ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[nattna]

๐อย่าเสียเวลามีค่าเพื่อฉัน.....................อย่ารอวันชิดเชยกันเลยหนา
อย่าเอ่ยอ้างวางมั่นคำสัญญา..................ฉันไม่ปรารถนาจะเปิดใจ

๐ใช่ว่าอยากกลั่นแกล้งแสร้งให้เจ็บ............คืนหนาวเหน็บเหนื่อยล้าพาอ่อนไหว
ฉันผ่านแล้วทรมานเหนืออื่นใด.................เจ็บเพียงไหนใจนี้ย่อมรู้ดี

๐เวลาก้าวย่างอย่างแช่มช้า.....................เจ็บแสนสาทุกนาทีร้าวเหลือที่
ยิ่งอยู่เดียวเปลี่ยวเหงายามราตรี................ปิ่มชีวีฤดีนี้แทบวายวาง

๐ฉันผ่านแล้วผ่านเลยไม่หวนกลับ..............ปิดใจรับรักแล้วยอมเหินห่าง
เดินคนเดียวบนเส้นทางที่อ้างว้าง..............บางครั้งคว้างหลงทางยังยอมทน

๐ไร้หัวใจ... รักใครไม่เป็นแล้ว..................ใจดั่งแก้วแหลกแล้วละเอียดป่น
ยากจะฟื้นคืนกลับดวงกมล......................อยู่อย่างคนมืดหม่นไร้หัวใจ

๐อย่ารอคอยจะพลอยให้เธอหมอง..............อย่างร่ำร้องรักไม่มีจะมอบให้
อย่าหยุดอยู่เพื่อฉันหันจากไป...................ทิ้งคนไร้หัวใจ... อย่าใยดี

 

[ดุลย์ ละมุน]

พรหมลิขิต บิดเบือน เสมือนแกล้ง
มาทิ่มแทง แก้วตา มารศรี
พี่ก็หนึ่ง คนช้ำ โดนย่ำยี
รักที่มี พังบิ่น แทบสิ้นลม

เคยเพริศแพร้ว แว่วหวาน ในธารรัก
ไม่ตระหนัก หวานอ้อน อาจซ่อนขม
เมื่อโชติช่วง แช่มชื่น มันรื่นรมย์
แต่ยามตรม- ตรอมช้ำ อาบน้ำตา

หนึ่งคนทุกข์- กมล หนึ่งคนช้ำ
อาจเป็นกรรม ลิขิต ปริศนา
ฤา เหลี่ยมเล่ห์ บุพเพ แห่งเทวา
ฤา ฟากฟ้า ท่านช่วย ด้วยอาทร

เชิญเถิดหญิง ลองดู ให้รู้แน่
สองดวงแด แพ้พ่าย อาจถ่ายถอน
ลองบรรเลง เพลงรัก กับนักกลอน
เจ้าอาจนอน หวานหอม ในอ้อมกานท์
 
 

[panthong.kh]

ฉันลิขิต ขีดเส้น เป็นคนเขียน
ลิขิตเพี้ยน เวียนวน ทนร้าวฉาน
ทำทุกอย่าง ว่าแน่ แต่รนราน
ทรมาน ปวดแปลบ แทบวางวาย

รักกับหนุ่ม บ้านกลอน ตามอ้อนออด
เพ้อพร่ำพรอด ทุกคืน กลืนกล้ำหลาย
เขาเบือนบิด คิดหนี ชี่ช้ำกาย
เช้ายันสาย พ่ายแพ้ ดวงแดตรม

จึงไม่ขอ เชื่อใจ ใครอีกแล้ว
ไร้วี่แวว หมดสิ้น จนจินต์ขม
ตัดให้หมด เยื่อใย ในคารม
จะขอก้ม หน้ารับ กับชะตา
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ด้วยดวงใจ ให้แตก เหลวแหลกยับ
เช่นเดียวกับ เรือล่ม จมสิ้นท่า
ให้สิ้นแรง จะฟื้น กลับคืนมา
ดิ่งสู่ก้น ธารา ให้อาลัย
เช่นเดียวกับ ตัวเรา ขลุ่ยเลาน้อย
นั่งละห้อย ไห้หา พาหวั่นไหว
ขาดเจ้าแล้ว อุรา สุดอาลัย
มิมีใคร แทนที่ ฤดีนาง
ปิดห้องใจ จะไม่ รักใครอีก
ขอหลบหลีก นางใด ใช่เมินหมาง
แต่เป็นเพราะ ว่าใจ ไม่เคยจาง
มิลาร้าง นางน้อง ..จากห้องใจ
 

[nattna]

พรหมลิขิต บิดเบือน เสมือนแกล้ง
มาทิ่มแทง แก้วตา มารศรี
พี่ก็หนึ่ง คนช้ำ โดนย่ำยี
รักที่มี พังบิ่น แทบสิ้นลม

เคยเพริศแพร้ว แว่วหวาน ในธารรัก
ไม่ตระหนัก หวานอ้อน อาจซ่อนขม
เมื่อโชติช่วง แช่มชื่น มันรื่นรมย์
แต่ยามตรม- ตรอมช้ำ อาบน้ำตา

หนึ่งคนทุกข์- กมล หนึ่งคนช้ำ
อาจเป็นกรรม ลิขิต ปริศนา
ฤา เหลี่ยมเล่ห์ บุพเพ แห่งเทวา
ฤา ฟากฟ้า ท่านช่วย ด้วยอาทร

เชิญเถิดหญิง ลองดู ให้รู้แน่
สองดวงแด แพ้พ่าย อาจถ่ายถอน
ลองบรรเลง เพลงรัก กับนักกลอน
เจ้าอาจนอน หวานหอม ในอ้อมกานท์
 
 

หรืออาจนอน น้ำตาริน ใจวิ่นซ้ำ
ต้องชอกช้ำ เพราะคำรัก ที่มักหวาน
ยามหว่านล้อม ยอมตามใจ ไม่ทัดทาน
หากไม่นาน พาลเบื่อ เหลือจะทน

จะเชิญชวน ช้ำใจ อีกกี่ครั้ง
จะให้หลั่ง น้ำตา อีกกี่หน
สงสารเถิด ใจน้อย เจ็บท่วมท้น
เว้นไว้คน โปรดสงสาร ใจหนึ่งนี้

 

[nattna]

ฉันลิขิต ขีดเส้น เป็นคนเขียน
ลิขิตเพี้ยน เวียนวน ทนร้าวฉาน
ทำทุกอย่าง ว่าแน่ แต่รนราน
ทรมาน ปวดแปลบ แทบวางวาย

รักกับหนุ่ม บ้านกลอน ตามอ้อนออด
เพ้อพร่ำพรอด ทุกคืน กลืนกล้ำหลาย
เขาเบือนบิด คิดหนี ชี่ช้ำกาย
เช้ายันสาย พ่ายแพ้ ดวงแดตรม

จึงไม่ขอ เชื่อใจ ใครอีกแล้ว
ไร้วี่แวว หมดสิ้น จนจินต์ขม
ตัดให้หมด เยื่อใย ในคารม
จะขอก้ม หน้ารับ กับชะตา
พันทอง
 

อ้าว!!! เพิ่งรู้ หนุ่มบ้านกลอน นี้อ่อนไหว
เที่ยวฝากรัก เรื่อยไป กระไรหนา
คำว่ารัก มักเอ่ยง่าย เพราะใจพา
ใครหลงเชื่อ วาจา พาชอกช้ำ

ยามอ้อนออด พรอดพร่ำ ทุกค่ำคืน
สรรถ้อยเรียง ร้อยรื่น จนชื่นฉ่ำ
แล้วลวงหลอก หัวใจ ให้คะมำ
เมื่อถลำ รักแล้ว ก็บอกลา

เป็นเช่นนี้ รึเปล่า เจ้าข้าเอ๋ย
ขอพันทอง เอื้อนเอ่ย มาเถิดหนา
เป็นเด็กใหม่ จึงใคร่รู้ ความก่อนมา
คนใจร้าย ที่ว่า มีมากมั๊ย

 

[nattna]

ด้วยดวงใจ ให้แตก เหลวแหลกยับ
เช่นเดียวกับ เรือล่ม จมสิ้นท่า
ให้สิ้นแรง จะฟื้น กลับคืนมา
ดิ่งสู่ก้น ธารา ให้อาลัย
เช่นเดียวกับ ตัวเรา ขลุ่ยเลาน้อย
นั่งละห้อย ไห้หา พาหวั่นไหว
ขาดเจ้าแล้ว อุรา สุดอาลัย
มิมีใคร แทนที่ ฤดีนาง
ปิดห้องใจ จะไม่ รักใครอีก
ขอหลบหลีก นางใด ใช่เมินหมาง
แต่เป็นเพราะ ว่าใจ ไม่เคยจาง
มิลาร้าง นางน้อง ..จากห้องใจ
 

น่าสงสาร ใจน้อย ที่แหลกยับ
เมื่อรักลา ลิบลับ ดับวันใหม่
เฝ้าแต่พ้อ รำพัน อั้นอาลัย
ขลุ่ยเลาน้อย หมองไหม้ ไร้ใครแล

จะปิดขัง ห้องใจ ไม่รักแล้ว
หญิงอื่นใด อย่าต่อแถว ไม่แยแส
จะรอนาง ที่รัก ดั่งดวงแด
ไร่แห้วนี้ ย่ำแย่ ด้วยแคร์น้อง

 

[ไร้นวล^^]

หรืออาจนอน น้ำตาริน ใจวิ่นซ้ำ
ต้องชอกช้ำ เพราะคำรัก ที่มักหวาน
ยามหว่านล้อม ยอมตามใจ ไม่ทัดทาน
หากไม่นาน พาลเบื่อ เหลือจะทน

จะเชิญชวน ช้ำใจ อีกกี่ครั้ง
จะให้หลั่ง น้ำตา อีกกี่หน
สงสารเถิด ใจน้อย เจ็บท่วมท้น
เว้นไว้คน โปรดสงสาร ใจหนึ่งนี้

 

๐เพียรพิสูจน์สวาทหวามอร่ามล้ำ
กลับชอกช้ำขมข่วนนวลฉวี
ผิดเพราะพจน์บทใดใครเผยที
หรือราตรีทิวาวาดพลั้งพลาดพันธ์

๐พี่มิหน่ายเหนื่อยรักนงลักษณ์รู้
พี่ยังชูเชิดเช่นเป็นมิ่งขวัญ
พี่ยังยลน้องเด่นดั่งเพ็ญจันทร์
พี่ยังมั่นรักร้อยเป็นสร้อยทอง

๐น้องอย่าพ้อเพียงพี่ที่พลาดพลั้ง
พี่จะตั้งใจใหม่ในครั้งสอง
เทิดทูนรักหนึ่งนี้พี่รับรอง
ข้อบกพร่องพล่อยพร่ำไม่ซ้ำเดิม

๐ให้น้องเห็นเช่นชายถวายภักดิ์
ให้เห็นรักจากใจไสวเสริม
ให้น้องมั่นพี่พะนอรักต่อเติม
ให้แรกเริ่มรักรื่นชื่นนิรันดร์
 

[nattna]

หรืออาจนอน น้ำตาริน ใจวิ่นซ้ำ
ต้องชอกช้ำ เพราะคำรัก ที่มักหวาน
ยามหว่านล้อม ยอมตามใจ ไม่ทัดทาน
หากไม่นาน พาลเบื่อ เหลือจะทน

จะเชิญชวน ช้ำใจ อีกกี่ครั้ง
จะให้หลั่ง น้ำตา อีกกี่หน
สงสารเถิด ใจน้อย เจ็บท่วมท้น
เว้นไว้คน โปรดสงสาร ใจหนึ่งนี้

 

๐เพียรพิสูจน์สวาทหวามอร่ามล้ำ
กลับชอกช้ำขมข่วนนวลฉวี
ผิดเพราะพจน์บทใดใครเผยที
หรือราตรีทิวาวาดพลั้งพลาดพันธ์

๐พี่มิหน่ายเหนื่อยรักนงลักษณ์รู้
พี่ยังชูเชิดเช่นเป็นมิ่งขวัญ
พี่ยังยลน้องเด่นดั่งเพ็ญจันทร์
พี่ยังมั่นรักร้อยเป็นสร้อยทอง

๐น้องอย่าพ้อเพียงพี่ที่พลาดพลั้ง
พี่จะตั้งใจใหม่ในครั้งสอง
เทิดทูนรักหนึ่งนี้พี่รับรอง
ข้อบกพร่องพล่อยพร่ำไม่ซ้ำเดิม

๐ให้น้องเห็นเช่นชายถวายภักดิ์
ให้เห็นรักจากใจไสวเสริม
ให้น้องมั่นพี่พะนอรักต่อเติม
ให้แรกเริ่มรักรื่นชื่นนิรันดร์
 

๐พี่มิหน่ายเหนื่อยรัก น้องรับรู้
อีกพี่ชู เชิดไว้  หลายมิ่งขวัญ
แต่ละนาง งามเด่น ดั่งเพ็ญจันทร์
ตัวน้องนั้น มิหาญเปรียบ ขึ้นเทียบเทียม

๐ใช่ตัดพ้อ ต่อว่าพี่ มิเคยคิด
พี่มีสิทธิ์ มอบใจรัก ภักดิ์เต็มเปี่ยม
หัวใจรัก ภักดิ์หลายนาง อาจต้องเตรียม
หลากวิธี ร้อยเล่ห์เหลี่ยม เพื่อสับราง

๐ส่วนน้องนั้น เอาใจช่วย ด้วยเชียร์พี่
พี่จะรัก ภักดีใคร ไม่เมินหมาง
หลายรักมั่น หรือแปรผัน เป็นฝันค้าง
จะเฝ้าดู อยู่ห่างๆ นะพี่ชาย