ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

แล้วพี่ดิน บินไป ที่ไหนหนอ
ไม่มาผ่อ โผล่ผุด สุดสับสน
เคยเห็นออน ตลอด สุดยอดคน
ไปเพ้อบ่น ที่ใด ใยไม่คืน

พันทอง
๓๑/๑๒/๕๖

กำลังหัดผุดดำ ว่ายน้ำอยู่
หาปลาปูตามคลองหนองน้ำตื้น
เที่ยวตกเบ็ดเด็ดผักหาหักฟืน
หลายวันคืนฝืนข่มเลือดลมลา

มีหงุดหงิดจิตหม่นบ่นเพ้อพร่ำ
น้อยใจทำ ร่ำไห้คล้ายคนบ้า
วิตกจริต จิตหลอนแรงอ่อนล้า
ศรีธัญญารับไหมไปอยู่คน

//////////////////////

ให้"พันทอง"ผ่องพักตร์ ลักษณ์เลิศล้ำ
จิตชื่นฉ่ำ สุขสวัสดิ์พิพัฒน์ผล
เทพไท้ฯค้ำอำนวยโชคอวยดล
สุขกมล แทนตอบมอบแด่เธอ

"ดิน"

 

[panthong.kh]

ดาวอาชา ม้าแข่ง แรงเริ่มถอย
หรือลิ้นห้อย วิ่งนาน มานไม่ผ่อง
ปล่อยคนไกล ใจช้ำ ดั่งสำรอง
ไม่สมสอง ร้องเรียก สำเนียกนึก

พันทอง

ปลื้มใจที่พันทองน้องจำได้
แหย่ดาวอาชาไนยให้รู้สึก
ไม่ลวงหลอกบอกได้ใจยังคึก
แต่ส่วนลึกเหมือนใครไม่ต้อนรับ

เข้ามาบ้านกลอนไทยให้เปล่าเปลี่ยว
ดังโดดเดี่ยวดวงใจแทบใกล้ดับ
มีแต่ความเหงาเหงาเข้าโถมทับ
ทุกครั้งกลับบ้านกลอนสะท้อนใจ

ดาว อาชาไนย
เสี้ยวอารมณ์กลอน


หมายเหตุ - ต่อกระทู้บ้านกลอนตอนนี้เงียบ  ทำไมกลายเป็นกระทู้ สบาย ๆ

มาตอบรับ ปรับจิต ด้วยคิดถึง
ยังรำพึง ห่วงหา อุราไหว
ไม่เห็นหน้า ครึ่งวัน หวั่นขาดใจ
หากหายไป คงแย่ แน่นักเรา

เข้าบ้านกลอน ไม่เปลี่ยว เหลียวทางนี้
น้องคนดี ยังรอ พ่อหล่อเหลา
กลับมายวน เย้าหยอก เล่นหยอกไป
กลับมาไว เร็วด่วน ใยรวนเร
พันทอง
๑/๑/๕๗

[panthong.kh]

 
...ปีใหม่ขึ้น มึนดี คือปีม้า
โถพี่จ๋า อย่างง ปลงได้ไหม
บอกหลายครั้ง ยังเขลา เอาแต่ใจ
แล้วสาวไหน รอบอก อยากหยอกเย้า...

...เห็นชอบปลอบ ด้วยจีบ รีบรักคว้า
ยามน้อยใจ หายหน้า มิมาเฝ้า
สาวบ้านกลอน ถอนใจ ยามไร้เงา
หวังมิเหงา ปีนี้ มีรักนะ...

...เข้าบ้านกลอน ยามคึก ตอนดึกบ้าง
ให้เจอนาง ชื่อรัตน์ มอบสัจจะ
มีดวงใจ ให้ด้วย รวยพันธะ
มาพบปะ  ลองอ้อน ก่อนนอนดู...

รัตนาวดี ❤
 

จะปีใหม่ ปีเก่า เข้าใจเถิด
จงก่อเกิด สิ่งดี ที่เลิศหรู
มึพันธะ ต่อเติม เสริมตราชู
ได้เป็นคู่ ประเสริฐ เพริศพริ้งพราย

เข้าบ้านกลอน ตอนไหน ให้คึกคัก
เจอแต่รัก มั่นคง ดำรงหมาย
ไปเบื้องหน้า สืบเสาะ เหมาะสมชาย
ชีวิตกลาย กลับชื่น ทุกคืนเทอญ
พันทอง

[panthong.kh]

กลิ่นธูปลอยมากวน...ป่วนนายศรี ฯ
ให้ฤดีรัวสั่น...คันใบหู
คงมีนางใดบน....ต้นลำพู
ด้วยหัวหมูหวังเพรียก...เรียกหาชาย

ไอคุกคุก...สำลักควัน...ก็มันแพ้
ล้มตัวแผ่...ชีวา...ใกล้ลาหาย
ทำได้แค่กระดืบ...คลานคืบกาย
โอ้! สิ้นลายเสือผงาด...ชาติมังกร

รวมดวงจิต...รีบเร่ง...เพ่งกสิณ
หายุพิน...ทันใด...หมายไถ่ถอน
ช้าอีกหน่อย...ชีวาตม์อาจขาดรอน
เป็นผีก่อนเข้าใกล้...วัยอันควร

เห็นพันทอง...เนื้อนิ่ม...พิมพ์พิลาศ
เจ้าถือถาด...ร้องร่ำพร่ำกำสรวล
บนหัวหมูหลายหลากมากจำนวน
ธูปเป็นพรวน...จุดไว้...ใกล้ใกล้กัน

จึงถอดจิต...ไปหา...แม่ตาหวาน
เปล่งคำขาน...กู่ตวาด...มาดนางหัน
"หยุดจุดธูปได้แล้วแม่ลาวัลย์
หรือเจ้านั้น...อยากเร่งพี่เท่งทึง"

เป็นภูมิแพ้...จึงลี้...หนีเมืองฟ้า
เพราะตริว่า...ควัน,ฝุ่น,ผง...คงไม่ถึง
อยู่สบาย...มิทันไร...ใยเจ้าจึง
ปล่อยควันบึ่ง...ลัดฟ้า...มาแกล้งเรียม

ศรีเปรื่อง
๓๑ ธ.ค. ๒๕๕๖

บนกุหลาบ สีแดง แฝงความหมาย
กลิ่นธูปร่าย ปักลง คงจะเริ่ยม
หัวปลาหลด ปลาไหล ได้จัดเตรียม
ทอดอย่างเกรียม กรุบกรอบ มอบใส่จาน

อธิษฐาน ก้มกราบ แบบราบเรียบ
มือเย็นเฉียบ เพราะหนาว เช้ามองผ่าน
น้ำค้างแข็ง เกาะหญ้า พาร้าวราน
จนหน้าบ้าน ชื้นฉ่ำ แดดรำไร

มาเร็วจริง ทันใด ใจระทึก
คงสะอึก สะอื้น ยืนร้องไห้
ควันธูปลอย ล่องลิ่ว ปลิวตามไป
หัวปลาไหล ร้อยหัว กลัวไม่มา

หัวปลาหลด พันหัว ทั่วตลาด
ไม่มีพลาด ตรงเปีะ โช๊ะเด๊ะหนา
อีกเหล้าขาว สามจอก ตอนบอกลา
ไม่ธรรมดา ของเซ่น เห็นตะลึง
พันทอง
๑/๑/๕๗

[panthong.kh]

เข้าบ้านกลอน ตอนเงียบ เปรียบป่าช้า
ไม่เห็นหน้า ป๋ารพี หนีไหนเอ่อ
คงชื่นสุข สราญ หวานจนเบลอ
คงละเมอ เพ้อหา สาวหน้ามน

พันทอง

ครางทึดทือมือสางซุกหว่างขา
แก้มหูตาคางคิ้วผิวมัวหม่น
ต้องลมพัดหมอกพราวหนาวเหลือทน
อาบน้ำหนนาทีคุ้มสี่วัน

มีดถางถากรากไม้ก่อไฟผิง
ย่อเอนอิงยองดานสะท้านสั่น
เสียงกักกักเขี้ยวขบกระทบฟัน
น้ำมูกพลันเยิ้มใสไหลลงดัง

หยิบปากกากดถือมือไม้แข็ง
จ่อทิ่มแทงสมุดจุดถึงหลัง
หัวสมองกระด้างช่างช้าจัง
คิดแทบพังนั่งนอนกลอนไม่มี

ก็เคยเขียนหกบทลดเหลือห้า
วันต่อมาลดลงคงเหลือสี่
สิ้นเหลือสามตามสองลองอีกที
เศร้าฤดีถอยถดเหลือบทเดียว

เหตุผลทั้งนี้นั้นเพราะมันหนาว
ของยืดยาวหดหู่จู๋แห้งเหี่ยว
หลบอยู่หลังกองฟางร่างลีบเรียว
รอเดือนเสี้ยวเลี้ยวลับจะกลับเนอฯ

รพีกาญจน์

หาสาวกอด ก่ายกก สะทกไหว
หากหนาวเนื้อ แนบใน ได้เสนอ
แบบอวบอัด ฟัดเข้า ถึงเมาเบลอ
ผ้าห่มเหรอ จะเท่า เนาแนบนาง

ข้างซ้ายสอง พอไหม เอาให้น่วม
ไม่ต้องสวม ถุงเท้า เฝ้าไม่ห่าง
ตะวันสาย ไม่ตื่น สะอื้นคราง
จัดสว่าง คาตา ก็ว่าไป

ส่วนข้างขวา ถนัด จัดอีกห้า
เรื่องคุณป้า ป๋านั้น อย่าหวั่นไหว
แยกห้องนอน ไปเลย เฉยอยู่ไย
หนาวนานได้ กอดก่าย สมหมายปอง

เรื่องกานท์กลอน ตอนนี้ คงมีลด
เข่าเคล็ดหมด งดต่อ เพียงขอสอง
หรือจะหนึ่ง ไม่ว่า ท้าประลอง
กลัวแต่ท้อง ฟ้าเหลือง คงเรื่องจริง
พันทอง
๑/๑/๕๗

[panthong.kh]

ครูเพรางาย บ่ายคล้อย คอยมองหา
ไม่เห็นหน้า คิดถึง จึงเอื้อนเอ่ย
หนึ่งอาทิตย์ หนึ่งครั้ง หวังอย่างเคย
รีบมาเชย ชื่นชม อารมณ์กานท์

พันทอง
๓๑/๑๒/๕๖

ด้วยหนาวลมห่มเนื้อสุดเหลือหนาว
กอดแมวขาวแมวดำครบทั้งบ้าน
ขดตัวซุกผ้าห่มแสนสำราญ
พอกระเพาะทำงานจึงลืมตา

ได้ว่างเว้นงานบ้างสบายนัก
หลบมาพักมิได้หนีหายหน้า
อุตส่าห์พิงพาดคำไถ่ถามมา
ขยับนิ้วเหน็บชามาตอบความ

คราคิมหันต์ยาตราคงจะฟื้น
เรี่ยวแรงคืนเข็นคำออกลำพล่าม
ขอจำศีลข้ามปีไม่กี่ยาม
ปล่อยคนงามครองบ้านกลอนไปก่อนเลย

 

ส่งดอกไม้ มาปลอบ มอบความอุ่น
หนาวจนวุ่น วายใจ ใช่ไหมเอ่ย
เจอแต่ร้อน นอนแผ่ เสียจนเคย
โอ้อกเอ๋ย เมืองไทย ใหญ่อุดม

ทนอาหน่อย หนาวนั่น คงหันกลับ
แล้วไปลับ ไม่คืน ให้ขื่นขม
แดดแผดเผา เฉาเหี่ยว เทียวตรอมตรม
จะเรียกลม พัดผ่าน เนิ่นนานไป

ตักตวงหนาว เอาไว้ เมื่อไกล้สาง
นอนครวญคราง กอดอก สะทกไหว
สะท้านทรวง ล้วงถึง ก้นบึ้งใจ
เข้าปีใหม่ คงหายหนาว เฝ้าบนบาน
พันทอง
๑/๑/๕๗

[muneenoi]

มุนีน้อย คงจำศีล ยินแล้วหนา
จงรีบมา ทันด่วน ชวนฝันใฝ่
ลงกลอนซะ สองบท มิปดใด
แล้วหายไป กลีบเมฆ เสกลงยันต์

พันทอง


ศีลมีมาก ยากล้ำ จำไม่ไหว
จำทีไร ปวดหัว ตัวร้อนจี๋
จึงแอบมา ลาพรต งดบาลี
เป็นกวี หนีท่อง ในห้องกลอน

ยินเสียงเพรียก เรียกร้อง พันทองว่า
ล่องหนมา ทันใด ใจมันอ่อน
หลงเสียงนาง ช่างหวาน เหมือนตาลก้อน
เสียงออดอ้อน วอนว่า ช่างน่าฟัง

หากมีมนต์ ดลใจ ให้ใครทัก
จะเสกรัก ใส่นาง วางมนต์ขลัง
นะโมเพิก เบิกดะ นะจังงัง
ขโมยตังค์ ให้เกลี้ยง เพี้ยง..หลับยาว

มีเวลา น้อยนิด มิคิดหลบ
กลับมาพบ เพื่อนกลอน อย่า งอนสาว
จะหมั่นมา หาบ้าง ในบางคราว
พอคลายหนาว หัวใจ ใครช่วยที

 

"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

อีกลุงไพร ใครเห็น เล่นหยอกเย้า
อยู่ไหนเล่า ฝากคำ มาพร่ำบ่น
ลงกลอนบ้าง อย่าเมิน เดินปะปน
สาวบางคน เขาห่วง ทุกช่วงปอง
พันทอง
๓๐/๑๒/๕๖
ช่วงนี้บ้านกลอนเงียบๆ เลยแต่งกลอนแหย่เล่นอย่าถือสาจ้า

มาบ้านกลอนเงียบเหงาคนเฝ้าหาย
คงตื่นสายนอนดึกผนึกของ
ตัวลุงไพรนั่งฝันถึงพันทอง
อยากจับจองเธอจังกลัวชังชาย

ด้วยปีนี้ตัวเลขเพิ่มอายุ
จะทะลุเจ็ดสิบจึงหยิบง่าย
ยมบาลเหลียวมองจ้องเสี่ยงทาย
หยิบเอาปลายปากกาออกมาคลึง

คงปล่อยให้ทำบุญกักตุนก่อน
ยังอาวรณ์อาลัยด้วยใจหนึ่ง
เป็นคนดีมีธรรมในคำนึง
ลูกหลานพึ่งร่มโพธิ์ให้โชว์ตัว

ปล่อยให้มีความรักสมัครมั่น
คงน้อยวันที่เลือกเข้าเกลือกกลั้ว
เป็นรักครั้งสุดท้ายที่ชายกลัว
คนนี้ชัวร์แน่นอน...อย่างอนเนอ 

“ไพร พนาวัลย์”
 

รีบมาจอง เร็วไว อย่าให้ช้า
รีบมาท้า ถกเถียง อย่าเลี่ยงเอ่อ
รีบขี่ช้าง  ทางไกล ใจละเมอ
รีบมาเพ้อ ฝันใฝ่ ในค่ำคืน

จะตัวเลข เท่าไหร่ หากใจสู้
จงรีบชู สองนิ้ว พริ้วยามตื่น
ทั้งเอ็มร้อย โด๊ปไป ให้หยัดยืน
ความชุ่มชื่น กลับมา ซู่ซ่านัก

ถึงจะมี ความรัก สมัครมั่น
ถึงจะฟั้น พันเกี่ยว เหนียวแน่นหนัก
ถึงจะต่อ แต่งเติม เสริมความรัก
ถึงเขี้ยวหัก เล็บหลุด ไม่หยุดปอง
พันทอง

[panthong.kh]

มีขึ้น-ลง-คงตัว-อยู่ทั่วชัด
คือไตรวัฎฎะวนผลที่เห็น
มิเที่ยงแท้แน่นอนสึกกร่อนเป็น
มิว่างเว้นวันใดในสักครา

จะหาความจริงแท้แน่เป็นหลัก
ดูช่างยากเย็นนักยากจักหา
มีเล็กลงเติบใหญ่วนไปมา
คือธรรมดาของโลกอันโศกชิน

แม้แผ่นหินสิ้นกาลนานก็กร่อน
หรือใจหล่อนจะมิเลือนเหมือนกับหิน
หัวใจคนหรือทนได้ไม่ราคิน
ต้องยลยินการพลัดพรากจากสักวัน

แต่งไปตามที่ใจอยาก...ไม่รับสัมผัสครับ

เห็นวางกลอน ตอนปลง จึงสงสัย
คนมีไฟ อย่างพี่ นี้ไหวหวั่น
อายุล่วง ลุเข้า เศร้าจาบัลย์
ทุกคืนวัน หวนคิด จิตหมองตรม

มาแต่งกลอน ให้สุข สนุกเถิด
ในเมื่อเกิด มาแล้ว ไม่แคล้วขม
ผสมปน เปไป ไยระทม
แม้โลกล่ม จมหาย อาจตายฟรี

จะมาร้อง โอดครวญ ว่าด่วนจาก
น้ำตาพราก ท่วมท้น หม่นหมองศรี
คงไร้ค่า เสียแล้ว แห้วหละซี
เลือกทำดี หรือชั่ว ที่ตัวเรา
พันทอง

[panthong.kh]

พี่ระฆัง กังวาน งานคงยุ่ง
เรื่องนังนุง พรุ่งนี้ มีว้าวุ่น
ภารกิจ เพื่อชาติ ยอมขาดทุน
แกไปลุ้น มุ่นหมก นอนกกเมีย
พันทอง
๓๐/๑๒/๕๖
ช่วงนี้บ้านกลอนเงียบๆ เลยแต่งกลอนแหย่เล่นอย่าถือสาจ้า

ฟังพันทองน้องว่าน่าทีนัก
เรื่องความรักไม่มีที่จะเสีย
คิดถึงเช่นกันดอกใช่หยอกเมีย
เพียงแต่เพลียหัวใจไทยฆ่ากัน

ต้องเกาะติดชิดข้างใช่สร้างภาพ
กลัวว่าบาปถึงลูกหลานอยากสานฝัน
ชีวิตเราก็เท่านี้มีแบ่งปัน
เรื่องรบราฆ่าฟันไม่ต้องการ

ถ้าสงบจบศึกนึกเอาไว้
มีหัวใจมอบพันฯใช่ฝันหวาน
พี่ยังโสดโปรดรอขอไม่นาน
เสียงกังวานจะกลับขอรับรอง
---กังวาน---

อันสงบ ร่มเย็น เห็นจะยาก
คงลำบาก แน่แล้ว แววหม่นหมอง
ไม่มีใคร ยอมใคร ให้เลือดนอง
จะมาร้อง เพลงชาติใด ให้ไทยฟัง

นอกจากเพลง ชาติไทย ฉันไม่ร้อง
น้ำตานอง อาบแก้ม แง้มเสียงสั่ง
รบไม่ขลาด ประกาศก้อง ต้องเสียงดัง
ถึงชีพฝัง ก็ไม่ร้อง เพลงของใคร
พันทอง

[panthong.kh]

จารุทัส ไม่ด้อย คอยมาส่อง
ด้อมด้อมมอง สองบท แล้วหดหนี
กระปิดกระปอย หนอนั่น หวั่นจริงซี
หายไปกับ ปลายปี หลบลี้ไกล

ย่องมาบ้าง ร่างเขียน แล้วเพียรหลบ
กลัวว่าสบ ตากัน แล้วหวั่นไหว
เพียงลักยิ้ม รับมา ประทับใจ
ขอแค่ใกล้ ได้เจอ ก็เพ้อพอ

อันตัวเรา ตีตั๋ว มาตรงนี้
เพื่อเพลิดเพลิน กลอนดี ที่ท่านต่อ
หัวเราะขำ กุ๊กกิ๊ก อยากหยิกจอ
อย่าว่าหนอ สองบท อีกสักอัน

จารุทัส

ตามสไตล์ ใครมัน พันไม่ว่า
ขอเพียงอย่า หดหาย คงตายฉัน
ไม่มีคน อ่านกลอน อ้อนแล้วกัน
ต้องถึงขั้น ม่องเท่ง นักเลงกานท์

จะยกนิ้ว หรือไม่ เราไม่สน
แค่จะบ่น ดังดัง หวังบอกผ่าน
สายลมพัด ลัดทุ่ง มุ่งสู่มาน
ให้ซมซาน มาต่อ ก็พอใจ
พันทอง

[panthong.kh]

แล้วพี่ดิน บินไป ที่ไหนหนอ
ไม่มาผ่อ โผล่ผุด สุดสับสน
เคยเห็นออน ตลอด สุดยอดคน
ไปเพ้อบ่น ที่ใด ใยไม่คืน

พันทอง
๓๑/๑๒/๕๖

กำลังหัดผุดดำ ว่ายน้ำอยู่
หาปลาปูตามคลองหนองน้ำตื้น
เที่ยวตกเบ็ดเด็ดผักหาหักฟืน
หลายวันคืนฝืนข่มเลือดลมลา

มีหงุดหงิดจิตหม่นบ่นเพ้อพร่ำ
น้อยใจทำ ร่ำไห้คล้ายคนบ้า
วิตกจริต จิตหลอนแรงอ่อนล้า
ศรีธัญญารับไหมไปอยู่คน

//////////////////////

ให้"พันทอง"ผ่องพักตร์ ลักษณ์เลิศล้ำ
จิตชื่นฉ่ำ สุขสวัสดิ์พิพัฒน์ผล
เทพไท้ฯค้ำอำนวยโชคอวยดล
สุขกมล แทนตอบมอบแด่เธอ

"ดิน"

 

ศรีธัญญา อ้ารับ เขาหนับหนุน
คนใจพรุน ยุ่นย้วย ป่วยจิตเอ่อ
ลงชื่อด่วน เดี๋ยวอด งดนะเออ
แต่บ้าเบอร์ บ้าหวย ฮ้วยอย่ามา

บ้าลิเก ตำรวจ ต้องดวดเหล้า
ไปนอนเฝ้า เลยนั่น ทันเห็นหน้า
บ้าพนัน ขันแข่ง แทงหนามม้า
บ้ากัญชา ต้องระวัง นอนซังเต
////////////////////////////
พรใดดี ใดเลิศ เกิดแก่ดิน
ทุกแคว้นถิ่น ถวิลหา อย่าไขว้เขว
พบคู่รัก ปักตรึง ซึ้งคะเน
เงินทองเท มารวม ท่วมบ้านนอง
พันทอง

[panthong.kh]

มุนีน้อย คงจำศีล ยินแล้วหนา
จงรีบมา ทันด่วน ชวนฝันใฝ่
ลงกลอนซะ สองบท มิปดใด
แล้วหายไป กลีบเมฆ เสกลงยันต์

พันทอง

ศีลมีมาก ยากล้ำ จำไม่ไหว
จำทีไร ปวดหัว ตัวร้อนจี๋
จึงแอบมา ลาพรต งดบาลี
เป็นกวี หนีท่อง ในห้องกลอน

ยินเสียงเพรียก เรียกร้อง พันทองว่า
ล่องหนมา ทันใด ใจมันอ่อน
หลงเสียงนาง ช่างหวาน เหมือนตาลก้อน
เสียงออดอ้อน วอนว่า ช่างน่าฟัง

หากมีมนต์ ดลใจ ให้ใครทัก
จะเสกรัก ใส่นาง วางมนต์ขลัง
นะโมเพิก เบิกดะ นะจังงัง
ขโมยตังค์ ให้เกลี้ยง เพี้ยง..หลับยาว

มีเวลา น้อยนิด มิคิดหลบ
กลับมาพบ เพื่อนกลอน อย่า งอนสาว
จะหมั่นมา หาบ้าง ในบางคราว
พอคลายหนาว หัวใจ ใครช่วยที
 
"มุนีน้อย"

ไม่เหมือนพัน จำศีล ในถิ่นฐาน
ขั้นถึงญาณ ใช่คุย ลุยเต็มที่
ไอคิวร้อย แปดสิบ พอดิบพอดี
เรื่องบาลี เข้าทาง เกือบวางวาย

อ่านแวบเดียว สมองโล่ง งงเป็นบ้า
ที่เล่ามา ทั้งหมด ปดเหลือหลาย
ไอคิวก็ น้อยเล่า เท่าเม็ดทราย
คุยไม่อาย ขอบอก จากซอกใจ
พันทอง

[สายใย]

 
เพราะผ่านวันฝันหวานและรานร้าว
ผ่านคืนหนาวดาวหมองไม่ผ่องใส
จึงรู้คิดชีวีตนั้นสั้นกระไร
ทำความดีมากไว้ไม่เสียกาล

แม้หมื่่นแสนคนอื่นเขายื่นรัก
ฤๅอาจจักเท่ากระเบียดแม่เกลียดท่าน
รอยไม้เรียวดุว่าจากอาจารย์
ฤๅเจ็บมานเหมือนเขาลีมเราแล้ว....

[panthong.kh]

อันรอยรัก รอยใจ ใครลืมเล่า
ทุกค่ำเช้า ถามถึง คำนึงแน่ว
เห็นกลับมา ต้อนรับ อย่าลับแวว
มาเจื้อยแจ้ว แว่วขาน กังวานกลอน

ปีใหม่สุข ทุกข์หาย อย่ากรายใกล้
ให้เทพไท้ คุ้มด้วย มาอวยก่อน
ให้รุ่งเรือง รองมาก ฝากอ้อนวอน
ปีเก่าร้อน ใหม่เย็น เป็นสุขเทอญ
พันทอง
 

[panthong.kh]

สบายมาก อยากบอก ไม่ชอกช้ำ
แม้เธอทำ ผลักไส ใจห่างเหิน
ยังทนได้ ไม่หมอง มองทางเดิน
เรื่องเผชิญ ปวดร้าว ในคราวนี้

ดังขี้มด หยดเปื้อน เรือนใจฉัน
ไม่มีวัน ประชิด หมดสิทธิ์นี่
ยังยิ้มไหว ใจแกร่ง แข็งแรงดี
ภูมิต้านทาน ขั้นที่ มีเกินร้อย

เชิญไปควง หญิงอื่น ให้ชื่นจิต
ไม่เคยคิด เรื่องเก่า เปล่าเปลี่ยวหงอย
แต่ขอโทษ เถิดเจ้า เรื่องเฝ้าคอย
ใจดวงน้อย บอกปัด อย่างชัดเจน

เมื่อสิ้นสุด สัมพันธ์ ตามมั่นหมาย
ถึงแม้ชาย มาอ้อน ต้อนเล่นเล่น
ฉันจะหลอก ให้เธอ เผลอโอนเอน
แล้วฆ่าเข่น อีกครั้ง อย่างตั้งใจ

เธอจะได้ รู้สึก สะอึกอัก
เจอหาญหัก ทรวงแยก แทรกพิษไข้
แต่อย่าหวัง ว่าฉัน นั้นอภัย
เพราะจำได้ เรื่องเก่า ขอเอาคืน
พันทอง
๑๘/๑/๕๗

[ปู่ริน]

คำอาฆาตมาดร้าย..หมายเข่นฆ่า
โถ..ขวัญตาทำผิดหวังยังขมขื่น
แถมยังมาบังคับ..ให้รับคืน
อย่าให้พี่ต้องทนฝืนไปอีกนาน

แค่ค่อนครึ่งชีวิตก็คิดหนัก
เสียเวลามาหลงรักแม่ตาหวาน
ทั้งเกียจคร้านงานบกพร่องน่ารำคาญ
จนลูกหลานเต็มเมืองเรื่องวุ่นวาย

สร้างหนี้สินอิรุงตุงนังยังยืมทั่ว
ชอบแต่งตัวเที่ยวเดินห้างยังตื่นสาย
สารพัดเกิดปัญหาน่าอับอาย
อยู่สบายยังยิ้มแฉ่งตามแหล่งสปา

รู้อย่างนี้พี่ไม่เอามาชุบเลี้ยง
บางครั้งเถียงไม่เรียงคำทำปัญหา
อยากจะไปก็ไม่ง้อให้เสียเวลา
อาจพบป๋าเศรษฐีที่ร่ำรวย

ทรัพย์สมบัติน้องอยากได้พี่ให้หมด
บ้านพร้อมรถอีแต๋นคันสีสวย
เกาะรังนกแถวอ่าวไทยข้างป้าทวย
ขอให้ช่วย..ไปเถิดน้อง..ไม่ต้องคืน

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๑๘ ม.ค.๕๗

[panthong.kh]

ตอนจะแต่ง ตกกัน พันบอกปู่
ว่าไม่สู้ งานหนัก จักทนฝืน
เรื่องการงาน ไม่ยุ่ง มุ่งกลางคืน
มารื้อฟื้น แบบนี้ เดี๋ยวมีเฮ

แถมปู่บอก รับได้ ในวันนั้น
ไม่เคยหวั่น รักแท้ แน่กิ๊บเก๋
หลายปีผ่าน รักกร่อย ถอยลงเล
จึงจบเห่ หาญหัก รักกลับกลาย

มาขุดคุ้ย ลุยเกิน เดินคอตก
เจ็บในอก แค่ไหน ใจสลาย
ทุกสิ่งอย่าง เลือนหลบ จบพราะชาย
ไม่เสียดาย หรอกหนอ พอกันที
พันทอง
๑๘/๑/๕๗

[panthong.kh]

กลอนฉันนั้นรสกร่อย
ไม่อร่อย เหมือนใคร ใจห่วงหา
ลดละเริ่ม อย่างไร ไม่สร่างซา
ยังไร้ค่า ความหมาย เหมือนมอดม้วย

กลอนฉันนั้นจืดสนิท
บางครั้งคิด ต่อแต้ม แซมสลวย
ขาดผสม กลมกล่อม หอมระรวย
ดั่งแพงพวย ไร้สิ้น กลิ่นกำจาย

กลอนฉันนั้นไม่เผ็ด
ขาดรสเด็ด เลิศล้ำ ซ้ำใจหาย
พริกร่อยหรอ ถ่อตำ ขำไม่วาย
จึงต้องพ่าย ร่ายรวง ร่วงระทม

กลอนฉันนั้นมันไม่เลิศ
ขาดบรรเจิด เพริศแพร้ว แว่วความขม
ไม่สลัก เสลา เร้าอารมณ์
ขาดความคม ในถ้อย ที่ร้อยเรียง

กลอนฉันนั้นไม่หวาน
ขาดน้ำตาล พาลเอา เขาหลบเลี่ยง
ขาดน้ำผึ้ง ตรึงตรา ครามองเมียง
จึงเป็นเพียง กลอนกร่อย ถอยลงคลอง
พันทอง
๒๖/๑/๕๗

[D]

กลอนของฉันนั้นหวานสะท้านหู
ช่างเลิศหรูดูเด่นมิเป็นสอง
ส่งประกวดทุกที่มิมีรอง
คว้ามาครองหลายอย่างเรื่องรางวัล

วางกานท์ทีชายรอต่อเป็นแถว
บ้างออกแวว หึงเถียงเสียงดังลั่น
เมื่อวานนี้ชายชราท้าตะบัน
ต่อยตีกันปางตายที่ปลายนา

"ดิน"