ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ผืนผ้าใบว่างเปล่าคราวหลังฝน
ช่างหมองหม่นเหม่อมองจ้องแนวไผ่
ฟ้าสีเทายังฉ่ำอยู่รำไร
แต่ห้วงใจแห้งโหยร้างโรยนัก

ยินลำนำวันนี้ฤดีชื่น
ภาพรักคืนทบทวนหวนประจักษ์
เริ่มแตะแต้มแสงทองส่องทายทัก
ช่อดอกรักผลิบานตระการตา

คีตกานท์หวานแว่วแผ่วหวิวหวาม
เธอวาดฝันงดงามท่ามเวหา
อยากจะรู้ถ้อยถวิลจินตนา
ฝากส่งถึง”ประภาฯ” หรือว่าไร ??

โอ้เจ้าดอกโสนริมทุ่ง
ระบายคุ้งงามงดสดใส
พลิ้วลมเสน่หาคราใด
หลงไหลช่อระยับจับจินต์


โอ้..เจ้าดอกรำเพย
อ้างเอ่ยชวนให้ใฝ่ถวิล
หอมกรุ่นเนื้อนวลอวลริน
บรรเลงพิณเถิดหนา..อ ย่ า สิ้ น ม น ต์


~ ประภาคาร ~

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ผืนผ้าใบว่างเปล่าคราวหลังฝน
คนหมองหม่นเหม่อมองจ้องแนวไผ่
ฟ้าหม่นเทายังฉ่ำอยู่รำไร
แต่ห้วงใจแห้งโหยร้างโรยนัก

ยินลำนำวันนี้ฤดีชื่น
ภาพรักคืนทบทวนหวนประจักษ์
เริ่มแตะแต้มแสงทองส่องทายทัก
ช่อดอกรักผลิบานตระการตา

คีตกานท์หวานแว่วแผ่วหวิวหวาม
เธอวาดฝันงดงามท่ามเวหา
อยากจะรู้ถ้อยถวิลจินตนา
ฝากมาถึง”ประภาฯ” หรือว่าไร ??

โอ้เจ้าดอกโสนริมทุ่ง
ระบายคุ้งงามงดสดใส
พลิ้วลมเสน่หาคราใด
หลงไหลช่อระยับจับจินต์


โอ้..เจ้าดอกรำเพย
อ้างเอ่ยชวนให้ใฝ่ถวิล
หอมกรุ่นเนื้อนวลอวลริน
บรรเลงพิณเถิดหนา..อ ย่ า สิ้ น ม น ต์


~ ประภาคาร ~

โอ้..เจ้าดอก ประกาย ณ ปลายฟ้า
มธุรส วาจา ช่างน่าสน
ให้ซาบซ่าน ทั่วพิภพ นภดล
ใครยินยล ให้ซึ้ง ถึงห้วงมาน
ดั่งรัมภา มาโปรย โชยความรัก
ให้สลัก อิงแอบ แนบหอมหวาน
แว่วหวิวซึ่ง ฤดี คีตกานท์
มาเจือจาร ซ่านบ่วง..ดวงหทัย
 

[ไพร พนาวัลย์]

จะร่ายมนต์กลกานท์ให้ผ่านผิว
ลอยละลิ่วพลิ้วไกลสู่ไพรสน
ถึงน้องนุชสุดหล้านภาดล
ได้ยินยลเสียงพิณจากถิ่นทอง

สนเจ้าเอ๋ย...หวีดหวิวทั่วทิวแถว
ดั่งเสียงแว่วน้องนางนวลปรางหมอง
สะอื้นไห้ไขว่คว้าน้ำตานอง
ไร้คู่ครองเคียงกายอยู่ปลายทาง

มาเถิดหนานวลน้องอย่าร้องไห้
จะกล่อมไกวหน้ามนจนรุ่งสาง
ปล่อยความหลังฝังใจให้เจือจาง
แล้วปล่อยวางความช้ำที่ย่ำยี

มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยใจสู้
มาเรียนรู้สัจจะธรรมนำทุกที่
มาเพิ่มรสสดแสงแห่งชีวี
มาราวีหมู่มารที่ราญรอน

มีสติกับตัวอย่ามัววุ่น
มีศีลธรรมเป็นทุนยามขุ่นค่อน
มีความรักภักดีที่อาทร
มีสองกรให้กุมยามกลุ้มใจ

จงสดชื่นแจ่มใสอยู่ในหน้า
จงเริงร่า,ขอบคุณ,ละมุนใกล้
จงยิ้มรับ,ฟันฝ่า,เข้าคว้าชัย
จงอภัยให้กันทุกวัน เธอญฯ

“ไพร พนาวัลย์”

มัวพิไรร่ำรำพัน โดนเจ้าหนุ่มน้อย ขลุ่ยกรรแสง แซงจ้อย

[panthong.kh]

ถึงร่ายมนต์ กลใด ไม่ไหวหวั่น
ถึงฟ้ากั้น ขั้นกลาง ทางห่างเหิน
ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า ยังฝ่าเดิน
ถึงโขดเขิน เนินไพร ไกลลิบตา

เมื่อความรัก เข้าครอบ มอบความหอม
เมื่อพะยอม ยามยาก ฝากฝันหา
เมื่อพจน์ถ้อย ร้อยสุข ทุกเวลา
เมื่อพบหน้า พาให้ ใจอิ่มเอม

แม้ชีวิต สิ้นสูญ อาดูรจิต
แม้ถูกพิษ ฤทธิ์รัก ปักใจเข้ม
แม้โลมและ แทะกัด ยังจัดเต็ม
แม้โดนเล็ม เล็กน้อย นะกลอยใจ-

ยังทนรอ ทอถัก รักรื้อฟื้น
ยังรอยื่น คำหวาน ขานคำไข
ยังรอเธอ ทุกยาม ถามความนัย
ยังรอไหว ในทุกเมื่อ เชื่อในรัก
พันทอง
๑๙/๐๖/๕๖

[พ.พิมพา]

ผืนผ้าใบว่างเปล่าคราวหลังฝน
ช่างหมองหม่นเหม่อมองจ้องแนวไผ่
ฟ้าสีเทายังฉ่ำอยู่รำไร
แต่ห้วงใจแห้งโหยร้างโรยนัก

ยินลำนำวันนี้ฤดีชื่น
ภาพรักคืนทบทวนหวนประจักษ์
เริ่มแตะแต้มแสงทองส่องทายทัก
ช่อดอกรักผลิบานตระการตา

คีตกานท์หวานแว่วแผ่วหวิวหวาม
เธอวาดฝันงดงามท่ามเวหา
อยากจะรู้ถ้อยถวิลจินตนา
ฝากส่งถึง”ประภาฯ” หรือว่าไร ??

โอ้เจ้าดอกโสนริมทุ่ง
ระบายคุ้งงามงดสดใส
พลิ้วลมเสน่หาคราใด
หลงไหลช่อระยับจับจินต์


โอ้..เจ้าดอกรำเพย
อ้างเอ่ยชวนให้ใฝ่ถวิล
หอมกรุ่นเนื้อนวลอวลริน
บรรเลงพิณเถิดหนา..อ ย่ า สิ้ น ม น ต์


~ ประภาคาร ~

  ขอจงมีความงดงามยามที่ฝัน
ถ้อยจำนรรจ์ถึงกันอย่าหวั่นไหว
ความลึกซึ้งพึงรู้อยู่ที่ใจ
คำถามใดใคร่ตอบมอบคนดี

หากเจ้าถามก็จะตอบว่ามอบรัก
หากเจ้าทักก็จะเอื้อนไม่เบือนหนี
หากเจ้าคอยก็จะคล้อยตามวจี
พูดอีกทีบอกกี่ครั้งยังคงเดิม

เรื่องของใจใครจะตามห้ามให้หยุด
คงยากสุดจะหยุดฝันวันที่เริ่ม
รักยิ่งใหญ่หากมีใจไปต่อเติม
มีแต่เพิ่มคุณค่าทุกนาที

อย่าสงสัยในนิยามของความรัก
เพียงรู้จักค่าควรให้ถ้วนถี่
ความรักช่วยสร้างสรรวันที่มี
จะวันนี้หรือวันไหนไม่สำคัญ
        ---**---
      พงศ์ภัณฑ์
       ๑๙/๖/๕๖

[Prapacarn ❀]

โอ้..เจ้าดอก ประกาย ณ ปลายฟ้า
มธุรส วาจา ช่างน่าสน
ให้ซาบซ่าน ทั่วพิภพ นภดล
ใครยินยล ให้ซึ้ง ถึงห้วงมาน
ดั่งรัมภา มาโปรย โชยความรัก
ให้สลัก อิงแอบ แนบหอมหวาน
แว่วหวิวซึ่ง ฤดี คีตกานท์
มาเจือจาร ซ่านบ่วง..ดวงหทัย
 

ส่องประกายวาวแวมแซมขอบฟ้า
ไกลเกินกว่าประทับโอบรับขวัญ
แต่ไม่เคยเหินห่างจางสัมพันธ์
ทุกคืนวันฝากไมตรีมีเพื่อเธอ

มธุรสหยดหยาดวาดกานท์กาพย์
ให้ซึ้งซาบชื่นชูอยู่เสมอ
ลำนำกล่อมน้อมนำพร่ำบำเรอ
ฉันและเธอแบ่งปันฝันอำไพ

แซมค่ะ

แซมขอบคุณท่านพี่ขลุ่ยที่เป็นแรงใจมาต่อกลอนแซม..
และแซมต้องขออภัยที่มาตอบช้าเหลือเกินค่ะ..
 

[Prapacarn ❀]

จะร่ายมนต์กลกานท์ให้ผ่านผิว
ลอยละลิ่วพลิ้วไกลสู่ไพรสน
ถึงน้องนุชสุดหล้านภาดล
ได้ยินยลเสียงพิณจากถิ่นทอง

สนเจ้าเอ๋ย...หวีดหวิวทั่วทิวแถว
ดั่งเสียงแว่วน้องนางนวลปรางหมอง
สะอื้นไห้ไขว่คว้าน้ำตานอง
ไร้คู่ครองเคียงกายอยู่ปลายทาง

มาเถิดหนานวลน้องอย่าร้องไห้
จะกล่อมไกวหน้ามนจนรุ่งสาง
ปล่อยความหลังฝังใจให้เจือจาง
แล้วปล่อยวางความช้ำที่ย่ำยี

มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยใจสู้
มาเรียนรู้สัจจะธรรมนำทุกที่
มาเพิ่มรสสดแสงแห่งชีวี
มาราวีหมู่มารที่ราญรอน

มีสติกับตัวอย่ามัววุ่น
มีศีลธรรมเป็นทุนยามขุ่นค่อน
มีความรักภักดีที่อาทร
มีสองกรให้กุมยามกลุ้มใจ

จงสดชื่นแจ่มใสอยู่ในหน้า
จงเริงร่า,ขอบคุณ,ละมุนใกล้
จงยิ้มรับ,ฟันฝ่า,เข้าคว้าชัย
จงอภัยให้กันทุกวัน เธอญฯ

“ไพร พนาวัลย์”

มัวพิไรร่ำรำพัน โดนเจ้าหนุ่มน้อย ขลุ่ยกรรแสง แซงจ้อย

ฝากเกาะกุมมือละมุนอุ่นไอรัก
ฝากทายทักทะเลใจผู้ให้ฝัน
ฝากจุมพิตดอกไมตรีที่แบ่งปัน
ฝากถักทอแพรพรรณมาห่มคุณ

ยินดนตรีหวานแว่วแผ่วพลิ้วหวน
แตะแก้มนวลชื้นน้ำตาด้วยว้าวุ่น
ภาพจางจางห่างไกล..ให้ชุลมุน
มีเสียงคุณแว่ววิบกระซิบทัก

ดั่งแสงทองส่องสายปลายทางมืด
ดั่งห้วงใจชาชืดได้ประจักษ์
ดั่งน้ำทิพย์จากสวรรค์อันพร้อมพรัก
ดั่งพลังแห่งรักปลุกปลอบจินต์

และเกาะกุมมืออุ่นคุณส่งยื่น
ให้หยัดยืนทุกคราวไม่ด่าวดิ้น
ภาพงดงามท่ามกวีแห่งชีวิน
คือน้ำใจไหลรินกล่อมคนไกล

เจ้าแซม

กราบ และกอด ลุงไพร.. กำลังใจตลอดกาลของแซม..
 

[Prapacarn ❀]

ถึงร่ายมนต์ กลใด ไม่ไหวหวั่น
ถึงฟ้ากั้น ขั้นกลาง ทางห่างเหิน
ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า ยังฝ่าเดิน
ถึงโขดเขิน เนินไพร ไกลลิบตา

เมื่อความรัก เข้าครอบ มอบความหอม
เมื่อพะยอม ยามยาก ฝากฝันหา
เมื่อพจน์ถ้อย ร้อยสุข ทุกเวลา
เมื่อพบหน้า พาให้ ใจอิ่มเอม

แม้ชีวิต สิ้นสูญ อาดูรจิต
แม้ถูกพิษ ฤทธิ์รัก ปักใจเข้ม
แม้โลมและ แทะกัด ยังจัดเต็ม
แม้โดนเล็ม เล็กน้อย นะกลอยใจ-

ยังทนรอ ทอถัก รักรื้อฟื้น
ยังรอยื่น คำหวาน ขานคำไข
ยังรอเธอ ทุกยาม ถามความนัย
ยังรอไหว ในทุกเมื่อ เชื่อในรัก
พันทอง
๑๙/๐๖/๕๖

หัวใจพี่คงมั่นมิหวั่นไหว
ดั่งหัวใจทองแท้แน่ประจักษ์
ขอส่วนเสี้ยวเสน่หามาฟูมฟัก
คงสุขนักเกินคำร่ายรำพัน

และชื่นฉ่ำอำไพเกินใครกล่าว
งามอะคร้าวเอี่ยมละออดั่งทอฝัน
คงเป็นโชคผูกสมัครให้รักกัน
ฝากหัวใจให้พี่พันช่วยดูแล.. 

แซมค่ะ