ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ได้ค่าแรงขั้นต่ำยังย่ำแย่
เพราะยิ่งแก้,ขาดแคลน,ยิ่งแง่นง่อน
ค่าครองชีพผูกพันทุกขั้นตอน
ดั่งตัดทอน,ทิ่มแทง,ผู้แรงงาน

ต้องหาเช้า กินค่ำ เพราะต่ำศักดิ์
ทำงานหนัก เหนื่อยล้า ต้องกล้าผ่าน
เพราะรู้น้อย ค่อยทำ อย่างชำนาญ
ต้องทนทาน งานดี ก็มีกิน

ต้องขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ไว้
พร้อมด้วยใจ ต่อสู้ มิรู้สิ้น
สู้เลื่อนขั้น ปั้นดาว จากชาวดิน
มอบชีวิน ประสบการณ์ ที่ผ่านมา

จงขยัน หมั่นเพียร เฝ้าเรียนรู้
งานคือครู รู้ไว้ ด้วยใจกล้า
ทั้งอดทน อดออม พร้อมชีวา
เพื่อก้าวหน้า สู่ฝัน อันรุ่งเรือง

 แรงงานไทย ใจสู้ ผู้สร้างชาติ
เด่นผงาด ฉาดฉาน แรงงานเฟื่อง
สร้างตึกราม บ้านช่อง อย่างนองเนือง
ให้เป็นเมือง สวยงาม สมนาม...ไทย 

ไพร พนาวัลย์

 

add complete
by Klonthaiclub fb

[panthong.kh]

ไปทำบุญ ที่วัด ขจัดกิเลส
ที่เป็นเหตุ แห่งห้วง ตกบ่วงได้
ชำระจิต ผ่องแผ้ว ตามแนวไทย
ฟังเทศน์ไป หนึ่งกัณฑ์ วันนี้เรา

กราบหลวงพ่อ ขอพร ให้เป็นสุข
เพื่อปลอบปลุก ชีวา อย่าอับเฉา
เติมน้ำมัน ตะเกียง เสี่ยงทายเอา
ซื้อกระเบื้อง มุงเข้า เจ้าหลังคา

ซื้อโลงศพ แด่ผี ไม่มีญาติ
หนึ่งร้อยบาท ร่วมทำ ประจำหนา
อีกค่าไฟ ค่าน้ำ ตามศรัทธา
แล้วจึงมา ไหว้ราหู อยู่ใกล้กัน

ทำสังฆทาน ถวายไป ให้แม่พ่อ
เพื่อตามต่อ ติดตัว ชัวร์ไหมนั่น
เกิดชาติหน้า เผื่อพบ บรรจบพลัน
เป็นลูกทั่น อีกหน บนบานไว้

ร่วมเวียนเทียน ที่วัด แดดจัดจ้า
เที่ยงวันกว่า เดินรอบโบสถ์ โหดไปไหม
ร้อนจนแสบ ผิวหนัง หวังบุญไง
สามรอบไหว ใจชื่น รวยรื่นจินต์
พันทอง
๑๓/๕/๕๗
วันนี้ไปทำบุญที่วัดลาดบัวขาวมา
เขามีเวียนเทียนตอนกลางวันด้วยแต่อากาศร้อนมากๆ เลยจ้า
เอาบุญมาฝากชาวบ้านกลอนไทยทุกๆ ท่านจ้า
 

[panthong.kh]

ขอถามทัก สักหน่อย นะพลอยใส
ว่าทำไม บางคน ชอบบ่นนัก
พูดเรื่องโน้น เรื่องนั้น ไม่หยุดพัก
น่าหน่ายหนัก รำคาญ ดวงมานท้อ

ตื่นตีห้า บ้าบอ จ้อแต่เช้า
หยาบคายเมา มันมาก ปากลิงจ๋อ
ขุดคุ้ยโคตร โจษจัน อยากบั่นคอ
อดทนต่อ เมื่อไหร่ ใจชาชิน

ดุด่าทั่ว ผัวลูก ปลูกฝังชิพ
จนเลือดซิบ ไม่วาย อายเสียสิ้น
สรรหาคำ หยาบหยัน เป็นอาจิณ
ดวงชีวิน ไม่เหลือ แม้เยื่อใย

ไร้เหตุผล คนเขลา ไม่เข้าท่า
ไร้ปัญญา หาเรื่อง เคืองแค้นใหญ่
สามสิบวัน ไม่หยุด สุดยอดใจ
ด่าเป็นไฟ ไม่ซ้ำ กรรมหรือเวร
พันทอง
๓/๗/๕๗

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะเขาชอบใส่บาตรด้วยปลาหมอ
ปากจึงเป็นปีจอจ่อถึงเหลน
ชาติก่อนนั้นเป็นสุนัขปากจัดเจน
เขาจึงเด่นเรื่องพูดเหมือนตูดแมว

อย่าไปฟังคำพูดคนตูดหมึก
ให้มันคึกค่อนแคะกระแดะกระแด่ว
น่าสมเพชเวทนาน่ามีแวว
เป็นน้ำแจ่วมีหนอนเข้าชอนไช

ปล่อยชั่งเขาชั่งมันอย่าพันผูก
ให้กระดูกแขวนเอวคนเหลวไหล
ชีวิตคงไม่มีสุขอมทุกข์ไป
คงหัวใจเหม็นเน่าจึงเห่าจัง

เป็นตัวอย่างไม่ดีคนงี่เง่า
ขอเพียงเราสำรวมอย่าร่วมงั่ง
จงพูดดี ทำดี มีคนฟัง
เพียรระวังคำพูด ด้วยพุทโธ

ไพร พนาวัลย์

 

[panthong.kh]

อย่าเชียวนะ อย่าใส่บาตร ด้วยปลาหมอ
เดี๋ยวปากเป็น ปีจอ จะรอโผล่
ที่เมืองลพ บุรี มีคนโชว์
แถมคุยโว โอ้อวด ให้ปวดใจ

ไม่อยากฟัง คำพูด พวกตูดหมึก
มันซึมลึก ฝังแน่น แค้นยิ่งใหญ่
ท่องนะโม ร้อยเที่ยว เทียวทบไป
ร้อนดั่งไฟ มาจี้ ทุกทีเลย

ทำเป็นหู ทวนลม ข่มจิตหนอ
ยุบพองพอ ท้อทด งดเอื้อนเอ่ย
ข้างในเดือด ปุดปุด หงุดหงิดเอย
อยากจะเสย ด้วยหมัด ซัดไม่ยั้ง

กลัวหาว่า ใช้กำลัง คลังสมอง
โบ๋ด้วยกอง ขี้เลื่อย เฉื่อยแฉะขัง
จึงหยุดคิด ไม่ใช้ แล้วกำลัง
ใช้ยาสั่ง ดีกว่า ชัวร์แน่นอน
พันทอง
๔/๗/๕๗
 

[panthong.kh]

ร้อยมาลัย เลิศหรู ดูสวยสะ
คิดว่าจะ มอบให้ ใครคนหนึ่ง
ที่แสนดี เด่นดวง ห้วงคำนึง
ยังคิดถึง หวนหา ทุกนาที

แม้เวลา ล่วงเลย เชยชื่นนัก
มอบความรัก ล้นเหลือ เอื้อสุขี
ตราตรึงตรง คงมั่น ขวัญชีวี
ตราบชีพนี้ หาไหน ใครเปรียบปาน

ร้อยเรียงคำ ฉ่ำวจี ฤดีสอด
เป็นคำออด อ้อนจริง อิงประสาน
คุณความดี พลีมอบ ตลอดกาล
เนาเนิ่นนาน ผ่านเฝ้า เช้าจรดเย็น

ทดแทนท่าน เทิดทูน เกื้อกูลก่อ
ขืนรั้งรอ จักสาย อย่าหมายเล่น
วันเวลา หมุนไป ให้ลำเค็ญ
เกิดประเด็น เช่นเก่า จักเศร้าใจ

ร้อยเรื่องราว ยาวแสน ดั่งแกนลวด
ขดขมวด ปวดจิต คิดแก้ไข
อาจเชื่องช้า แล้วนั่น หวั่นฤทัย
สายเกินไป สุดกู่ อดสูจินต์

หากคิดได้ ใจมุ่ง รีบพุ่งเป้า
ก้มกราบเท้า งามงาม ยามไม่สิ้น
ซึ้งซาบนัก รักใคร่ ไร้มลทิน
บริสุทธิ์ ดุจเพชรนิล แสนยินดี
พันทอง
๒๕/๗/คจ

[panthong.kh]

อย่าปล่อยมือ ฉันไป ได้ไหมหนอ
วิงวอนขอ เถิดเธอ อย่าเผลอหนี
จิตไหวหวั่น สั่นเทา เหงาฤดี
ขาดปรานี จากชาย ที่หมายตา

เคยสัญญา กันไว้ ในที่สุด
ต้องสะดุด รักลง พะวงหา
ขาดซื่อตรง คงมั่น หันหลังลา
ปวดจิตแทบ เป็นบ้า คราถูกทิ้ง

มืดมิดหม่น หมองมาน พาลจะแย่
ที่ว่าแน่ กลับกลาย หมายเข้าปิ้ง
กาลผ่านผัน วันเลย เฉยชาจริง
ลูกผู้หญิง อย่างเรา เศร้าเสียใจ

มองฟ้าพราว หนาวเหน็บ เจ็บเหลือล้น
ที่เจอคน รักลวง ซึ้งทรวงไหม
กลอกกลิ้งกลบ เกลื่อนแด แผลหลบใน
จำฝังใจ เกินกล่าว ร้าวระบม

มาเจอเธอ ครานี้ ที่ยึดเหนี่ยว
อยากขอเกี่ยว ร้อยใจ ไม่ให้ขม
คำสัญญา แค่ลมปาก ฝังซากตรม
คนมีบม กลัวช้ำ ถลำลึก

อย่าปล่อยมือ ฉันไป ยึดไว้ก่อน
แม้ยามนอน อ้อนเพ้อ เธอรู้สึก
ขอเธอจง คล้องใจ ในสำนึก
จนตกผลึก รักเรา ตราบเท่านาน
พันทอง
๑๖/๘/๕๗

[ไพร พนาวัลย์]

มิเคยคิดปล่อยมือยึดถือแน่น
ให้ถึงแก่นแห่งใจหทัยซ่าน
เพราะดวงใจดวงนี้ภักดีมาน
พอพบพานคนดีแสนปรีดา

ขอเพียงเธออย่าปล่อยให้คอยเก้อ
คิดถึงเธอทุกวันฉันเริงร่า
หากเธอปล่อยลอยไปไม่นำพา
คงเป็นบ้าแน่นอนตอนเธอเมิน

ไพร พนาวัลย์

 

[D]

ท่ามพฤกษ์พงดงป่าพนาเวศ
เดินเข้าเขตไม้งามข้ามโขดเขิน
เหยียบหินพลัดพลาดท่าคาโหนกเนิน
แหมบังเอิญเห็นชายกรายผ่านมา

มือเกาะหินปีนป่ายมิง่ายนัก
จึงร้องทักช่วยทีคุณพี่จ๋า
จับมือด้วยดึงขึ้นอย่ามึนชา
ขืนปล่อยมือตกผาขาฉีกตาย..

"ดิน"

[panthong.kh]

ชายที่ว่า หูตึง ดึงคงยาก
แค่มองปาก แล้วเดา เข้าใจง่าย
แต่อาจช้า ไม่ทันการณ์ พาลวุ่นวาย
อาจต้องตาย ก่อนช่วย เกิดม้วยมรณ์

เดี๋ยวหาว่า ไม่บอก จักชอกช้ำ
เดี๋ยวระกำ ร่ำไห้ ใจหลอกหลอน
เดี๋ยวหินหลุด ร่วงหล่น ทนร้าวรอน
เดี๋ยวเดือดร้อน เพราะชาย ที่กรายทาง
พันทอง
๑๗/๘/๕๗
 

[D]

ตะโกนกู่ปู่"ไพร"ไม่แลเหลียว
นึกแล้วเชียวปล่อยฉันยันขาถ่าง
กำลังแขนเริ่มพร่องร้องครวญคราง
ใครผ่านบ้างช่วยหน่อยผ่อยแล้วแรง

เห็น"พันทอง"เดินมาเมตตาโปรด
ฉันจับโขดหินย้อยห้อยต่องแต่ง
ช่วยดึงขึ้นเถิดดิ้นหินทิ่มแทง
เดี๋ยวจะแบ่งอายุให้ไม่คิดตังค์ 

"ดิน"

[panthong.kh]

แบ่งอะไร ไม่ว่า แบ่งอายุ
จู๊จุ๊จุ๊ อย่าพูด หยุดเสียบั้ง
แบกไม่ไหว หรอกหนอ ขอเป็นตังค์
สักร้อยชั่ง ยังดี รี่แบ่งมา

อันอายุ แบ่งให้ ลุงไพรเถิด
ส่วนพันเชิด ไม่สน อย่าค้นหา
ขอหยุดไว้ แค่นี้ ดีแล้วนา
กลัวข้ามหน้า ข้ามตา อย่าเลยดิน
พันทอง
๒๐/๘/๕๗
 

[ไพร พนาวัลย์]

ตะโกนกู่ปู่"ไพร"ไม่แลเหลียว
นึกแล้วเชียวปล่อยฉันยันขาถ่าง
กำลังแขนเริ่มพร่องร้องครวญคราง
ใครผ่านบ้างช่วยหน่อยผ่อยแล้วแรง

เห็น"พันทอง"เดินมาเมตตาโปรด
ฉันจับโขดหินย้อยห้อยต่องแต่ง
ช่วยดึงขึ้นเถิดดิ้นหินทิ่มแทง
เดี๋ยวจะแบ่งอายุให้ไม่คิดตังค์ 

"ดิน"

ช่วงนี้เข้าพรรษาหูลาป่วย
มัวไปฟังแต่หวยอยากรวยมั่ง
ไม่ได้ยินเสียงร้องที่ก้องดัง
คนละฝั่งป่าเขาไร้เงา “ดิน”

พอได้ยินอีกที่เหมือนผีบอก
ใกล้เพียงศอกแค่นี้คนดีอย่าดิ้น
รีบปล่อยมือลงมาตั้งท่าบิน
โถ ยุพินหนักจัง..หยั่งหมูตอน

เอ้า รอดตายแล้วล่ะรีบผละออก
เคล็ดขัดยอกทั้งตัวอย่ามัวอ้อน
เดี๋ยวแฟนลุงมาเห็นจะเป็นงอน
เดี๋ยวเอาค้อนไล่ตี ตายฟรี เนอ

ไพร พนาวัลย์