ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

คิดถึงเธอ ประจำ ทำไฉน
สุดหักห้าม หวามไหว ใจร่ำหา
ถ้อยละมุน คุ้นเพียง เสียงวาจา
ตื่นผวา มาพร่อง ไร้ร่องรอย

อยู่ห่างไกล สายตา พานพาถึง
มานพาดขึง ดึงหา พาฝันบ่อย
ห่วงเธอจัง หวังวาด เธออาจคอย
รักมิน้อย ปล่อยได้ไง ให้พะวง

หกโมงเช้า อาทิตย์ จิตผาดผุด
ตรงวันหยุด สุดหวาน ขับขานส่ง
เบอร์ปลายสาย หมายถึง บึ่งไปตรง
มิเคยหลง จำแม่น แฟนของเรา

กลายคนรับ กลับเป็นสาว ฉันหนาวร้อน
ยินหยอกวอน อ้อนเคียง เสียงกระเส่า
โอ้อกเอ๋ย แทบแหลก แปลกเกินเดา
นี่ฉันเฝ้า คิดถึง เธอซึ้ง.กับ.ใคร

"ดิน"

[panthong.kh]

ฉันคือสาว คนนั้น กันเล่าเอ่ย
มาเฉลย เผยบอก หลอกไม่ไหว
ชายคนที่ เธอซึ้ง คะนึงใน
แฟนฉันไง คบกันผ่าน นานสิบปี

วันนี้หยุด อยู่บ้าน สำราญรื่น
หวานฉ่ำชื่น ตื่นมา พาสุขขี
อากาศเย็น ตอนเช้า เก้าโมงซี
จึงเล่นผี ผ้าห่ม ให้สมใจ

เสียงรอสาย ตั้งนาน พานหงุดหงิด
จะรีบปิด พอเจอ เธอใช่ไหม
จึงกดรับ จับวาง ข้างเตียงไป
เสียงที่ได้ ยินนั้น คือฉันเอง
พันทอง
๒๘/๐๗/๕๖

[D]

สองปีครบ พบเขา เฝ้าวาดหวัง
กลายทีหลัง หรือนี่ จี้จุดเผง
ยินคำบอก ตอกฝัง นั่งวังเวง
ศรบรรเลง เพลงรัก เกิดหักคา

อกกลัดหนอง กองทรุด สุดแสนโศก
ช่างอับโชค จริงนั่น ฉันแทบบ้า
@..สิบปีผ่าน ยานเหี่ยว ชายเซียวล้า
เชิญเถอะป้า คว้ามาได้ ก็ไร้แรง

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐นั่นหลานสาวของอ้ายย้ายอยู่ด้วย
และอ้ายช่วยชุบเลี้ยงใช่เรื่องแต่ง
เธอเป็นสาวสะรุ่นคุ้นของแพง
และชอบแย่งโทรศัพท์ไปรับเอง

๐เสียงออดอ้อนนอนหยอกที่กรอกหู
คือเสียงขู่อ้ายปลุกกระตุกเร่ง
นี่สายแล้วหลานสาวเร้ากันเอง
ทั้งเปิดเพลงให้ตื่นชื่นอรุณ

๐นี่หลานเข้ามหาลัยไปไกลแล้ว
เชิญน้องแก้วโทรมาอย่าหน้าขุ่น
อ้ายพรักพร้อมน้อมรับกับเสียงคุ้น
คำละมุนเสมือนก่อนที่อ้อนกัน

 

[ไพร พนาวัลย์]

อย่าเพิ่งต๊กกะใจไปเลยเจ้า
อย่าเพิ่งเฝ้าปรุงจิตจนคิดสั้น
เพียงได้ยินเสียงสาว,เจ้างงงัน
เธอตอบพลัน,ส่งต่อให้พ่อคุย

ก็วันหยุดอย่างนี้ทุกทีแหละ
ลูกหลานชอบมาแปะแวะทอดหุ่ย
มีทั้งหญิงทั้งชาย มา กรายกรุย
ดีไม่เจอคนลุยตะกุยเอา 

ถ้าคิดถึงโทรหาไม่ว่าหรอก
แต่ขอบอกอย่าเผลอเดี๋ยวเจอเห่า
เพราะเธอชอบหวงก้างมิบางเบา
แม้แต่เงายังฟันมิบันยัง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

๐นั่นหลานสาวของอ้ายย้ายอยู่ด้วย
และอ้ายช่วยชุบเลี้ยงใช่เรื่องแต่ง
เธอเป็นสาวสะรุ่นคุ้นของแพง
และชอบแย่งโทรศัพท์ไปรับเอง

๐เสียงออดอ้อนนอนหยอกที่กรอกหู
คือเสียงขู่อ้ายปลุกกระตุกเร่ง
นี่สายแล้วหลานสาวเร้ากันเอง
ทั้งเปิดเพลงให้ตื่นชื่นอรุณ

๐นี่หลานเข้ามหาลัยไปไกลแล้ว
เชิญน้องแก้วโทรมาอย่าหน้าขุ่น
อ้ายพรักพร้อมน้อมรับกับเสียงคุ้น
คำละมุนเสมือนก่อนที่อ้อนกัน

 

สาใจอ้าย บ่น่อ ล่อหลอกหน่อง
สัมพันธ์พ้อง จั๊งได๋ ของอ้ายนั่น
สำเนียงหลาน หวานอ้อน ยอนหูพลัน
หน่องฮู้ทัน เด้ออ้าย มานร้ายแน

เว้าซื่อซื่อ บ่คือหลาน วานบอกโลด
หน่องบ่โกรธ  อ้ายน่อ บ่โทรแหย่
จะหลีกทาง ห่างพร้อม ขอยอมแพ้
หากตอแหล สิแล่เนื้อ เอาเกลือทา

"ดิน"

[D]

อย่าเพิ่งต๊กกะใจไปเลยเจ้า
อย่าเพิ่งเฝ้าปรุงจิตจนคิดสั้น
เพียงได้ยินเสียงสาว,เจ้างงงัน
เธอตอบพลัน,ส่งต่อให้พ่อคุย

ก็วันหยุดอย่างนี้ทุกทีแหละ
ลูกหลานชอบมาแปะแวะทอดหุ่ย
มีทั้งหญิงทั้งชาย มา กรายกรุย
ดีไม่เจอคนลุยตะกุยเอา 

ถ้าคิดถึงโทรหาไม่ว่าหรอก
แต่ขอบอกอย่าเผลอเดี๋ยวเจอเห่า
เพราะเธอชอบหวงก้างมิบางเบา
แม้แต่เงายังฟันมิบันยัง

“ไพร พนาวัลย์”
 

ก่อนโทรหา กี่มื้อ ก็คืออ้าย
ครานี้หน่าย หรือนั่น เลยหันหลัง
ทิ้งมือถือ ไกลตัว น่ากลัวจัง
เครื่องจะพัง เสียก่อน เจอค้อนเอา

ที่โทรหา ทุกครั้ง หวังเจออ้าย
นึกย่านหลาย ปลายสาย กลายคือเขา
ฮู้บ่น้อ ท้อจ๋อง หน่องซึมเซา
มานั่งเหงา น้ำตาซึม อ้ายลืม"ดิน"

มือถือหน่อง ครองเหงา ทั้งเซ้าค่ำ
เฝ้าลูบคลำ ย้ำเตือน อ้ายเจื่อนสิ้น
ไว้ถ่ายรูป แมวหมา ให้สาจินต์
บ่ได้ยิน อ้ายพลอด ตลอดไป

"ดิน"

ยืนยันข้อยตั้งใจ๋..ข้อยบ่ได้พิมพ์ผิดเด้อ..

[รพีกาญจน์]

ยินมือถือ คราใด ใจสะท้าน
อาจเป็นร้าน โทรหา เรียกค่าปุ๋ย
กลุ่มน้ำฝาย หมายเคลียร์ เรียกมาคุย
นั่งหน้ามุ่ย ธกส. รอกู้ตังค์

ลืมแว่นตา ว่าใคร ก็ไม่รู้
เสียงอี้อู้ ตามลม จ่มอะหยัง(บ่นอะไร)
คัดจมูก ถูกฝน บ่นเสียจัง
แนบหูฟัง ตั้งใจ๋ ใช่หน่องดิน

อ้ายขอปิด ละคร เสียก่อนนะ
เสียงจ๋าจ๊ะ หวานล้ำ ทำดีดดิ้น
ขอโทษครับ รับช้า กว่าได้ยิน
เรื่องทำกิน หนี้รุม สุมหัวใจ

อยากตะเบ็ง เซ็งชีวิต จิตฟุ้งซ่าน
เบื่อระคาญ บ้าบึ่ง ขอพึ่งไผ(ใคร)
ขาดทุนทั้ง มะม่วง พวงลำไย
หมูเป็ดไก่ ล้มหาย นอนวายวาง

จะเข็นผัก ตักมัน ฟันมะพร้าว
แบกปูนข้าว หล่อเสา เขาไม่จ้าง
กุมขมอง ร้องไห้ ไปตามทาง
ดื่มเบียร์ช้าง หมดขวด คงรวดตาย

รพีกาญจน์

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/fPAhEO8KMxY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/fPAhEO8KMxY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เป็นจั่งได๋ ใจหน่อง เฝ้าปองหา
นึกทุกครา พาจิต คึดฮอดอ้าย
ต่อสายหา มาเว้า หวังเหงาคลาย
ตั้งใจ๋หลาย อ้ายบ่ฮับ สับสนใจ

แค่อยากถาม ความคลาย หายคิดถึง
ลดสักกึ่ง ร้อนรน ยามหม่นไหม้
คล้ายอ้ายนี้ มิเหลือ แล้วเยื่อใย
เฉยชาไป ให้คิด ผิดใดกัน

ขี้ตั๋วบ่ น้ออ้าย ไผ๋อยู่ข้าง
หน่องมานหมาง ครางจิต หมดสิทธิ์นั่น
อยากสิเอิ้น ให้เพิ่นฮู้ อยู่ทุกวัน
คำถามสั้น คั้นจากจินต์ "กินข้าวรึยัง"

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐ถามอ้ายบ่น้อหล้าเหมือนว่าห่วง
น้ำตาร่วงคนรักจั๊กเป็นหยัง
เดี๋ยวก็ร้ายเดี๋ยวก็ดีพจีชัง
แล้วนี่ยังเหลือเยื่อรึเบื่อเชย

๐แต่อ้ายนั้นมันชายที่ไว้ศักดิ์
เมื่อได้รักจักดื่มด่ำมิทำเฉย
จักเคลียคลอหยอกล้อออเซาะเปรย
จะคอยเกยแก้มชิดจุมพิตเชียว

๐อนิจจาน่าหน่ายอ้ายไกลน้อง
จึงคอยจ้องโอกาสสวาทเกี่ยว
ได้กลับสู่เรือนชานนงคราญเดียว
เธอผู้เหลียวแลทางที่ร้างมา

๐เว้าสักหน่อยรอยรักที่สักอก
ลายกนกประหนึ่งผลิสิเน่หา
รูปดวงใจใส่ชื่อคือแก้วตา
ดับชีวายังสถิตย์นิจนิรันดร์ฯ
 

[D]

ห่วงอ้ายแท้ แน่จิต บ่ผิดดอก
จะให้บอก กี่ครั้ง ก็ยังมั่น
อาจมีบ้าง วจี มีดึงดัน
รู้ไหมนั่น ปั้นปึ่ง เพราะหึงไง

ขอบคุณหลาย อ้ายนั้น มั่นในฮัก
น่องสิภักดิ์ จักปลื้ม บ่ลืมได้
สุขเลิศล้น ทนรอ พะนอใจ
เอียงแก้มใส ให้ชื่น ยามคืนเฮือน

โอ้! อ้ายจ๋า อย่าหน่าย เมื่อไกลน่อง
เถอะประคอง ปองแด อย่าแปรเฝื่อน
ป๊ะสาวใด ใสสวย อย่าอวยเยือน
มานแม่นเหมือน ผาหิน อย่าจินต์คลอน

น่องฮักหลาย ตายจาก ขอฝากจิต
สิงสถิตย์ แม่นมั่น ไร้วันถอน
อิ่มอกอุ่น ละมุนคำ จำแน่นอน
กลับภูธร ผ้าตาตา มาฝากเด้อ

"ดิน"