ลม ห น า ว กี่ลมแล้วที่ผ่านพ้น
หนาวหัวใจเสียจน เจียนจะแตกสลาย
ฉันมองฟ้า นับดวงดารา ที่เรียงราย
ด า ว เ ริ่ ม เ ลื อ น ห า ย คนอื่นเขาคงขอพร จนดาวเริ่มเห็นใจ แล้วเลือนลง
กี่ความ เ ข้ ม แ ข็ ง แล้วน่ะ ที่ถูกตอกย้ำ
ทำลายจนพัง ขับไส ไล่ส่ง
ฉันอ่อนล้า หมดแรงแล้ว ดาวหนอดาว กี่ครั้งแล้วที่ฉันล้มลง
และผลจากการลุกขึ้นสู้ อย่างทะนง คือล้มเหลว ล้มลงเหมือนเคย
กี่หยด น้ำ ต าแล้วที่ทิ้งขว้าง
แม้หนาว แม้ล้มบ้าง ลุกบ้าง สิ่งรอบกายมีเพียงความนิ่งเฉย
อนาคตของคนเฝ้ามองดวงดาว คงจะมี ค ว า ม อ้ า ง ว้ า ง ค ว า ม เ ห ง า คลุกเคล้าน้ำตาเช่นเคย
ฉั น ชิ น ซ ะ แ ล้ ว ไม่เคยหวังเลย ให้ดวงดาวหันมา. ..
