ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐รพีเผยผ่องเพี้ยง             เพ็ญพจี
กาญจน์กลั่นเกล้าก็ปรีดิ์       ปลั่งเคลิ้ม
ร่มใดหากจะมี                ไออุ่น
ล้วนร่มรพีกาญจน์เยิ้ม        หยาดเย้าหยอกเยาว์ฯ

(ขออนุญาตแซวซะหน่อยคร้าบบบท่านลุงคร้าบบบ )

[ไร้นวล^^]

๐ลุงไพรอย่าคิดใกล้            นารี
ผมห่วงลุงรึมี                  มุขโม้
ลุงมาช่วยหลานทวี            ทักษะ ศิลป์เนอ
จึงจะนับว่าโอ้                 นี่แล้วลุงฉันฯ

(ขอแซวท่านลุงไพรฯอีกสักคนเน่อ)

[ไร้นวล^^]

๐คุณพันฯขยันแต่งสร้อย          กลอนสาว
แต่งแต่เช้าจวนคราว             ค่ำแล้ว
แต่งแต่งแต่งจนพราว             พจน์แจ่ม
กานท์ก็กล่อมดั่งแก้ว             กระพริบพร้องพลอยเพลินฯ

(WMจะด่ามั้ยเนี่ย แต่งทีละบท รกกระดานมากกกก )

[ไร้นวล^^]

 
๐กามนิตมิตรเก่งบรรเลงศิลป์
หากได้ยินแวะเหย้าเย้าภาษา
โปรดเปล่งปรายลายลักษณ์อักษรา
ให้ชีวาน้องนุ่งฟุ้งคำคม
 

[ไร้นวล^^]

๐กานต์ฑิตาแต่ต้น              ตรึงตรา
เป็นหนึ่งคือวิชา                 แต่งพริ้ง
ฝีมือย่อมครูบา                  บัณฑิต
จึ่งยกยอสู่หิ้ง                   แห่งขั้นสุธีสาส์นฯ

(ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขออีกสักบท สักท่านแล้วกันนะคร้าบบบ ท่านWM)

[แป้งน้ำ]

อุตส่าห์ลุ้นว่าจะมีชื่อเรา
แต่แล้วก็ต้องเฉา . .. เหมือนต้นไม้หน้าแล้ง
ขาดน้ำเลี้ยงหัวใจ ~ พี่ไร้นามไม่เขียนกลอนชมชักเริ่มหมดแรง
หรือว่าไม่รู้จะเอาอะไรมาแต่ง . .. เพราะนิสัยของแป้งมันแย่เกิ๊นนนน~*
.. . ..  . . . ..  . ..

[panthong.kh]

แป้งน้ำงามเลิศล้ำ  ลึกนัก
น่าหยิกหนองามพักตร  ผ่องแผ้ว
ลีลาช่างน่ารัก    ไปหมด
ยิ้มหน่อยนะน้องแก้ว แหย่เย้าเจ้าอย่าเคือง
พันทอง
พี่มาปลอบจ้า
 

[ไร้นวล^^]

(อย่าน้อยใจเลยนะจ๊ะน้องแป้ง, เอ้า!นี่แถมให้อีกบทนะ)

๐อัจฉราลอยจากฟ้า            สุราลัย
ผิวผ่องพักตร์ช่างใส            ดั่งแกล้ง
บ่เสี้ยวเศษทรามวัย            สักส่วน
งามกว่าใครคือแป้ง            แห่งบ้านกลอนไทยฯ

[ไร้นวล^^]

๐ครูเพรางายร่ายล้วน             หลักเขียน
มากดชมโอ้!เศียร                สุขซึ้ง
กลอนกาพย์แทรกคติเรียน        ละเอียด  ลออเอย
บางบทผมก็อึ้ง                   ว่าโอ้ยอดศิลป์ฯ

( emo_126ตื่นเช้ามากครับท่านครูงาย)

[panthong.kh]

ไร้นามยามยั่วเย้า         เชิงกลอน
พริ้งพร่างเพริศทุกตอน   แน่นั้น
วจีฉ่ำขอวอน       เถิดท่าน
หนึ่งบทหนอแสนสั้น    ต่อถ้อยร้อยเรียง

ข้อยขอสองแต่งแต้ม  เติมคำ
นิราศจักจดจำ       เอาไว้
กินใจใฝ่พระธรรม   เอิบอิ่ม
คนอ่านอมยิ้มได้    ปักชึ้งตรึงทรวง
พันทอง
 

[ศรีเปรื่อง]

  แจมด้วยนะครับ

"พีพูนสุข"เพริศแพร้ว    ตระการตา
กลลิขิตเฮฮา              เลิศล้ำ
แทงจิตทิ่มอุรา            คนป่วน
หัวร่อจนลืมช้ำ            ชอกมล้างมลายหาย

ศรีเปรื่อง
๓๑ ก.ค. ๒๕๕๖   

[ไร้นวล^^]

๐อริญชย์อร่ามล้ำ            ลักขณา
ภาพแห่งห้วงธารา            แมกไม้
สรรพสัตว์ระเริงครา          อริญชย์กล่อม
จันทร์,ตะวัน,บุหงันไซร้       สุขสล้างเกษมสรร

๐ท่านปัญวาอย่าได้          หลีกหาย
โปรดกลับมาวาดลาย        ลักษณ์รุ้ง
กวัดวัฒน์เลวงฉาย           กลอนกาพย์    ก่อนนา
ให้รุ่งเรืองเฟื่องฟุ้ง           ฟากฟ้ายังฝันฯ


(๒บทตามคำสั่งคุณพันฯ อิอิอิ )

ปล.ขอบคุณท่านศรีเปรื่องที่ร่วมแจมคร้าบบบ

[พิมพ์วาส]

คิดถึงหนึ่งท่านนั้น..............กลอนยาว
ร้อยปักถักเรื่องราว..............สุดล้ำ
บัดนี้กลับหายคราว.............อยากอ่าน งานนา
ได้โปรดกลับมาย้ำ..............บอกไว้คิดถึง จุ้บๆ

ชอบกลอนยาวๆของนักกลอนท่านหนึ่ง ตอนนี้ก็ยังคงตราตรึง
สุดแสนคิดถึงเสียนี่กระไร...คิดถึงจัง คิดถึง อยากอ่านมากที่สุดเลยตอนนี้
เรียงร้อยเรื่องยาวๆบรรจงเขียนเนื้อความงดงามมาก คิดถึงนะคะ... 

[ไร้นวล^^]

๐ละอองดินเด่นได้           โดยกลอน
ชอบถ่อมตนอักษร           อ่อนชั้น
จริงกลับขจ่างขจร           จารแจ่ม
นี่อรรถเยี่ยงอย่างขั้น        ครุร้อยเรียงเสียง







๐เผดียงศัพท์ระยับย้อย      หยาดยวน
กระพริบแข่งดาราอวล       โอบหล้า
กลอนท่านหนึ่งลออนวล      นึกสนิท   สกนธ์นอ
ดาวประดับดินระย้า         เยี่ยงแจ้งแสงสูรย์ฯ

[ไพร พนาวัลย์]

 


ไร้นาม ไร้น่วมอ้าง...........................อึงอล
ชอบผ่าตัดผู้คน................................ป่วยไข้
ตัวเองสิบ่สน...................................ตายกะส่าง   มันนอ
ขอแต่เพียงนั่งใกล้............................นิ่มน้องพยาบาล

ลำคลานคนเก่งแล้ว.........................มนตรา
แหม..เผิ่นยังสิมา............................ออดอ้อน
ลุงไพรนี่แหละน้า............................ยังอ่อน จังเลย
อยากสิมาเฮียนฮู้.............................ผู่น้อยเซิญสอน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

นานนานจึงกลับบ้าน     หลังโท
เขียนสุขตัวโตโต     แต่งแต้ม
ห่างไปดุจโดนโล-     กันตร์นรก โถมเฮย
เพียงแต่มานแฉล้ม     ไป่ได้ถอยหนี

มีโคลงมาทักถ้วน     ทวนมอง
บัณฑิตน้ำตานอง     ร่ำไห้
ไร้นามท่านลืมผอง     ลืมเพื่อน แล้วฤๅ
เขียนพจน์สลักไว้     ทักท้วงทวงสู

[ไร้นวล^^]

(ถึงท่านลุงไพรฯ)

๐ผิดกติกากระทู้              ครับลุง
ชมหนึ่งบทจรุง               มิตรแล้ว
อย่ายอย่องพยุง              ยศเกร่อ  เกินนา
หลานน่ะรึเพริศแพร้ว         พร่องแจ้วจนขมฯ

 

(ถึงท่านบัณฑิตฯ)

๐สมว่าปราชญ์เปรื่องแล้        เลบงกานท์
กลับบ่เห็นช้านาน              ดนุเศร้า
ท่านบัณฑิตผมวาน             สักอย่าง
อย่าหลบลี้จากเหย้า           อยู่ให้มิตรเหิน      เทอญราฯ

 

[ไร้นวล^^]

๐หมอสาวศัพท์สุดซึ้ง             สะโอดสะอง
อยากป่วยเฉพาะตรง             ต่อหน้า
ยาคือหยอดคำหงส์              พรมใส่
หวานวาทหมอณัชฯถ้า-         ป่วยไข้ประเดี๋ยวหาย    โอ้นอฯ







๐วาดลวดลายคล่องคล้าย       ครองครู
กลอนก็ปลั่งพรั่งพรู              ร่ายร้อน
ยากูซ่าซึ่งดู                     หล่อล่ำ  อิอิเอย
แต่กับกลอนกลับอ้อน            อ่อยอุ้มมารศรีฯ

[ไร้นวล^^]

๐กังวานหวานแว่วใกล้            ทรวงหญิง
กวัดกวาดฤทัยชิง                 รักช้อน
กานท์กล่อมยิ่งสวิง-              สวายซบ
มิเปรียบกับกลอนอ้อน            อ่านแล้วหลงสยิวฯ






๐ริ้วคำกาพย์กอปรแก้ว           กลกาญจน์
ยกเทียบขั้นครูจารย์              แจ่มถ้อย
ท่านเนินบ่เนิ่นนาน               นึกนอบ
หลังอ่านน้อมเกล้าน้อย           นบให้เป็นครู





๐ดูคำงามเมื่อพ้อ                 กลับเพลิน
ครวญคร่ำล้ำเลิศเดิน             เด่นได้
ศัพท์โศกกลับทำเหิน             เหตุแห่ง   สวาทนา
โอ้แม่ชลนาไซร้                  เสกแสร้งสิเน่หา    นางเอยฯ