ฉันไม่รู้ ว่าอะไร ที่ใช้เรียก
ใจปวกเปียก เมื่อได้เจอ ต้องเพ้อหา
แค่เพียงได้ มาพานพบ สบสายตา
ได้เจอหน้า แทบจะทรุด หยุดหายใจ
ตากลมโต คิ้วคมเข้ม แก้มเปรมอิ่ม
มีลักยิ้ม ยิ่งพร่าใจ ให้สั่นไหว
เกิดคำถาม ที่มากล้น บนหัวใจ
เธอเป็นใคร อยากรู้จัก และทักทาย
ใช่แกล้งทำ หรือแสดง แฝงร้อยเล่ห์
มีเสน่ห์ เป็นตัวเอง เก่งมากหลาย
ใจกำปั้น ที่คับอก ตกละลาย
มันแว่บหาย กับสายตา น่าภิรมย์
รักแรกพบ ใจของฉัน แอบฝันเพ้อ
ฝันว่าเธอ รักกับฉัน วันสุขสม
แอบคิดไกล อยู่ในห้วง ทรวงอารมณ์
ต้องคอยข่ม เบรคหัวใจ ไปหลายที
นี่คงเป็น เสน่ห์สาว พราวพริ้งเลิศ
ที่ใช่เกิด กับทุกคน บนโลกนี้
หนึ่งร้อยนาง ยากพานจบ พบนารี
ที่อยากพลี ถวายให้ ทั้งใจกาย
