ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

เหม็นกลิ่นดอกหลอกลวง..เจ้าพวงเหม็น
กลิ่นเยือกเย็นจนหนาว..เจ้าชาเฉย
เจ้าโรยกลิ่นโชยกรุ่นอย่างคุ้นเคย
คล้ายจะเย้ยมวลหมู่ ผู้ดมดอม

เหม็นกลิ่นดอกรักเร่เจ้าเหหัน
รักผกผันหลายใจ..ไม่ถนอม
ผลิกิ่งก้านกลิ้งกลอกหนอดอกพยอม
ยามเขาพร้อม เจ้าผละ..ละจากไป

เหม็นกลิ่นดอกคำสร้อย..คนร้อยเล่ห์
พร่ำถ่ายเท..ยากนัก จักฝันใฝ่
เจ้าหว่านเมล็ดผลิกอแตกหน่อใจ
แล้วผลักไสคืนคำ..ลำนำลวง

เหม็นซะจัง น้ำใจ..ใครช่างเหม็น
เปิดประเด็นนุ่มนวล..ชวนห่วงหวง
ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนฉะอ้อนทรวง
ปลายกลับร่วงโรยรา..เหม็นหน้าจัง !!

แซมน่ะเอง .. 

[choy]

เหม็นกลิ่นดอกหลอกลวง..เจ้าพวงเหม็น
กลิ่นเยือกเย็นจนหนาว..เจ้าชาเฉย
เจ้าโรยกลิ่นโชยกรุ่นอย่างคุ้นเคย
คล้ายจะเย้ยมวลหมู่ ผู้ดมดอม

เหม็นกลิ่นดอกรักเร่เจ้าเหหัน
รักผกผันหลายใจ..ไม่ถนอม
ผลิกิ่งก้านกลิ้งกลอกหนอดอกพยอม
ยามเขาพร้อม เจ้าผละ..ละจากไป

เหม็นกลิ่นดอกคำสร้อย..คนร้อยเล่ห์
พร่ำถ่ายเท..ยากนัก จักฝันใฝ่
เจ้าหว่านเมล็ดผลิกอแตกหน่อใจ
แล้วผลักไสคืนคำ..ลำนำลวง

เหม็นซะจัง น้ำใจ..ใครช่างเหม็น
เปิดประเด็นนุ่มนวล..ชวนห่วงหวง
ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนฉะอ้อนทรวง
ปลายกลับร่วงโรยรา..เหม็นหน้าจัง !!

แซมน่ะเอง .. 

(อ้างอีกครั้ง)

หอมกลิ่นดอกรักจริง..เจ้าพวงหอม
กลิ่นอวลอุ่นย้อมตรลบ..ระเหิดเผย
เจ้าโรยยวนกลิ่นเย้าละมุนเชย
คล้ายจะเอ่ยชี้ชวนไม่ขวยออม

หอมรื่นดอกซ่อนกลิ่นยามสิ้นรั้น
อยากปันกลิ่นให้เธอ...พะเน้าถนอม
เคยหยิ่งศักดิ์มิให้ใครเด็ดดอม
แต่ก็พร้อม สู่อ้อม...ใจแลกใจ

หอมกลิ่นดอกมะลิ...ไม่แสร้งเส
ไร้มารยา...เล่ห์ลวง ร้ายสาไถย
เกสรละอองลอยล่อง ณ ถิ่นใด
เจ้าเติบงามพิไลกลีบช่อรวง

หอมซะจริง น้ำใจ..ใครช่างหอม
มิรอมชอม หอมยิ่ง...ผกาสรวง
ขึ้นต้นเป็นดอกบัวอวยบำบวง
ปลายกลับยิ่งรุ้งร่วง...หอมจีรัง...!!!

หนองเองอ่ะ

5555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หมายเหตุ :

***รุ้งร่วง : น. นํ้าเพชรที่ส่งแววออกเมื่อกระทบแสงสว่าง.
อ้างอิง : พจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน

***ดอกไม้ นอกจากจะสวยงาม เป็นสีสันของโลกใบนี้แล้ว ดอกไม้ยังมีความหมายพิเศษอื่นๆ อีกด้วย หากคุณต้องการจะบอกใครสักคนที่พิเศษและแตกต่าง ลองมาดูความหมายของดอกไม้บางส่วน
เยบีร่า = เธอคือแสงอาทิตย์ แห่งชีวิตฉัน
ไอวี่ = ในความรู้สึกของฉัน เธอคือเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น
ซ่อนกลิ่น = ฉันแอบรักเธออยู่นะ” หรือ ฉันหยิ่งเกินกว่าจะเอ่ยปากบอกรักกับเธอก่อน
ทานตะวัน = รักของฉันมั่นคงและภักดีต่อเธอเสมอ ดุจดั่งทานตะวันที่ไม่เคยหันมองผู้ใดนอกจากดวงอาทิตย์
แกลดิโอลัส = ยินดีด้วยสำหรับความสำเร็จ ครั้งนี้
ดอกบัว = รักด้วยความศรัทธาและชื่นชม
ดอกหญ้า = ฉันรักเธอ แต่ขอเธออย่าผูกมัดฉันเลยนะคนดี
กล้วยไม้ = ฉันไม่อาจห้ามใจให้คิดถึงเธอได้
มะลิ = เธอคือผู้ที่ฉันสุดรักสุดบูชา หรือ เธอคือดอกฟ้าผู้สง่างามและสูงส่ง
ลิลลี่ = เธอเป็นรักแรกของฉันนะ คนดี
กุหลาบแดง = เธอช่างสวยเหลือเกิน
กุหลาบขาว = ฉันรักเธอด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
กุหลาบสีเหลือง = ขอเป็นชู้ทางใจ
ที่มา: นิตยสาร บ้านและสวน

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เหม็นกลิ่นดอกหลอกลวง..เจ้าพวงเหม็น
กลิ่นเยือกเย็นจนหนาว..เจ้าชาเฉย
เจ้าโรยกลิ่นโชยกรุ่นอย่างคุ้นเคย
คล้ายจะเย้ยมวลหมู่ ผู้ดมดอม

เหม็นกลิ่นดอกรักเร่เจ้าเหหัน
รักผกผันหลายใจ..ไม่ถนอม
ผลิกิ่งก้านกลิ้งกลอกหนอดอกพยอม
ยามเขาพร้อม เจ้าผละ..ละจากไป

เหม็นกลิ่นดอกคำสร้อย..คนร้อยเล่ห์
พร่ำถ่ายเท..ยากนัก จักฝันใฝ่
เจ้าหว่านเมล็ดผลิกอแตกหน่อใจ
แล้วผลักไสคืนคำ..ลำนำลวง

เหม็นซะจัง น้ำใจ..ใครช่างเหม็น
เปิดประเด็นนุ่มนวล..ชวนห่วงหวง
ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนฉะอ้อนทรวง
ปลายกลับร่วงโรยรา..เหม็นหน้าจัง !!

แซมน่ะเอง .. 

ขลุ่ย..เก่า-เก่า เลานี้ คนดีเหม็น
แม่เนื้อเย็น ไยสิ้น กลิ่นความหลัง
เจ้ามาหัก ให้จินต์ พี่ภินท์พัง
ต้องเซซัง หวั่นไหว ไร้เรี่ยวแรง..
 
..ก่อนนี้เคย ครวญเพลง บรรเลงหวาน
เสียงขับขาน ฉ่ำมน ทั่วหนแห่ง
ดังกังวาน หว่านซึ้ง ถึงแก้มแดง
ต่างตกแต่ง แต้มรัก สลักใจ..
 
.. ครั้ง..กาลก่อน คืนแรม "แซม"มักบ่น
อยากยินยล "มนต์รักดอกคำใต้"
แล้วตามด้วย "ในฝัน" บรรเลงไป
"เสียงขลุ่ยเรียกนาง" ไซร้ ให้"แซม"ฟัง..
 
.. แต่..วันนี้ พี่ท้อ เพียงออเหงา
ครั้นคราเป่า เศร้าอุรา น้ำตาหลั่ง
ถึงคราวเคราะห์ เพราะใจ ไม่ระวัง
อยากกู่ก้อง ร้องดัง-ดัง เจ็บ..จังเลย
 

[ดาว อาชาไนย]

ขลุ่ยกรรแสงเสียงหายกลายกันแสง
รักโรยแรงแหลกรื้อหรือขลุ่ยเอ๋ย
ไร้เสียงเรื่อยระรี่อย่างที่เคย
จึงชื่นเชยความช้ำอยู่จำเจ

ขลุ่ยครวญพ้อ"ธรณีกันแสง"โศก
ดังกล่อมโลกรักลามาหักเห
ขอกรรแสงส่งไปใจทุ่มเท
ดอกรักเร่หอมไร้ให้เหม็นจัง

ดาว อาชาไนย

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขลุ่ยเลานี้ บรรเลง เพียง..เพลงเศร้า
ทำนองเหงา ร้าวจินต์ จนสิ้นหวัง
แรงใจร้าง จางจร อ่อนกำลัง
เพราะรักพัง พ่ายแพ้ แดนารี..
 
..ขลุ่ยเลานี้ ชะตา ฟ้ากำหนด
หลั่งรินหยด น้ำตา คือหน้าที่
แม้..ครวญเพลง สำเนียง เสียงดนตรี
ล้วนแต่มี โศกศัลย์..ขลุ่ยกรรแสง
 

[สมนึก นพ]

เหม็นกลิ่นดอกหลอกลวง..เจ้าพวงเหม็น
กลิ่นเยือกเย็นจนหนาว..เจ้าชาเฉย
เจ้าโรยกลิ่นโชยกรุ่นอย่างคุ้นเคย
คล้ายจะเย้ยมวลหมู่ ผู้ดมดอม

เหม็นกลิ่นดอกรักเร่เจ้าเหหัน
รักผกผันหลายใจ..ไม่ถนอม
ผลิกิ่งก้านกลิ้งกลอกหนอดอกพยอม
ยามเขาพร้อม เจ้าผละ..ละจากไป

เหม็นกลิ่นดอกคำสร้อย..คนร้อยเล่ห์
พร่ำถ่ายเท..ยากนัก จักฝันใฝ่
เจ้าหว่านเมล็ดผลิกอแตกหน่อใจ
แล้วผลักไสคืนคำ..ลำนำลวง

เหม็นซะจัง น้ำใจ..ใครช่างเหม็น
เปิดประเด็นนุ่มนวล..ชวนห่วงหวง
ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อนฉะอ้อนทรวง
ปลายกลับร่วงโรยรา..เหม็นหน้าจัง !!

แซมน่ะเอง .. 

ดอกไม้ถิ่นบ้านเราแต่เก่าก่อน
มะลิซ้อนสายหยุดพุดฝรั่ง
กระดังงาลำดวนเย้ายวนจัง
นางแย้มยังแย้มยิ้มอิ่มเอมตาม

พิกุลทองต้นใหญ่ใกล้รั้วนั้น
ลดาวัลย์พุ่มรอบขอบสนาม
บานบุรีดอกเขื่องสีเหลืองงาม
กุหลาบหนามกฤษณาและราตรี

ยังอุดมสมบูรณ์และกูลเกื้อ
มองไม่เบื่อหอมกลิ่นถิ่นเรานี่
เมื่อครั้งหนึ่งยังขำจำได้ดี
เด็ดจำปีให้ชมผูกผมนาง

สามวันหนายังอยู่เป็นพู่ห้อย
เจ้ายังคอยถนอมไว้ไม่ทิ้งขว้าง
ยังบอกเราได้ยินกลิ่นไม่จาง
จะขอไว้แนบข้างใกล้ปรางนวล

เพียงไม่นานผ่านไปหล่อนได้จาก
มีคำฝากมาให้ใจปั่นป่วน
ดอกไม้เคยดมเล่นเหม็นอบอวล
กลิ่นยังชวนคลื่นเหียนเจียนเป็นลม

คนเคยมีสัมพันธ์ก่อนนั้นหนา
หนุ่มบ้านนาอดสูรู้ขื่นขม
เหม็นขี้หน้าเราหรือคือคำชม
ใจระบมดอกรักต้นหักตาย.

นพ
11ส.ค.56

[Prapacarn ❀]

รอแป๊บนะจ๊ะ แฟนๆ....
ไปทำมาหากินก่อนจ้ะ..
กลอนยังฝืด...
 

• แซม •

[@free]

หอมต้มเค็มเต็มหม้อเจ้าหน่อไม้
กลวงตรงไส้แปลกดีไม่มีแก่น
ใส่เกลือหน่อยพลอยหวานทานรอแฟน
เนื้อนุ่มแน่นฉีกจิ้มอยู่ริมเตา

[Prapacarn ❀]

หอมยั่วยวนชวนดอมอ่อมปลาร้า
หอมไปทั่วชายคาหอมปลาเผา
คนก็มุง..แมลงวันก็ตอมหอมไม่เบา
หอมจนเมา หัวทิ่มหัวตำ..หอมดอกลำโพง
 
แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

(อ้างอีกครั้ง)
หอมกลิ่นดอกรักจริง..เจ้าพวงหอม
กลิ่นอวลอุ่นย้อมตรลบ..ระเหิดเผย
เจ้าโรยยวนกลิ่นเย้าละมุนเชย
คล้ายจะเอ่ยชี้ชวนไม่ขวยออม

หอมรื่นดอกซ่อนกลิ่นยามสิ้นรั้น
อยากปันกลิ่นให้เธอ...พะเน้าถนอม
เคยหยิ่งศักดิ์มิให้ใครเด็ดดอม
แต่ก็พร้อม สู่อ้อม...ใจแลกใจ

หอมกลิ่นดอกมะลิ...ไม่แสร้งเส
ไร้มารยา...เล่ห์ลวง ร้ายสาไถย
เกสรละอองลอยล่อง ณ ถิ่นใด
เจ้าเติบงามพิไลกลีบช่อรวง

หอมซะจริง น้ำใจ..ใครช่างหอม
มิรอมชอม หอมยิ่ง...ผกาสรวง
ขึ้นต้นเป็นดอกบัวอวยบำบวง
ปลายกลับยิ่งรุ้งร่วง...หอมจีรัง...!!!

หนองเองอ่ะ

5555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เจ้าดอกรักหอมกรุ่น..ละมุนละม่อม
ใคร่เด็ดดอมเอื้อมไม่ถึงจึงสิ้นหวัง
อ่อนละออช่องามตามลำพัง
ปล่อยเราคลั่งรักเจ้า..กลิ่นเย้ายวน

แม้รักจริงทิงนองนอยค่อยค่อยหอม
ดอกตะล่อมไม่รู้โรยให้โหยหวน
ดั่งน้ำใจคนดีพี่ชี้ชวน
แล้วอย่าด่วนหยอกเล่น..ให้เหม็นจัง

แซมนี่เอง
 

[Prapacarn ❀]

ขลุ่ย..เก่า-เก่า เลานี้ คนดีเหม็น
แม่เนื้อเย็น ไยสิ้น กลิ่นความหลัง
เจ้ามาหัก ให้จินต์ พี่ภินท์พัง
ต้องเซซัง หวั่นไหว ไร้เรี่ยวแรง..
 
..ก่อนนี้เคย ครวญเพลง บรรเลงหวาน
เสียงขับขาน ฉ่ำมน ทั่วหนแห่ง
ดังกังวาน หว่านซึ้ง ถึงแก้มแดง
ต่างตกแต่ง แต้มรัก สลักใจ..
 
.. ครั้ง..กาลก่อน คืนแรม "แซม"มักบ่น
อยากยินยล "มนต์รักดอกคำใต้"
แล้วตามด้วย "ในฝัน" บรรเลงไป
"เสียงขลุ่ยเรียกนาง" ไซร้ ให้"แซม"ฟัง..
 
.. แต่..วันนี้ พี่ท้อ เพียงออเหงา
ครั้นคราเป่า เศร้าอุรา น้ำตาหลั่ง
ถึงคราวเคราะห์ เพราะใจ ไม่ระวัง
อยากกู่ก้อง ร้องดัง-ดัง เจ็บ..จังเลย
 

เหม็นน้ำคำร่ำลือ..ถือว่าหล่อ
ขลุ่ยเพียงออของใคร..ไยทำเฉย
เสียงผิวแผ่วแว่วละมุนดังคุ้นเคย
แล้วผ่านเลยตามลม..ไม่สมจินต์

ขลุ่ยของพี่..ปี่อ้อ เสียงอ๋อแอ๋
ฟังแล้วช่างต๊อแต๊..เกินถวิล
ฝึกรองออ พอชำนาญกานท์กวินท์
ให้ยุพินได้ดอม..หอมอีกครา

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ขลุ่ยกรรแสงเสียงหายกลายกันแสง
รักโรยแรงแหลกรื้อหรือขลุ่ยเอ๋ย
ไร้เสียงเรื่อยระรี่อย่างที่เคย
จึงชื่นเชยความช้ำอยู่จำเจ

ขลุ่ยครวญพ้อ"ธรณีกันแสง"โศก
ดังกล่อมโลกรักลามาหักเห
ขอกรรแสงส่งไปใจทุ่มเท
ดอกรักเร่หอมไร้ให้เหม็นจัง

ดาว อาชาไนย

ขลุ่ยกรรแสงแหนงหน่ายเขาคลายหอม
เคยดมดอมนวลแก้มแซมเปล่งปลั่ง
แอบไปมีคนใหม่ใจภวังค์
เห็นไปนั่งเฝ้าใครอยู่ในเฟซ

มาวิโยคโศกแสน..แมนร่ำไห้
จงหักใจที่เปล่าเปลี่ยวเหลือเสี้ยวเศษ
ไปปีนเขาแก้เบลอ..ที่เอเวอร์เรส
แค่สาเหตุสาวเหม็นหน้า..อย่าไปแคร์

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

ดอกไม้ถิ่นบ้านเราแต่เก่าก่อน
มะลิซ้อนสายหยุดพุดฝรั่ง
กระดังงาลำดวนเย้ายวนจัง
นางแย้มยังแย้มยิ้มอิ่มเอมตาม

พิกุลทองต้นใหญ่ใกล้รั้วนั้น
ลดาวัลย์พุ่มรอบขอบสนาม
บานบุรีดอกเขื่องสีเหลืองงาม
กุหลาบหนามกฤษณาและราตรี

ยังอุดมสมบูรณ์และกูลเกื้อ
มองไม่เบื่อหอมกลิ่นถิ่นเรานี่
เมื่อครั้งหนึ่งยังขำจำได้ดี
เด็ดจำปีให้ชมผูกผมนาง

สามวันหนายังอยู่เป็นพู่ห้อย
เจ้ายังคอยถนอมไว้ไม่ทิ้งขว้าง
ยังบอกเราได้ยินกลิ่นไม่จาง
จะขอไว้แนบข้างใกล้ปรางนวล

เพียงไม่นานผ่านไปหล่อนได้จาก
มีคำฝากมาให้ใจปั่นป่วน
ดอกไม้เคยดมเล่นเหม็นอบอวล
กลิ่นยังชวนคลื่นเหียนเจียนเป็นลม

คนเคยมีสัมพันธ์ก่อนนั้นหนา
หนุ่มบ้านนาอดสูรู้ขื่นขม
เหม็นขี้หน้าเราหรือคือคำชม
ใจระบมดอกรักต้นหักตาย.

นพ
11ส.ค.56

“อย่าลืมฉัน” ..คุณขา อย่าลืมฉัน
ดอกไม้นั่นเสียบหูไม่รู้หาย
เป็นสิ่งเตือนสัมพันธ์มั่นมิคลาย
คนใจร้ายเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน

ดอกอะไร..เคียงข้าง ระหว่างฝัน
ไม่สำคัญ ที่ดอก..ขอบอกก่อน
แต่น้ำใจ เคยแบ่งปัน สาวบ้านกลอน
กลับคลายคลอน เหลือเชื่อ..ว่าเจือจาง

“ไม่รู้โรย ” เสียบหู..ไม่รู้ร่วง
เลยผ่านช่วงโปรโมชั่น คุณพลันห่าง
ตชด. หลายใจ..ใส่ชุดพราง
สาวอ้างว้างเห็นเห็น..ฮึ!! เหม็นจุงเบย   

แซมค่ะ

[สมนึก นพ]

ชุดพรางมาเหม็นอับกับความชื้น
ยามค่ำคืน ลว.ไกลไม่เปิดเผย
เอ็มสิบหกแนบข้างเหมือนอย่างเคย
จนเวลาล่วงเลยค่อนราตรี

หามุมหลบพักผ่อนก่อนรุ่งสาง
ฟ้าสว่างเริ่มใหม่ไปต่อนี่
กว่าจะถึงค่ายพักกลางพงพี
สัญญาณสีบอกฝ่ายใช้ผ่านทาง

ดูคำสั่งวันนี้มีไหมหนอ
ดีใจรอเห็นนั้นว่าฉันว่าง
เครื่องแบบเราสาวเห็นเหม็นชุดพราง
โดนน้ำค้างน้ำฝนจนชื้นไป

โยนลงคลองน้ำขังหวังได้ซัก
เข้านั่งพักก่อนนั้นพลันหลับไหล
กลับฝันถึงหนึ่งนางที่ห่างไกล
ยังตรึงในใจนี้มิรู้คลาย

แต่ไม่เห็นจำปีที่ผูกผม
เคยเล่นลมใกล้ปรางต่างความหมาย
ดอกกุนหยีใครหนาจะบ้าตาย
ของเราหายอยู่ไหนหาไม่เจอ

ยังฝันต่อเห็นอยู่คู่ควงหล่อน
หลายขั้นตอนเด่นนั้นฉันหายเซ่อ
เครื่องแบบฝ่ายปกครองมองซิเออ
หอมเสมอไม่เหม็นเช่นชุดเรา

สะดุ้งตื่นฝืนมองในคลองนั้น
เครื่องแบบฉันที่เห็นเป็นชุดเก่า
มีสีพรางหลากหลายลายเขียวเทา
นั่งคุกเข่าล้างซักเพราะรักมัน

แม้จะไม่หมดสิ้นกลิ่นสาบสาง
คงเจือจางนิดหน่อยเหลือรอยนั่น
เย็นวันนี้หน้าแล้งคงแห้งทัน
อุ่นใจฉันสวมนอนตอนราตรี.
............
ดอกกุนหยี =  ดอกบานไม่รู้โรย

นพ
12ส.ค.56

[Prapacarn ❀]

ดอกจำปีแอบไว้ที่ใต้หมอน
ยามน้องนอนคำนึงคิดถึงพี่
ต้องบุกป่าฝ่าดงย่ำพงพี
ป่านฉะนี้หนาวเหน็บ..คงเจ็บนัก

จะหาใครปัดยุง กางมุ้ง-ห่ม
กลิ่นโคลนตมเปื้อนเปรอะเลอะเทอะหนัก
ชุดพรางเหม็น จังเลย..ไม่เคยซัก
สงสารนักอยากปันใจมาให้เธอ

พี่อยู่ที่ชายแดน..มีแฟนไหม
สาวปักษ์ใต้งามหยาดพี่อาจเผลอ
คนไกลตา..ไกลใจ ได้แต่ละเมอ
หลับก็เพ้อ..ครวญคร่ำ ถึงตำรวจชายแดน

แซม