ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

คิดถึงดุเหว่าน้อย

@นั่งชายคลองมองฟ้าตาละห้อย
ดุเหว่าน้อยกลางดงคงมนต์ขลัง
อยากได้ยินอีกครั้งตั้งใจฟัง
ลืมรวงรังหรือไรจึงไม่ครวญ

@มาด่วนลาจากคลองลืมหนองน้ำ
ไปบินพร่ำรำฟ้อนอ้อนลมหวน
อยู่ที่ไหนไกลตามาเรรวน
จงกลับด่วนทวนมาหาท่าคลอง

@เพื่อต่อเสียงเอียงคอพ้อลมแผ่ว
ตลอดแนวดงมะพร้าวคงเศร้าหมอง
ไร้เสียงเจ้าขานขับรับเรื่อยร้อง
ทั่วคุ้งคลองจับเจ่าเหงาวังเวง

@กลับเถิดหนาก่อนฟ้าจะมามืด
อย่าใจจืดยืดยาวราวข่มเหง
กลับมาร้องกล่อมฝันปันบทเพลง
จงบรรเลงเสียงน้อยให้ลอยฟ้า

@คนกลางสวนครวญหาจนฟ้าคล้อย
แสงหิ่งห้อยระยับยิบกระพริบป่า
หากวันนี้เจ้ายังไม่กลับมา
จะขอลาบ้านสวนไม่กวนใจ

///////////////////////
พงศ์พัณฑ์
๑๔/๗/๕๖

[ชลนา ทิชากร]

นั่งชายคลอง  มองน้ำ ฉ่ำแลเห็น
ลมพัดเย็น เป็นฟอง ละอองฝอย
ดุเหว่าน้อย คอยคู่ ดูเลื่อนลอย
หลงเฝ้าคอย น้อยใจ ไม่เห็นมา

ไม่หนีหน้า ราร้าง ห่างสายน้ำ
ทุกเย็นย่ำ คร่ำครวญ หวนมาหา
คิดถึงคลอง หนองน้ำ ฉ่ำอุรา
ได้พึ่งพา อาศัย ให้ดื่มกิน

ร้องบรรเลง เพลงดุเหว่า ที่เศร้าสร้อย
หลงเฝ้าคอย น้อยใจ ไม่สร่างสิ้น
เหม่อมองน้ำ ฉ่ำใส ที่ไหลริน
ใจถวิล ยินเขา เฝ้าคร่ำครวญ

แว่วเสียงใคร ไม่รู้ กู่เรียกหา
สายลมพา วาจาเหงา เศร้ากำสรวล
ลอยลมมา พาใจ ไหวรัญจวน
เสียงโหยหวน ชวนเศร้า เหงาอุรา

คนกลางสวน ทวนคำ ทำเหงาหงอย
ดุเหว่าน้อย คล้อยบิน ถวิลหา
อย่าเพิ่งด่วน ทวนคำ ร่ำอำลา
จะกลับมา หาพี่ เดียวนี้เลย

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/N3S8oBUZ7bE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/N3S8oBUZ7bE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

คิดถึงดุเหว่าน้อย

..............

@คนกลางสวนครวญหาจนฟ้าคล้อย
แสงหิ่งห้อยระยับยิบกระพริบป่า
หากวันนี้เจ้ายังไม่กลับมา
จะขอลาบ้านสวนไม่กวนใจ

พงศ์พัณฑ์
๑๔/๗/๕๖

ขอบคุณภาพจาก  Internet ค่ะ

จะด่วนลาไปไหนพี่ชายขา
น้องรีบมาวันนี้พี่เห็นไหม
หรือมิเป็นเช่นหวังเพียงบังใบ
พี่รอใครมาพนอพลอดพ้อรัก

เป็นดุเหว่าหลงทางอยู่กลางทุ่ง
มิหมายมุ่งเคียงหงส์ผู้ทรงศักดิ์
อยู่อย่างดินถวิลเพียงเสียงทายทัก
แม้นเมตตาปันรักอย่าหักร้าง

ช่อผักตบเป็นพวงม่วงอร่าม
ชูช่องามมิหวั่นไหวไม่หายห่าง
เกรงแค่ชั่วเดือนมืดพี่จืดจาง
ปล่อยน้องคว้างเดียวดายอยู่ปลายคลอง

แซมค่ะ

[รัตนาวดี]

คิดถึงดุเหว่าน้อย

@นั่งชายคลองมองฟ้าตาละห้อย
ดุเหว่าน้อยกลางดงคงมนต์ขลัง
อยากได้ยินอีกครั้งตั้งใจฟัง
ลืมรวงรังหรือไรจึงไม่ครวญ

@มาด่วนลาจากคลองลืมหนองน้ำ
ไปบินพร่ำรำฟ้อนอ้อนลมหวน
อยู่ที่ไหนไกลตามาเรรวน
จงกลับด่วนทวนมาหาท่าคลอง

@เพื่อต่อเสียงเอียงคอพ้อลมแผ่ว
ตลอดแนวดงมะพร้าวคงเศร้าหมอง
ไร้เสียงเจ้าขานขับรับเรื่อยร้อง
ทั่วคุ้งคลองจับเจ่าเหงาวังเวง

@กลับเถิดหนาก่อนฟ้าจะมามืด
อย่าใจจืดยืดยาวราวข่มเหง
กลับมาร้องกล่อมฝันปันบทเพลง
จงบรรเลงเสียงน้อยให้ลอยฟ้า

@คนกลางสวนครวญหาจนฟ้าคล้อย
แสงหิ่งห้อยระยับยิบกระพริบป่า
หากวันนี้เจ้ายังไม่กลับมา
จะขอลาบ้านสวนไม่กวนใจ

///////////////////////
พงศ์พัณฑ์
๑๔/๗/๕๖

...ดุเหว่าเงียบ อยู่หว่าง กลางพงพฤกษ์
นอนไตร่ตรึก ตรองจินต์ ถวิลใฝ่
ยามเห็นเธอ มายล เพียงปรนใจ
ดุเหว่าแอบ ร่ำไห้ ไร้รักคอย...

...หลงปลื้มใจ ในครา เธอมาหมั่น
ผูกสัมพันธ์ ในใจ ไม่เหงาหงอย
แท้เธอ...ปรารถนา เพียงมาพลอย
ฟังสำเนียง เสียงจ้อย แล้วคล้อยลา...

รัตนาวดี
 

[panthong.kh]

ดุเหว่าแว่ว วันวาน ขับขานแผ่ว
เคยเจื้อยแจ้ว จากจวน ครวญใฝ่หา
หลงดงดอย คล้อยค่ำ ช้ำอุรา
หลงพนา ไพรพฤกษ์ นึกหวั่นเกรง

มืดค่ำลง ลางเลือน เตือนใจหวั่น
หนาวเหน็บนั้น สั่นทั่ว กลัวจะเคว้ง
ส่งเสียงใส ในป่า น่าวังเวง
ไร้บรรเลง เพลงพิณ ถิ่นบ้านไพร

มาโดดเดี่ยว เดียวดาย ฟูมฟายเหลือ
เห็นเงาเสือ ตะคุ่ม พุ่มไม้ไหว
โอ้อกเอ๋ย เผยออก บอกความใน
วังเวงใจ สุดท้อ ทรมาน

ดุเหว่าหลง รวงรัง ฟังแล้วเศร้า
คล้ายตัวเรา หลงรัก เขาหักหาญ
จะกลืนกล้ำ น้ำข้าว อกร้าวราน
เกินจักทาน ทนไหว ไร้เรี่ยวแรง
พันทอง
๑๕/๐๗/๕๖