต้าน ทานทัด เท่าจัดเจน
เหลือร่างเว้น หนังห้อม ผอมดูกปม

ไหนบอกว่า ติดดิน ถิ่นชัยศรี
ลงเรือรี่ ล่องพาย ขายขนม
เลี้ยงกล้วยไม้ ในเรือน ชวนเพื่อนชม
มือเปื้อนตม ขุดล่อ บ่อเลี้ยงปลา

เพียงแรกสาว ก้าวออก นอกสถาน
เป็นอาจารย์ เวียนวัด สอนตัดผ้า
อยู่กับสวย สีสัน มันเข้าตา
หัวร่อร่า ร้องเล่น เต้นหมุนวน

ลืมข้าวเหนียว เจียวผำ น้ำพริกอ่อง
ลืมหนังปอง ฟักแฟง ปลาแห้งป่น
ลืมมอไซด์ ไปกลับ ขับรถยนต์
ลืมแม้คน จงรัก ภักดีนาง

คงใช้ชาย หมายลิ้ม เพื่อชิมผ่าน
หมดต้องการ ฝนซา คราหนาวสร่าง
สิ้นเดือนนี้ พี่นอน วอนเธอวาง
ดอกบนร่าง สักช่อ รอถมดิน

รพีกาญจน์

[D]

ใช่แก้ตัว มั่วหนอ ขอกล่าวขาน
มิลืมฐาน บ้านทุ่ง นุ่งถุงซิ่น
คลองห้วยหาน ควานหา ปูปลากิน
ผักกระถิน ชินชา ลุยนาตม

อ้ายจ๋า.....
หลายเพลา ผ่านไป ใจขื่นขม
น้ำท่วมร่อง นองไร่ แมกไม้จม
ทุนหมดล่ม ล้มละลาย ขายเปลี่ยนแปลง

อ้ายหนอ...
ไยตัดพ้อ ท้อนัก ฮักหรือแกล้ง
หล้าทุกข์ทน หม่นหมอง ต้องเสแสร้ง
หาทุกแห่ง แหล่งสิน ทำกินไป

พร้อมหยาดเหงื่อ เพื่อพ้อง ร่วมน้องพี่
ผันชีวี พลีสร้าง กลางเหนือใต้
เพียงแลกเศษ เงินตรา ค่าเหงื่อไคล
แต่หัวใจ ไร้สิ้น คนยินยล

อ้ายเอย....
อยากเฉลย ให้รู้ อยู่ทุกหน
แม้ที่ไหน ใกล้ไกล ไร้ใครปน
ดวงกมล คนนี้ "รพีฯ"ครอง

"ดิน"