ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

เจ็บร้าวรานเพียงใดยามไกลจาก
พบเพื่อพรากจากไกลใช่ไหมขวัญ
เหลือร่องรอยขื่นขมตรมจาบัลย์
สะอื้นอั้นอำลาน้ำตานอง

เจ็บร้าวรานปานใดใจจะขาด
เมื่อสิ้นชาติขาดกันมันหม่นหมอง
ชีิวิตนี้คงไม่มีฟ้าสีทอง
จะร่ำร้องหาใครก็ไม่มี

เจ็บร้าวรานปานใดหทัยเจ็บ
เหมือนเขาเหน็บดวงกมลจนหมองศรี
เมื่อสิ้นเยื่อขาดใยสิ้นไมตรี
รอพรุ่งนี้เถอะขวัญฉันจะลืม
 
dinner

[ดาว อาชาไนย]

เจ็บกว่าเจ็บปานใดไม่ผิดน้อง
สุดร่ำร้องเพราะใจแม่ไม่ปลื้ม
ที่ผ่านมาคิดใหม่เหมือนให้ยืม
ยังด่ำดื่มไม่ดับประทับใจ

เอาความเจ็บเก็บอยู่ก็รู้สึก
เตือนรำลึกความหลังครั้งสดใส
รอพรุ่งนี้เถิดหนาอย่าเพิ่งไป
จะรักให้เปี่ยมล้นตราบจนตาย

ดาว อาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/EVaQvpYzvaQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/EVaQvpYzvaQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[dinner]

 

 

อยากให้รักเปี่ยมท้นจนล้นจิต
ให้ชีวิตงดงามมีความหมาย
หากจะตายก็พร้อมจะยอมตาย
ไม่เสียดายความหลังที่ฝังใจ

เอาความเจ็บเหน็บไว้ที่ใต้หมอน
แม้ร้าวรอนดวงมานสักปานไหน
จะรอฟ้าสีทองส่องอำไพ
เพื่อพรุ่งนี้สดใสกว่าเมื่อวาน

dinner

 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

รักท่วมท้น ล้นฤดี อยู่ที่ไหน
มีหรือไม่ ล่ะครับ ช่วยขับขาน
เพียรเขียนบท จรดนัย ใส่กลอนกานท์
หวัง..คุณ-ท่าน ส่งมอบ คำตอบมา..
 
.."ขลุ่ยกรรแสง" โรคจิต คิดสับสน
หรือบางคน คุยกัน "ขลุ่ย"มันบ้า
อาจจะมี วิปริต ตามติดมา
มัน(ขลุ่ย)ชอบว่า นารี..มิมีรัก
 

[panthong.kh]

ท่าจะจริง ดังว่า ขลุ่ยบ้าใบ้
คงจะใกล้ ศรีธัญญา เลยบ้าหนัก
ใจเย็นเย็น ไว้ก่อน นอนผ่อนพัก
จิตจะหัก ร้อยหน อย่าหม่นแด

ดวงฤดี หญิงหมาย ทำลายล้าง
ขลุ่ยครวญคราง ทำไม ใจเป็นแผล
แค่อกหัก รักร้าว หนาวปรวนแปร
ไยต้องแคร์ ขนาดนั้น มันพิกล
พันทอง

[dinner]

ขลุ่ยคงจะเขาขั้นอาการหนัก
รักเหหักเสียจนตนสับสน
ทั้งครวญครางปวดแปลบแสบกมล
รอเพียงคนส่งมอบคำตอบมา

น้องพันทองนงพงาช่างน่ารัก
เป็นห่วงคน...ไข้หนัก...ยากรักษา
แค่อกหักร้าวรวดปวดชีวา
ไยขลุ่ยมาครวญคิดจนจิตรวน

dinner

 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

โธ่.."ดินเนอร์" เธอคง ไม่สงสาร
จึงกล่าวขาน หุนหัน แบบทันด่วน
มิสืบหา เหตุใด "ขลุ่ยฯ"ไห้-ครวญ
แม่เนื้อนวล กลับว่า อาการหนัก..
 
..อีก"พันทอง" ซ้ำเติม เพิ่มเจ็บปวด
แสนร้าวรวด ฤทัย ให้เสียหลัก
จะพาเข้า ศรีธัญญา น่าแค้นนัก
ใจนงลักษณ์ ทุกนาง..นั้นช่างดำ
 

[dinner]

 

ฟังคำขลุ่ยปรารภประชดให้
ทุกห้องใจฉันนั้นมันแอบขำ
เสียงของขลุ่ยอึมครึมเหมือนพึมพำ
คล้ายเพ้อพร่ำจะมาหลังคาแดง

สงบใจไว้บ้างเนอะขลุ่ยเนอะ
อย่าเลอะเทอะชวนใจให้หน่ายแหนง
ก็รักคุดเป็นพิษผิดสำแดง
เหมือนมันแกล้ง...ชลุ่ยให้ตรม...จนซมซาน

dinner

[ไพร พนาวัลย์]

เจ็บ เจ๊บ เจ็บ เจ็บทรวงถูกลวงหลอก
หนุ่มบ้านนอกจุกในเหมือนไทยด่าน
เจอะสาวสวยผมดำที่ทำงาน
คราวลูกหลานหว่านเสน่ห์จนเซซัง

หลงรักจนหัวปักโอ้ รักคุด
ถูกเธอขุดหลุมล่อจนคอตั้ง
บอกว่ารักคนเดียวมิใบบัง
พอลับหลังควงชายอีกหลายคน

โอ๊ยเข็ดแล้ว พอแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
คนเชยเชยถูกต้อนมาถอนขน
รู้ว่าเรากระเป๋าแบนซ้ำแสนจน
ยังเวียนวนหลอกอำเหมือนตำแตง

แสนเจ็บปวดรวดร้าวถูกสาวต้ม
ความรื่นรมย์หายลับเหมือนกับแกล้ง
หลอกให้รักให้หลงจนลงแดง
ยังทิ่มแทงไส้พุง...เจ็บจุงเบย

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ใครเขาหลอก กลอกกลิ้ง ถึงยิ่งแย่
ใครเขาแหย่ หนวดเสือ เหลือไหมเอ่ย
ใครเขาทำ ตำบอน ถอนขนเอย
ใครละเลย ลืมลง หลงตาฟาง

ทำใครเขา เจ็บจิต แล้วคิดทิ้ง
ทำเขาจริง หรือเปล่า สาวข้างข้าง
ทำเป็นเมิน ไม่มอง ร้องครวญคราง
ทำเป็นช้าง ตกมัน ไล่ฟันแทง

เจ็บจวนใจ จะขาด เมื่อพลาดรัก
เจ็บเสียหนัก ทะลักอก สะทกแหว่ง
เจ็บจี๊ดจี๊ด ทิ้มเข้า ทุกเช้าแลง
เจ็บเลือดแดง ด่างดวง ทุกช่วงตรม

เสียงโอดโอย โหยไห้ ไม่อายหรือ
เสียงฮือฮือ ดังไกล ในความขม
เสียงร่ำเรียก เพรียกหา มาตามลม
เสียงระงม ท่ามกลาง อ่างน้ำตา
พันทอง
๒๕/๐๗/๕๖

[Moo Dum]

เจ็บกว่าเจ็บ  เจ็บใจ  ให้ร้าวรวด
ปวดกว่าปวด  ปวดจิต  คิดกังขา
ช้ำกว่าช้ำ  ช้ำมาน  นานเวลา
ชากว่าชา  ชาแด  แพ้เรื่อยมา

คงต้องเจ็บ  เจ็บกว่าเจ็บ  เก็บไม่อวด
คงต้องปวด  ปวดกว่าปวด  รวดร้าวหนา
คงต้องช้ำ  ช้ำกว่าช้ำ  ซ้ำค้างคา
คงต้องชา  ชากว่าชา  อาลัยรัก

Moo Dum

 

[dinner]

 

เจ็บกว่าเจ็บ...ปวดกว่าปวด...อวดไม่ออก
ใครลวงหลอก...MOO Dum...จนช้ำหนัก
ต้องขื่นขมตรมเศร้าซมเซานัก
เหตุเพราะรักเป็นพิษแทบปลิดปลง

ควรไปอยู่เคียงร่างข้างข้างขลุ่ย
ไปคุยคุยดุ่ยเดินเพลินจนหลง
ไม่รู้ทางเหนือใต้ไหนขึ้นลง
เลยงวยงงร้องครางดุจนางครวญ

dinner