ไม่มีใคร ที่ผิดหรอก ต้องบอกไว้
เพราะหัวใจ มันสั่งทำ จึงช้ำหนอ
มอบความรัก ให้กับเธอ ความเซ่อรอ
น้ำตาคลอ เจ็บเหลือที่ คนดีเมิน
ความรักเรา ไม่ได้เป็น ดังเช่นหวัง
หัวใจพัง เพราะน้ำคำ ทำใจเขิน
เป็นของเล่น รักต้องชวด ปวดเหลือเกิน
ทางที่เดิน เต็มด้วยช้ำ กับคำลวง
เป็นเพราะโง่ หรือตาบอด ตลอดเล่า
เหมือนแค่เงา ที่คอยตาม เมื่อยามห่วง
ความจริงใจ ถูกปิดกั้น วันที่ควง
ติดกลางบ่วง คนฉลาด ไม่อาจคลาย
เขาไม่เคย มาบังคับ หรือจับรัก
ใจง่ายนัก ทุ่มเทไป ไม่กลัวหาย
การลงทุน ไม่คุ้มค่า น่าเสียดาย
จึงลงท้าย ด้วยน้ำตา ค่าละลาย
ฉันคงโทษ ใครไม่ได้ น่าอายแท้
ความพ่ายแพ้ ซึ้งกว่าใคร ในความหมาย
ลมหายใจ ค่อยหายพลัน รอวันตาย
ก่อนทอดกาย ทิ้งสิ้นร่าง ลงกลางดิน
