ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เราโกรธกันเรื่องอะไร? เข้าใจถาม
ฝากข้อความทิ้งเอาไว้ได้พบเห็น
เราโกรธกันเรื่องอะไร? ไหนประเด็น
นำมาเป็นซึ่งคำถามข้อความนั้น

คิดไปเองว่าขุ่นเคืองมีเรื่องโกรธ
ไร้ประโยชน์คิดเปล่าเปล่าไม่เข้าขั้น
การนิ่งเงียบใช่จะโกรธพิโรธกัน
การเงียบงันบางครั้งเหนื่อยจึงเฉื่อยชา

จะให้จ้อต่อตามติดอย่างชิดใกล้
ก็จนใจหมดเรี่ยวแรงแสดงหน้า
อยากพักผ่อนนอนฟังเพลงเขลงนิทรา
และหลับตาไม่รับรู้ใช้หูฟัง

แต่ละวันผันผ่านไปใช้สมอง
จึงจำต้องผ่อนคลายลงประสงค์หวัง
จะคิดอื่นก็ไม่เหลือเอื้อพลัง
ที่จะนั่งขีดเขียนเล่นเช่นแต่เดิม

การนอนพักจึงเข้าทีเป็นที่สุด
สมองหยุดไม่ต้องคิดปิดรับเพิ่ม
เพื่อเรี่ยวแรงกลับคืนใหม่ได้ต่อเติม
อีกทั้งเสริมสมาธิสติตน

เราโกรธกันเรื่องอะไร? ฉันไม่รู้
แค่อยากอยู่ราบเรียบบ้างในบางหน
เราโกรธกันเรื่องอะไร? ให้ชอบกล
อย่ากังวลกับฉันเลยที่เฉยไป




"กานต์ฑิตา"
๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๖

<a href="http://www.youtube.com/v/lNrwjJ36-dA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/lNrwjJ36-dA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ไพร พนาวัลย์]

เราต่างคนต่างเฉยไปไม่ขัดข้อง
จะไม่ต้องคอยชะเง้อตอนเธอไข้
เราต่างคนต่างทนอยู่อย่างรู้ใจ
สุขทุกข์ใดไม่ต้องถามเจ้างามงอน

เราต่างคนต่างเหน็ดเหนื่อยจนเฉื่อยแฉะ
ไม่ต้องแวะหาที่รักยามพักผ่อน
เห็นใจจังนั่งเป็นห่วงคงง่วงนอน
เอาไว้ตอนคิดถึงมากค่อยอยากเจอ

เราต่างคนต่างก็ยุ่งต่างมุ่งหน้า
ให้เวลากับเรื่องงานจนมานเซ่อ
เอาไว้ตอนปลดเกษียณก่อนนะเธอ
ค่อยปรนเปรอความรักเราให้เต่าอาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ดุลย์ ละมุน]

เราโกรธกันเรื่องอะไร? ฉันไม่รู้
แค่อยากอยู่ราบเรียบบ้างในบางหน
เราโกรธกันเรื่องอะไร? ให้ชอบกล
อย่ากังวลกับฉันเลยที่เฉยไป

"กานต์ฑิตา"

ถามเพราะรัก ทักเพราะห่วง ท้วงเพราะคิดถึง
แม่รำพึง ร้อน,เย็น เป็นไฉน
เป็นห่วงแม่ อยู่ดี หรือมีภัย
ว่าแม่มี เงินใช้ ไม่ขาดมือ

ยุ่งเพราะสน บ่นเพราะแส่ แหย่เพราะใฝ่
เพราะห่วงใย สุดอุรา แม่อย่าถือ
ที่จุ้นจ้าน จู้จี้ ราวีคือ-
เพียงอยากยื้อ นวลแก้ม เคยแย้มยิ้ม
 

[สุวรรณ]

เห็นด้วยกับ คุณดุลย์ ละมุน ,ถ้อย
บางครั้งคอยร้อยความถามนิ่มนิ่ม
ตามประสาเพียงแค่แหย่ให้ยิ้ม
ในถ้อยคำอาจพิมพ์ไม่เข้าที

ก็ขอโทษนะคะหากหลายครั้ง
ที่พลาดพลั้งต่อกลอนจนหม่นศรี
เพราะชอบเชิงวาจาครูที่ดุดี
เป็นสตรีอีกผู้หนึ่งที่หนูนิยม

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เราต่างคนต่างเฉยไปไม่ขัดข้อง
จะไม่ต้องคอยชะเง้อตอนเธอไข้
เราต่างคนต่างทนอยู่อย่างรู้ใจ
สุขทุกข์ใดไม่ต้องถามเจ้างามงอน

เราต่างคนต่างเหน็ดเหนื่อยจนเฉื่อยแฉะ
ไม่ต้องแวะหาที่รักยามพักผ่อน
เห็นใจจังนั่งเป็นห่วงคงง่วงนอน
เอาไว้ตอนคิดถึงมากค่อยอยากเจอ

เราต่างคนต่างก็ยุ่งต่างมุ่งหน้า
ให้เวลากับเรื่องงานจนมานเซ่อ
เอาไว้ตอนปลดเกษียณก่อนนะเธอ
ค่อยปรนเปรอความรักเราให้เต่าอาย

“ไพร พนาวัลย์”
 

หากถามทุกข์สุขมียินดีตอบ
แต่ไม่ชอบเรื่องปั้นที่ฉันหาย
ว่าโกรธเคืองเรื่องใดให้บรรยาย
คิดวุ่นวายคาดเดาว่างเอาการ

คิดสร้างสรรค์หน่อยเถิดจะเกิดผล
คิดสืบค้นตำราศึกษาอ่าน
ฉันไม่ต่อแต่งเติมเสริมกลอนนาน
ก็เพราะงานฉันมีที่ต้องทำ

ถ้อยประชดประชันฉันรับรู้
ขอบคุณที่เอ็นดูปูเรื่องขำ
คนบ้างานคานทองจองประจำ
ทุกคืนค่ำกอดไว้ไม่ปล่อยมือ
 
 

"กานต์ฑิตา"
๑๕  กรกฎาคม  ๒๕๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

ถ้อยประชดที่บอกคอยตอกย้ำ
เพื่องามขำได้ยิ้มอิ่มใจตื้อ
แม้หยิกหยอกยามใดคงไม่พรือ
เพราะนี่คือมิ่งมิตรสะกิดเตือน

ดั่งนิ้วมือคนเรามียาวสั้น
ทุกคนนั้นมันห่างต่างความเหมือน
เห็นหายไปไกลลับไม่กลับเยือน
กลัวลืมเลือนเพื่อนกันจึงหวั่นใจ

ใจลึกลึกยังห่วงเจ้าดวงแข
เพียงชะแง้แลหานัยน์ตาใส
แต่เจ้าดูมองเมินเกรงเกินไป
จึงเฉไฉหาเรื่องให้เปลืองลม

“ไพร พนาวัลย์”

 

[toshare]

...แม้เธอจัก มองเมิน ทำเหินห่าง
ร่ำมนต์วาง ให้เมิล เพลินข้าฯเขียน
ร่ายยั่วเย้า แหย่กระเซ้า เช้าเย็นเวียน
มิปรับเปลี่ยน ใจนี้ มีเพื่อเธอ

เมิน ก. เบือนหน้าหนี, ไม่ยอมดู, ไม่ยอมแล.

เมิล ก. ดู. (ข.=เขมร).
 

[กังวาน]

อย่ากังวลสนใจในตัวฉัน
ทุกทุกวันเอาใจให้เสนอ
บอกแล้วไงไม่รักหนักจริงเออ
แต่ละเธอเย้ายวนกวนทำไม

พาไปเที่ยวเกี้ยวฉันกันซึ่งหน้า
แกล้งทำผ้่าผ่อนหลุดหยุดได้ไหม
ชุดอาบน้ำวาบหวิวสยิวใจ
เปลี่ยนเถิดไปมิอยากดูหนูอย่าทำ

ฉันมีคนสนใจแล้วอยู่แถวนี้
แต่งกลอนดีพาใจให้ชื่นฉ่ำ
ฉันรักเดียวใจเดียวเจียวทุกคำ
แต่ถ้าปล้ำฉันก็พร้อมจะยอมตาย

---กังวาน---
 

[บ้านริมโขง]

แม้จะคิดกังวลเป็นผลเกิด
เกินกล้าเปิดปากอ้ามาขานไข
ถึงจะคิดก็คิดอยู่ภายใน
หามีใครรับรู้ รู้คนเดียว

ถึงกังวลหม่นหมองก็ต้องเฉย
ถึงว่าเคยรู้จักรักเฉลียว
ถึงอย่างไรยังติดคิดจริงเจียว
ถึงเพียงเสี้ยวยังเกรง วังเวงใจ

เก็บคำถามตามมองเพียงสองเนตร
มีอาเพศเหตุแทรกแปลกบ้างไหม
มีคนอื่นออกข่าวกล่าวเยี่ยงใด
ตามกลิ่นไปตามเขาคอยเฝ้าฟัง

เพียงไม่มีข่าวร้ายมากรายกล้ำ
เพียงยังทำงานได้ ตามหมายสั่ง
เพียงมีแรงโต้ตอบ รอบระวัง
เพียงมีนั่งมีนอน ก็ผ่อนคลาย

คนปากหนักหักใจไม่หยุมหยิม
ไม่เลาะลิ้มชิมคำกระหน่ำหมาย
ถึงกังวลหม่นใจไม่เว้นวาย..
จะถามสายด่วนของ..พี่น้องปอ..

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ถามเพราะรัก ทักเพราะห่วง ท้วงเพราะคิดถึง
แม่รำพึง ร้อน,เย็น เป็นไฉน
เป็นห่วงแม่ อยู่ดี หรือมีภัย
ว่าแม่มี เงินใช้ ไม่ขาดมือ

ยุ่งเพราะสน บ่นเพราะแส่ แหย่เพราะใฝ่
เพราะห่วงใย สุดอุรา แม่อย่าถือ
ที่จุ้นจ้าน จู้จี้ ราวีคือ-
เพียงอยากยื้อ นวลแก้ม เคยแย้มยิ้ม
 


 ดุลย์ ละมุน




ถามเพราะรักไยจึงถามหาความเล่า
ดูถามเข้าโกรธอะไรจึงได้หงิม
หากเป็นห่วงน่าชวนไปกินไอติม
เพราะไม่เคยจะได้ลิ้มมาตั้งนาน

สำหรับเงินน่าจะให้ไม่ต้องถาม
เก็บไว้ยามไม่มีใช้จ่ายในบ้าน
ไม่เห็นต้องมาถามไถ่ให้รำคาญ
ทีต้องการบอกไม่มี.. เซ้าซี้จัง

 

"กานต์ฑิตา"
๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๖

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เห็นด้วยกับ คุณดุลย์ ละมุน ,ถ้อย
บางครั้งคอยร้อยความถามนิ่มนิ่ม
ตามประสาเพียงแค่แหย่ให้ยิ้ม
ในถ้อยคำอาจพิมพ์ไม่เข้าที

ก็ขอโทษนะคะหากหลายครั้ง
ที่พลาดพลั้งต่อกลอนจนหม่นศรี
เพราะชอบเชิงวาจาครูที่ดุดี
เป็นสตรีอีกผู้หนึ่งที่หนูนิยม

สุวรรณ




"คุณสุวรรณ" เห็นด้วยช่วยกันเสริม
ต่อความเติม "พ่ออดุลย์ละมุน" สม
ขอบคุณที่เป็นมิตรติดตามชม
อย่าปรารมภ์เรื่องต่อก่อกลอนเติม

เพราะมุมมองแตกต่างทางความคิด
ไม่มีถูกหรือผิดที่คิดเสริม
ดีเสียอีกมุมใหม่ไม่เหมือนเดิม
"คุณสุวรรณ"ชมเคลิ้มจนเกือบลอย

 

"กานต์ฑิตา"
๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๖