ความรู้สึกทำไมไม่เหมือนก่อน
อารมณ์กร่อนอ่อนแอแพ้ทุกสิ่ง
หมดความหวังกำลังใจให้แอบอิง
เงียบเฉยนิ่งงงงันประหวั่นใจ
มองเข็มนาฬิกาเวลาเคลื่อน
ตาอยากเบือนหนีมันด้วยหวั่นไหว
วินาทีที่หมุนวุ่นทรวงใน
กลับเชื่องช้ากว่าใจที่หมุนวน
เหมือนสายน้ำลามไหลไปไม่กลับ
ไม่อยากรับรู้แน่แม้ปลายต้น
มีหลายครั้งร้างมิตรคิดอดทน
มีหลายหนไม่มีใครในความจริง
ช่างขมขื่นและข้นบนชีวิต
ไร้ซึ่งสิทธิ์คิดฝันสวรรค์นิ่ง
ความรู้สึกมากมายให้ประวิง
ฉันจะทิ้งไม่ให้เหลือเพื่อก้าวเดิน
-----@@@-----
พงศ์ภันฑ์
๑๙/๗/๕๖
ไม่มีความรู้เรื่องกลบทขอเป็นกลอนแทนครับ[/center