ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ร้อยอักษร สานสอด พรอดคำขอ
มาเรียงถ้อย รอยต่อ ก่อขึนใหม่
หยิบอารมณ์ ห่มห้อม ล้อมทรวงใน
ผูกฤทัย  สายศิลป์ จินต์กวี

เก็บดวงดาว พราวพร่าง อยู่กลางฟ้า
เป็นมาลา ถักทอ พอสุขขี
เก็บเมฆหมอก ลอยล่อง คล้องฤดี
เรืองรุจี ปรุงแต้ม แซมบทกลอน

ฉวยสายรุ้ง คลุมไว้ ได้สุขสันต์
ฉวยเอาจันทร์ เพ็ญแข แปรอักษร
ฉวยเอาเมฆ เสกสม ห่มอาภรณ์
ฉวยนีออน เติมใส่ ในค่ำคืน

เมื่อมิตรหมาย มองมา คราใดพบ
ดั่งคำนบ จรดจาร มานสดชื่น
หากหวนไห้ คร่ำครวญ ด่วนหยัดยืน
หายกล้ำกลืน เดียวดาย คลายเบิกบาน

ปล่อยร้อยกรอง คล้องคำ นำคนคว้า
ปล่อยชีวา คลาไคล ไปประสาน
ปล่อยแสงสวย สาดส่อง ต้องดวงมาน
ปล่อยกลอนกานท์ สานเข้า เฝ้าคำนึง

ร้อยอักษร ทอถัก จักไม่ท้อ
ร้อยคำขอ ข้อใจ ใฝ่คิดถึง
ร้อยคำรัก ปักป้อง สองเราตรึง
ร้อยรำพึง ซึ้งเสมอ ยามเจอกัน
พันทอง
๓๐/๐๗/๕๖

[--ณัชชา--]

ร้อยบทกลอน ต่อตอบมามอบให้
จากดวงใจแน่วแน่ไม่แปรผัน
เรียงน้ำถ้อยร้อยคำมาจำนรรจ์
คำร้อยพันส่งให้จากใจจริง

แม้นจะไม่ไพเราะเสนาะโสต
ขอได้โปรดเชื่อไว้ ตั้งใจยิ่ง
ส่งมาปลอบขวัญนางตามอ้างอิง
ทุกทุกสิ่งขอฝากเขียนจากใจ

--ณัชชา--

[ไร้นวล^^]

๐ร้อยผกากลิ่นหอมพร้อมเพริศแพร้ว
กับกาญจน์แก้วกฤษณาพิสมัย
มามอบตอบแต่งแต้มแย้มฤทัย
เสกทรามวัยวิลาวัณย์ประชันดาว

๐ร้อยรักรามยามรุ่งจรุงรื่น
สุขสดชื่นเช่นอรุณละมุนขาว
แสงสุรีย์ส่องสนุกสุขสกาว
ผ่องแพรวพราวเพลินภิรมย์พรมพธูฯ

[สะเลเต]

ประดอยประดิษฐ์คิดคำนำมามอบ
กระหืดกระหอบหมอบคลานกานท์ส่งให้
สะบัดสะบิ้งบทนี้ที่เขียนไว้
ละเมียดละไมใส่รักเพื่อทักทาย

ทุลักทุเลเรียงกลอน"ขาดอ่อนหวาน"
ประสงค์ประสานหว่านมอบตอบสหาย
ตุปัดตุเป๋ปลุกปล้ำคำเรียงราย
ระบำระบายหมายส่ง..จงรับพลัน

เฉวียนฉวัดจัดหนักรักเต็มร้อย
ประดิษฐ์ประดอยถ้อยสื่อคือใจฉัน
ผสานผสมบ่มคำเพื่อ(ของ)กำนัล
ซะงี้ซะงั้น!!ปั้นแต่งเขียนแบ่งเธอ

---สะเลเต---

แหะแหะ..ไม่ร้อยสัมผัส

[Prapacarn ❀]

เลิกงานมามั่วนิ่มปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ
ระเบิดระเบ้อกลอนสดไม่หดหู่
ตะกุกตะกักเยื้องย่างข้างข้างคูคู
ร้อยพวงพู่ระเหิดระหงเสียบตรงใจ

เด็ดดอกไม้กระจายกระจัดมัดรวมช่อ
บรรจงห่อกระมิดกระเมี้ยนปักเทียนไข
แล้วรวบรัดวางตั้งระวังระไว
นับมานับไป กะหลิบกะล่อยเต็มร้อยพอดี

แซมค่ะ

[บ้านริมโขง]

ก่อนเก่ามากเกินร้อยห้อยไว้หนึ่ง
ใครยังทึ่งถึงเหลียวอยากเกี่ยวหนี
พอมาอยู่เมืองกรุงนุงนังมี
ไม่ถึงปีหนึ่งห้อยผล็อยขาดลง

อาจเพราะขาดอาหารมาสานสู่
หรือที่อยู่คับแคบแบบไม่ส่ง
ที่เกินร้อยด้อยค่าหายืนยง
เลยต้องปลงใจตัดแม้ขัดใจ

เหลือเพียงพวงเต็มเต็มดูเค็มข้น
ผู้เยี่ยมยลว่าชอบตอบขานไข
จะคล้องแขนคล้องคอพะนอใด
หยุดสั่นไหวไม่ห้อย..เลยร้อยพวง..

[yaguza]

แม่ชม้อย ร้อยละยี่ มีให้กู้
ใครจะสู้ ดอกไหว ใจยังห่วง
หักดอกก่อน ผ่อนต้น ทนตามทวง
เหมือนติดบ่วง นายพราน อย่างซานซม

เศรษฐกิจ ฝืดเคือง มันเรื่องเล็ก
สงสารเด็ก ต้องหา ค่าขนม
ทั้งค่าเทอม ค่าห้อง ของเอวกลม
แทบเป็นลม กับค่าดอก ที่พอกพูน



...ยากูซ่า....

[panthong.kh]

ร้อยบทกลอน ต่อตอบมามอบให้
จากดวงใจแน่วแน่ไม่แปรผัน
เรียงน้ำถ้อยร้อยคำมาจำนรรจ์
คำร้อยพันส่งให้จากใจจริง

แม้นจะไม่ไพเราะเสนาะโสต
ขอได้โปรดเชื่อไว้ ตั้งใจยิ่ง
ส่งมาปลอบขวัญนางตามอ้างอิง
ทุกทุกสิ่งขอฝากเขียนจากใจ

--ณัชชา--

รับบทกลอน ต่อตอบ มามอบถึง
ใฝ่คะนึง ตรึงจิต จะผิดไหม
เรียงรายพจน์ หยดย้อย แนบรอยใจ
เติมแต้มไว้ ในรัก ปักกมล

ความไพเราะ เพราะหรือไม่ ใช่คำตอบ
เพียงคนมอบ ปลอบปลุก สุขเหลือล้น
อิ่มเอมใน ใยเยื่อ เมื่อยินยล
รักเสียจน ทนไม่ไหว เมื่อไหร่เจอ
พันทอง

[panthong.kh]

๐ร้อยผกากลิ่นหอมพร้อมเพริศแพร้ว
กับกาญจน์แก้วกฤษณาพิสมัย
มามอบตอบแต่งแต้มแย้มฤทัย
เสกทรามวัยวิลาวัณย์ประชันดาว

๐ร้อยรักรามยามรุ่งจรุงรื่น
สุขสดชื่นเช่นอรุณละมุนขาว
แสงสุรีย์ส่องสนุกสุขสกาว
ผ่องแพรวพราวเพลินภิรมย์พรมพธูฯ

พันผกา โกสุม มารุมล้อม
กอดประคอง จอมใจ ได้สิงสู่
อบอวลอิ่ม เกินเอื้อม เลื่อมแลดู
เคยเคียงคู่ อยู่ร่วม รวมสองเรา

พันแมกไม้ ในพนา มาแนบอก
คว้าบัวบก กลืนกิน รินรสเศร้า
แก้ช้ำชอก ชะงัด ผัดกระเพรา
สุรีย์เช้า ทอแสง แห้งเหือดใจ
พันทอง
 

[panthong.kh]

ประดอยประดิษฐ์คิดคำนำมามอบ
กระหืดกระหอบหมอบคลานกานท์ส่งให้
สะบัดสะบิ้งบทนี้ที่เขียนไว้
ละเมียดละไมใส่รักเพื่อทักทาย

ทุลักทุเลเรียงกลอน"ขาดอ่อนหวาน"
ประสงค์ประสานหว่านมอบตอบสหาย
ตุปัดตุเป๋ปลุกปล้ำคำเรียงราย
ระบำระบายหมายส่ง..จงรับพลัน

เฉวียนฉวัดจัดหนักรักเต็มร้อย
ประดิษฐ์ประดอยถ้อยสื่อคือใจฉัน
ผสานผสมบ่มคำเพื่อ(ของ)กำนัล
ซะงี้ซะงั้น!!ปั้นแต่งเขียนแบ่งเธอ

---สะเลเต---

แหะแหะ..ไม่ร้อยสัมผัส

ประจ๋อประแจ๋ แลเล็ง เพ่งพินิจ
จะดัดจริต คิดไป ใจพลั้งเผลอ
กระบิดกระบวน ยวนเย้า เมาจนเบลอ
จะอ๊วกจะเลอ ห้องน้ำ รีบตามไป

ทะเล่อทะล่า หน้างง คงเมาหนัก
กระอึกกระอัก ไม่รอด สุดยอดไหม
กระแอมกระไอ ใครเล่า จะเข้าใจ
จะเรี่ยจะราด พลาดไป คงไม่ดี
 

[panthong.kh]

เลิกงานมามั่วนิ่มปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ
ระเบิดระเบ้อกลอนสดไม่หดหู่
ตะกุกตะกักเยื้องย่างข้างข้างคูคู
ร้อยพวงพู่ระเหิดระหงเสียบตรงใจ

เด็ดดอกไม้กระจายกระจัดมัดรวมช่อ
บรรจงห่อกระมิดกระเมี้ยนปักเทียนไข
แล้วรวบรัดวางตั้งระวังระไว
นับมานับไป กะหลิบกะล่อยเต็มร้อยพอดี

แซมค่ะ

จะหยิบจะจับ นับหลง งงแทบแย่
จะนอนจะนั่ง งอแง วิ่งแร่หนี
จะดึงจะดัน ทำไม ไม่เข้าที
จะหักจะกร่อน ร้อนจี๋ ฤดีพัง

จะมัดจะรวบ จวบจน ทนไม่ไหว
จะผลักจะไส ใครกัน เดินหันหลัง
จะเติมจะเต็ม ร้อยร่วม ทั้งรวงรัง
จะขุดจะฝัง ทั้งเป็น เห็นใจเธอ
พันทอง
 

[panthong.kh]

ก่อนเก่ามากเกินร้อยห้อยไว้หนึ่ง
ใครยังทึ่งถึงเหลียวอยากเกี่ยวหนี
พอมาอยู่เมืองกรุงนุงนังมี
ไม่ถึงปีหนึ่งห้อยผล็อยขาดลง

อาจเพราะขาดอาหารมาสานสู่
หรือที่อยู่คับแคบแบบไม่ส่ง
ที่เกินร้อยด้อยค่าหายืนยง
เลยต้องปลงใจตัดแม้ขัดใจ

เหลือเพียงพวงเต็มเต็มดูเค็มข้น
ผู้เยี่ยมยลว่าชอบตอบขานไข
จะคล้องแขนคล้องคอพะนอใด
หยุดสั่นไหวไม่ห้อย..เลยร้อยพวง..

พูดอะไร ห้อยห้อย พลอยให้คิด
มาสะกิด ต่อมใจ ให้เหงาง่วง
อยู่เมืองกรุง ยุ่งแย่ แน่พุ่มพวง
เหมือนติดบ่วง หน่วงไว้ ฤทัยตรม

อาหารหลัก ห้าหมู่ ยังอยู่ไหว
อาหารใจ ไม่มี ฤดีขม
อาหารตา ยามเย็น เพลินเล่นลม
หว่านคารม มาทุกคืน ได้ชื่นเชย

แต่พวงหนึ่ง แอบสงสัย ในดวงจิต
ขอใช้สิทธิ์ ถามหน่อย ตอบถ้อยเผย
พวงที่ห้อย ต่องแต่ง แดงไหมเอย
ช่วยเฉลย เอ่ยออก บอกความนัย
พันทอง

[panthong.kh]

แม่ชม้อย ร้อยละยี่ มีให้กู้
ใครจะสู้ ดอกไหว ใจยังห่วง
หักดอกก่อน ผ่อนต้น ทนตามทวง
เหมือนติดบ่วง นายพราน อย่างซานซม

เศรษฐกิจ ฝืดเคือง มันเรื่องเล็ก
สงสารเด็ก ต้องหา ค่าขนม
ทั้งค่าเทอม ค่าห้อง ของเอวกลม
แทบเป็นลม กับค่าดอก ที่พอกพูน
...ยากูซ่า....

แม่ชม้อย ไม่อยู่ รู้ใช่ไหม
ร้อยละยี่ ดีใจ ไม่เสียสูญ
ขอเพียงแต่ เงินดอก อย่าพอกพูน
ฉันคงช้ำ อาดูร จูนไม่ทัน

เศรษฐกิจ ฝืดเคือง เรื่องเล็กน้อย
หากว่ามี เงินร้อย พลอยสุขสันต์
ข้าวไข่เจียว สามมื้อ คือหนึ่งวัน
น้ำเปล่านั้น ตามประปา หากินเอง
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ร้อยอักษร สานสอด พรอดคำขอ
มาเรียงถ้อย รอยต่อ ก่อขึนใหม่
หยิบอารมณ์ ห่มห้อม ล้อมทรวงใน
ผูกฤทัย  สายศิลป์ จินต์กวี

เก็บดวงดาว พราวพร่าง อยู่กลางฟ้า
เป็นมาลา ถักทอ พอสุขขี
เก็บเมฆหมอก ลอยล่อง คล้องฤดี
เรืองรุจี ปรุงแต้ม แซมบทกลอน

ฉวยสายรุ้ง คลุมไว้ ได้สุขสันต์
ฉวยเอาจันทร์ เพ็ญแข แปรอักษร
ฉวยเอาเมฆ เสกสม ห่มอาภรณ์
ฉวยนีออน เติมใส่ ในค่ำคืน

เมื่อมิตรหมาย มองมา คราใดพบ
ดั่งคำนบ จรดจาร มานสดชื่น
หากหวนไห้ คร่ำครวญ ด่วนหยัดยืน
หายกล้ำกลืน เดียวดาย คลายเบิกบาน

ปล่อยร้อยกรอง คล้องคำ นำคนคว้า
ปล่อยชีวา คลาไคล ไปประสาน
ปล่อยแสงสวย สาดส่อง ต้องดวงมาน
ปล่อยกลอนกานท์ สานเข้า เฝ้าคำนึง

ร้อยอักษร ทอถัก จักไม่ท้อ
ร้อยคำขอ ข้อใจ ใฝ่คิดถึง
ร้อยคำรัก ปักป้อง สองเราตรึง
ร้อยรำพึง ซึ้งเสมอ ยามเจอกัน
พันทอง
๓๐/๐๗/๕๖

ร้อยดวงใจ ใส่ลักษณ์ ไปปักน้อง
โอบตระกอง ก่อเกิด ประเสริฐสรรค์
จารจรด บทกานท์ สานสัมพันธ์
ให้ยอดขวัญ อุ่นใน หทัยนาง..
 
..วอนดวงดาว ดูแล แม่เนื้ออ่อน
ยามน้องนอน ดลฝัน มาสรรค์สร้าง
วอนจันทรา เติมใจ มิให้จาง
แรงนำทาง แห่งฝัน จงบันดล..
 
..ขอ..คนดี มีมา ซึ่งอารักษ์
ช่วยปกปัก น้องแน่ง ทุกแห่งหน
ให้คลาดแคล้ว โพยภัย ไร้กังวล
ให้หน้ามล พานพบ..สพสุขเอย.
 

[panthong.kh]

ขอน้อมรับ คำกลอน พรดังกล่าว
ร้อยคำพราว ราวฟ้า มาเอื้อนเอ่ย
ร้อยใจส่ง ตรงซึ้ง พำพึงเพย
ร้อยวลี ที่เปรย เปิดเผยมา

กาลหมุนเวียน เขียนคำ ฉ่ำชื่นจิต
จารลิขิต ต่อตอบ มอบมาหา
จดบันทึก ใส่ไว้ ในอุรา
ตราบนภา ไร้ดาว ไม่ร้าวราน
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

       

อยากจะให้เต็มร้อยมีน้อยนิด
ยังครุ่นคิดวันหน้าพาฟุ้งซ่าน
รออีกหน่อยเถิดหนามิช้านาน
คงเบิกบานเต็มใบจะใช้คืน

ธุรกิจพังพาบนอนคาบแก้ว
แม้เปลี่ยนแนวทำกินยังเกยตื้น
ยังลองผิดลองถูกคลุกกล้ำกลืน
จะลุกยืนวันใดตั้งใจลุย

กำลังใจจากเจ้าที่เฝ้าปลอบ
พี่นี้ขอบใจจังเหมือนฟังขลุ่ย
บรรเลงเพลงแว่วหวานพบพาน,คุย
ดั่งสวมครุยขึ้นสู้อย่างผู้นำ

ใจเต็มร้อยค่อยฝ่าแม้ป่ารก
แม้เข็นครกขึ้นเขา,หรือเข้าถ้ำ
จะขออยู่สู้ทนแม้ฝนพรำ
ให้รู้ดำรู้แดงด้วยแรงเชียร์

ขอเพียงน้องเคียงข้างอย่าห่างพี่
สองฤดีเคียงกันในวันเปลี้ย
อักษรน้องเยี่ยมกรายคงหายเพลีย
เคล้าคลอเคลียในกลอนยามออนเจอ

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ติดเอาไว้ ผลิดอก ทั้งออกผล
คงได้ยล ยวนใจ ใช่ไหมเอ่อ
อย่านานนัก รักร้าว หนาวจริงเออ
ฝนหยาดหยด รดเก้อ เพ้อทุกยาม

รอแล้วรอ รอล่ม สมน้ำหน้า
เขาไม่มา ลาไกล ใจวาบหวาม
อุราหม่น หมองไหม้ ใจนงราม
อยากเอ่ยถาม ความนัย ใคร่อยากรู้

ระยะทาง ห่างไกล ในวันนี้
ดวงฤดี ยังแน่ แค่ไหนปู่
ดั่งข้าวหลาม ซุกเฝ้า เข้าในรู
ทนอุดอู้ อยู่ไป ใจร้อนรน

ฤทัยกร่อย ถอยถด ลดลงเรื่อย
บางครั้งเฉื่อย เฉยชา อุราหม่น
มองท้องฟ้า มืดมิด คิดถึงคน
เกิดสับสน ปนเป เซซมซาน

กำลังใจ เริ่มน้อย เกือบร่อยหรอ
รีบมาต่อ เติมใส่ ให้ไหวหวาน
ขืนช้าชัก รักป่น จนคืบคลาน
อาจรุกราน ม่านใจ ตายหยังเขียด
พันทอง
๓๑/๐๗/๕๖