ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ก็เธออยากจะได้มิใช่หรือ
ที่แย่งยื้อยุดลากไปจากฉัน
แล้วไยเธอมายื่นคืนให้กัน
ช่างน่าขันเสียจริงสิ่งที่คืน

ฉันไม่รับหรอกหนาอย่ามาให้
ยามเอาไปเริงร่าหน้าระรื่น
ยามนี้กลับบอกช้ำทนกล้ำกลืน
ไยไม่ชื่นฉ่ำใจได้ครอบครอง

อุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อจะได้
จงภูมิใจเถิดที่เป็นเจ้าของ
มิสมควรทิ้งขว้างปล่อยวางกอง
ให้หม่นหมองราศีแห่งที่รัก

เธอจงเก็บเอาไว้เองเถอะนะ
อย่ามาทิ้งเกะกะดั่งทิ้งผัก
สำหรับเธอหายากลำบากนัก
แม้สิ้นศักดิ์ยอมได้เพื่อได้มา

สิ่งที่เธอเอาไปฉันให้ขาด
แสนอนาถวันนี้ไม่มีค่า
ต่างจากวันยื้อยุดฉุดมือคว้า
อนิจจาไม่เที่ยงเลี่ยงไม่พ้น

เมื่อเธออยากจะได้ไปเป็นสิทธิ์
ขออุทิศเกื้อหนุนบุญกุศล
ดีหรือร้ายพบเจอเธอต้องทน
อย่าดิ้นรนคืนให้..ฉันไม่รับ

 

"กานต์ฑิตา"
๑ มิถุนายน ๒๕๕๖

[พยัญเสมอ]

ชิงอะไร  คืนอะไร  สงสัยหนอ
ใครคนก่อ  คดีนี้   มีโดนจับ
แล้วก็คุม-ขังให้จำ   เข้าสำทับ
อย่าเพียงปรับ  กลัวไม่ทราบ  ไม่หราบจำ

เขาอยากได้  ก็ให้เขา  เอาไปเถอะ
เรามีเยอะ   ทั้งลดแลก  แจกขำขำ
ของสิ่งเดียว  เชียวนะหนา ไยหน้าดำ
มันไม่ช้ำ  ไม่สึกหรอ  ต่อเราเลย

ขนหน้าแข้ง  ก็ไม่ร่วง  ไม่ทวงหรอก
ไม่ช้ำชอก  แม้เพียงนิด  คิดเฉยเฉย
เมื่ออยากได้  จะยกให้-ไปชมเชย
แม้เธอเอ่ย-  ปากให้กลับ  ไม่รับคืน

มือขวา

 

[Moo Dum]

ฤๅสิ่งให้  ไปนั้น  มันสูงค่า
สิ้นดั่งว่า  ฟ้าหมด  ความสดชื่น
ถวิลหา  อาลัย  ให้กล้ำกลืน
ทนหยัดยืน  ฝืนตรม  ระทมใจ

ดวงหทัย  ให้เขา  เราปวดแปลบ
ต้องเจ็บแสบ  แอบช้ำ  ใจร่ำไห้
เขาทิ้งขว้าง  ร้างคลาย  สิ้นสายใย
ที่ให้ไป  ใจเรา  เขาไม่แคร์

คนหนึ่งรัก  หนักหน่วง  ห่วงหวงยิ่ง
คนหนึ่งชิ่ง  ทิ้งไป  ไม่แยแส
มอบหมดไป  ให้เขา  เฝ้าดวงแด
กลับไม่แล  แท้ไซร้  ทิ้งใจเรา

Moo Dum

 

[nattna]

เพียงอยากรู้สิ่งใดที่ให้แล้ว
เขาเปลี่ยนแนวอยากคืนเกิดแต่เขา
เธอไม่รับ ใจอยากรู้ดูเทาๆ
เราคงเฝ้ารอคำตอบอย่าง งงๆ

[เนิน จำราย]

ก็เธออยากจะได้มิใช่หรือ
ที่แย่งยื้อยุดลากไปจากฉัน
แล้วไยเธอมายื่นคืนให้กัน
ช่างน่าขันเสียจริงสิ่งที่คืน

ฉันไม่รับหรอกหนาอย่ามาให้
ยามเอาไปเริงร่าหน้าระรื่น
ยามนี้กลับบอกช้ำทนกล้ำกลืน
ไยไม่ชื่นฉ่ำใจได้ครอบครอง

อุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อจะได้
จงภูมิใจเถิดที่เป็นเจ้าของ
มิสมควรทิ้งขว้างปล่อยวางกอง
ให้หม่นหมองราศีแห่งที่รัก

เธอจงเก็บเอาไว้เองเถอะนะ
อย่ามาทิ้งเกะกะดั่งทิ้งผัก
สำหรับเธอหายากลำบากนัก
แม้สิ้นศักดิ์ยอมได้เพื่อได้มา

สิ่งที่เธอเอาไปฉันให้ขาด
แสนอนาถวันนี้ไม่มีค่า
ต่างจากวันยื้อยุดฉุดมือคว้า
อนิจจาไม่เที่ยงเลี่ยงไม่พ้น

เมื่อเธออยากจะได้ไปเป็นสิทธิ์
ขออุทิศเกื้อหนุนบุญกุศล
ดีหรือร้ายพบเจอเธอต้องทน
อย่าดิ้นรนคืนให้..ฉันไม่รับ

 

"กานต์ฑิตา"
๑ มิถุนายน ๒๕๕๖

ฝืนรับเถิดเปิดใจให้ไกลกว้าง
ลงกระถางเอาไว้ได้ประดับ
ประคองหนุนจุนเจือเมื่ออาภัพ
กิ่งหักยับต้นโหยดอกโรยรา

  ช่วยโกสุมอุ้มชูพอชูพุ่ม         
เขียวชอุ่มกิ่งแก่แผ่สาขา
เนื่องอุดหนุนจุนเจือเอื้อกรุณา     
        แก่ลดาดอกน้อยถดถอยแรง                 

ขืนปล่อยปละละเลยตามเปรยย้ำ     
มาลีช้ำด้อยชาติดั่งขาดแสง
ตูมเต่งตั้งชื่นตามาเปลี่ยนแปลง   
ดูหรือแล้งเมตตาไม่น่าทำ

ยามออกช่อก่อผลได้สนสอย         
ร่วมพวงร้อยกับมะลิสิคมขำ
     ขาวไข่มุกสดใสในทรงจำ             
เริงระบำขับขานเบิกบานคะ

“ดอกรักคะ”