ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ต้องมีสักวัน

เฝ้ารอใครสักคนบนทางถ่าง
ก็รออย่างหงอยเหงาบนเถ้าฝัน
ใครหนึ่งคนที่ทนรอท้อนานวัน
ไม่เห็นความสำคัญคั่นคั้นใจ

เขาเมินมองม่องหมองสุดร้องกู่
เขาไม่รู้ลู่รูหรูหรู่ไหน
มิเหลือบแลแหล่แล่แหลฤทัย
เราหมองไหม้ไหมใหม่ไม่ดูแล

เถอะสักวันฉันนี้นี่หนีหลบ
มิขอพบกับใครไม่แยแส
เมื่อไม่ใส่ใจกันสัมพันธ์แปร
ก็เหลือแค่ความหลังที่สั่งลา

แต่งโดย  Orion264(มือขวา)
            ๑๔  มิย ๒๕๕๖



 

[สุวรรณ]

คำกวีนี่นี้เกินหยั่ง
ลึกลึกดั่งโรมรันลั่นภูผา
กู่ก้องกึกกึกกวักไกวพา
ยอดหญ้าไหวไหวสะท้านลม

เหล่แลแค่เร้นแล้วหลบหาย
เดียวดาย เดินเดี่ยว อย่าขื่นขม
เต็มตื้นติ๊งต๊องอย่าตรอมตรม
หงุดหงิดอารมณ์ อย่าล้มนอน


แจมนิดนึงนะคุณมือขวา กลบทใด ฤ นี่

[พยัญเสมอ]

ใช่บทกล  สนข้อ  ต่อติดแต้ม
คำค่ำแย้ม  แซมแทรก  แปลกอักษร
ตามอารมณ์  ชมชอบ  ต่อตอบตอน
มิอาวรณ์  ร้อนร่าย  ความหมายใด

เขียนเรื่อยเปื่อย  เลื้อยไป  ตามใจคิด
มิผูกติด  อิสระ  กวีไหน
สุดแล้วแต่  แค่จะชอบ  มิกรอบไร
ก็เขียนไป  หทัยหวัง  ดังต้องการ

 

ท่านสุวรรณอย่าคิดมากครับ   บทกลอนที่ผมแต่งมั่วโดยไม่ได้มีความหมายใดมีหลายคนเอาไปแย่งชิงแทบจะตีกันตาย 
คิดแล้วก็กลุ้มใจแทน   

 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

กวีน้อย น้องใหม่ ใคร่เล่นด้วย
กลอนมิสวย ลำนำ ไม่ฉ่ำหวาน
ความรู้น้อย ด้อยชื่อ เลื่องลือกานท์
ขอทุกท่าน เข้าใจ ในบทกลอน
ขลุ่ยฯ..ขีดเขียน เพราะใจ ให้อยากเขียน
จึงพร่ำเพียร เขียนไป ไร้คนสอน
ได้แค่นี้ ที่เพียร เขียนเป็นกลอน
ทุกช่วงตอน มิซึ้ง..ตรึงดวงจินต์
 

[รัตนาวดี]

 


 ...ตามอ่านกลอน บทชอบ อยาก ก็อปอีก
หวั่นโดนฉีก อกฝาก ลากไส้ปลิ้น
กลอนก็อปง่าย กว่าแต่ง แบ่งปันจินต์
คงมิสิ้น ครั้งที่ ต้องมีวัน...

...เป็นความสุข อย่างหนึ่ง ซึ่งยามก็อป
กลายเป็น Job สนุก แสนสุขสันต์
กะว่าก็อป ครบพัน ตรงวันจันทร์
จะจัดเป็น ของขวัญ วันแต่งงาน...

แต่งโดย ศรีรัตน์วดี
 

[panthong.kh]

กลอนกากกาก มากมาย ถ้าหมายชอบ
เชิญมาลอบ ลักโขมย โอ้ยแสนง่าย
แต่งไม่เจ๋ง เซ็งชะมัด กระจัดกระจาย
แค่ผ่อนคลาย ยามว่าง เถอะช่างมัน

กลอนกากกาก ขอท้า ให้มาลอก
ไม่ต้องบอก นามไว้ ให้ฉันหวั่น
ขอเพียงอย่า แย่งยุด ฉุดรั้งกัน
กลอนเข้าขั้น กากกาก ฝากด้วยนะ
พันทอง
 

[พยัญเสมอ]

กลอนกากกาก มากมาย ถ้าหมายชอบ
เชิญมาลอบ ลักโขมย โอ้ยแสนง่าย
แต่งไม่เจ๋ง เซ็งชะมัด กระจัดกระจาย
แค่ผ่อนคลาย ยามว่าง เถอะช่างมัน

กลอนกากกาก ขอท้า ให้มาลอก
ไม่ต้องบอก นามไว้ ให้ฉันหวั่น
ขอเพียงอย่า แย่งยุด ฉุดรั้งกัน
กลอนเข้าขั้น กากกาก ฝากด้วยนะ
พันทอง
 

กลอนกากๆ ไม่อยากได้  ใครจะลอก
จะขอบอก กับพัน   มันขยะ
กลอนกากๆ  จะก๊อบไป  ทำไมฟะ
ขนาดจะ  เข้ามาอ่าน   ยังพาลเอือม

รกหูตา   อย่าเลย  ไม่เคยสน
จะท้าชน   ให้ขยาด  ไม่อาจเอื้อม
จะให้ต่อ  ก็ยังยาก  ไม่อยากเชื่อม
ดังงูเหลือม  เลื้อยไป  ใครจะเอา

 
 

[พยัญเสมอ]

ต้องมีสักวัน

เฝ้ารอใครสักคนบนทางถ่าง
(เฝ้ารอใครบนทางที่เปิดออก)
ก็รออย่างหงอยเหงาบนเถ้าฝัน
(รออย่างหงอยเหงาบนความฝันที่หมอดไหม้ไม่เหลือซากไปแล้ว)
ใครหนึ่งคนที่ทนรอท้อนานวัน
(แค่คนๆเดียวที่รอมาจนท้อ)
ไม่เห็นความสำคัญคั่นคั้นใจ
(เขาไม่เคยให้ความสำคัญ ปิดใจ ไม่มีน้ำใจ)

เขาเมินมองม่องหมองสุดร้องกู่
(เขาไม่เคยมอง ฉันหมองใจจนตาย  สุดจะบอกออกไป)
เขาไม่รู้ลู่รูหรูหรู่ไหน
(เขาไม่เคยรับรู้ว่าความเฉิดฉายเบิกบานที่มันเหี่ยวเฉาอยู่แถวไหน)
มิเหลือบแลแหล่แล่แหลฤทัย
(ไม่เคยมอง ความจริงใจที่ให้มันก็หลอกลวง)
เราหมองไหม้ไหมใหม่ไม่ดูแล
(เขาไม่เคยสนใจเลยว่าฉันมีความหมองไหม้อะไรอีกบ้าง)

เถอะสักวันฉันนี้นี่หนีหลบ
(สักวันหนึ่งฉันคงต้องไป)
มิขอพบกับใครไม่แยแส
(ฉันคงหมดสิ้นความสนใจใครจะเป็นยังไงก็ช่าง)
เมื่อไม่ใส่ใจกันสัมพันธ์แปร
(ในเมื่อเขาก็ไม่สนใจ ทำห่างเหิน)
ก็เหลือแค่ความหลังที่สั่งลา
(ฉันเองก็คงเห็นทีจะต้องลา)

แปลโดย  Orion264(มือขวา)
            ๑๔  มิย ๒๕๕๖