ช่างมันเถอะ นะหัวใจ อย่าไปพร่ำ
ความชอกช้ำ ซ่อนเอาไว้ อย่าให้เห็น
ทำทุกอย่าง กับคนดี อย่างที่เป็น
ยินยอมเซ็นต์ รับนิยาม ของน้ำตา
ปลอบตัวเอง เป็นความจริง อ้างอิงโลก
ความทุกข์โศก อีกด้านหนึ่ง ยากพึงหา
ความโชคร้าย ที่ตอกย้ำ กับคำลา
เจ็บหนักหนา แต่แกล้งยิ้ม เอมอิ่มทรวง
เพราะเป็นทาง ที่เธอเลือก ใช่เสือกไส
เพื่อจากไป พบสุขสันต์ อันใหญ่หลวง
รักของเรา จำต้องหยุด สิ้นสุดดวง
ไร้คนควง ให้อีกหนึ่ง ได้ซึ้งใจ
ฉันไม่อยาก เป็นคนดี ไร้ที่อยู่
แต่ให้สู้ เหนี่ยวรั้งไป คงไม่ไหว
เลือกทางเจ็บ ให้เธอสุข ไร้ทุกข์ภัย
ใจเป็นไท ไร้พันธะ มาประกัน
คนที่เธอ วาดฝันไว้ ฉันไม่ใช่
ทำอย่างไร คงไม่เปลี่ยน ที่เขียนนั้น
ใจคนเรา เมื่อเลือกแล้ว ไม่แคล้วตัน
ถูกปิดกั้น ให้ความรัก ไปปักเอย
คนที่เขา วาดไว้ ไม่ใช่เธอ
แต่ตัวเธอ มีฉัน ที่วาดฝัน
บรรจงขีด บรรจงเขียน ทุกคืนวัน
คนที่ฉัน วาดไว้ นั้นคือเธอ
