ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

ชื่อบทกลอน : บนทางสายเก่า . .. ฉันเหงาเท่าเดิม
ผู้แต่ง : แป้งน้ำ




ฉันมีร่มหนึ่งคัน
เธออยากกลับบ้านพร้อมกัน . .. อีกครั้งไหม?
ฉันอาจไม่ใช่คนที่เธอรอเพื่อร่วมทางใจ
แต่ไม่อยากเห็นเธอวิ่งฝ่าสายฝนไป . .. จนเปียกปอน

ไม่ใช่ว่าฉันถือโอกาสตีสนิท
เพราะรู้ว่าไม่มีทางกลับไปใกล้ชิด . .. เหมือนเมื่อก่อน
เพราะเธอไม่ใช่ฝนที่โปรยสายมาบนโลกนี้ด้วยความอาทร
แต่ความรักของเธอคือหยดน้ำตาร้าวรอน
 .. . ที่กร่อนใจฉัน . . เจียนพัง

วันนี้ - - ไม่ได้นัดใครไว้ใช่ไหม?
คงไม่เป็นไร . .. ถ้าจะเดินใต้ร่มคันเดียวกันอีกครั้ง
ปล่อยให้ความหลังเล่าเรื่องหัวใจของฉัน . . . ให้เธอฟัง
เผื่อเธอจะรับรู้ได้บ้าง . ..
ว่าบนทางสายเก่า . . ฉันยังเหงาเท่าเดิม~*

[Prapacarn ❀]

ชื่อบทกลอน : คำสารภาพ
ผู้แต่ง : ประภาคาร

วันนี้.. ปีที่เพิ่งผ่าน ณ ลานจอดรถ
ฉันเพิ่งเดินออกจากตลาดสด..สองมือถือถุงใหญ่ๆ
วันนั้นรถเสียต้องเรียกรถตุ๊กๆไป...
ยืนอยู่ครู่ใหญ่ๆ ฝนเริ่มเทลงมา

รีบวิ่งไปแอบที่ตรงมุมตึก
ใจเต้นระทึกทำไงดีหว่า..
เห็นรถสองแถวของเธอผ่านมา
คนขับถามว่า..ให้ช่วยไหมจ๊ะคนดี

ผู้ชายอะไรพิกล
ไม่เคยเห็นกันสักหน..มาทำเป็นหลี
แต่หนาวก็หนาว เลยบอกว่า เอ้า..ลองดูสักที
สองแถวอย่างนี้..ไม่เคยใช้บริการ

เธอเรียกให้นั่งข้างหน้า
แล้วบอกฉันว่า นี่..ที่นั่งของคนตาหวาน
นึกมานึกไป..เอ๊ะ !! ทำไมไม่ยักรำคาญ
เธอไปส่งถึงหน้าบ้านตอนฝนหยุดพอดี

รุ่งขึ้นต้องไปมหาลัย...
จะเรียกแมงกะไซด์ดีไหมนี่
เพื่อนที่จะมารับก็ไม่มาซะที
โอ้..สายแล้วนี่ จะทำไงกัน

เดินออกจากบ้านไปตายดาบหน้า
พอโผล่ออกมา อ้าว สองแถวรอใครอยู่นั่น
จ้องมองอีกที อุ๊ย..เป็นคน คนเดียวกัน
เธอบอกว่าให้เหมาทั้งคัน..จะไม่รับใคร

มองซ้าย มองขวา หน้าตาตระหนก
กลัวเธอพาไปหมกไว้ข้างป่าไผ่
รีบบอกเธอว่า..ไม่ไป..ขอบใจ
เธอถามว่าทำไม..หรือรถผมไม่หรูพอ

ในใจก็คิดสงสาร
แต่นึกถึงตำนานของหนุ่มรุ่นพ่อ
ไม่อยากจะเป็นผู้หญิงกำมะลอ
สายตาเธอพ้อ..ส่วนฉันได้แต่ยืนมอง

ยื่นซีดีให้เธอหนึ่งแผ่น
ไม่ใช่ ”บานเย็น รากแก่น” ... เสียงนั้น ” ศรเทพ “ เป็นเจ้าของ
ขับรถสองแถวรับ-ส่งเนื้อทอง...
พี่จ๋า..คือว่าน้อง ชื่อแอ๋ว..เป็นลูกสาวพ่อขุนรามฯ

~ ประภาคาร ~
9 ส.ค. 2556

<a href="http://www.youtube.com/v/qe5CXQMsF-8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/qe5CXQMsF-8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รัตนาวดี]

ชื่อบทกลอน : ...สายฝนกับคนเหงา..
ผู้แต่ง : ... รัตนาวดี

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

...ฝนจ๋า..ทำไมนะ?!...ตกอยู่ได้..
น่าจะเห็นใจ...ใครเขาบ้างหนา...
...ดูซิ!...ฉันอุตส่าห์ เดินทางไกล ..ด้วยตั้งใจมา..
จะฮอร์ลิเดย์ มากกว่าที่จะมาฝ่าฝน ทนระกำทรวง...



...สายฝน ไยกระหน่ำ ทำราวกับว่า..โกรธาใคร..
แล้วสายฝนจะรู้ไหม?...ว่าใครนี้..ที่น่าเป็นห่วง..
...นัดแฟนว่า..จะมาเกี่ยวก้อยเดินควง...
..แต่ไยฟ้าต้องเป็นใจให้ฝนร่วง..จนกระทั่งเรื่องเราจะได้เดินควง
...ก็ต้องยกเลิกทันใด...



☆ รัตนาวดี ☆
 

<a href="http://www.youtube.com/v/jGLIpkF5oKo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jGLIpkF5oKo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[saknun]

บทกลอน  สายฝนกับคนเหงา
ผู้แต่ง      saknun



ในความฝัน...มีสายฝนร่วงรินหล่นเป็นสายยาว
    พรั่งพรู..ดูแวววาว ขาวสวยสดใส
แต่ฝนก็แฝงด้วยความเหงา..ที่รุกเร้าทำลายใจ
อยากจะหลบหนีไป แต่กายนั้นเปียกปอน

อยากจะร้องบอกฝนดังๆว่า ข้านี้หนาวเหน็บทรวง
หากแต่ว่าใจก็ห่วงความเหงา เข้ามากับเสียงสะท้อน
จึงไม่กล้าจะเอ่ย..แม้สักคำ ได้แต่พร่ำอาวรณ์
เมื่อดวงใจนี้ร้าวรอน..ฝนจะช่วยอย่างไร?

สายฝนกับคนเหงา..ดูเศร้าหมองจิต
ถึงคืนวันเคลื่อนมืดมิด..ส่วนของความคิดก็หวั่นไหว
เกิดรอยร้าวกินลึก..ตกผลึกอยู่ข้างใน
แม้ฝนจะจางหายไป..แต่ดวงใจเหงาเช่นเดิม

อาณาจักรของเหงา..ปนเศร้ารุกเข้าพื้นที่ว่าง
มันไม่ยอมเปิดทางกีดขวางความสุข นำทุกข์มาเพิ่ม
ทั้งยึดติดเกาะแน่นคอยแต่เติม
ตั้งเค้าเมฆก่อเริ่ม เป็นฝนโปรยปรายมา

[~ นายใบชา ~]

ชื่อเรื่อง. บันทึกสีเทา

ผู้แต่ง.  นายใบชา



ใ น คื น ที่ ฝ น ต ก พ ร ำ
ยามที่ความมืดดำ ปกคลุมทั่วท้องฟ้า
สายลมเหน็บหนาวกระทบผิวกายจนกร้านชา
จนความเหงาก่อเป็นภาพมายา ข อ ง ไ ค ร อี ก ค น


ห ย ด น ำ้ ห ล่ น จ า ก ฟ้ า
เผยความในจากแววตา แห่งความหมองหม่น
ริมหน้าต่างตรงนั้น เก็บความผูกพันกับความร้าวรน
โอบกอดความฝันที่จุดเริ่มต้น ก่ อ น จ ะ เ ลื อ น ล า ง


ยั ง ค ง ห ยุ ด เ ว ล า ไ ว้ ที่ เ ก่ า
จัดเก็บเรื่องราวในบันทึกสีเทา ของคนอ้างว้าง
ณ.ตอนหนึ่งความว่าเราจะจูงมือกันไปจนสุดทาง
จบด้วย ป.ล ฉันหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง เ ห ลื อ แ ค่ ตัว เ อ ง

[รองเท้าแตะ]

                                                                          ชื่อเรื่อง : สายฝนกับคนเหงา
                                                                             
                                                                            ผู้แต่ง : tun


                                                                        เพียงสายลม ผิวแผ่ว แผ้วพัดผ่าน
                                                                       หนาวสะท้าน ทั้งกายใจ ให้ห่วงหา
                                                                         แสงตะวัน ถูกปิดกั้น ด้วยเมฆา
                                                                       ยิ่งพาลพา ทุกฉากตอน ให้ย้อนคืน

                                                                       กดรีโมท เปิดเพลง ไล่ความเหงา
                                                                        บอกตัวเรา โอ้ใจจ๋า จงอย่าฝืน
                                                                       ลบอดีต ภาพวันวาน การกล้ำกลืน
                                                                     ความขมขื่น แสนเศร้าโศก โบกมือลา

                                                                       เสียงคุ้นหู บรรเลงแว่ว แนวเพลงรัก
                                                                        เหมือนมีดปัก ใจยับเยิน เกินรักษา
                                                                          หยาดน้ำฝน ไหลหลั่งรด พสุธา
                                                                       หยาดน้ำตา หลั่งไหลหยด รดกลางใจ

                                                                        วอนท้องฟ้า ร้องคำราม ยามสะอื้น
                                                                      วอนสายฝน ลบความขมขื่น ทุกเงื่อนไข
                                                                       วอนสายลม พัดความเหงา เอาออกไป
                                                                         ให้หัวใจ เลิกหมองหม่น เมื่อฝนซา

[พลังบุปผา]

ชื่อกลอน : สายฝน
ผู้แต่ง : พลังบุปผา

   ฉันเกลียดฤดูฝน
ตกทีไรทำหมองหม่นทุกเวลา
ทำไมนะทำไม....
สายฝน..ต้องมากับความเหงา
 
  เมื่อพูดถึงสายฝน
ฉันก็นึกถึงแค่ซองบุหรี่สีเขียว
เดี๋ยวๆ นั่นมันคนละสายฝนกันแล้ว
ทำไมนะทำไม...
 
  ฉันคิดถึงวันก่อนๆ
ในตอนที่คนๆ หนึ่งจุดบุหรี่สายฝน
ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย
แต่นั่นก็ทำให้ฉันรักฤดูฝน

   สายฝนที่ไร้สายฝน
วันคืนที่แสนเจ็บปวดใจหวนคืนไม่รู้จบ
ที่ฉันรักสายฝน
คงเป็นเพราะช่วยกลบรอยน้ำตา

   ทำไมนะทำไม...
เธอคนดีจึงจากไป
ทิ้งเพียงแผลในใจ
อวลกลิ่นสายฝน
ในวันที่สายฝนพรำ...

[/size][/color]