ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[my smile]

จิ น ต น า ก า ร อ ะ ไ ร ไ ม่ อ อ ก
มีแต่ความรู้สึกเหว่ว้า
คิดถึงบางใครที่ไกลตา
หวังว่าจะถึงวันที่ได้กลับมาสักที

บ อ ก ใ จ ว่ า อี ก ไ ม่ กี่ วั น
แต่กว่าจะผ่านพ้นสักวัน หัวใจใกล้จะขาดเต็มที่
อาการคิดถึงมันระรัว จนหายใจแทบไม่ทันทำไงดี
ชีวิตนี้ถ้าปฎิเสธได้ ไม่อยากให้มีการรอคอย


 

[กังวาน]

ค ว า ม รู้ สึ ก มั น ฟุ้ ง ซ่ า น เ ห ลื อ เ กิ น
ทรมานจนน้ำตาร่วงผลอย
ไม่อยากบอกปฏิเสธคนที่ต้องคอย
ว่าหัวใจล่องลอยอยู่ที่ใด

บ อ ก ใ จ ว่ า อี ก ไ ม่ กี่ วั น
ความสัมพันธ์เธอฉันคงหวั่นไหว
ก็หัวใจมิใช่ของใคร
ชีวิตนี้ถ้าปฏิเสธได้ ไม่อยากรักใครอีกสักคน

 

[~ นายใบชา ~]

เพราะเวลาของเราไม่เท่ากัน
ฉันจึงผ่านความโหดร้ายในแต่ละวัน อย่างเชื่องช้า
การรอคอยไครสักคน ที่ยังไม่รู้ว่าจะกลับมา
แต่ความรู้สึกยังบอกหัวใจว่า คงมีเธอในไม่นาน


วินาทีที่ว่างเปล่า
บอกบรรยายเรื่องราว วันที่แสนหวาน
นิยามความรัก เริ่มต้นเบ่งบาน
เพื่อปลอบใจตัวเองไม่ให้ทรมาน .. ไปวันๆ

[my smile]

ก้อง กั ง ว า น  อยู่ในใจ
รู้สึกอ่อนไหว ปลิ้วไป ตั้งแต่เริ่ม
ระยะทางการรอคอย เมื่อมีความหวังเล็กเล็ก มาต่อเติม
เสียงค่อย ๆ ก็ริเริ่ม จะ กั ง ว า น

ใ บ ช า ยอดเล็กนิดเดียว
ชูกิ่งก้านรอแสงแดดอ่อนอ่อน แค่สักเสี้ยว ก็หอมหวาน
รสชาติของการรอคอย แม้นานแสนนาน
กลิ่นชโลม จาก น า ย ใ บ ช า ก็บันดาลให้สั้นลง ดั่งใจ. ..

เ ม ฆ น้อย ลอยล่อง บนนภากว้าง
ตะวันทอแล้ว แสงแผ่วเจือจาง ในรุ่งส่าง ของวันใหม่
นกตัวเล็กกระซิบกระซาบให้ทุกวันมีแต่เรื่องดีดี แล้วผ่านพ้นไป
ขอบคุณที่อยู่กับฟ้าไม่ว่านาทีไหน ล า ย เ ม ฆ ลายความหวังที่แสนดี. ..

[หนามทุเรียน]

ไม่มีคำว่าชิน
หัวใจ ไม่ใช่หินแกร่ง
คงรอคอยได้ ตราบเท่าที่ยังมีแรง
ถ้าพรุ่งนี้ยังตื่นมาเห็นแสงตะวัน...แสดงว่าฉันยังคอย

ยิ่งนานยิ่งไหวหวั่น
เกิดคำถามขึ้นที่ใจฉันบ่อย-บ่อย
เธอใช้เวลาส่วนมากคิดถึงคนเดิมที่รอคอย
หรืออยากให้กำลังใจเหลือน้อย...จนเลิกคอยไปเอง.

 

[my smile]

ชีวิตนี้ ถ้ าป ฎิ เ ส ธ ไ ด้  ไม่อยากให้มีการรอคอย

ไม่ว่าเวลาจะเหลือมากหรือน้อย ฉันก็ไม่อยากรอทั้งนั้น

มีคน เคยบอกว่า "การรอคอย" เมื่อสิ้นสุด คือความสุขที่ถลาเข้าสู่หัวใจ อย่างเฉียบพลัน

แต่ฉันว่า สำหรับฉัน กว่าจะถึงวันนั้น หั ว ใ จ ค ง ข า ด ร อ น ร อ น


 

[~ นายใบชา ~]

ย อ ดใ บ ช า เ พี ย ง น้ อ ย

เติมน้ำอุ่นสักหน่อย . . คงหอมหวาน

กลบกลิ่นไอคุ้น~คุ้น . . ของความร้าวราน

ลบเลือนความรักที่ทรมาน . . จนหมดใจ


ไ ม่ ส ำ คั ญ ทุ ก เ ว ล า

แต่ซ่อนอยู่ในทุกมุมของแววตา . . จากความสดใส

เพียงสิ่งเล็ก~เล็ก . . บนโลกกว้างไกล

แต่มากล้นด้วยความยิ่งใหญ่ . . แด่ใครอีกคน
 


ก ำ ลั ง ใ จ บ น ค ว า ม อ้ า ง ว้ า ง

ส่งผ่านหมื่นร้อยพันเส้นทาง . . ทุกแห่งหน

บังเอิญ . หรือพรหมลิขิตบันดาลดล

รึอาจเพราะโลกนี้หมุนวน . . เ ร า จึ ง พ บ กั น