ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

วันคืนผ่าน กาลเปลี่ยน ยังเพียรพร่ำ
เฝ้าจดจำ คำรัก ที่ปักห้วง
เจ้าเอ่ยมอบ ตอบรัก ภักดิ์แดดวง
ยังฝังทรวง ล่วงมา ยัง..อาลัย
สุดถวิล กลิ่นปรางค์ แห่งนางน้อง
เคยประคอง พิศชม สมดังใฝ่
อิงอกอุ่น หนุนตัก พักพิงใจ
ทอสายใย ในรัก ภักดิ์ผูกพัน
มาวันนี้ น้องสิ้น ถวิลรัก
ให้เสียหลัก รักภินท์ จินต์ผกผัน
เหตุใดน้อง ต้องหัก รักร้างกัน
ทั้งที่มั่น สัญญา ว่า..ไม่เลือน
แต่..วันนึ้ พี่ยังจำ ถึงคำมั่น
ยังเสกสรรค์ ปั้นใจ ไม่คลายเคลื่อน
ยังเก็บไว้ ได้ครบ ไม่ลบเลือน
ไม่ร้างเลื่อน เพราะใจ..ไม่เคยลืม
 

[panthong.kh]

สั่นสะทก หมกไหม้ เมื่อได้อ่าน
ถึงรนราน มานหนาว คราวนั้นปลื้ม
ใช่เสแสร้ง แกล้งอำ จำไม่ลืม
ไม่ได้ดื่ม เหล้าหมด มิปดใคร

วันคืนเปลี่ยน เวียนวน ทนช้ำอด
ไม่ละลด หดหาย แม้กลายใกล้
กลิ่นของเธอ ลอยล่อง ท้องฟ้าไกล
ชั่งเย้ายวน ชวนให้ ใจใฝ่ปอง

ยังตราตรึง ซึ้งจิต ลิขิตไว้
เกินห้ามได้ ใจนี้ ทั้งสี่ห้อง
เหมือนยาสั่ง เสพดม พลอยตรมตรอง
อยากทดลอง ของเด็ด กลัวเข็ดฟัน

จึงอยู่นิ่ง ทิ้งไพ่ ใบสุดท้าย
หลอกให้ชาย ตายแล้ง แข้งขาสั่น
หลอกให้ชาย หลงลม ขมขื่นกัน
หลอกให้ชาย จาบัลย์ แล้วผันแปร
พันทอง
๑๕/๐๖/๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

แสนเสียใจ ในคำ จำนรรจ์เจ้า
น้องนงเยาว์ เผาใจ ให้ย่ำแย่
สาแก่ใจ แล้วพลัน ไม่หันแล
ทิ้งรอยแผล ให้เรา เศร้าลำพัง
ไยน้องเจ้า ใจดำ ทำกันได้
มาสิ้นเยื่อ ขาดใย ไร้ซึ่งหวัง
ให้เหลืออด หมดสิ้น รักภินท์พัง
จงระวัง ไว้นะเธอ..จะเจอดี
 

[ไผ่เดียวดาย]

ฉันไม่เคย จะลืมรัก เลยซักครั้ง
ความหลังยัง คงตราตรึง ซึ้งเสมอ
แม้วันนี้ ความรักเก่า เราไม่เจอ
ใจยังเพ้อ ถึงคืนวัน แม้ฝันไป

ฉันรักเธอ ติดอยู่ใน ใจส่วนลึก
แค่เพียงนึก ถึงกี่ครั้ง ยังหวั่นไหว
นึกเสียดาย รักที่หวัง พังลงไป
ด้วยหัวใจ คนรักกัน คือฉันเอง

รักมีค่า เธอควรคู่ ได้รู้นะ
แม้เธอผละ จากกันไกล ใจโหวงเหวง
ผิดเพราะฉัน ไม่รู้ค่า ว่าตัวเอง
ทำอวดเก่ง นึกวางท่า ว่าของตาย

ความเจ้าชู้ ฉันคงทำ เธอลำบาก
รู้คงยาก จะอภัย ให้เธอหาย
คงสมแล้ว ที่ตัวฉัน มันเดียวดาย
โง่เป็นควาย มันสมควร ทบทวนตน

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ใครหนอทำ ท่านไผ่ฯ จนใจช้ำ
ให้ระกำ เกิดแผล ดวงแดหม่น
สุดระทม ตรมตรอม ยอมทุกข์ทน
เจ็บจินต์จน เจียนแย่ เพราะแพ้รัก
มิเป็นไร หรอกท่าน ครั้นกาลล่วง
แผลในทรวง เริ่มหาย คลายจากหนัก
ผ่อนเป็นเบา พอให้ ใจหยุดพัก
มินานนัก เจ็บก็คลาย..จนหายดี