ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

ตอบกลอนในกระทู้หนึ่งวันนี้
แต่ความหมายกลับมีเป็นสองแพร่ง
การสื่อสารพลาดตามความแสดง
เหมือนดั่งแกล้งเขาไว้ให้อับอาย

เหตุครั้งนี้สานต่อขอรับผิด
มิได้คิดล่วงเกินท่านทั้งหลาย
ด้วยเคารพทุกท่านทั้งหญิงชาย
เหตุกลับกลายเกินกว่าจะอภัย

รู้ผิดชอบตอบโจทย์โทษที่รับ
จึงอำลา(ไม่ลับ)อย่าสงสัย
ขอขอบคุณทุกอย่างแม้ต่างวัย
ไร้เลศนัยแสร้งเสหรือเล่ห์กล

มิคาดฝันวันนี้ที่มาถึง
เป็นวันซึ่งมิปรารถนาพาหมองหม่น
ลงบรรไดบ้านกลอนอย่างร้อนรน
หากฝืนทนอยู่ไป อายตัวเอง.

นพ
3มิ.ย.56

[ไร้นวล^^]

๐ท่านกวินทร์กวัดวาทฉูดฉาดโฉม
ปรายประโลมลักษณ์ศัพท์กระฉับกระเฉง
ผมพลอยพลิ้วเพลิดเพลินดำเนินเพลง
ร่วมประเลงรอยศิลป์ประทินไทย

๐จึงกระอักกระอ่วนจิตคิดสับสน
เดชใดดลแดดั่งของขลังใส่
เพราะท่านนพพ้อเพ้อละเมอใจ
ฤๅทรามวัยสักนางร้างรักลง

๐ผมผู้น้อยด้อยศรีกวีสิว
ร่ายร้อยริ้วรสกระด้างกว่าหางหงส์
ยังแย้มยิ้มกริ่มกร้านหน้าด้านชง
กลอนยรรยงท่านนพไยจบจาร

๐ค้นใครที่สรรพคุณสมบูรณ์เลิศ
แลประเสริฐศุภกรอักษรสาส์น
หาทุกทิศทั่วหล้าแม้ช้านาน
มิพบพานเพียงหนึ่งซึ่งไร้รอย

๐หากหามิตรชิดเชื้อเกื้อกูลเกล้า
หากพวกเราพบเพียงหนึ่งเสียงสร้อย
จงจดจ่อต่อเติมเสริมเพชรพลอย
สุขทยอยย้อยหยดรดรมย์เรา
 

[ไพร พนาวัลย์]

ตอบกลอนในกระทู้หนึ่งวันนี้
แต่ความหมายกลับมีเป็นสองแพร่ง
การสื่อสารพลาดตามความแสดง
เหมือนดั่งแกล้งเขาไว้ให้อับอาย

เหตุครั้งนี้สานต่อขอรับผิด
มิได้คิดล่วงเกินท่านทั้งหลาย
ด้วยเคารพทุกท่านทั้งหญิงชาย
เหตุกลับกลายเกินกว่าจะอภัย

รู้ผิดชอบตอบโจทย์โทษที่รับ
จึงอำลา(ไม่ลับ)อย่าสงสัย
ขอขอบคุณทุกอย่างแม้ต่างวัย
ไร้เลศนัยแสร้งเสหรือเล่ห์กล

มิคาดฝันวันนี้ที่มาถึง
เป็นวันซึ่งมิปรารถนาพาหมองหม่น
ลงบรรไดบ้านกลอนอย่างร้อนรน
หากฝืนทนอยู่ไป อายตัวเอง.

นพ
3มิ.ย.56

         

รู้สำนึกความผิดคิดไม่ถึง
ผมรู้ซึ้งเจตนาที่ว่าเจ๋ง
โปรดอภัยให้กันอย่าหวั่นเกรง
มิเคยเห็นท่านเบ่งอย่าเกร็งเลย 

อยู่ร่วมกันบ้านกลอนขอวอนไหว้
หากสะกิดท่านใดได้เปิดเผย
ด้วยคิดว่าหน้ามนคนคุ้นเคย
อาจจะเชยไปบ้างใช่ก้างตำ 

อย่าน้อยใจไปเลยคนเคยรัก
ผูกสมัครรักใคร่ด้วยใจป้ำ
ลิ้นกระทบกับฟันให้หมั่นจำ
ขอน้อมนำน้ำใจอย่าไปเลย 

“ไพร พนาวัลย์”
 

[สายใย]

 
ตอบกระทู้ของผมยิ่งชมชอบ
ขอให้ตอบทุกท่านอย่าผ่านเฉย
เรื่องจะโกรธเกลียดใครผมไม่เคย
(อาจมีเปรยท้วงกัน ฉันทลักษณ์)

(อาจมีเผย ใจหวั่น ฉันจะรัก)
 


[/center]

[รัตนาวดี]

รู้ผิดชอบตอบโจทย์โทษที่รับ
จึงอำลา(ไม่ลับ)อย่าสงสัย
ขอขอบคุณทุกอย่างแม้ต่างวัย
ไร้เลศนัยแสร้งเสหรือเล่ห์กล

มิคาดฝันวันนี้ที่มาถึง
เป็นวันซึ่งมิปรารถนาพาหมองหม่น
ลงบรรไดบ้านกลอนอย่างร้อนรน
หากฝืนทนอยู่ไป อายตัวเอง.

นพ
3มิ.ย.56

 ...นึกด่วนลา ตามใคร หรือไรพี่
ถึงได้มี ท่าทาง อย่างรีบเร่ง
ทบทวนถึง ความเห็น เป็นกันเอง
พี่คนเก่ง ชื่อนพ ใครพบชม...

...อ่านกลอนดี ชี้ชวน ทบทวนใหม่
กลอนลื่นไหล แนบเนียน เขียนบทสม
ไยคิดตรา ติความ ตามด้วยตรม
น่าจะชื่น ภิรมย์ ใครชมเชย...

...มิวันนี้ วันไหน ใครก็ซึ้ง
กลอนประหนึ่ง แบ่งฝัน ให้กันเผย
สื่อความหมาย ยอดเยี่ยม เปี่ยมรักเลย
ไฉนเอ่ย คำว่า ขอลาอาย...

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/sJlkCZWz8fw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/sJlkCZWz8fw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[พยัญเสมอ]

ตอบกลอนในกระทู้หนึ่งวันนี้
แต่ความหมายกลับมีเป็นสองแพร่ง
การสื่อสารพลาดตามความแสดง
เหมือนดั่งแกล้งเขาไว้ให้อับอาย

เหตุครั้งนี้สานต่อขอรับผิด
มิได้คิดล่วงเกินท่านทั้งหลาย
ด้วยเคารพทุกท่านทั้งหญิงชาย
เหตุกลับกลายเกินกว่าจะอภัย

รู้ผิดชอบตอบโจทย์โทษที่รับ
จึงอำลา(ไม่ลับ)อย่าสงสัย
ขอขอบคุณทุกอย่างแม้ต่างวัย
ไร้เลศนัยแสร้งเสหรือเล่ห์กล

มิคาดฝันวันนี้ที่มาถึง
เป็นวันซึ่งมิปรารถนาพาหมองหม่น
ลงบรรไดบ้านกลอนอย่างร้อนรน
หากฝืนทนอยู่ไป อายตัวเอง.

นพ
3มิ.ย.56

         

รู้สำนึกความผิดคิดไม่ถึง
ผมรู้ซึ้งเจตนาที่ว่าเจ๋ง
โปรดอภัยให้กันอย่าหวั่นเกรง
มิเคยเห็นท่านเบ่งอย่าเกร็งเลย 

อยู่ร่วมกันบ้านกลอนขอวอนไหว้
หากสะกิดท่านใดได้เปิดเผย
ด้วยคิดว่าหน้ามนคนคุ้นเคย
อาจจะเชยไปบ้างใช่ก้างตำ 

อย่าน้อยใจไปเลยคนเคยรัก
ผูกสมัครรักใคร่ด้วยใจป้ำ
ลิ้นกระทบกับฟันให้หมั่นจำ
ขอน้อมนำน้ำใจอย่าไปเลย 

“ไพร พนาวัลย์”
 

เขามิได้ไปเลยดังเอ่ยอ้าง
เขาแค่ร้างบ้านกลอนไปนอนเฉย
อาจมีเหตุกินแหนงแจงภิเปรย
คนคุ้นเคยใช่ไปลับเดี๋ยวกลับมา

ผมมิรู้ความในเรื่องใดดอก
ด้วยมิได้เข้าออกนะลุงจ๋า
บังเอิญเห็นกระทู้นี้มีร่ำลา
แปลกใจว่าเกิดเรื่องใดสงสัยจริง 

Orion264

ปล.คนที่เคยมีเรื่องกระทบกระทั่งมากที่สุดก็เห็นจะหนีไม่พ้น.....
แต่ผมก็จะยังด้านหน้าอยู่ต่อไป  เรื่องเดียวที่อาจทำให้ผมต้องอำลาและอาจต้องล้างลาวงกลอนไปทุกๆเว็บทั้งหมด
ก็คือเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์  กก๊อบปี้กลอนโดยไม่ให้เกียรติหรือให้เครดิตผู้แต่ง  เรื่องนี้ดูเหมือนว่ายิ่งค้นไปก็ยิ่งเจอ
เป็นเรื่องเดียวที่ผมซีเรียสและทำใจไม่ได้ ทั้งๆที่เคยคิดทำใจไว้แต่แรกแล้วว่า กลอนทุกบทเมื่อลงเว็บแล้วไม่ว่ายังไงก็ต้องโดน
หรือถ้าเหตุการณ์ยังดำเนินต่อไปในลักษณะนี้ บางทีผมอาจต้องปรับเปลี่ยนท่าทีในการในำเสนอกลอนบางอย่างเพื่อป้องกันไม่ให้มีการละเมิดสิทธิ์ต่อไป 

[muneenoi]

อ่านแล้วงง ตรงจบ คุณนพเอ่ย
อยากจะเผย สิ่งใด ไยเพ้อพร่ำ
หรือเจ็บปวด รวดร้าว โดนสาวทำ
จึงชอกช้ำ อำพราง อย่างคนจร

อยากจะปลอบ ชอบใจ สิ่งใดบอก
หากหนามยอก จะบ่ง ตรงหนามถอน
หากเมาค้าง อย่างนั้น มันส์แน่นอน
อยากขอวอน กลับมา อย่าเพิ่งไป

 "มุนีน้อย"

[panthong.kh]

โดนเมียด่า หรือท่าน เมื่อวานนี้
โดนเมียตี ด้วยขวด หวดที่ไหล่
ร่างกายทรุด รุดรวด ปวดกายใจ
จึงหลบลี้ หนีไป ให้ไกลตา

หรือโดนโกง โรงพัก หักใจบ้าง
โจรมันสร้าง แต่ชั่ว อย่ามัวหา
ไล่ยิงทิ้ง ให้หมด โหดสักครา
ต้องตามล่า ขุดก่น อย่าบ่นเลย

หรือโดนสาว พันทอง น้องไม่สน
พ่อหน้ามน คนโก้ โอ้โอเหวย
อย่าแสนงอน วอนเว้า เจ้าทรามเชย
เดี๋ยวอัดโครม นะเอย หากเชยชา
พันทอง
๔/๐๖/๕๖
 

[รพีกาญจน์]

หากฝืนทนอยู่ไป อายตัวเอง.

นพ
3มิ.ย.56

เข้ามาอ่านกานท์กลอนเมื่อตอนรุ่ง
มีเรื่องยุ่งหลายอย่างต้องสางเฉ่ง
ตอบช้าไปไม่ทันยังหวั่นเกรง
คุณนพเร่งดำดินบินหนีพลัน

ยกยอดรอต่อตามยามบ่ายแก่
วอนเพื่อนแท้สักคราอย่าหุนหัน
ตัวหนังสือหรือกลอนอักษรพยัญ
ให้สุขสันต์มีบ้างสร้างระคาย

ใช่เล่ห์เลศเจตนาแสร้งว่ากล่าว
รู้เรื่องราวช้าหนอก็เมื่อสาย
ผมเช่นกันดั้นด้นจนตาลาย
สื่อความหมายพลั้งพลาดขาดเด่นชัด

เพราะพื้นเพเลไพรคนใต้เหนือ
ท้องถิ่นเจือคำไทยไม่ถนัด
ผังพยางค์วางกฎเกณฑ์เคร่งครัด
ยาวตอนตัดสั้นต่อพอจำนวน

พจนานุกรมงมเปิดปิด
หยิบใช้ผิดถ้อยคำทำปั่นป่วน
เกิดกระทบกระทั่งมิบังควร
ถึงขั้นด่วนตัดจิตคิดอำลา

เพื่อนเอ๋ย...
ไม่มีเลยสักคนบ่นเตียนว่า
ล้วนอยากคบนพดีมีเมตตา
อยู่เถิดหนาด้วยกันสร้างสรรค์กลอน

 

รพีกาญจน์

[สมนึก นพ]

หายจากบ้าหายซ่ากลับมาบ้าน
แอบอยู่นานไม่กล้าออกมาก่อน
รออีกหน่อยไม่นานตะวันรอน
เข้าพักผ่อนนอนเล่นเช่นก่อนนี้

แต่ใจหนึ่งนั้นหนาไม่กล้าเข้า
ยินดีรับหรือเปล่าเหล่าน้องพี่
มุมานะเกินไปทำไม่ดี
ลุกลนลี้จากไกลไม่ฟังความ

ทุกท่านที่ทักท้วงเป็นห่วงฉัน
ขอร้องกันอย่าไปได้สั่งห้าม
ฤทธิ์แรงบ้าเข้าสิงยิ่งบุ่มบ่าม
จึงหลงตามใจตนพ้นไปไกล

อ่อนระโหยโรยแรงเหมือนแกล้งซ้ำ
พักขนำผุพังข้างธารใส
ทั้งหิวเหนื่อยเมื่อยล้าพาหลับไป
จะฝันหรือมิใช่ใจระแวง

เห็นผีป่าท่าทีนี่ดุร้าย
จิตอาฆาตมาดหมายไม่เสแสร้ง
แล้วมองมาที่ข้านัยน์ตาแดง
กล่าวชัดแจ้งทายท้าเชิงกวี

วรรคต่อวรรคอ้างอิงสิ่งถูกต้อง
ตามครรลองฉันทลักษณ์กำกับนี่
ต่อไม่ได้ครั้งหนึ่งครึ่งนาที
เป็นทาษผีตัวใหญ่ในไพรพง

มีคำหนึ่งนั้นหนามาลงท้าย
หาความหมายไม่ได้คล้ายจิตหลง
เป็นทาษผีหรือนั้นฉันยังงง
สะดุ้งยืนตัวตรงคงฝันร้าย

สงบจิตชั่วครู่อยู่แน่นิ่ง
ลำดับภาพทุกสิ่งที่มุ่งหมาย
งานกวีเราอ่อนนะอย่าดูดาย
ต้องขวนขวายเริ่มใหม่ในเชิงกานท์

จึงกลับมาอีกครั้งเหตุพลั้งผิด
ขออย่าคิดผลักไสไปพ้นผ่าน
รับเป็นศิษย์ใหม่หนาอย่าช้านาน
จูงมือผมเข้าบ้านเถอะครับคุณ.

นพ
13มิ.ย.56

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

 ...Welcome Back สุขศรี นะพี่นพ
เลิกเรื่องหนี หน้าหลบ ไม่อบอุ่น
อ้อมจิตเรา เฝ้า ใส่ ใจการุณ
ขอหนับหนุน กดไลค์ ส่งให้พลาง...

...งานกวี พี่ฝัน นั้นสดสวย
แฟนมากด้วย ตามอ่าน เป็นงานว่าง
สังเกตุดู รู้ได้ ใจนำทาง
ประณีตสร้าง อักษรา มาร้อยกานท์...

ขอให้ Happy Day เห่กลอนฝัน
ร่วมกล่อมขวัญ บรรเจิด รีบเปิดม่าน
ทำพิธี ต้อนรับ กับรายงาน
ให้หนุกหนาน ลืมหนี ด้วยมีแฟน...นะคะ 

รัตนาวดี
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


สมองสิ้นจินตนาย่อมช้าเฉื่อย
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าพักขาแขน
ปลงวิญญาณ์มาระรื่นอย่างอื่นแทน
ความคิดแน่นแล่นกลับมาจับกลอน

หลังฝนซาฟ้าสว่างกระจ่างใส
จินตนามาใหม่ใส่อักษร
แจ้งจำนงส่งฝันอันสุนทร
มาเว้าวอนอ้อนเสนอเพ้อรำพัน...

-บูรพาฯ-


 

[รพีกาญจน์]

ตาประสานมานต้องสองมือจับ
ขอต้อนรับกลับคืนชื่นไออุ่น
สิบวันผ่านรานจิตคิดถึงคุณ
จะด้วยบุญหนุนนำเคยพร่ำวอน

อยู่แห่งไหนใต้จุดแดนสุดเหนือ
พบกันเพื่อเพราะนิยมชมอักษร
ต่างยึดถือซื่อตรงคงแน่นอน
แรกต่อกลอนพรแพงแกงเสี่ยงทาย

จะหลายครั้งพลั้งพรากจากกี่หน
จงดั้นด้นดังเดิมเริ่มเช้าสาย
นำเรื่องจริงอิงฝันอันมากมาย
ความเลวร้ายรุนแรงเล่าแบ่งฟัง

ตาประสานมานต้องสองมือจับ
ยิ้มต้อนรับกลับคืนชื่นเช่นหลัง
สิบวันผ่านนานเนาเหงาเสียจัง
พวกเรายังหวังอ่านกานท์คุณนพ

 

รพีกาญจน์

[สมนึก นพ]

รับไออุ่นจากบ้านเมื่อวันกลับ
ทุกท่านรับด้วยใจไม่หนีหลบ
เพื่อนน้องพี่มากหนอมารอพบ
ผมนายนพซึ้งใจในไมตรี

จะเริ่มต้นตั้งใจไม่เกียจคร้าน.....
จะหมั่นอ่านคัดเขียนเรียนกลอนนี่
จะเก่งอย่างเขาบ้างทางกวี........
จะอยากมีผลงานในบ้านกลอน...

ในบางครั้งผลั้งเผลออาจเจอนั้น
ในบางครั้งคือฉันผิดคำสอน....
ในบางครั้งรวบรัดตัดบทตอน...
ในบางครั้งตอบย้อนบทท่อนนำ

อีกหลายอย่างอ้างไว้คงไม่หมด
ขอกำหนดไปยาลใหญ่(ฯลฯ)อย่าได้ขำ
ขออภัยก่อนนะที่กระทำ
โปรดฟังซ้ำหลากหลายไม่เจตนา

กลอนจะจบแล้วนั้นฉันสะเพร่า
เพราะความเขลาลืมไปได้เชียวหนา
คำขอบคุณยังไม่ได้กล่าวมา
ท้ายบทห้า ขอบคุณครับ รับกลับบ้าน.

นพ
15มิ.ย.56

[สุวรรณ]

นำประทัดจัดมาสี่ห้าตับ
ขอต้อนรับท่านนพคุณคนเก่ง
เชิญเถิดเชิญเชิญนำความครื้นเครง
ให้บานเบ่งเต็มบ้านกลอนอย่างก่อนมา

มีเรื่องใดสุวรรณไม่รู้หรอก
แต่ขอต้อนรับกลับบ้านนะคะ