ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐แสงรังรองส่องรับระยับรุ่ง
รักพวยพุ่งพิพัฒน์ระบัดผล
ราตรีตรอมเตรียมจรัสในบัดดล
ทิวาวนวาดสวาทหยาดอรุณ

๐กระจิบจ้อยจากขื่นช่วงคืนค่ำ
ค่อยคลายช้ำชื่นแช่มแกมไออุ่น
ส่งเสียงแซมสูรยะส่องละมุน
ร้อยรักกรุ่นกระพริบระยิบยอ

๐เมฆมหันต์พลันเผยให้เชยฟ้า
ทองทาบทาแทนที่สุรีย์ขอ
วานวอนเว้นเพ็ญผ่องประคองคลอ
สว่างก่อกระจ่างแจ้งล้างแล้ง,ลวง

๐หวังว่ารักแรกเริ่มประเดิมรุ่ง
คงเฟื่องฟุ้งเคลิ้มคล้ายประกายสรวง
อันตะวันสรรแสงแต้มแต่งทรวง
รักโชติช่วงเช่นเช้าเฉลาโชยฯ

(ปล.ขอบคุณท่านอาจารย์พีครับ ผมแก้ไขจากคงคละคลุ้ง เป็นคงเฟื่องฟุ้ง)

[ไร้นวล^^]

๐แสงฉาดฉายสายคู่ภาณุมาศ
พิศวาสร้อนเร่าเร้าระโหย
แรงรักร่านรานร้ายคล้ายหวายโบย
รักร่วงโรยร้อนกร่อนสะท้อนทัณฑ์

๐โอ้ยามสายสูรย์เซาะเสดาะซบ
รึรักจบจุกอ้อนเพราะร้อนขวัญ
รักรุนแรงรุกเร้ามิเพลาพรรณ
กัญญากลั่นรักเริงกว่าเพลิงพรม

๐อย่าแรงนักรักอร่ามเมื่อยามสาย
เดี๋ยวเหือดหายแห้งไวเหมือนไฟถม
นวยนาดรักราดหอมอย่างพร้อมรมย์
คอยคิดข่มเสน่ห์แห่งรักแรงร้อย

[ไร้นวล^^]

๐เที่ยงอุทัยฉายลงที่ตรงเศียร
รักนวลเนียนนุ่มนิ่งมิทิ้งถอย
ตรงแต่เริ่มสนิทเนื้อมิเบื่อรอย
รักประดอยประดิษฐ์แดมิแปรปลาย

๐แสงสว่างหว่านหล้าเมื่อคราเที่ยง
รักที่เคียงคู่คล้องผุดผ่องผาย
มองทุกทิศพิศวาสมิคลาดคลาย
รักรองรายระบิลบ่งตรงนิรันดร์

๐แม้นมีเมฆหมกฟ้าระดาหมอง
รพีผ่องเพียงเที่ยงเบี่ยงโศกศัลย์
และตรงแต่แดรติทิวาวัน
สมัครมั่นภักดิ์พัทธ์สวัสดิ์รงค์

๐เที่ยงเที้ยรเทิดทิศทางสว่างรัก
จิตประจักษ์มโนชแจ้งเพราะแสงสรง
สองใจนี้มีซึ้งเพียงหนึ่งคง
คือรักตรงเที่ยงแท้สองแดเดิมฯ

[ไร้นวล^^]

๐บ่ายย้ายแสงแทยงย้อยค่อยคล้อยเคลื่อน
อุราเอื้อนอรรถรักร่อยภักดิ์เสริม
ผูกพันธะหะแรกมิแตกเติม
รึรักเริ่มรวนเรเสน่ห์เรา?

๐บ่ายก็เบี่ยงเพียงแสงที่แรงฤทธิ์!
ทั่วทุกทิศยังขจ่างและพรางเหงา
ยังระริกระรี้รักสลักเย้า
ระรื่นเร้ารักระบายให้บ่ายบาง

๐รังสิมันต์ผันแสงตะแคงคล้อย
รักมิร้อยร่อนถลาปัญหาขวาง
ถึงจะบ่ายฉายก็เด่นให้เห็นทาง
รักรึจางจากใจไม่จำนง

๐จึงแหงนพักตร์เพ่งรพีฉวีหวาน
บ่ายนี้ปานสุรบถขนดหงส์
หฤหรรษ์เหตุคล้ายว่าบ่ายคง
แก้มอนงค์แนบชิดสนิทชายฯ

[ไร้นวล^^]

๐ยามเย็นเยือนยองใยกลับใกล้มืด
คว้าก็วืดว้างวาบกระหนาบฉาย
รักก็มัวสลัวลางร้างประปราย
รอละลายหรุบหรู่อยู่ไรไร

๐วิหคห่างร้างลานภาแล้ว
ฤๅจักแคล้วคลาดรักกระอักไห้
อนธการขานขับประดับไพร
เศร้าทรวงในบรรเลงคู่เพลงภิน

๐หวังจักเห็นเพ็ญเผยชดเชยสูรย์
กลับอาดูรเดือนแรมมาแกมสิ้น
อนาถนักรักระย้ายุพาพิน
กลับด่าวดิ้นดับเดชพิเชฐแช

๐แสงสุดท้ายแทบซาละล้าหลง
เพ้อพะวงเวียนทิวาวับพร่าแข
มาสาดแสงส่องพร้อมดมดอมแด
กลับพบแค่คืนค่ำระกำครวญฯ

[...สียะตรา..]

......เมื่อแรกรักก็งดงามดั่งยาม...อุษา

...ถนอมถ้อยเจรจาพายิ้มสรวล

...ประหนึ่งรายรอบบุปผาลดาอวล

...ต่างชมชวนสายสนิทชิดกลมเกลียว

......เมื่ออุษาเยื้องล่วงสู่...ช่วงบ่าย

...เผยลีลาลวดลายเข่น...เหม็นเขียว

...ต่างก็คิด....ตรู.....ก็อยู่โดย....ตรู...คนเดียว

...หมดเส้นเสี้ยวเยื่อใย....สายสัมพันธ์

[ลิขิตฟ้า]

<a href="http://www.youtube.com/v/bAYyqDJHhg4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/bAYyqDJHhg4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

พิโธ่รักเช้าสายบ่ายเย็นค่ำ
ใครชี้นำเช่นนั้นกันล่ะหนอ
รักจะรุ่งหวังว่าน้ำตาคลอ
อรุณเอ๋ยใคร่ขอเป็นความรัก

ให้เจ้าชื่นชุ่มฉ่ำอมฤต
ชุบชีวิตวันใหม่ให้ใฝ่ฝัก
เติมพลังดั่งตะวันปันอุ่นภักดิ์
โลกก็จักยืนยงมั่นคงไป

[ดุลย์ ละมุน]

อรุณรุ่ง คงร้าง สว่างแจ้ง
ทิวาวาย สิ้นแรง ซึ่งแสงใส
เมื่อโฉมเจ้า เย้าย่าง เยือนกลางใจ
งามอื่นใด ไหนเลย มิเคยปอง

คืนนี้ดาว ราคิน จนสิ้นฟ้า
เพียงเจ้าส่ง สายตา นภาหมอง
เดือนคงอาย หลบเร้น ตกเป็นรอง
แววตาเจ้า งามผ่อง หยาดส่องทรวง

หอมพาฝัน รัญจวน ช่างอวลอุ่น
หอมละมุน ละไม กว่าไอสรวง
มวลพฤกษา ทั่วแดน ทุกแคว้นปวง
ฤา โชติช่วง กำจาย เทียบกายนาง

อันหวานใด ในหล้า คงปร่าขม
รอยยิ้มเจ้า ชวนชม ดุจพรหมสร้าง
หวานกระหวัด มัดใจ ไม่จืดจาง
เคียงคู่ปราง นวลอิ่ม งามพริ้มเพรา