มีคำพูด เป็นล้านแสน ที่แน่นอก
ฉันแอบปก และปิดไว้ ไม่ให้รู้
อยากจะบอก ให้เธอฟัง อย่างพรั่งพรู
แต่ลึกรู้ ไร้ความหมาย ความหน่ายกลืน
เห็นเธอเดิน กับคนใหม่ ที่ใช่กว่า
เจ็บปวดหนา แทบล้มไป ใจสะอื้น
รักไม่เหลือ ในใจเธอ เพ้อทั้งคืน
ก่อนเคยชื่น วันนี้ช้ำ ต้องทำใจ
เธออยากให้ ทักทายกัน สัมพันธ์เพื่อน
เหมือนอยากเตือน สิ่งที่คิด ผิดใช่ไหม
ที่เข้าข้าง ว่าเธอนี้ ยังมีใจ
รักแค่ไหน ถูกกลบเกลื่อน ด้วยเพื่อนกัน
คนที่ช้ำ กับสุขนั้น มันแตกต่าง
ความอ้างว้าง กับมีคู่ ดูห่างชั้น
ภาพเธอเขา ในอ้อมกอด พรอดรักกัน
ต่างกับฉัน ที่นอนหลับ กับน้ำตา
อยากจะทัก อยากจริงๆ ใช่หยิ่งนะ
แต่ต้องละ ตัดไม่ได้ น่าอายหนา
รักมันจบ ใจไม่จบ ภาพคบมา
ยังติดตา อยู่ข้างใน ไม่อาจลืม
ที่พูดได้ แค่ในใจ ใช่ร้ายหนอ
อยากจะขอ เธอทิ้งเขา เจ้าอย่าปลื้ม
เรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมา ถือว่าลืม
รักดูดดื่ม เริ่มกันใหม่ ได้ไหมเธอ
