ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ภาพจาก Internet

น้ำโขงเอื่อยเรื่อยไหลในหน้าแล้ง
ดุจใครแกล้งแบ่งกั้นให้ผันผ่อน
ดังเหนื่อยล้าอาการมานร้าวรอน
ดังใครย้อนแกล้งเย้ยเกยหาดดิน

ถึงล้าแรงอย่างไรไม่ยอมหยุด
ยังเรื่อยรุดมุ่งหน้าคราถวิล
น้ำโขงเอยเปรยปรนใครยลยิน
เสียงแคนพิณดั่งเผลอเพ้อลอยลม

คร่ำครวญคอยข้างคุ้งมุ่งหน้าฝัน
ถึงคราวันน้ำปริ่มอิ่มสุขสม
หวังเธอชอบมอบหมายให้คลายปม
เปิดรักห่มที่ห่อก่อไมตรี

วสันต์เยือนเคลื่อนมาพาฝนฉ่ำ
เกลียวคลื่นน้ำระริกพลิ้วพลิกสี
ผสมคลื่นลมพาน่าเปรมปรีดิ์
ดุจดังเพชรเก็จมณีที่พริ้งพราว

อยากชื่นชู้ชมชี้ฤดีคล้อง
เคียงคู่ปองสองเกลียวเกี่ยวรักสาว
โอบร่างอิ่มพริ้มพักตร์รักยืนยาว
นิ่งนานน้าวเนื้อนวลอุ่นอวลองค์

น้ำโขงเรื่อยไหลเลยไม่เคยท้อ
ตามเติมต่อถึงปลายคล้ายประสงค์
มีมุ่งมั่นไม่ท้อต่อจำนง
รักของฉันยังคง..ไม่หลงทาง

"บ้านริมโขง"
๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๖

[saknun]

ท่านริมโขง เพ้อฝันหวั่นใจท้อ
คนที่รอ ท่านอยู่ดูไม่ห่าง
ท่านอย่าพึ่ง เหนื่อยใจจะนำทาง
หลงรักนาง ริมโขงคงไม่มี

มาบัดนี้ น้ำโขงไหลเรื่อยไหล
จากน้ำใส ก็ขุ่นหม่นหมองสี
กลายเป็นคล้ำ ออกแดงดูไม่ดี
เกิดเป็นน้ำ สองสีที่อุบล

หนุ่มอุบล เพ้อฝันหลายวันแล้ว
ไร้วี่แวว  คนทักรักสักหน
ไม่มีแม้  เยื่อใยใครสักคน
เลยต้องหม่น หมองใจไปเฮ็ดนา(ทำนา)

[panthong.kh]

ภาพจาก Internet

น้ำโขงเอื่อยเรื่อยไหลในหน้าแล้ง
ดุจใครแกล้งแบ่งกั้นให้ผันผ่อน
ดังเหนื่อยล้าอาการมานร้าวรอน
ดังใครย้อนแกล้งเย้ยเกยหาดดิน

ถึงล้าแรงอย่างไรไม่ยอมหยุด
ยังเรื่อยรุดมุ่งหน้าคราถวิล
น้ำโขงเอยเปรยปรนใครยลยิน
เสียงแคนพิณดั่งเผลอเพ้อลอยลม

คร่ำครวญคอยข้างคุ้งมุ่งหน้าฝัน
ถึงคราวันน้ำปริ่มอิ่มสุขสม
หวังเธอชอบมอบหมายให้คลายปม
เปิดรักห่มที่ห่อก่อไมตรี

วสันต์เยือนเคลื่อนมาพาฝนฉ่ำ
เกลียวคลื่นน้ำระริกพลิ้วพลิกสี
ผสมคลื่นลมพาน่าเปรมปรีดิ์
ดุจดังเพชรเก็จมณีที่พริ้งพราว

อยากชื่นชู้ชมชี้ฤดีคล้อง
เคียงคู่ปองสองเกลียวเกี่ยวรักสาว
โอบร่างอิ่มพริ้มพักตร์รักยืนยาว
นิ่งนานน้าวเนื้อนวลอุ่นอวลองค์

น้ำโขงเรื่อยไหลเลยไม่เคยท้อ
ตามเติมต่อถึงปลายคล้ายประสงค์
มีมุ่งมั่นไม่ท้อต่อจำนง
รักของฉันยังคง..ไม่หลงทาง

"บ้านริมโขง"
๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๖

ลำโขงเอื่อย เฉี่อยฉิว ละลิ่วไหล
เกาะกลางใกล้ ไกลโผล่ โถเห็นห่าง
น้ำสีแดง ขุ่นเขิน เกินนระวาง
เหลียวมองทาง ต่างสลด หดหู่ใจ

ลำโขงเอย เคยไหม ได้หยุดพัก
ถาโถมทัก หนักหน่วง สู่ห้วงใหญ่
คนพืชสัตว์ ดื่มกิน ทั่วถิ่นไป
เลี้ยงชีพไว้ หลายหลาก มากมายมี

หลายร้อยปี ดีดัก รักป่าไม้
เส้นเลือดใหญ่ ใช้กัน ทุกวันวี่
ชั่วลูกหลาน นานเนา เท่าชีวี
จวบวันนี้ ได้พึ่งพิง อิงอุ่นไอ
พันทอง

[--ณัชชา--]

มองน้ำโขงคดเคี้ยวไหลเลี้ยวลด
ท้อรันทดใจฉันสุดหวั่นไหว
หรือน้ำโขงไหลมาจากฟ้าไกล
จึงไหลไปท้องคุ้งทั่วทุ่งนา

สายน้ำโขงขุ่นข้นเวียนวนวก
ให้วิตกน้ำใหญ่เริ่มไหลบ่า
มองไม่เห็นกุ้งฝอย หอยปูปลา
ด้วยเป็นหน้าฝนพรำน้ำจึงแดง

เจ้าพระยาน้ำใสรินไหลเอื่อย
ไหลเรื่อยเรื่อยหลั่งรินไร้ดินแฝง
ฝั่งแม่มูลสีครามยามเมื่อแลง
บ่ เติมแต่ง ทำ-มะ-ซาด เพิ่นวาดนำ

--ณัชชา--

[yaguza]

เจ้าพระยา หน้านี้ มีน้ำหลาก
ไหลมาจาก ปิง วัง ยังไม่หนำ
ทั้งยมน่าน ผ่านนา หว่านกล้าดำ
ได้มีน้ำ หล่อเลี้ยง อย่างเพียงพอ

แต่น้ำโขง โค้งเคี้ยว เลาะเลี้ยวลด
ดั่งปรากฎ ให้เห็น เช่นนี้หนอ
มีผู้บ่าว สาวน้อย ลงลอยคอ
บ้างยกยอ จับปลา หาหอยแครง



......ยากูซ่า......

[ไพร พนาวัลย์]

ฟังเสียงแคนลำโขงผ่านเขาเขียว
ฝ่าคลื่นเกลียวหลั่งไหลดั่งใครแฝง
ฝากลำนำเพลงหวามในยามแลง
พามีแฮงหัวใจยามไกลนาง

เสียงแว่วหวานผ่านแล้งยามแห้งโหย
แม้อิดโรยเพียงใดไม่หมองหมาง
แสนเริงรื่นชื่นฉ่ำมิอำพราง
กลิ่นนวลปรางนางคอยอยากลอยลม

ลอยมาหาคราหวนให้ชวนฝัน
สู่สวรรค์ขวัญชิดสนิทสนม
หยาดละอองฟ่องฟ้าน่าเชยชม
รักเกลียวกลมสองฝั่งยังฝังใจ

โขงเอ๋ยโขง..โค้งคดพาสดชื่น
มองเกลียวคลื่นตื่นตาท่วมบ่าไหล
ทั้งสองสีหนีช้ำสู่อำไพ
แม้จากไกลใจภักดิ์รักเพียงนาง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ปู่ริน]

โขงยังแยก แตกสาย มีหลายเส้น
ไหลกระเซ็น เป็นเกลียวซัด หินขัดขวาง
เป็นเช่นรัก แยกเกลียว เลี้ยวหลายทาง
ไฉนนาง มิมาแยก แตกสัมพันธ์

เมื่อแม่โขง มาโยงรัก ให่ก่อเกิด
สุดล้ำเลิศ เปิดรักแท้ แม่จอมขวัญ
ด้วยปัจจัย ไร้พรมแดน แสนสูงชัน
เป็นเชิงชั้น ลดหลั่น รักต่างวัย

เพราะไยรัก ที่ถักทอ เริ่มท้อแท้
เพราะพ่อแม่ มากีดกัน เริ่มหวั่นไหว
เพราะฐานะเรา ห่างชั้น กันเกินไป
เพราะใครใคร เขายุแย่ แพ้น้ำคำ

น้ำโขงเอื่อย รักเรื่อยเรื่อย เริ่มหยุดพัก
หยุดชะงัก ติดสันดอน ตอนน่าขำ
น้ำโขงโค้ง คดเคี้ยว เลี้ยวประจำ
ดุจดั่งคน ใจดำ...ลืมสัญญา.

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๑๙ มิ.ย. ๕๖

[panthong.kh]

สิ้นแม่โขง เมื่อไหร่ ใจคงหัก
ด้วยว่ารัก ปักตรึง จึงห่วงหา
คนชื่อโขง จากไกล ไปลิบตา
สุดเอื้อมคว้า มาเกี่ยว จึงเปลี่ยวทรวง

แต่ด้วยรัก มั่นแม่น ไม่แคลนเคลื่อน
ฝากดาวเดือน ส่งข่าว ว่าสาวห่วง
ยังคิดถึง ซึ้งอยู่ สู่แดดวง
มิหลอกลวง หรอกหนอ พ่อตาคม

ถึงโขงแยก แตกกลาย เป็นสายน้ำ
เชื่องามขำ เถิดหนา อย่าขื่นขม
ให้รักษา ดวงจิต อย่าคิดตรม
หว่านคารม มาปลอบ มอบเพียงเธอ
พันทอง
๑๙/๐๖/๕๖
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ต่างเพียงกายสายสัมพันธ์ไร้กั้นขวาง
ไม่จืดจางร้างขาดปรารถนา
ถึงอยู่ห่างต่างแดนแคว้นพารา
แต่มีฟ้าชลาชลเชื่อมมนมาน

สายธารใจไม่แห้งหน่ายแหนงจิต
ดั่งอมฤตชิดชื่นระรื่นหวาน
ที่เห็นแล้งแห้งหายเพียงสายธาร
ไร้ซึ่งกาลนานนักใจภักดี

ขอฤดีพี่ชายอีกกายฝาก
รอน้ำใจไหลหลากจากนวลศรี
ได้ร่วมเรียงเคียงกมลชลธี
เชื่อมวารีพี่น้องเกี่ยวคล้องกัน

ขอตั้งสัตย์ปฏิญาณสายธารประจักษ์
มิแปรพักตร์รักวิโยคจนโศกศัลย์
ลำโขงหนอขอจงได้ลงทัณฑ์
หากใจปันหันเหเสน่ห์คลาย...

-บูรพาฯ-



 

[บ้านริมโขง]

ท่านริมโขง เพ้อฝันหวั่นใจท้อ
คนที่รอ ท่านอยู่ดูไม่ห่าง
ท่านอย่าพึ่ง เหนื่อยใจจะนำทาง
หลงรักนาง ริมโขงคงไม่มี

มาบัดนี้ น้ำโขงไหลเรื่อยไหล
จากน้ำใส ก็ขุ่นหม่นหมองสี
กลายเป็นคล้ำ ออกแดงดูไม่ดี
เกิดเป็นน้ำ สองสีที่อุบล

หนุ่มอุบล เพ้อฝันหลายวันแล้ว
ไร้วี่แวว  คนทักรักสักหน
ไม่มีแม้  เยื่อใยใครสักคน
เลยต้องหม่น หมองใจไปเฮ็ดนา(ทำนา)

น้ำโขงขุ่นลอยไหลในกระแส
ด้วยมากแท้เพื่อนพ้องที่ร้องหา
ทั้งขวาซ้ายชายฝั่งหลั่งไหลมา
รวมเป็นหนึ่งพึ่งพา หน้าน้ำนอง

ไม่ต้องกลัวใครห่างต่างหนีจาก
เพื่อนเรามาก น้ำก่ำ นำสนอง
ทั้งชี,มูล พูนผลทุกคนปอง
น้ำฟูฟ่องมองระยับประดับแดน

อย่าหวั่นเลยเชยนวลล้วนไม่สม
มากคารมชมชื่นรื่นสุขแสน
วันนี้ยัง พรุ่งนี้ยอม พร้อมเป็นแฟน
ไหลสุดแดนสาวแคว้นอื่น..คงยื่นมือ..

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

ภาพจาก Internet

ลำโขงเอื่อย เฉี่อยฉิว ละลิ่วไหล
เกาะกลางใกล้ ไกลโผล่ โถเห็นห่าง
น้ำสีแดง ขุ่นเขิน เกินนระวาง
เหลียวมองทาง ต่างสลด หดหู่ใจ

ลำโขงเอย เคยไหม ได้หยุดพัก
ถาโถมทัก หนักหน่วง สู่ห้วงใหญ่
คนพืชสัตว์ ดื่มกิน ทั่วถิ่นไป
เลี้ยงชีพไว้ หลายหลาก มากมายมี

หลายร้อยปี ดีดัก รักป่าไม้
เส้นเลือดใหญ่ ใช้กัน ทุกวันวี่
ชั่วลูกหลาน นานเนา เท่าชีวี
จวบวันนี้ ได้พึ่งพิง อิงอุ่นไอ
พันทอง

น้ำสายธารสานสื่อคือรักอุ่น
น้ำโขงกรุ่นบุญตอบมอบสุกใส
น้ำจิตคนล้นเหลือจุนเจือไป
น้ำห่วงใยทุกชีวี ที่ลงลอย

อยากให้เขาและเธอเจอสุขสม
ไร้หม่นตรมชมชื่นเริงรื่นสอย
พบคู่เคียงเรียงวางข้างเนื้อกลอย
มีมือน้อยคอยเกี่ยวเหนี่ยวร่วมทาง

แม้..โขงเอย เลยไหลไร้คนห่วง
แต่ในทรวงฮึกเหิมเติมทุกอย่าง
ไม่เคยท้อต่อตรมผสมวาง
เพียงให้นางหนึ่งน้อง..ครองภิรมย์

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

มองน้ำโขงคดเคี้ยวไหลเลี้ยวลด
ท้อรันทดใจฉันสุดหวั่นไหว
หรือน้ำโขงไหลมาจากฟ้าไกล
จึงไหลไปท้องคุ้งทั่วทุ่งนา

สายน้ำโขงขุ่นข้นเวียนวนวก
ให้วิตกน้ำใหญ่เริ่มไหลบ่า
มองไม่เห็นกุ้งฝอย หอยปูปลา
ด้วยเป็นหน้าฝนพรำน้ำจึงแดง

เจ้าพระยาน้ำใสรินไหลเอื่อย
ไหลเรื่อยเรื่อยหลั่งรินไร้ดินแฝง
ฝั่งแม่มูลสีครามยามเมื่อแลง
บ่ เติมแต่ง ทำ-มะ-ซาด เพิ่นวาดนำ

--ณัชชา--

ภาพจาก Internet

คือต่างเผ่าเหล่ากอก่อเกิดแหล่ง
ต่างปันแบ่งแห่งที่ฤดีฉ่ำ
มีจากป่าจากเมืองเรื่องจดจำ
มีเขียวคล้ำลำธารยามผ่านเมือง

อาจไม่แลชายฝั่งยามหลั่งไหล
ผู้คนไล่ให้พ้นน้ำข้นเหลือง
กลัวมามากหลากล้นให้คนเคือง
ไม่ได้เรื่องน้ำหลากจาก เจ้าพระยา

คนบนฝั่งดั่งเมินไม่เชิญสู่
ไม่รับรู้มวลน้ำไล่ลามหา
จึงเพียงมองสองแนวเพียงแววตา
ดั่งไร้ค่า น้ำนี้ ที่เมืองกรุง

เจ้าพระยาหม่นหมองแอบร้องไห้
เจ้าพระยาเสียใจในหมายมุ่ง
เจ้าพระยาผ่านเมืองเรืองผดุง
เจ้าพระยาคละคลุ้ง..มุ่งทำลาย..

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

เจ้าพระยา หน้านี้ มีน้ำหลาก
ไหลมาจาก ปิง วัง ยังไม่หนำ
ทั้งยมน่าน ผ่านนา เหว่านกล้าดำ
ได้มีน้ำ หล่อเลี้ยง อย่างเพียงพอ

แต่น้ำโขง โค้งเคี้ยว เลาะเลี้ยวลด
ดั่งปรากฎ ให้เห็น เช่นนี้หนอ
มีผู้บ่าว สาวน้อย ลงลอยคอ
บ้างยกยอ จับปลา หาหอยแครง

......ยากูซ่า......

น้ำลำโขงโล่งไหลให้สุขสม
ทุกสังคมอุดมผลบนแสวง
ทำประมงจับปลาราคาแพง
ปลาบึกแหล่งชุกชุม..หนุ่มก็งาม..


 

[บ้านริมโขง]

ฟังเสียงแคนลำโขงผ่านเขาเขียว
ฝ่าคลื่นเกลียวหลั่งไหลดั่งใครแฝง
ฝากลำนำเพลงหวามในยามแลง
พามีแฮงหัวใจยามไกลนาง

เสียงแว่วหวานผ่านแล้งยามแห้งโหย
แม้อิดโรยเพียงใดไม่หมองหมาง
แสนเริงรื่นชื่นฉ่ำมิอำพราง
กลิ่นนวลปรางนางคอยอยากลอยลม

ลอยมาหาคราหวนให้ชวนฝัน
สู่สวรรค์ขวัญชิดสนิทสนม
หยาดละอองฟ่องฟ้าน่าเชยชม
รักเกลียวกลมสองฝั่งยังฝังใจ

โขงเอ๋ยโขง..โค้งคดพาสดชื่น
มองเกลียวคลื่นตื่นตาท่วมบ่าไหล
ทั้งสองสีหนีช้ำสู่อำไพ
แม้จากไกลใจภักดิ์รักเพียงนาง

“ไพร พนาวัลย์”
 

ด้วยเส้นทางโขงไหลช่างไกลแสน
มีเสียงแคน ซึงซอ คลอเคียงข้าง
เสียงหมอลำ ลำล่อง ฆ้องโปงลาง
บรรเลงอย่างเพลิดเพลินเกินบรรยาย

น้ำโขงไหลเนิ่นนานกาลเกินกล่าว
สองฝั่งลาวและไทย ในความหมาย
เหมือนพี่น้องคลานตามงามใจกาย
สืบเชื้อสายพงศ์เผ่าเหง้าเดียวกัน

จึงเสียงแคนฝั่งโขงโยงสองฟาก
สื่อรักจากแดนไทยใส่สุขสันต์
ส่งถึงสาวลาวงาม ถามสัมพันธ์
ฟังร่วมกัน..เพลงลำล่อง..สองฝั่งแดน

โขงเจ้าเอย ไม่เหงาเฝ้าขับกล่อม
โขงงามพร้อมชีวิตติดใกล้แถน
โขงดังเส้นเลือดใหญ่เป็นใจแกน
ลำโขงแสนสดชื่น..คืนผ่องเพ็ญ..

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

โขงยังแยก แตกสาย มีหลายเส้น
ไหลกระเซ็น เป็นเกลียวซัด หินขัดขวาง
เป็นเช่นรัก แยกเกลียว เลี้ยวหลายทาง
ไฉนนาง มิมาแยก แตกสัมพันธ์

เมื่อแม่โขง มาโยงรัก ให่ก่อเกิด
สุดล้ำเลิศ เปิดรักแท้ แม่จอมขวัญ
ด้วยปัจจัย ไร้พรมแดน แสนสูงชัน
เป็นเชิงชั้น ลดหลั่น รักต่างวัย

เพราะไยรัก ที่ถักทอ เริ่มท้อแท้
เพราะพ่อแม่ มากีดกัน เริ่มหวั่นไหว
เพราะฐานะเรา ห่างชั้น กันเกินไป
เพราะใครใคร เขายุแย่ แพ้น้ำคำ

น้ำโขงเอื่อย รักเรื่อยเรื่อย เริ่มหยุดพัก
หยุดชะงัก ติดสันดอน ตอนน่าขำ
น้ำโขงโค้ง คดเคี้ยว เลี้ยวประจำ
ดุจดั่งคน ใจดำ...ลืมสัญญา.

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๑๙ มิ.ย. ๕๖

รักเกิดก่อต่อแนวแถวฝั่งโขง
ด้วยเชื่อมโยงสัมพันธ์กันถ้วนหน้า
มากรักหลงปลงใจให้กันมา
สารพันปัญหา ชะตาคน

แต่โขงยังอยู่ยั้งตั้งสงบ
ไม่เคยหลบลำเอียงหนีเสียงบ่น
ยังรับรู้คู่ขมไม่สมตน
โขงอดทนจนผ่านได้หวานกลืน

ย่อมมีบ้างรักคุดสุดแก้ไข
จากหัวใจต่างหมายปลายสุดฝืน
ย่อมมีบ้างรักเหลือเจือยาวยืน
จากหัวใจหยิบยื่น..ไม่คืนคำ..

"บ้านริมโขง"

[saknun]

จากหัวใจหยิบยื่น...ไม่คืนคำ


จะแห้งขวดปานใดใจโขงนิ่ง
เช่นใจหญิงที่ทนต่อเสียงพร่ำ
รู้ตัวดีมีชายขายน้ำคำ
ไม่ถล่ำคารมให้ตรมทรวง

เป็นเช่นน้ำโขงที่ไหลนิ่งลึก
ไม่แสดงความรู้สึกให้น่าห่วง
คอยไหลไปทลายพังทั้งปวง
สายน้ำโขงไหลล่วงน่าห่วงจริง

[บ้านริมโขง]

สิ้นแม่โขง เมื่อไหร่ ใจคงหัก
ด้วยว่ารัก ปักตรึง จึงห่วงหา
คนชื่อโขง จากไกล ไปลิบตา
สุดเอื้อมคว้า มาเกี่ยว จึงเปลี่ยวทรวง

แต่ด้วยรัก มั่นแม่น ไม่แคลนเคลื่อน
ฝากดาวเดือน ส่งข่าว ว่าสาวห่วง
ยังคิดถึง ซึ้งอยู่ สู่แดดวง
มิหลอกลวง หรอกหนอ พ่อตาคม

ถึงโขงแยก แตกกลาย เป็นสายน้ำ
เชื่องามขำ เถิดหนา อย่าขื่นขม
ให้รักษา ดวงจิต อย่าคิดตรม
หว่านคารม มาปลอบ มอบเพียงเธอ
พันทอง
๑๙/๐๖/๕๖
 

หวานคำซึ้งตรึงคำสวยอันรวยรส
งามหยาดหยดพจมานหวานเสมอ
หวานจนอยากกลืนคำพร่ำละเมอ
เราจะเก้อไหมหนา..ถ้ากลืนกิน

มีไมตรีมีฝันสัมพันธ์หมาย
ล้วนมากมายหมายสื่อคือถวิล
หวังเธอฉันมั่นคงจำนงจินต์
ตราบฟ้าดินสิ้นสลาย..ไม่คลายคลอน

ยามเปลี่ยนทางวางหวานเธอสารสู่
ได้รับรู้เยื่อใยไม่หลอกหลอน
ได้รับรู้ห่วงหาและอาทร
จากงามงอนป้อนรส..ขอจดจำ..

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

ต่างเพียงกายสายสัมพันธ์ไร้กั้นขวาง
ไม่จืดจางร้างขาดปรารถนา
ถึงอยู่ห่างต่างแดนแคว้นพารา
แต่มีฟ้าชลาชลเชื่อมมนมาน

สายธารใจไม่แห้งหน่ายแหนงจิต
ดั่งอมฤตชิดชื่นระรื่นหวาน
ที่เห็นแล้งแห้งหายเพียงสายธาร
ไร้ซึ่งกาลนานนักใจภักดี

ขอฤดีพี่ชายอีกกายฝาก
รอน้ำใจไหลหลากจากนวลศรี
ได้ร่วมเรียงเคียงกมลชลธี
เชื่อมวารีพี่น้องเกี่ยวคล้องกัน

ขอตั้งสัตย์ปฏิญาณสายธารประจักษ์
มิแปรพักตร์รักวิโยคจนโศกศัลย์
ลำโขงหนอขอจงได้ลงทัณฑ์
หากใจปันหันเหเสน่ห์คลาย...

-บูรพาฯ-

 

ปักใจแน่นแก่นสารสาบานกล่าว
กลัวรักสาวไม่สมอารมณ์หมาย
หวังเราสองครองคู่อยู่เคียงกาย
ให้เหมือนสายลำโขงโยงสัมพันธ์

น้ำโขงมีขึ้นลงไม่คงอยู่
ไหลลามลู่หน้าฝนคนสุขสันต์
ถึงหน้าแล้งแห้งหายเห็นทรายกัน
ล้วนสร้างสรรค์อารมณ์ชมชื่นชวน

คนลำโขงคงมั่นไม่ผันเปลี่ยน
ยังคงเขียนคำเอ่ยเผยสงวน
ยังคงคอยหนึ่งใครไม่เรรวน
ยังคร่ำครวญหวนซึ้ง..หนึ่งคนดี

"บ้านริมโขง"

[พี.พูนสุข]

 

โขงโยงรัก


ลมพลิ้วผ่านม่านโปร่งโยงชีวิต
ภาพเรียงชิดเคลื่อนชัดทะมัดกล้าม
ร่างทะมึน จังก้า พยายาม
เหวี่ยงแหข้ามเวลาหาเลี้ยงตน

เรือล่องผ่านม่านโปร่งลำโขงขุ่น
สายการุณย์กูลเกื้อเอื้ออวยผล
สร้างชีวิตจิตวิญญาณ์ล้ำค่าคน
สร้างชุมชนยั่งยืนแดนรื่นรมย์

นั่งเรือผ่านม่านโปร่งโยงใยรัก
น้ำโขงทักน้ำมูลพูนผสม
โขงเข้มแข็งมูลหวานสานเกลียวกลม
โขงไหลชมมูลไหลเชยคุ้นเคยกัน

เสียงแคนผ่านม่านโปร่งหนุ่มโค้งสาว
เสียงโหวดราวเพรียกหาไร่นาขวัญ
เสียงหมอลำสำนึกถึงชาติพันธุ์
เสียงกลองลั่น.. เดินหน้ารักษ์วารี

ประจงกราบ.. ผ่านแหแด่ลำโขง
สายน้ำโยงใยถักทรงศักดิ์ศรี
ลูกน้ำโขงเติบกล้า.. พ่อปรานี
ปลารสดี พ่อหว่าน.. ลูกหลานโต ฯ




พี.พูนสุข
๒๓  มิถุนายน  ๒๕๕๖