กลอนกลบท คุลาซ่อนลูก
~ สารจากรั้ว ~
๐ โอ้ตัวข้าแต่นี้ข้าทรมาจิต
มิเคยไกลแต่นี้ไกลจากขนิษฐ์
เคยแนบชิดแต่นี้ชิดติดชายแดน
เรือนเคยอยู่แต่นี้อยู่ยังถิ่นอื่น
กอดเคยชื่นแต่นี้ชื่นกอดปืนแน่น
ปรางหอมกรุ่นแต่นี้กรุ่นกระสุนแทน
เคยสุขแสนแต่นี้แสนสุดทุกข์ใจ
โอษฐ์เคยจูบแต่นี้จูบรูปคลายคิด
เนตรชวนพิศแต่นี้พิศเพียงดาวใส
เอวอรโอบแต่นี้โอบเพื่อนเจ็บไว้
เกศเคยไล้แต่นี้ไล้ใบหญ้าเอา
มิเคยอดแต่นี้อดรสมือน้อง
มิเคยลองแต่นี้ลองหุง,ปิ้ง,เผา
เตียงนุ่มนอนแต่นี้นอนดินแนบเนา
มิเคยเหงาแต่นี้เหงาท่ามเหล่าชาย
เพลงเคยตรับแต่นี้ตรับกับระเบิด
พลุพราวเพริศแต่นี้เพริศแสง*เฉิดฉาย
มิเคยยลแต่นี้ยลคนล้มตาย
มิเคยร้ายแต่นี้ร้ายก่อนพ่ายพัง
โอ้ตัวพี่แต่นี้พี่มิมีพลาด
ทุกเยื้องยาตรแต่นี้ยาตรอาจถูกฝัง
ทุกความคิดแต่นี้คิดคอยระวัง
วันที่หวังแต่นี้หวังตั้งตานับ
เนิ่นนานกาลแต่นี้กาลจวนผ่านถึง
หลายรำพึงแต่นี้พึงซึ่งวันกลับ
ขอน้องนั้นแต่นี้นั้นคอยวันรับ
มินานครับแต่นี้ครับใกล้กลับเอย
ธาตรี รติกานท์
๐๙.๐๘.๒๕๕๖
______________________
*แสง = อาวุธ,ศัสตรา
ขอบคุณภาพจากสมาคมแฟนทหาร
กลอนกลบท คุลาซ่อนลูก
กำหนดให้ซ้ำคำที่ ๓ กับคำที่ ๖ ของแต่ล่ะวรรค
ส่วนคำที่ ๔ กับคำที่ ๕ ให้ซ้ำเหมือนกันทุกวรรคตลอดบทกลอน
