| 07 สิงหาคม 2013, 01:46:PM |
|
~ นายใบชา ~
|
 |
« เมื่อ: 07 สิงหาคม 2013, 01:46:PM » |
 ชุมชน
|
คนไม่พอใจจนเป็นคนเข็ญ.
พอแล้วเป็นเศรษฐีมหาศาล
จนนอกจนในไม่ได้การ
ต้องคิดอ่านแก้จน เป็นคนพอ |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : choy, ดาว อาชาไนย, พ.พิมพา, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, คอนพูธน, ชลนา ทิชากร, ...สียะตรา.., my smile, ยามพระอาทิตย์อัสดง, yaguza, เพรางาย
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2013, 02:05:PM |
|
choy
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2013, 02:05:PM » |
ชุมชน
|
เงินไม่พอจำต้องฝืนใจเข็ญ
เหลือบดูเบ๊นซ์เศรษฐีช่างภูมิฐาน
หรูนอกหรูในอลังการ
ต้องคร่อมอาน Harley ทำหน้างอฯ
555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ |
|
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2013, 02:30:PM |
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,472
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2013, 02:30:PM » |
ชุมชน
|
ชอบใช้เลยซื้อหาเฟอร์รารี่
พวกเศรษฐีทุกรายน้ำลายสอ
เลยถูกเขายึดไปไม่รีรอ
เหตุเพราะพ่อค้าหนีภาษีรถ
ดาว อาชาไนย
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : choy, ~ นายใบชา ~, พ.พิมพา, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, คอนพูธน, ชลนา ทิชากร, ...สียะตรา.., my smile, ยามพระอาทิตย์อัสดง, เพรางาย
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย
แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย
ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2013, 03:55:PM |
|
~ นายใบชา ~
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2013, 03:55:PM » |
ชุมชน
|
แขวนชีวิตอยู่กับลมหายใจ. แขวนอาลัยอยู่กับดีที่พบเห็น
แขวนที่มาแห่งความสุชทุกเช้าเย็น. เหนื่อยไม่เป็นเพราะเพลินจับสุขกับงาน
เห็นแต่ความเอื้อเฟื้อเหลือจะนับ. เห็นแต่นับหน้าที่ทุกปีผ่าน
เห็นแต่ความเสียสละตลอดกาล. เหมิอนเกิดมาสืบสานตำนานดี
สร้างประโยชน์สรรสร้างทางก้าวหน้า. สร้างวิชาเสริมคนจนเข้าที่
สร้างสำนึกสร้างสำนักหนักทุกปี. เหมือนมณีหล่นแหลกแตกกระจาย
โลกหนอโลกเกิดดับสลับฉาก. เพียงพบพรากอบอุ่นแล้วสูญสลาย
เหลือความดีสืบแก่นแทนร่างกาย. แสนเสียดายชีวิต...อนิจจา
|
|
|
|
| 07 สิงหาคม 2013, 04:35:PM |
|
choy
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2013, 04:35:PM » |
ชุมชน
|
แขวนชีวิตอยู่กับลมหายใจ. แขวนอาลัยอยู่กับดีที่พบเห็น
แขวนที่มาแห่งความสุชทุกเช้าเย็น. เหนื่อยไม่เป็นเพราะเพลินจับสุขกับงาน
เห็นแต่ความเอื้อเฟื้อเหลือจะนับ. เห็นแต่นับหน้าที่ทุกปีผ่าน
เห็นแต่ความเสียสละตลอดกาล. เหมิอนเกิดมาสืบสานตำนานดี
สร้างประโยชน์สรรสร้างทางก้าวหน้า. สร้างวิชาเสริมคนจนเข้าที่
สร้างสำนึกสร้างสำนักหนักทุกปี. เหมือนมณีหล่นแหลกแตกกระจาย
โลกหนอโลกเกิดดับสลับฉาก. เพียงพบพรากอบอุ่นแล้วสูญสลาย
เหลือความดีสืบแก่นแทนร่างกาย. แสนเสียดายชีวิต...อนิจจา
แขวนความคิดความดีที่เป้าหมาย
แขวนความจริงความงามบนหิ้งใจ
แขวนความสุขนั้นไว้หน้าที่งาน
ความเอื้อเฟื้อเกิดได้คณานับ
หาใช่ใครบังคับโทษประหาร
ความเสียสละยิ่งใหญ่กุศลทาน
อยู่ที่ตัวเราท่าน “เป็น-อยู่-มี”
ประโยชน์สร้างใดใดทุกสถาน
หากมิเพื่อเจือจานก็เสื่อมศรี
สำนึกสร้างปลูกได้ทุกฤดี
แต่ต้องชี้คุณค่าประโยชน์ชน
ธรรมดาโลกกำกงสังสารวัฏฏ์
พุทธวัจน์แจ้งชัดนิรพานหน
หากอยู่เพื่อบูชากิเลสตน
แสนเสียดายชีวิตล้น...ที่เกิดมาฯ
สนอง เสาทอง
๗/๘/๕๖ |
|
|
|
|
| 08 สิงหาคม 2013, 06:23:PM |
|
~ นายใบชา ~
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 08 สิงหาคม 2013, 06:23:PM » |
ชุมชน
|
ุ 
ไป. ข้างหน้าด้วยดีมีศรีศักดิ์
สู่. ความเหนื่อยทุกข์ยากมิท้อถอย
ความ. สมหวังข้างหน้าจะรอคอย
เจริญ. รอยผู้กล้าจะสุขใจ
อย่าง. ที่ท่านทำไว้เป็นตัวอย่าง
มี. แนวทางการศึกษาอยู่มากหลาย
หลัก. ยึดเหนี่ยวต้องมั่นตลอดไป
ธรรม. ขยันนั้นไซร้คือความเพียร
และ. อีกหนึ่งพึงตั้งไว้ให้มั่น
มี. ศีลนั้นจักได้ไม่ผิดเพี้ยน
ศีล. จักนำเราไปไม่วนเวียน
ดี. เพราะเพียรเพราะศีลสถาพรฯ |
|
|
|
|
