ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

คำว่าแม่ แน่แท้ แปลว่าใหญ่
ทุกสิ่งไซร้ ใช้แม่ แต่เริ่มต้น
เป็นคำนาม ถามรู้ ทุกผู้คน
มีทุกหน..แต่..ทนแท้ คือแม่เรา

แม่ของฉัน ฟันฝ่า ก่อนฟ้าสาง
จัดของวาง ล้างหน้า ลาเรือนเหย้า
ลงเรือพาย ขายของ ล่องลำเนา
ตั้งแต่เช้า เข้าค่ำ ย่ำสายัณห์

บวบ,ฟัก,แฟง แตงกวา คะน้า,ถั่ว.ฯ
เนื้อ,หมู,ไข่ ไส้อั่ว  ไก่ตัว,หั่น.ฯ
เบ็ดเตล็ด เครื่องครัว ชัวร์ ครบครัน
ผลไม้นั้น สด,ดอง ของหวานมี

ปากก็ร้อง ท้องก็กิ่ว หิวก็สู้
น้ำเชี่ยวอู้ ลู่สวะ ยากผละหนี
ออกแรงค้ำ จ้ำจ้วง สุดท่วงที
เหงื่อหยาดปรี่  รี่ไหล ไม่รั้งรอ

มานแม่เคียง เพียงลูก ผูกพันจิต
วนเวียนคิด ผิดถูก ปลูกฝังขอ
ฝากเทวา อารักษ์ พิทักษ์พอ
กายแม่หนอ ต่อตุน เป็นทุนเจือ

<a href="http://www.youtube.com/v/C9_0Fwdnskg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/C9_0Fwdnskg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ดิน"

ก่อนที่"ดิน"ยังไม่เกิด.."คุณแม่"ของ"ดิน" พายเรือขายของชำตามลำน้ำค่ะ
เขียนกลอนขึ้นมาตามความรู้สึกที่"คุณแม่"เคยเล่าให้"ดิน"ฟังค่ะ

[saknun]

สิ่งที่ทำให้พ่อ แม่ สบายใจที่สุด
คือการได้เห็น ลูกๆมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ได้นั่งร่วมทานอาหารด้วยกัน
และลูกๆได้บอกรักแม่ ได้บอกรักพ่อ
ลูกทุกคนครับ การจับมือแม่กุมมือแม่ไว้แน่นๆสักพัก
มันเหมือนกับเราเติมพลังใจให้กับแม่ แม่จะมีความรู้สึกว่าลูกแม่รักแม่
การเติมเงินทองให้แม่โดยที่เราไม่ได้มาหาแม่จับมือแม่กุมมือแม่
มันเหมือนกับเรากำลังปล่อยพลังงานหัวใจเราให้หมดไปไม่มีอะไรกลับมา
ถ้าวันนี้เราคิดถึงแม่ เหมือนกับแม่คิดถึงเราเป็นห่วงเราก็จะช่วยให้เรา
ไม่ลืมพระคุณแม่ตลอดไป ยังเป็นผู้รู้กตัญญููต่อคุณท่านด้วยครับ

               saknun

[ชลนา ทิชากร]

ส่วนแม่ฉัน อยู่แพ แม่ค้าขาย
จอดอยู่ชาย แม่น้ำ ลำป่าสัก
มีลูกหญิง ลูกชาย หลายคนนัก
แม่ก็รัก ทุกคน ทนทำกิน

แม่ฉันขาย ของชำ ประจำอยู่
คนในหมู่ แถวย่าน สถานถิ่น
พายนาวา มากมาย สายน้ำริน
นำทรัพย์สิน แลกไป ได้เงินตรา

มีเงินทอง พอเพียง เลี้ยงลูกรัก
แม่ยึดหลัก ส่งสถาน การศึกษา
ลูกบางคน ได้ดี มีวิชา
มีปัญญา พอเพียง ไว้เลี้ยงตน

ส่วนตัวฉัน ไม่เอาไหน ไม่ห้ามจั่ว
ชอบทำตัว ห้ามเสา เฝ้าฝึกฝน
เดินเตะฝุ่น ใส่กระสอบ ชอบซุกซน
เลยเป็นคน สันดาน พาลเกเร

ทำให้แม่ ร้องไห้ ไปหลายครั้ง
พึ่งมานั่ง ชุกคิด จิตหันเห
ลูกจะเลิก กินเหล้า เมาหยำเป
จะเลิกเนรคุณ แม่  แก้กลับใจ

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/9SuDUq42gvg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/9SuDUq42gvg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[~ขลุ่ยกันแสง~]

แม่ฉันทน ทำนา สู้ฟ้าแดด
ถูกเผาแผด รันทด เหงื่อหยดไหล
เนื้อตัวดำ กร้าน-หยาบ อาบเหงื่อไคล
สู้ทนไป หวังเพียง เลี้ยงลูกยา..
 
..แม่ยอมอด ขอให้ ลูกได้อิ่ม
เห็นลูกยิ้ม อาบชื่น ระรื่นหน้า
แม่ไม่ขอ สิ่งใด ในโลกา
เกินไปกว่า คอยเฝ้า เจ้าเติบโต..
 
..ลูกจะสรรค์-สร้างบุญ แทนคุณ..แม่
ด้วยดวงแด ซาบซึ้ง ซึ่งอักโข
บุญ-กุศล ความดี มีมาโชว์
สิ่งอวดโอ้ มีแต่ แม่..ภูมิใจ..
 
..จะจดจำ เชื่อฟัง คำสั่งสอน
ทุกช่วงตอน ชีวิต คิด..สวยใส
ดวงฤดี มั่นพระ-รัตนตรัย
สัญญา..แด่ แม่..ไว้ ไม่ทำเลว
 

[D]

แม่ของฉัน สรรสร้าง ทางศึกษา
ส่งเสียค่า เรียนร่ำ ค้ำแผ่เผื่อ
ธนาคาร ของลูก ผูกพันเกื้อ
คอยโอบเอื้อ เจือแล แดห่วงใย

จัดหุงหา อาหาร คาวหวานพร้อม
เสื้อผ้ามอม ยอมซัก สุดรักใคร่
เป็นแม่บ้าน งานหนัก มิผลักไกล
การุณย์ใฝ่ ในจิต คิดเมตตา

เจ็บป่วยหนัก ตักพร้อม มิยอมห่าง
แทบวายวาง ครางแทน หากแม้นว่า
แลกเปลี่ยนได้ หมายปลอบ มอบชีวา
แบ่งลูกยา มาแม่ คือแดทอง

ดุบ่นบ้าง บางครั้ง ลูกพลั้งพลาด
สายสวาท ขาดไม่ เหนือใดข้อง
เฝ้าหวงห่วง ทวงถาม ตามประคอง
ดวงตาสอง ส่องแพรว แววภิรมย์

เฝ้าอบรม บ่มฝัง แต่ครั้งรุ่น
สองมือคุ้น อุ่นจัง สร้างสรรสม
มัธยัส จัดออม ถนอมชม
ลูกขอก้ม กราบกราน เท้ามารดา

"ดิน"

ขอขอบคุณ...คุณ  saknun ...คุณ  ชลนา ทิชากร ...คุณ  ขลุ่ยกรรแสง
ที่มาร่วมกระทู้นี้ค่ะ...*แม่ของฉัน*

[saknun]

ขอก้มกราบ วันทา บูชาแม่
ซาบซึ้งแท้ พระคุณ อันยิ่งใหญ่
แม่คือพระ อรหันต์ ในดวงใจ
มิมีใด เทียบเท่า พระคุณแม่ เอย

[choy]

แม่และบุพการี
(ในวารวัยแปล้ชรา)

-๑-
ตา     ของแม่เมื่อแต่ครั้ง            เนิ่นวาร
          ดุจคุเพลิงโชนฉาน            แกร่งสู้
          ไฟตาคู่เกรี้ยวงาน            หนักล่วง
          โชติช่วงเปลวห่อนรู้            เกี่ยงอ้างงานหนีฯ

ตา     แม่ท่าน ณ บัดนี้            หรี่แวม
          คล้ายถ่านเถ้าป่นแกม         เก่าเชื้อ
          สังขารร่วงข้างแรม            ใกล้ฝั่ง
          ตาเพ่งฝ้าฟางเรื้อ            พร่าจ้องสลัวเห็นฯ

-๒-
มือ     ของแม่เมื่อแต่ครั้ง            เนิ่นวาร
          เบาหนักงานห้าวหาญ         คล่องถ้วน
          กร้านนิ้วว่องบรรสาน         เคล้าเหงื่อ
          มืออุทิศเพื่อล้วน            ร่ายฟ้อนงานสนองฯ

มือ     แม่ท่าน ณ บัดนี้            โรยรา
          เปลี้ยบอบปวดเหน็บชา         อ่อนแปล้
          วารวัยพ่ายเฒ่าชรา            ช้าเชื่อง
          จับหยิบขืนเหนื่อยแท้         สั่นคว้าสู้ฝืนฯ

-๓-
บ่า   ของแม่เมื่อแต่ครั้ง            เนิ่นวาร
        คือบ่าอันเกรี้ยวงาน            แกร่งกล้า
        คอนหามแบกอาจหาญ         ถ้วนคล่อง
        ภาระหนักเหน็ดล้า            บ่าด้านกรำเสมอฯ

บ่า     แม่ท่าน ณ บัดนี้            อ่อนโรย
          คือบ่าที่ระโหย            หง่อมช้ำ
          ขืนบ่าแบกคอโดย            ฝืนฟก
          บ่าแบกยกท้อย้ำ            เล็ดน้ำตาไหลฯ

-๔-
เท้า     ของแม่เมื่อแต่ครั้ง            เนิ่นวาร
          กรำหยัดเท้าหนากร้าน         แกร่งก้าว
          เนื้อนาย่ำว่องชาญ            ดำเกี่ยว
          เท้าแม่เคี่ยวหอมข้าว         เหงื่อเคล้าท่วมนาฯ

เท้า     ของแม่ ณ บัดนี้            โรยแรง
          เยื้องย่างไม้เท้าแย่ง            ก่อนก้าว
          ทุกเท้าย่องฝืนแข่ง            ยักแย่
          มือแม่ยันไม้เท้า            ผ่อนค้ำก้าวขืนฯ

-๕-
บุพการี     พระคุณยิ่งกว่ากว้าง         โพยมาน
             ประดุจพรหมสถิตสถาน         มิ่งแก้ว
             อรหันต์ประจำบ้าน            ปกลูก
             เจ้าเติบใหญ่ยิ่งแกล้ว         ท่านล้าชราเหลือฯ

บุตรหลาน     พึงกตัญชลีนบไหว้         บูชา
             รู้ค่ากตัญญุตา            ยิ่งฟ้า
             เลี้ยงตอบท่านยามชรา         วัยล่วง
             ข้าวหยูกยาเสื้อผ้า            อุ่นเหย้าเรือนขวัญฯ


สนอง เสาทอง
๘/๘/๕๖

[รการตติ]

[รพีกาญจน์]

ดอกมะลิแสนแพงเจ้าแจงร้อย
ถึงพวงน้อยมาลัยใจลูกหลาน
บรรจบนิ้วพนมก้มกราบกราน
วิงวอนพระอภิบาลคุณมารดา

ยื่นมือรับสดับน้ำคำดูดดื่ม
แสนปลาบปลื้มดวงมานหลานยายย่า
ทั้งลูกเขยสะใภ้ได้นำพา
แม่ขอฝากวาจาอย่าลืมเลือน

หลานจงตั้งใจเรียนห้ามเวียนหนี
เที่ยวต่อยตีบีฑาคนป่าเถื่อน
สิ่งเสพติดพิษร้ายอย่ากรายเยือน
แชทกับเพื่อนเกมส์เล่นเป็นช่วงตอน

ประกอบการงานใดให้ดำริ
กอปรสติคงมั่นกลั่นกรองก่อน
แยกผิดถูกชั่วดีที่แน่นอน
ร้ายตัดรอนน้อมรินยึดศีลทาน

อย่าต้องมีคดีทัณฑ์เป็นอันขาด
อย่าประมาทใช้รถเดินผดย่าน
รักษาตัวหัวใจพ้นภัยพาล
ครอบครัวบ้านกินบ้างอย่างพอเพียง

ให้รู้รักสามัคคีมีคณะ
วิวาทะมากน้อยคอยหลีกเลี่ยง
เป็นผู้นำผู้ตามงามข้างเคียง
หากทำเยี่ยงแม่กล่าวจ้าวเจริญ

แม่พูด พ่อเขียน...รพีกาญจน์

[ดาว อาชาไนย]

บทสอนสุดท้ายของแม่

แม่นอนเอาน้องแอบแนบกับอก
กายกอดกกกลัวพรากจากไปไหน
น้องดูดนมจุ๊บจั๊บจนหลับไป
แขนแม่ไม่คลายสอดกอดน้องนอน

กายของแม่ซีดสลดหมดสภาพ
ร่างนอนราบบนตั่งดังไม้ขอน
ปลงภาระสารพันทุกขั้นตอน
ถึงอาวรณ์ต้องจากยากทัดทาน

แม่หาเลี้ยงหลายขีวิตรับผิดชอบ
ร่างจึงบอบบางล้าน่าสงสาร
ป่วยหมดแรงที่จะประกอบงาน
ก่อนใกล้กาลล่่วงลับดับชีวา

คนมาขอน้องเราเอาไปเลี้ยง
แม่ส่งเสียงร้องไห้แทบใจสลาย
บอกให้ทราบตราบใดยังไม่ตาย
ใครอย่าหมายมาปองพรากน้องไป

พลางกอดเอาน้องแอบแนบกับอก
แม่นอนกกกอดน้องพลางร้องไห้
สองแขนกอดน้องแน่นแสนห่วงใย
แม่สิ้นใจยังกอดน้องประคองนอน

เหมือนบอกใบ้ให้ซึ้งถึงใจแม่
รักลูกแม้ตายไปไม่ไถ่ถอน
ชีพแม่ดับมีค่าน่าสังวร
ทิ้งบทสอนสุดท้ายให้แก่เรา

ดาว อาชาไนย

[D]

เก็บมะลิ ดอกน้อย มาร้อยถัก
จารสลัก ด้วยจิต สถิตย์มั่น
เชื่อมสายใย ด้ายเส้น เน้นสัมพันธ์
โยงผูกกัน ฟั่นเกลียว เหนี่ยวดวงมาน

หนึ่งขันน้ำ ฉ่ำชื่น รื่นรินรด
หอมสะกด อบไทย ให้ผ่องผ่าน
ตรึงดวงแด แม่เอม เปรมปรีดิ์ปาน
ขอกราบกราน วันทา มารดาเรา

ประณตกร อ่อนน้อม แล้วค้อมกราบ
วันทาทาบ ทราบทรวง หลายช่วงเก่า
แม่รักลูก ผูกพัน เนิ่นนานเนา
ครานี้เล่า รำลึก สำนึกคุณ

สองมือแม่ ลูบผม ดมเกศา
พร้อมน้ำตา จากใจ ใสโอบอุ่น
กอดตระกอง สองปราง อย่างการุณย์
เนตรละมุน คุ้นมาน ประสานตา

เก้าสิบปี ที่ผ่าน แม่กร้านแกร่ง
แม้เรี่ยวแรง ร่นถอย มิคอยท่า
เฝ้าอบรม บ่มลูก ผูกจรรยา
สุดท้ายว่า "ป่านฉะนี้ อย่ามีเลยแฟน"

อ้าว..? แหล่ว....แล้ว..."ดิน"ต้องเชื่อแม่ไหมเนีย...?

"ดิน"

ขอขอบคุณ คุณ "choy" ...คุณ "รการตติ" ...คุณพี่ "รพีกาญจน์" ...คุณพี่  "ดาว อาชาไนย"  

 ที่มาร่วมในกระทู้นี้ค่ะ  "แม่ของฉัน"

[รการตติ]

[panthong.kh]

พันทอง

[blues]

ความผูกพันมันยากจะหาสิ่งใดมาเสมอเหมือน
ความรู้สึกมักคอยย้ำเตือนให้คิดถึงอยู่เสมอ
ความรักแสนยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดที่เคยเจอ
ความภักดิ์ดีจะอยู่ในตัวเธอไม่เสื่อม....คลาย



https://www.youtube.com/watch?v=f4J7-WR1QOY

 

Blues+