ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เด็กตั้งไข่ ใช่เลย เคยหกล้ม
เจ็บระบม มินาน ก็ผ่านเฉย
ทั้งยืนเดิน เหินวิ่ง สิ่งคุ้นเคย
แล้วผ่านเลย มิหวน ทวนท่าเดิม

ไยความรัก มิเหมือน ล่ะเพื่อนจ๋า
คนเก่าลา  มาใหม่ ก็ให้เริ่ม
ต่อจากเก่า มิดีหรือ คือคอยเติม
จะได้เพิ่ม เสริมส่ง คงอนันต์

เคยร้าวรวด ปวดปร่า มาครั้งหนึ่ง
ฝังก้นบึ้ง อึ้งหนัก ชักจะหวั่น
มีชายใหม่ ให้จิต คิดผูกพัน
เริ่มไมกัน กว่าถึงฝั่ง อีกตั้งไกล

เกรงจะพลาด อีกครั้ง ฝังรักลึก
พอสักพัก ยักยึก นึกผลักไส
สุดระกำ ช้ำชอก ตอกย้ำใจ
มิเริ่มใหม่ ได้ไหมเล่า ต่อเก่าเลย

"ดิน"

[panthong.kh]

จะต่อเก่า เฉาไป คงไม่เหมาะ
เจตจำเพาะ เจาะจง ประสงค์เอ่ย
คืออยากหา ใหม่หล่อ พะนอเกย
ด้วยทรามเชย ไม่สนเก่า เน่าผุพัง

หากเลือกได้ ใหม่มา จะพาเที่ยว
ป่าเขาเขียว เหลียวมอง สองฝากฝั่ง
อีกน้ำตก อกอิ่ม ยิ้มชื่นจัง
แล้วไปนั่ง แอบอิง ให้ลิงมอง
พันทอง
๒๕/๐๗/๕๖

[D]

ก็เฝ้าแต่ ดูใจ จนวัยผ่าน
ล่วงเลยกาล มานคอย จิตลอยล่อง
สุดเจ็บจินต์ สิ้นแด เขาแค่ลอง
มานั่งจ๋อง ครองเหงา เขาชิ่งไกล

มิอยากจะ ดูมาน จนนานเนิ่น
เขาเบื่อเกิน เมินจาก ฝากแผลใหม่
เจอปุ๊บปั๊บ จับจินต์ อยู่กินไป
จะดีไหม..? ไม่ต้องผ่าน กาลเวลา

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

พอเจอะปุ๊บรักปั๊บกระชับมั่น
แล้วอยู่กันทันทีดีไหมท่าน?
เขาเป็นใคร?มาจากไหน?ไยลนลาน?
รีบไต่ลงจากคานไวปานลิง

ค่อยนับหนึ่งถึงสิบกระซิบบอก
ถ้าเขาหลอกอีกครั้งจะนั่งนิ่ง?
หรือถึงคราวเคราะห์ร้ายกลายเป็นปลิง?
แล้วจะชิ่งยังไงใครเจ็บตัว?

“ไพร พนาวัลย์”

 

[D]

นั่นน่ะสิ นั่นน่ะสิ นั่นน่ะสิ..?
เอาไงฮิ ตัวฉัน มันมึนหัว
เกรงจะพลาด อีกครั้ง หวั่นจัง.กลัว
อยากให้ชัวร์ กว่าเก่า เฝ้าฝังใจ

ชายที่ว่า หล่อหลาม งามเสด็จ
เขาเพาะเห็ด เมืองลพ พบฝันใฝ่
ถ้อยละมุน อุ่นนัก ชักคลั่งไคล้
อยากวอนให้ มาแต่งจัง ติดยังอาย

"ดิน"

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เด็กตั้งไข่ ใช่เลย เคยหกล้ม
เจ็บระบม มินาน ก็ผ่านเฉย
ทั้งยืนเดิน เหินวิ่ง สิ่งคุ้นเคย
แล้วผ่านเลย มิหวน ทวนท่าเดิม

ไยความรัก มิเหมือน ล่ะเพื่อนจ๋า
คนเก่าลา  มาใหม่ ก็ให้เริ่ม
ต่อจากเก่า มิดีหรือ คือคอยเติม
จะได้เพิ่ม เสริมส่ง คงอนันต์

เคยร้าวรวด ปวดปร่า มาครั้งหนึ่ง
ฝังก้นบึ้ง อึ้งหนัก ชักจะหวั่น
มีชายใหม่ ให้จิต คิดผูกพัน
เริ่มไมกัน กว่าถึงฝั่ง อีกตั้งไกล

เกรงจะพลาด อีกครั้ง ฝังรักลึก
พอสักพัก ยักยึก นึกผลักไส
สุดระกำ ช้ำชอก ตอกย้ำใจ
มิเริ่มใหม่ �ด้ไหมเล่า ต่อเก่าเลย

"ดิน"

นี่..น้องดิน ยินไหม นัยคำขลุ่ย
ไม่อยากคุย คุ้ยขุด แล้ว..นุชเอ๋ย
เรื่องก่อนเก่า คราหลัง ครั้งคุ้นเคย
อย่าเอื้อนเอ่ย เผยคำ นำวจี..
 
..จะไม่คืน หวนรัก ไปปักน้อง
เราทั้งสอง ต้องห่าง ทางวิถี
อย่าติดต่อ ห้องมน เลยคนดี
มันไม่มี ทางเป็น เหมือนเช่นเดิม..
 
..จะมีแต่ แผลใจ ให้เจ็บลึก
ความรู้สึก ร้าวรวด เจ็บปวดเพิ่ม
ในดวงมน หมดสิทธิ์ คิดต่อเติม
อย่าคิดเสริม สายใย..ต่อไปเลย
 

[D]

อย่างเธอเล่า เข้าเตา เผานานแล้ว
ไร้วี่แวว หมดซาก ไม่อยากเอ่ย
มานประกอบ มิติด ปิดข่าวเลย
มิคิดเชย ชมหรอก พ่อ..ดอกมะไฟ

ฉันยังจำ ฝังจิต หวิดตายโหง
เตะฉันโด่ง ตัวงอ พ่องามไส้
แถมศอกเข่า เท้าหมัด อัดจุกใน
เธอคิดได้ ไงนั่น ฉัน..จะ..คืนดี

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เจอปุ๊บปั๊บ จับจินต์ อยู่กินไป

อยากจะถามความจริงถึงสิ่งนี้
เคยรู้จักมักจี่กันดีไหม
หรือส่งถ้อยลอยข้ามฟ้าฮ่ามไกล
อัชฌาสัยโต้ตอบแค่"ชอบ"พอ

ปรารถนาค่าคำแนะนำถึง
ยังคะนึงถึงตนผลเกิดก่อ
แก้ไขร้ายขยายงานสานถักทอ
รีบเตือนต่อโทษทัณฑ์อันตราย

ปลอบประโลมโน้มใจใช้ธัมมะ
ล้างชำระผิดหวังพังสลาย
เป็นห่วงใยไต่ทุกข์สุขสบาย
คือสหาย"เพื่อน"จิตมิตรอุรา

หากไปมาวิสาสะบ่อยปะพบ
ยอมสยบทุกอย่างมิวางท่า
เอาอกป้องผองภัยใดนานา
แม้ถูกหมาไล่กัดซัดกับมัน

พร้อมตกลงปลงใจให้ทรัพย์สิน
โอนที่ดินของชอบมอบจอมขวัญ
เปิดบัญชีมีสิทธิ์กรมธรรม์
ขวาซ้ายหันทันทีเช่นนี้"รัก"

พิจารณาอย่าวู่วามเป็นตามนี้
หากว่าใช่แล้วซีที่ประจักษ์
หรือแค่บิ๊วผิวเผินเอิ้นทึกทัก
ค่อยฟันธงลงปักจักแต่งงาน

รพีกาญจน์

[D]

อยากจะถามความจริงถึงสิ่งนี้ เคยรู้จักมักจี่กันดีไหม หรือส่งถ้อยลอยข้ามฟ้าฮ่ามไกล อัชฌาสัยโต้ตอบแค่"ชอบ"พอ ปรารถนาค่าคำแนะนำถึง ยังคะนึงถึงตนผลเกิดก่อ แก้ไขร้ายขยายงานสานถักทอ รีบเตือนต่อโทษทัณฑ์อันตราย ปลอบประโลมโน้มใจใช้ธัมมะ ล้างชำระผิดหวังพังสลาย เป็นห่วงใยไต่ทุกข์สุขสบาย คือสหาย"เพื่อน"จิตมิตรอุรา หากไปมาวิสาสะบ่อยปะพบ ยอมสยบทุกอย่างมิวางท่า เอาอกป้องผองภัยใดนานา แม้ถูกหมาไล่กัดซัดกับมัน พร้อมตกลงปลงใจให้ทรัพย์สิน โอนที่ดินของชอบมอบจอมขวัญ เปิดบัญชีมีสิทธิ์กรมธรรม์ ขวาซ้ายหันทันทีเช่นนี้"รัก" พิจารณาอย่าวู่วามเป็นตามนี้ หากว่าใช่แล้วซีที่ประจักษ์ หรือแค่บิ๊วผิวเผินเอิ้นทึกทัก ค่อยฟันธงลงปักจักแต่งงาน รพีกาญจน์

โอ้.!.อ้ายจ๋า หล้าคิด จิตเตลิด สิเปิงเปิด เทิดเทิง เหลิงฟุ้งซ่าน บ่มีไผ ได๋ดอก ฟอกดวงมาน ยังฮ้าวฮาน หวานบ่เคย เลยจั๊กครา คึดน่ะคึด คึดกาล ผ่านนานแหล่ว มานกระแด่ว ด่าวดิ้น แทบสิ้นท่า แค่ฉงน โด๊นหล๊าย ดู๊ใจมา ไยกลายหน้า กล้าทำ ให้ซ้ำใจ สิบกว๋าปี ที่ปอง มาคล้องจิต หยั๊งเบือนบิด ผิดช่อง น่องฮ้องไห้ เชื่อผู้เฒ่า เว้าวอน สอนร่ำไป ฮักผู้ได๋ ให้ดู อย่าวู่วาม น่องสิดู นานเข้า เขาคงเบื่อ ฮักบ่เหลือ เยื่อตอ ก็บ่ห้าม ปล่อยเขาเป็น อิสระ บ่ฉะลาม ขออยู่ตาม ยถา ชะตาตน ชายเว้าวอน อ้อน.ย้ำ คำว่าเพื่อน ยั่วยิ้มเยือน เหมือนมิตร ไร้จิตฉล ต่างร่วมเคียง เรียงร้อย ข้อยสุขล้น เชื่อกมล น่องเน้น แค่เจรจา เขามือถึง น่องมือถือ หรือจะสู้ คอยคึดอยู่ ฮู้ฮัก มักมากค่า บ่ต้องกลัว ดอกอ้าย หากหมายตา พิจารณา อ้าย"รพีฯ" นี่ก่อนใคร. "ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

 

เสียงอกหักดังโพล๊ะ โอ๊ะตายแล้ว
เจ้าน้องแก้วมีคนคอยเคียงใกล้
คิดแล้วว่าต้องมีอันเป็นไป
เพราะจาม,ไอ,สะอึก,ตกดึกมา 

โอ๊ย..อกหักหลายซ้ำคะมำหงาย
คงต้องตายทั้งเป็นมิเห็นหน้า
อยากนัดพบสบพักตร์แม้สักครา
แต่อุราแหลกแล้ว...แห้วตามเคย

คิดรักสาวไกลบ้านโบราณว่า
ดั่งปลูกตาลไกลตามิน่าเอ่ย
จะรักสาวใกล้ตามาชื่นเชย
แต่โธ่เอ๋ย...อุตพิด ฤทธิ์ร้ายแรง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

เสียงอกหักดังโพล๊ะ โอ๊ะตายแล้ว เจ้าน้องแก้วมีคนคอยเคียงใกล้ คิดแล้วว่าต้องมีอันเป็นไป เพราะจาม,ไอ,สะอึก,ตกดึกมา  โอ๊ย..อกหักหลายซ้ำคะมำหงาย คงต้องตายทั้งเป็นมิเห็นหน้า อยากนัดพบสบพักตร์แม้สักครา แต่อุราแหลกแล้ว...แห้วตามเคย คิดรักสาวไกลบ้านโบราณว่า ดั่งปลูกตาลไกลตามิน่าเอ่ย จะรักสาวใกล้ตามาชื่นเชย แต่โธ่เอ๋ย...อุตพิด ฤทธิ์ร้ายแรง “ไพร พนาวัลย์”

เอิ้นดังดัง ฟังเด้อ บ่เจอไผ ที่แล้วไป ร้ายนัก ชักแขยง มานเจ็บช้ำ ตำตอก ดั่งหอกแทง ยังแสลง แยงปัก เหมือนหักคา อยากจะไป เยือนจัง ยังนั่งคิด หากเพ่งพิศ ชิดใกล้ คงขายหน้า ลายเนื้อตัว กลัวจัง ชังระอา เลยมิกล้า คว้าแขน เป็นแฟนใคร คิดถลำ ทำเซี้ยว เดี๋ยวหัวแบะ ถูกชำแหละ จากผู้ ที่อยู่ใกล้ หากยังรัก ชีวา ชักช้าไย รีบปิดไฟ เข้าห้อง ไปจ้องตา "ดิน"