ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

หยิบความฝันวันเก่าแม้เลือนลับ
กระซิบกับคืนวันอันเปล่าเปลี่ยว
ในความคิดคำนึงเพียงหนึ่งเดียว
ของเศษเสี้ยวทรงจำที่นำพา

จุดประกายไฟฝันในวันล่วง
เพื่อถามทวงแรงใจในวันล้า
จะติดตามความหวังอีกครั้งครา
ถึงคุ้งฟ้าขาดดวงห้วงธารดาว

ใต้คืนฟ้ามืดดับกับเมฆฝน
ลำพังก้าวเหนือถนนระคนหนาว
สิ้นแสงสาดบาทวิถีที่ทอดยาว
ฝ่าเม็ดฝนหล่นพราวราวฟ้าครวญ

กี่ถนนหนทางระหว่างก้าว
กี่หนหาวแห่งใจที่ไห้หวน
กี่ทุกข์ยากตรากตรำซ้ำแปรปรวน
ก็จะทวนวิถีโดยทะนง

ไม่สำคัญคว้าฝันนั้นได้ไหม
ขอเดินไปในนามความประสงค์
ถึงผืนดินกลบหน้าคราดับลง
จะยังคงหฤหรรษ์ในวันลา

 

[Prapacarn ❀]

ขอเพียงแค่แรงใจมาไขว่คว้า
และเดินหน้าคว้าไขว่ใจค้นหา
ไม่สำคัญ..แม้นใจไม่ร้างลา
ปรารถนาสบใจแม้ใฝ่ปอง

กี่ท่ามท่วงกี่ถนนย่อมทนได้
นานเท่าไรไกลเท่านั้นหมั่นจับจ้อง
แม้ทุกข์ยากตรากตรำ..เพียงทำนอง
ปล่อยครรลองอย่าให้ใครคุกคาม

และคืนวันเงียบเหงาดูเปล่าเปลี่ยว
เห็นเดือนซูบรูปเคียวอยากเทียวถาม
ฝันของเธออยู่ที่ใด..ใคร่ติดตาม
จะฝากความฝันไว้แนบใจเธอ

แซม

แซมเอ๊ย.. นี่มันกลอนคนเมาชัดๆ...
เบื่อเขียนอย่างรู้เรื่อง รู้ราวแ-ร๊-ะ.....   

[บูรพาท่าพระจันทร์]

สายตาเศร้าเฝ้าเตือนรักเลือนร้าง
แต่หนทางห่างเหินจนเกินหา
อนาถใจไร้ขวัญมั่นวิญญาณ์
ยากจะคว้ามาแอบไว้แนบทรวง


โอ้ว่าขวัญนั้นเล่าเจ้าอยู่ไหน
หรือชื่นใจในวิมานสำราญสรวง
มากเกลื่อนล้อมพร้อมหน้าสุดาดวง
ลืมทั้งปวงห่วงหาสิ้นอาวรณ์


อย่าไคลคลาลาลับจงกลับหลัง
มาร่วมรั้งหวังรับกลับบรรจถรณ์
เรียกฝันชื่นคืนถิ่นอย่าบินจร
โปรดอย่างอนอ้อนง้อจนท้อใจ


เมื่อไร้ขวัญหวั่นจิตสิ้นสิทธิฝัน
ทุกคืนวันพลันสลดสิ้นสดใส
ที่มองเห็นเป็นเพียงร่างเปล่าว่างใน
เหมือนตุ๊กตาบ้าใบ้คอยไขลาน...


-บูรพาฯ-



 

[Shumbala]

ขอเพียงแค่แรงใจมาไขว่คว้า
และเดินหน้าคว้าไขว่ใจค้นหา
ไม่สำคัญ..แม้นใจไม่ร้างลา
ปรารถนาสบใจแม้ใฝ่ปอง

กี่ท่ามท่วงกี่ถนนย่อมทนได้
นานเท่าไรไกลเท่านั้นหมั่นจับจ้อง
แม้ทุกข์ยากตรากตรำ..เพียงทำนอง
ปล่อยครรลองอย่าให้ใครคุกคาม

และคืนวันเงียบเหงาดูเปล่าเปลี่ยว
เห็นเดือนซูบรูปเคียวอยากเทียวถาม
ฝันของเธออยู่ที่ใด..ใคร่ติดตาม
จะฝากความฝันไว้แนบใจเธอ

แซม

แซมเอ๊ย.. นี่มันกลอนคนเมาชัดๆ...
เบื่อเขียนอย่างรู้เรื่อง รู้ราวแ-ร๊-ะ.....   

เพียงหยาดใจไหลหยดยื่นรสหวาน
ดุจสายธารนทีที่ล้นเอ่อ
ก็เพียงพอต่อฝันอันพร่าเบลอ
เพื่อปรนเปรอแรงใจในวันล้า

ไม่สำคัญฝันใดในโลกนี้
ตราบยังมีน้ำใจที่ไหลบ่า
ไกลสุดหนบนทางหว่างนภา
เมื่อศรัทธาธำรงจะตรงไป

หากหัวใจบรรเลงบทเพลงฝัน
เธอจะก้าวร่วมกันกับฉันไหม??
ถึงข้างหน้าคือหุบเหวและเปลวไฟ
ร่วมเดินไปในฝันเท่านั้นพอ

 

*มาเมาด้วยกันนะครับ ผมก็เขียนแบบมึนๆเหมือนกัน อิอิ*

[Shumbala]

สายตาเศร้าเฝ้าเตือนรักเลือนร้าง
แต่หนทางห่างเหินจนเกินหา
อนาถใจไร้ขวัญมั่นวิญญาณ์
ยากจะคว้ามาแอบไว้แนบทรวง


โอ้ว่าขวัญนั้นเล่าเจ้าอยู่ไหน
หรือชื่นใจในวิมานสำราญสรวง
มากเกลื่อนล้อมพร้อมหน้าสุดาดวง
ลืมทั้งปวงห่วงหาสิ้นอาวรณ์


อย่าไคลคลาลาลับจงกลับหลัง
มาร่วมรั้งหวังรับกลับบรรจถรณ์
เรียกฝันชื่นคืนถิ่นอย่าบินจร
โปรดอย่างอนอ้อนง้อจนท้อใจ


เมื่อไร้ขวัญหวั่นจิตสิ้นสิทธิฝัน
ทุกคืนวันพลันสลดสิ้นสดใส
ที่มองเห็นเป็นเพียงร่างเปล่าว่างใน
เหมือนตุ๊กตาบ้าใบ้คอยไขลาน...


-บูรพาฯ-



 

ขอความรักสถิตทิศทศ
จงปรากฏโดยฤทธาปาฎิหาริย์
เคียงขอบฟ้าบูรพามิช้านาน
เฉิดตระการม่านฝันบันดาลดล

รอความรักรายรอบทั่วขอบคุ้ง
กำเนิดรุ้งรองเรืองเบื้องปลายฝน
ให้ดื่มด่ำฉ่ำหวานและทานทน
เพียงกมลมั่นไว้ในศรัทธา

 

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/_IBSipmxEic&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/_IBSipmxEic&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ริมฝั่งคลอง สองข้าง ต่างต้องห่าง
ทางก้าวย่าง เผชิญ ต่างเดินฝ่า
ฝั่งขนาน กันอยู่ คู่เรื่อยมา
สายธารา เชื่อมโยง ทั้งโค้งตรง

เปรียบเธอฉัน นั้นห่าง ต่างมีฝัน
เชื่อมสัมพันธ์ ผันผ่าน สื่อสารส่ง
เดินต่อไป เถิดหนอ ทรนง
จะป่าดง เหว,ดอย ค่อยแก้กัน

มองโน่นสิ!? เห็นไหม ปลายโค้งคุ้ง
มีสีรุ้ง ทอถัก หลากสีสรร
ที่เกิดได้ ปลายฝน สิ้นหล่นพลัน
ค่าอนันต์ ฝันส่ง คงภูมิใจ

ก้าวเถิดนะ ก้าวต่อ อย่าท้อถอย
อีกฝั่งคอย ขนาน ส่งมานให้
เป็นเพื่อนที่ อยู่ข้าง มิห่างไกล
สองฝั่งได้ เชื่อมกันหนอ รอสะพาน

"ดิน"

[Shumbala]

หนาวน้ำค้างกล้างฟ้าคราแขขื่น
คนยังคงหยัดยืนขึ้นก้าวผ่าน
ท้าทวงถามความฝันอันตระการ
แม้สะพานแห่งดาวมิพราวพราย

กุมมือกันก้าวไปในทางฝัน
เธอกับฉันต่างคนประจญหมาย
ฝ่าคืนดาวเดือนดับลับละลาย
จวบสุดสายชีพชลหนทางเดิน

ถึงความฝันไกลกว่าจะคว้าไหว
เพียงหัวใจคงมั่นควรสรรเสริญ
กี่ขวากหนามยากนักจักเผชิญ
คือค่าเกินกว่ากันแม้ฝันใด