ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

สายฝนกับคนหวัง


มองสายฝนโปรยปรายวันฟ้าหม่น
ชีวิตคนที่เงียบเหงาบนทางฝัน
ไร้จุดหมายปลายทางให้ฝ่าฟัน
จึงถึงจุดมืดตันเพราะอับจน

ช่วงชีวิตที่ผ่านมาค่าอยู่ไหน
หรือผ่านมาผ่านไปดุจสายฝน
เพราะความคิดความหวังยังวกวน
ฟ้ามืดมนกับคนหลงยังคงเดิม

เหมือนกับคนพายเรือไม่เห็นฝั่ง
แสงแห่งหวังยังคงไม่ส่งเสริม
ไร้เรี่ยวแรงกำลังใจใครต่อเติม
จากจุดเริ่มแม้ที่หมายก็ไกลเกิน

ว่าจะลองส่งประกวดซะหน่อย...อ้าววว  หมดเขตซะแล้ว...ชวดอีก.....


Orion264(มือขวา)
๑๘ สค ๒๕๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

สายฝนพรำ ฉ่ำชื่น ในคืนเหงา
นั่งกอดเข่า แหงนหน้า มองฟ้าหม่น
ทั่วทุกแห่ง-หนใด ให้มืดมน
เพราะครื้มฝน บนฟ้า เมฆามัว..
 
..เปรียบทางฝัน ฉันแสน จะแคลนขาด
แสงส่องสาด นำทาง ช่างสลัว
ฝั่งแห่งฝัน สั่นไหว ใจระรัว
หวั่น-หวาดกลัว เพียรพร่ำ จะสำแดง..
 
..เมื่อไหร่หนอ ฝนซา พายุผ่าน
ฟ้าเบิกบาน เสกสรร ฤทธิ์พันแสง
มาคลายครื้ม ทั้งผอง ประคองแรง
ให้แจ่มแจ้ง โดดเด่น..มองเห็นทาง
 

[รัตนาวดี]

 


...สายฝนไย ให้ฟ้า นภาหม่น
พสุธา เหมือนบ่น เสียงหม่นหมาง
ใจใครหนึ่ง พลางเศร้า เฝ้ามองทาง
ความอ้างว้าง ก็ชอบ ครอบทรวงใน...

...คล้ายสิ้นหวัง นั่งปลง ตรงหน้าบ้าน
รถวิ่งผ่าน น้ำเย็น กระเซ็นใส่
หลบมิทัน โดนเปียก จะเรียกใคร
ช่วยมาเช็ด ตัวให้ ได้ทันที...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[ดุลย์ ละมุน]

เปียกน้ำฝน เพราะฝน หล่นจากฟ้า
เปียกน้ำตา เพราะพ่าย รักหน่ายหนี
ยามฝนหยุด ฟ้าแจ้ง คงแห้งดี
แต่ดวงใจ ป่นปี้ มิคลี่คลาย

ฝนหยุดแล้ว แต่เรา เศร้าไม่หยุด
หยาดน้ำตา ยังผุด มิสุดสาย
เปียกหัวใจ ขื่นขม หลงงมงาย
เฝ้ารักเขา สุดท้าย ต้องพ่ายตรม