ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

หอมรวยริน กลิ่นเกล้า เคล้านาสา
ลอยลมมา พาใจ ใฝ่เสนอ
อรุณรุ่ง เรืองรอง ผ่องบำเรอ
รักมาห่าง ร้างเออ เพ้อพร่ำไป

แม้นหอมอื่น หมื่นแสน ในแดนนี้
ฤๅจะมี มาเปรียบ เทียบรักได้
ยังอึงอล วนว่าย มิวายใจ
คล้ายฤทัย จะขาด ประหลาดแท้

อันเจ็บไข้ กายป่วย ช่วยหาหมอ
ยังจะพอ กลับกลาย หายเป็นแน่
หากเจ็บจิต พิษรัก ปักดวงแด
ต้องย่ำแย่ แดหมอง ครองน้ำตา

จำจะหัก ใจนี้ หนีเลี่ยงหลบ
ไม่อยากพบ อยากเจอ ละเมอหา
รักเลื่อนลอย คอยหาย หน่ายอุรา
ดั่งนภา ขาดคู่ หมู่ดาวเดือน

ดั่งมัจฉา ขาดวารี ฤดีช้ำ
แสนระกำ จำพราก ยากคล้อยเคลื่อน
ดั่งบุปผา ขาดภมร ไซซอนเยือน
เปรียบเสมือน ฉันขาดเธอ เพ้อคร่ำครวญ

๒/๐๗/๕๖

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ฝันไม่สมตรมใจตื่นไสยาสน์
ไร้สวาทปรารถนาพากำสรวล
ผกาสิ้นกลิ่นเกสรไม่อ้อนชวน
ผึ้งเรรวนสวนบุปผาไม่มาแล

หากผู้ใดไมตรีฤดีมอบ
สนองตอบปลอบอุรารักษาแผล
ขออกอุ่นหนุนนอนต่างหมอนแพร
ช่วยดวงแดแขไขไร้ตรมตรอม...



--บูรพาฯ--



 

[ดารกะ]

 

อยากจะภักดิ์รักพี่นี้ได้ไหม
มอบหัวใจของก้อยคอยเห่กล่อม
แม้นพี่ว่างบางใครใจยินยอม
สองแขนพร้อมหรือไม่ใคร่บอกมา

ขอหมอนตักพักเหงาคลายเศร้าหมอง
ใครเจ้าของหรือไม่ไหล่ซ้ายขวา
ก้อยอ้างว้างบางใครใจอ่อนล้า
หากภรรยามิมีตีตราจอง

ก้อย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

อยากจะภักดิ์รักพี่นี้ได้ไหม
มอบหัวใจของก้อยคอยเห่กล่อม
แม้นพี่ว่างบางใครใจยินยอม
สองแขนพร้อมหรือไม่ใคร่บอกมา

ขอหมอนตักพักเหงาคลายเศร้าหมอง
ใครเจ้าของหรือไม่ไหล่ซ้ายขวา
ก้อยอ้างว้างบางใครใจอ่อนล้า
หากภรรยามิมีตีตราจอง

ก้อย

แว่วคารมคมคำฉ่ำระรื่น
ไมตรียื่นชื่นใจใคร่สนอง
อกใจสั่นหวั่นฤดีดั่งตีกลอง
กลัวนิ่มน้องลองใจรักไม่จริง

อกจะเศร้าเหงาหงอยละห้อยไห้
ทุ่มเทใจให้สนองตอบน้องหญิง
หวังสนิทชิดแนบเนื้อแอบอิง
มอบทุกสิ่งมิ่งขวัญที่ฉันมี

อยู่ไม่อยู่จู่เพรียกรักเรียกกลับ
ทรวงจะยับนับนานมานหมองศรี
พบมามากจากพิษอิสตรี
แกล้งยวนยีที่สุดนุชลองใจ...

--บูรพาฯ--


 

[panthong.kh]

ฝันไม่สมตรมใจตื่นไสยาสน์
ไร้สวาทปรารถนาพากำสรวล
ผกาสิ้นกลิ่นเกสรไม่อ้อนชวน
ผึ้งเรรวนสวนบุปผาไม่มาแล

หากผู้ใดไมตรีฤดีมอบ
สนองตอบปลอบอุรารักษาแผล
ขออกอุ่นหนุนนอนต่างหมอนแพร
ช่วยดวงแดแขไขไร้ตรมตรอม...

--บูรพาฯ--

 

ผกากรอง ปองหมาย คล้ายขบขำ
ระรินคำ ฉ่ำจินต์ สิ้นผ่ายผอม
ยังยื้อยุด ฉุดไว้ ใคร่ดมดอม
หยดความหอม โชยชื่น ชวนรื่นรมย์

จักมอบรัก สลักทรวง เฝ้าห่วงหา
ยอมรับว่า หวานรส พจน์ผสม
ตราบกลางวัน มีอาทิตย์ ชิดเชยชม
รอยระทม หมองไหม้ คงไม่มี
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

ลมหายใจ เหมือนแผ่วเบา ที่เข้าออก
ฟังคำบอก ให้ระทวย ช่วยที่หนา
มันแน่นอก แทบระเบิด เปิดออกมา
แค่เห็นหน้า เธอคนนี้ เต้นถี่ใจ

เธอทำให้ ฉันแทบบ้า ติดตาแท้
ใจแทบแย่ เผลอจ้องมอง เหมือนน้องให้
ความหวังกัน ทางสายตา พะว้าใจ
เพ้อออกไป กับสายลม โน้มไหวเอน

หมดใจฉัน เป็นของเธอ เพ้อแทบดิ้น
มันกลืนกิน กัดข้างใจ ไม่ว่างเว้น
รักจริงๆ หรือความหลง คงยากเป็น
เพราะสิ่งเห็น ฉันเก็บไว้ ไม่บอกเธอ

[ดารกะ]

แว่วคารมคมคำฉ่ำระรื่น
ไมตรียื่นชื่นใจใคร่สนอง
อกใจสั่นหวั่นฤดีดั่งตีกลอง
กลัวนิ่มน้องลองใจรักไม่จริง

อกจะเศร้าเหงาหงอยละห้อยไห้
ทุ่มเทใจให้สนองตอบน้องหญิง
หวังสนิทชิดแนบเนื้อแอบอิง
มอบทุกสิ่งมิ่งขวัญที่ฉันมี

อยู่ไม่อยู่จู่เพรียกรักเรียกกลับ
ทรวงจะยับนับนานมานหมองศรี
พบมามากจากพิษอิสตรี
แกล้งยวนยีที่สุดนุชลองใจ...

--บูรพาฯ--


 

อย่าระแวงแคลงครางจนหมางหม่น
มั่นกมลจนแก่เชื่อแดได้
ก้อยมิลวงล้วงหลอกยอกทรวงใน
ดูตาใสใจซื่อถือรักจริง

เกรงแต่พี่นี่หละ...จะมิแน่
รักปรวนแปรเปลี่ยนทั่วกลัวใจยิ่ง
หวั่นหลายสาวขาวเผาะเกาะเป็นปลิง
แล้วด่วนทิ้งก้อยดำให้ช้ำตาย

 

ก้อย

[--ณัชชา--]

หอมสิ่งใดไหนอื่นไม่ชื่นจิต
เท่ากับฤทธิ์รักที่มีความหมาย
หอมรักหอมจนกว่าชีวาวาย
ถึงแม้นชีพมลายหอมไม่จาง

แต่ถ้าหากรักนี้เกิดมีพิษ
หอมสนิทใจครองคงหมองหมาง
ดอกรักร่วงหนาวเหน็บเจ็บระคาง
รักอับปางเคยเห็น เหม็นเหลือทน

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

อยากจะภักดิ์รักพี่นี้ได้ไหม
มอบหัวใจของก้อยคอยเห่กล่อม
แม้นพี่ว่างบางใครใจยินยอม
สองแขนพร้อมหรือไม่ใคร่บอกมา

ขอหมอนตักพักเหงาคลายเศร้าหมอง
ใครเจ้าของหรือไม่ไหล่ซ้ายขวา
ก้อยอ้างว้างบางใครใจอ่อนล้า
หากภรรยามิมีตีตราจอง

ก้อย

หนุ่มบ้านกลอน อ้อนออด พร่ำพรอดจ๋า
ส่วนภรรยา เฝ้าบ้าน มานเศร้าหมอง
ต้องเลี้ยงลูก ทุกวัน หวั่นใจปอง
น้ำตานอง ครองช้ำ ระกำทรวง

หนุ่มบ้านกลอน ทุกคน เมียทนได้
ปวดร้าวใจ ทุกคืน ดึกดื่นห่วง
ไม่ยอมหลับ ยอมนอน กลกลอนลวง
สองยามล่วง ยังนั่งเขียน เกรียนไหมคุณ
พันทอง

 

[yaguza]

หอมสิ่งใดไหนอื่นไม่ชื่นจิต
เท่ากับฤทธิ์รักที่มีความหมาย
หอมรักหอมจนกว่าชีวาวาย
ถึงแม้นชีพมลายหอมไม่จาง

แต่ถ้าหากรักนี้เกิดมีพิษ
หอมสนิทใจครองคงหมองหมาง
ดอกรักร่วงหนาวเหน็บเจ็บระคาง
รักอับปางเคยเห็น เหม็นเหลือทน

--ณัชชา--

 

หอมสิ่งใด ไหนอื่น จะชื่นจิต
เท่าจุมพิต นวลปราง นางสักหน
เพียงแค่ได้ เชยชิด ติดกมล
ดั่งได้ยล สุดา ฟ้าประทาน

แม้ถ้าหาก รักนี้ คือชีวิต
พรมลิขิต ขีดไว้ ดั่งไขขาน
อยากจะบอก รักนุช สุดประมาณ
ให้กราบกราน ก็ยอม ขอหอมที

 


.....ยากูซ่า.....

[panthong.kh]

กลิ่นใดเล่า เร้าจินต์ เท่ากลิ่นแก้ม
สองปรางแย้ม สดใส ให้ยิ่งสน
กลิ่นหอมหวล อวลให้ ใจร้อนรน
ยิ่งอยากยล แย้มปราง น้องนางนวล..
 
..ขอเพนียง เอียงหน่อย พี่คอยหอม
จะค่อยค่อย ดมดอม กลิ่นหอมหวล
คงตราตรึง กลิ่นกรุ่น อกอุ่นอวล
เฝ้าหลงครวญ ถวิล..กลิ่นแก้มนาง
 

ถ้าอยากยล สองปราง ของนางน้อง
กอดประคอง ลองชิด สนิทข้าง
ขยับหน่อย หนอนวล จวนแนบนาง
ปิดหน้าต่าง ด้วยซี น้องนี้อาย

ดับไฟด้วย ช่วยกัน จันทร์กระจ่าง
ส่องเห็นร่าง บึกบึน ทะมึนหมาย
เสียงฟ้าฟาด ดังเปรี้ยง เสียงโวยวาย
ฝันสลาย ตกใจตื่น ยิ่งขื่นทรวง
พันทอง

[กังวาน]

อ่านอักษรกลอนเธอเสมอจิต
ฉันครุ่นคิดถึงเธอเสมอนี่
มองอะไรให้เป็นเธอเหม่อทุกที
ถ้อยวจีฉันจูบลูบไล้เธอ

ยามกินข้าวเศร้าเพ้อถึงเธอตลอด
ฉันอยากกอดเธอแล้วป้อนอ้อนเสมอ
เธอเธอเธอเท่านั้นฉันละเมอ
ฉันรักเธอเธอนั่นแหละที่แวะมา

รักเธอเสมอ

---กังวาน---

[panthong.kh]

หอมสิ่งใด ไหนอื่น จะชื่นจิต
เท่าจุมพิต นวลปราง นางสักหน
เพียงแค่ได้ เชยชิด ติดกมล
ดั่งได้ยล สุดา ฟ้าประทาน

แม้ถ้าหาก รักนี้ คือชีวิต
พรมลิขิต ขีดไว้ ดั่งไขขาน
อยากจะบอก รักนุช สุดประมาณ
ให้กราบกราน ก็ยอม ขอหอมที

 
.....ยากูซ่า.....

คารมชาย ร้ายเหลือ เชื่อไม่ได้
สามวันไกล เป็นอื่น ขื่นขมปี๋
อยู่กับเรา เฝ้าฝาก รักมากมี
ลับดาที ที่ไหน มีใหม่ปอง

คารมชาย ร้ายมาก ปากหวานฉ่ำ
พรอดรำพัน ทันตา พาเศร้าหมอง
เชื่อน้ำคำ พร่ำเพ้อ เก้อเป็นรอง
ตกเป็นสอง สองบ่อน ก่อนวิวาห์
พันทอง

[~ขลุ่ยกันแสง~]

หอมสิ่งใดไหนอื่นไม่ชื่นจิต
เท่ากับฤทธิ์รักที่มีความหมาย
หอมรักหอมจนกว่าชีวาวาย
ถึงแม้นชีพมลายหอมไม่จาง

แต่ถ้าหากรักนี้เกิดมีพิษ
หอมสนิทใจครองคงหมองหมาง
ดอกรักร่วงหนาวเหน็บเจ็บระคาง
รักอับปางเคยเห็น เหม็นเหลือทน

--ณัชชา--

 

หอมใดเล่า เร้าจินต์ ดั่งกลิ่นแก้ม
สองปรางแย้ม เย้าให้ ฤทัยสน
กลิ่นหอมหวล ยวนใจ ให้ร้อนรน
อยากได้ยล สองปราง น้องนางนวล..
 
..พี่นี้รอ เพนียง เอียงแก้มให้
ด้วยปักใฝ่ ในจินต์ คืนกลิ่นหวน
ยังตราตรึง ซึ้งกรุ่น อกอุ่นอวล
พี่ยังครวญ ไม่สิ้น..กลิ่นแก้มนาง
 

[panthong.kh]

หอมสิ่งใดไหนอื่นไม่ชื่นจิต
เท่ากับฤทธิ์รักที่มีความหมาย
หอมรักหอมจนกว่าชีวาวาย
ถึงแม้นชีพมลายหอมไม่จาง

แต่ถ้าหากรักนี้เกิดมีพิษ
หอมสนิทใจครองคงหมองหมาง
ดอกรักร่วงหนาวเหน็บเจ็บระคาง
รักอับปางเคยเห็น เหม็นเหลือทน

--ณัชชา--
 

หอมเงินทอง น้องเอ๋ย เชยชื่นนัก
แม้จะหนัก อย่างไร ไม่เพ้อบ่น
พร้อมตวงตัก ฝักใฝ่ ใคร่ยอมทน
ขอหน้ามน มีให้ใช้ ไม่ขาดมือ

รักเป็นพิษ ช่างรัก จักหุบปาก
สีม่วงหลาก หลายล้น จะทนถือ
แม้นสีแดง สีเขียว เที่ยวฝึกปรือ
เป็นเหรียญสิบ ก็จะยื้อ รื้อนับเอง
พันทอง

[panthong.kh]

ลมหายใจ เหมือนแผ่วเบา ที่เข้าออก
ฟังคำบอก ให้ระทวย ช่วยที่หนา
มันแน่นอก แทบระเบิด เปิดออกมา
แค่เห็นหน้า เธอคนนี้ เต้นถี่ใจ

เธอทำให้ ฉันแทบบ้า ติดตาแท้
ใจแทบแย่ เผลอจ้องมอง เหมือนน้องให้
ความหวังกัน ทางสายตา พะว้าใจ
เพ้อออกไป กับสายลม โน้มไหวเอน

หมดใจฉัน เป็นของเธอ เพ้อแทบดิ้น
มันกลืนกิน กัดข้างใจ ไม่ว่างเว้น
รักจริงๆ หรือความหลง คงยากเป็น
เพราะสิ่งเห็น ฉันเก็บไว้ ไม่บอกเธอ

มันแน่นอก ยกออก บอกจริงจ้า
จงหันมา อย่าเฉย เคยมองเหม่อ
ให้หวิวไหว หวั่นหวาด อาจถึงเบลอ
เช้าละเมอ เย็นระแวง เคลือบแคลงใจ

เธออย่าพึ่ง เป็นบ้า จะพาแย่
หนาวดวงแด ด่าวดิ้น สิ้นสงสัย
โอ้คนดี ที่สุด หยุดฤทัย
ลงที่ตัก ฉันได้ไหม ใคร่ครวญที

แม้วันนี้ กายห่าง อย่าร้างหม่น
ในกมล ล้นหลั่ง ดั่งวิถี
เข้าตามตรอก บอกใบ้ ในทางดี
อีกสิบปี ไม่สาย หมายมั่นปอง
พันทอง

[panthong.kh]

อยากจะภักดิ์รักพี่นี้ได้ไหม
มอบหัวใจของก้อยคอยเห่กล่อม
แม้นพี่ว่างบางใครใจยินยอม
สองแขนพร้อมหรือไม่ใคร่บอกมา

ขอหมอนตักพักเหงาคลายเศร้าหมอง
ใครเจ้าของหรือไม่ไหล่ซ้ายขวา
ก้อยอ้างว้างบางใครใจอ่อนล้า
หากภรรยามิมีตีตราจอง

ก้อย

แว่วคารมคมคำฉ่ำระรื่น
ไมตรียื่นชื่นใจใคร่สนอง
อกใจสั่นหวั่นฤดีดั่งตีกลอง
กลัวนิ่มน้องลองใจรักไม่จริง

อกจะเศร้าเหงาหงอยละห้อยไห้
ทุ่มเทใจให้สนองตอบน้องหญิง
หวังสนิทชิดแนบเนื้อแอบอิง
มอบทุกสิ่งมิ่งขวัญที่ฉันมี

อยู่ไม่อยู่จู่เพรียกรักเรียกกลับ
ทรวงจะยับนับนานมานหมองศรี
พบมามากจากพิษอิสตรี
แกล้งยวนยีที่สุดนุชลองใจ...
--บูรพาฯ--

หวานละมุน ละไม ใจเต้นถี่
หวานอย่างนี้ ที่เห็น เด่นสดใส
อยากจะขอ หน่อเนื้อ เชื้อผู้ใด
มาหว่านไว้ ใกล้เรือน เป็นเพื่อนกาย

หวานจริงเอย เชยชื่น แสนกลืนกล้ำ
หวานน้ำคำ พร่ำหยด ร้อยพจน์หมาย
ขอเคียงคู่ สู่สอง ปองมิวาย
ฟ้าสลาย ดินถล่ม บ่มรักไว้

หวานชิวหา คราหวน รัญจวนจิต
หวานดั่งฤทธิ์ สิทธิ์ยื่น จะกลืนไหว
แม้นเนาแนบ นอนหนุน อุ่นฤทัย
สี่ห้องให้ ใจชาย หมายกลมเกลียว
พันทอง

 [/i][/font][/size][/color]

[panthong.kh]

อ่านอักษรกลอนเธอเสมอจิต
ฉันครุ่นคิดถึงเธอเสมอนี่
มองอะไรให้เป็นเธอเหม่อทุกที
ถ้อยวจีฉันจูบลูบไล้เธอ

ยามกินข้าวเศร้าเพ้อถึงเธอตลอด
ฉันอยากกอดเธอแล้วป้อนอ้อนเสมอ
เธอเธอเธอเท่านั้นฉันละเมอ
ฉันรักเธอเธอนั่นแหละที่แวะมา

รักเธอเสมอ
---กังวาน---

โอ้เธอจ๋า คร่ำครวญ จนป่วนปั่น
ในทุกวัน ฝันถึง คะนึงหา
อ่านอักษร กลอนกานท์ ซ่านอุรา
หว่านพจน์มา พาให้ ใจปรวนแปร

อันวจี ชี้ผ่าน มานถลำ
ยินน้ำคำ ร่ำว่า คราเจ็บแผล
กินไม่ได้ ไยหมอง สองตาแล
เหงาดวงแด แค่นี้ พี่(คง)ไม่ตาย
พันทอง

[ดุลย์ ละมุน]

ดั่งมัจฉา ขาดวารี ฤดีช้ำ
แสนระกำ จำพราก ยากคล้อยเคลื่อน
ดั่งบุปผา ขาดภมร ไซซอนเยือน
เปรียบเสมือน ฉันขาดเธอ เพ้อคร่ำครวญ
พันทอง

ดั่งโลกา ฟ้าร่ำ เศร้ากำสรวล
โอ้ดวงแด ข้านี้ ถูกตีตรวน
ยามห่างนวล เนื้อทอง ประคองคลอ

เมื่อแรมร้าง ห่างนุช ที่สุดรัก
จะหาญหัก หยุดใจ เช่นไรหนอ
ด้วยแรงฤทธิ์ คิดถึง มาขึงทอ
ยิ่งนานวัน ถมก่อ เหมือนล่อลวง

เพียงหนึ่งฟ้า ราตรี ดั่งปีผ่าน
ทรมาน รักเรา ที่เฝ้าหวง
แสนอิจฉา ดารา เจิดจ้าดวง
เฝ้าส่องแสง โชติช่วง เย้าดวงเดือน

ทั้งกิน,นอน ร้อนใจ ดังไฟเผา
โอ้ดวงใจ ใครเล่า จะเศร้าเหมือน-
ดวงใจพี่ ไกลนาง ยามห่างเรือน
ขวัญสะทก อกสะเทือน ขาดเพื่อนใจ

แต่เช้าโศก ลำเค็ญ ถึงเย็นค่ำ
เป็นเคราะห์ซ้ำ กรรมสร้าง แต่ปางไหน
ฤา สวรรค์ ท่านมิเหลือ สักเยื่อใย
จึงสาปให้ พลัดพราก เจ้าจากจร

ถึงทางรัก ห่างไกล หัวใจมั่น
เพียงจอมขวัญ พุ่มพวง ดวงสมร
แม้นค่ำนี้ ดวงใจ ไร้รังนอน
จะฝันถึง เนื้ออ่อน แนบหมอนเอย...
 

[panthong.kh]

ยินคร่ำครวญ หวนไห้ ใจเริ่มสั่น
แสนหวาดหวั่น วันกลาย หมายเปิดเผย
แม้นรักนุช สุดนึก ตรึกตรองเอย
อย่าละเลย เชยชื่น กลับคืนคอน

ยินคร่ำครวญ ป่วนเหน็บ ให้เจ็บแสน
อยู่ดงแดน แคว้นถิ่น ถวิลหมอน
อกอุ่นแอบ แนบเนื้อ เมื่อยามนอน
บรรจถรณ์ อ้อนพร่ำ ร่ำพิไร

โอ้ว่าชาย หมายรัก สลักเหลือ
กลับมาเถือ เนื้อยู่ย ดั่งปุยไหม
เคยชมชื่น เช้าสาย หน่ายแหนงไป
ดวงฤทัย ไหวหวาม ยามนิทรา

หนึ่งราตรี คลี่เคลื่อน เลื่อนเลยล่วง
ช้ำทุกช่วง ห่วงหาย สลายหน้า
เชยชมชิด ผิดแผก ดูแปลกตา
ในอุรา ล้าแรง แฝงใจลอย

ยิ่งนานวัน ฝันใฝ่ ไกลลิบลิ่ว
มองเห็นทิว สนส่าย ร่างกายถอย
สะอื้นกลืน น้ำตา บ่าไหลปรอย
กล้ำกลืนคอย ขับขาน ซ่านซึมเซา
พันทอง
๓/๐๗/๕๖
เวรกรรมจะเขียนคำว่ายุ่-ย ดันกลายเป็นยู่ย งง มากมาย