มันเป็นเรื่อง ที่รับได้ เมื่อหน่ายแหนง
รักแสลง อยากจะจบ ฝังกลบฝัน
คำบอกเลิก ใช้พาดพิง เพื่อทิ้งกัน
สำหรับฉัน ยังพอไหว ไปรับฟัง
แต่การแกล้ง ให้ทนอยู่ สู้ความเจ็บ
เหมือนจะเซฟ ความสัมพันธ์ วันที่หวัง
แสร้งทำดี เหมือนเช่นเก่า เฝ้าระวัง
ใจเกรอะกรัง เปื้อนความช้ำ โดนซ้ำเติม
รักที่ให้ มีแต่ลด จนหมดสิ้น
เหลือเพียงกลิ่น ที่มันจาง ต่างจากเริ่ม
คำพูดใด ออกจากปาก ยากเหมือนเดิม
ไม่มีเพิ่ม มันหมดแล้ว รักแผ่วปลาย
เธอแกล้งทำ เหมือนว่าไร้ อะไรเกิด
ไม่คิดเปิด ความเป็นจริง สิ่งทั้งหลาย
เหมือนทำดี เพื่อตีกรอบ คนรอบกาย
แต่ทำลาย ความรู้สึก ลึกข้างใน
รู้ไหมว่า เธอทำร้าย ชายคนนี้
เมื่อไม่มี รักให้ชู อยู่ไม่ไหว
จบดีกว่า เจ็บจนเบื่อ เพื่ออะไร
เปิดหัวใจ พูดตรงๆ คงไม่ตาย
