ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

เป็นเพราะเรา เข้าไม่ถึงจึงต้องเจ็บ
เหมือนนักมวย โดนเย็บ แผลแตกนั่น
เจอหลายเข็ม รอยด้าย ของฝ้ายมัน
ที่สำคัญ  ตาซิล ไม่ยินดี

เช่นหัวใจ ดวงนี้ ที่หมดค่า
หาราคา  เทียบเท่า เน่าเสียนี่
มันย่อยยับ  ดับสิ้น ไม่เหลือมี
คนเช่นนี้ ใจช้ำ ทำใจนาน

เป็นเพราะใคร ไม่รู้ ดูเดายาก
แต่ขอฝาก เพื่อนมิตร คิดสงสาร
ช่วยเติมใจ ให้หน่อย ทรมาน
จึงขอวาน พี่น้อง จงมองมา

หลายเดือนผ่าน เลยไป ใจยิ่งเศร้า
เหมือนกับเงา สลัว ทั่วใบหน้า
มันระยับ ล่องลอย คอยนำพา
รอเวลา  วันชื่น กลับคืนใจ

[panthong.kh]

ต่อเติมแต้ม แซมใจ ไปให้เขา
ด้วยแดเรา เฝ้าฝัน วันสดใส
กรุ่นกลิ่นรัก ถักทอ พะนอไป
นานแค่ไหน เหนื่อยหน่อย คอยเยียวยา

ร้อยเรื่องราว คราวครั้ง รั้งมาผูก
เกี่ยวก้อยปลูก ปักไว้ ใจเริงร่า
กลมเกลียวกลั่น ถ้อยพจน์ รจนา
คล้องอุรา มาแนบ แอบอุ่นกาย

ละมุนม่อม พร้อมพริ้ง จริงเชียวนั่น
ละมุนฉัน จันทร์แจ่ม ชะแล่มหมาย
ละมุนจิต พิศพักตร์ รักเพริศพราย
ละมุนคล้าย คลึงเคล้า เราสมปอง
พันทอง
๑๕/๐๘/๕๖

[ดิษฐา]

เป็นเพราะเรา เข้าไม่ถึงจึงต้องเจ็บ
เหมือนนักมวย โดนเย็บ แผลแตกนั่น
เจอหลายเข็ม รอยด้าย ของฝ้ายมัน
ที่สำคัญ  ตาซิล ไม่ยินดี

เช่นหัวใจ ดวงนี้ ที่หมดค่า
หาราคา  เทียบเท่า เน่าเสียนี่
มันย่อยยับ  ดับสิ้น ไม่เหลือมี
คนเช่นนี้ ใจช้ำ ทำใจนาน

เป็นเพราะใคร ไม่รู้ ดูเดายาก
แต่ขอฝาก เพื่อนมิตร คิดสงสาร
ช่วยเติมใจ ให้หน่อย ทรมาน
จึงขอวาน พี่น้อง จงมองมา

หลายเดือนผ่าน เลยไป ใจยิ่งเศร้า
เหมือนกับเงา สลัว ทั่วใบหน้า
มันระยับ ล่องลอย คอยนำพา
รอเวลา  วันชื่น กลับคืนใจ

วันเดือนผ่านเคลื่อนคล้อยทิ้งลอยเก่า
ใช่บางเบาเป่าลึกผนึกไห้
ทำไม่รู้ ดูพร่ำคำขาดใจ
ไม่เหลือใครให้ชื่นฟื้นชีวัน

เจ้าออเซาะเพาะคำทำออดอ้อน
อีกใจอ่อนร่างทรุดสุดผกผัน
สิ้นแล้วฤาคำรักจักผูกพัน
ใยใจปันแปรอื่น ขมขื่น. นัก

 


มาโมเมไปเรื่อย?