ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ทค่ะ

...ไยชอบด้อม มาแบบ แอบคอยจ้อง
รู้ไหมน้อง หวาบหวิว สยิวขวัญ
ไยชอบยิ้ม ส่งเหมือน คอยเตือนวัน
รู้ไหมนั่น ฤดี ใครที่ตรม...



...ยังชอบทำ ตาหวาน สานตาให้
รู้ไหมใจ น้องสั่น พลันฝืนข่ม
ทำยักคิ้ว หลิ่วตา ให้น่าชม
สุดระทม ใจเหลือ เบื่อซะจริง... 



...ชายอะไร ใจรู้ อยู่กับอก
ยังใฝ่กก ฝันเกย มิเฉยนิ่ง
ทำพร่ำบ่น จนน้อง อยากปองจริง
ใจของหญิง แอบบ้าง มิต่างเลย... 

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/nU8Ug1ZyHKY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/nU8Ug1ZyHKY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


พิกลจริงหญิงไยใคร่ระรื่น
อยากชื่นมื่นฝืนคำมาพร่ำเผย
รู้ทั้งรู้อยู่เต็มจิตใคร่ชิดเชย
เคียงเขนยเอ่ยปากด้วยอยากปอง

ที่เดี่ยวโดดโสดสนิทไม่คิดหวัง
มีประดังนั่งเฝ้าเป็นเจ้าของ
ทุกคืนวันหมั่นชะแง้ไม่แลมอง
บางคนหมองร้องร่ำคร่ำครวญคราง

ดังเช่นเราเอาแต่เฝ้าแลจ้อง
ใจร่ำร้องปองนุชสุดหมองหมาง
ทุกคืนค่ำพร่ำร้องแต่น้องนาง
จนรุ่งรางพร่างภพไม่สบเจอ

ไม่พะวงนงรามซึ่งหนามงิ้ว
ต้องรอยริ้วผิวงามเมื่อยามเผลอ
หากคนดีมีใจใคร่ชวนเธอ
ร่วมละเมอเพ้อขรมชมวิมาน...



 

-บูรพาฯ-

[กังวาน]

เธอแค่รอขอให้หยุดแค่จุดนั้น
ส่วนตัวฉันปีนไปแล้วแก้วตาหวาน
มันเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน
สิ่งต้องการแลกมาค่าไม่พอ

ดำกฤษณาชั่วครู่ดูสดชื่น
หลงระรื่นกลกามตามใจหนอ
ผลที่รับกับไม่สมใจรอ
ตอนนี้ขอทางลงจงตัดใจ

     ---กังวาน---

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ทค่ะ

งามดอกงิ้วพลิ้วลมน่าชมชื่น
ช่างดกดื่นน่าดมดั่งพรหมจี้
ให้ปีนป่ายร่ายรักดูสักที
ว่าจะมีรสหวานประการใด 

หนามเจ้านั้นแหลมคมดั่งลมเล่ห์
รักถ่ายเทเลี่ยงหลบยามพบใกล้
หากผลีผลามข้ามขั้นคงบรรลัย
ดั่งถูกไฟเผาผลาญวิมานลวง 

ดอกสีแดงเย้ายวนชวนลุ่มหลง
เกสรคงหวานหอมน่าแหนหวง
อยากจะเด็ดดอมรักเข้าตักตวง
เกรงเจ้าของพุ่มพวงจะทวงคืน 

ได้แต่เพียงเมียงมองของหวงห้าม
แม้จะงามเพียงใดจะไม่ฝืน
ของของใครใครก็รักแม้อยากกลืน
กลั้นสะอื้นในทรวงไม่ล่วงเกิน 

“ไพร พนาวัลย์”
 

[รัตนาวดี]

 

ดังเช่นเราเอาแต่เฝ้าแลจ้อง
ใจร่ำร้องปองนุชสุดหมองหมาง
ทุกคืนค่ำพร่ำร้องแต่น้องนาง
จนรุ่งรางพร่างภพไม่สบเจอ

ไม่พะวงนงรามซึ่งหนามงิ้ว
ต้องรอยริ้วผิวงามเมื่อยามเผลอ
หากคนดีมีใจใคร่ชวนเธอ
ร่วมละเมอเพ้อขรมชมวิมาน...

 

-บูรพาฯ-

...ใจลังเล เป็นนิจ จิตรุ่มเร้า
ยิ่งคอยเฝ้า  ประหม่า น่าสงสาร
ไยยามเธอ มิหลบ คราพบพาน
ทรมาน รู้ไหม ไม่น่าทำ...



...หยุดได้ไหม อย่ามา ส่งตาหวาน
ให้นงคราญ จำฝืน ใจกลืนกล้ำ
รู้ไหมว่า ฤทัย ใคร่ระกำ
ยิ่งเหมือนย้ำ ต้องให้ ได้รักมา... 

...เห็นเธอหมั่น ยั่วยวน ชวนฝักใฝ่
ฉันคนต้อง ช้ำใจ แอบไห้หา
นั่งรอโคน ต้นงิ้ว ทิวคันนา
ยามไม่เห็น ดวงหน้า  ยิ่งกว่าตรอม...

รัตนาวดี
 

[รัตนาวดี]

เธอแค่รอขอให้หยุดแค่จุดนั้น
ส่วนตัวฉันปีนไปแล้วแก้วตาหวาน
มันเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน
สิ่งต้องการแลกมาค่าไม่พอ

ดำกฤษณาชั่วครู่ดูสดชื่น
หลงระรื่นกลกามตามใจหนอ
ผลที่รับกับไม่สมใจรอ
ตอนนี้ขอทางลงจงตัดใจ

     ---กังวาน---

...วันนี้เธอ หายไป ใจฉันหาย
ฤทัยพลัน วุ่นวาย คล้ายหมองไหม้
พอเห็นเธอ ทุกวัน ไหวหวั่นใจ
มิเคยมี วันไหน เธอไม่มา...

...ฤๅสิ้นวัน แอบใฝ่ ไร้รักก่อ
เธอคงตัด ใจพอ รอชาติหน้า
มาไม่ตรง จังหวะ แล้วจะลา
กลับหวนหา เมื่อไหร่ จะไม่รัก...

รัตนาวดี
 

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ทค่ะ

ดอกสีแดงเย้ายวนชวนลุ่มหลง
เกสรคงหวานหอมน่าแหนหวง
อยากจะเด็ดดอมรักเข้าตักตวง
เกรงเจ้าของพุ่มพวงจะทวงคืน 

ได้แต่เพียงเมียงมองของหวงห้าม
แม้จะงามเพียงใดจะไม่ฝืน
ของของใครใครก็รักแม้อยากกลืน
กลั้นสะอื้นในทรวงไม่ล่วงเกิน 

“ไพร พนาวัลย์”
 

...แอบด้อมดู มิจีบ เร่งรีบหนี
ชายผู้นี้ น่าขำ เขาทำเขิน
ยังมิทัน ฝันหา เกี้ยวพาเดิน
แหม..น่าหยิก เหลือเกิน พี่เพลินไพร...

...ส่งสายตา แอบปอง มองเหมือนรู้
ใจมิสู้ พลางคิด ปิดทางใฝ่
เจ้าของเรา ก็ดี มีหัวใจ
ถือปังตอ รอใคร ไหนมากวน...

...รอคอยคน ที่หมาย ใต้ต้นงิ้ว
ยามลมพลิ้ว พัดใบ ใจปั่นป่วน
ดอกงิ้วหล่น ร่วงพื้น ก่อนคืนครวญ
ปลอบใจชวน อย่าท้อ รอต่อไป... 

รัตนาวดี