ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อาทิตา]

เธอถามว่า.... "เสียใจไหมที่ได้รู้จัก" ....
อยากบอกว่าฉัน....“ดีใจมาก”....เธอรู้ไหม
ตั้งแต่วันแรก ที่เราได้พบกัน....ได้พูดภาษาของหัวใจ
ไม่เคยมีวันไหน...ที่ฉันจะเสียใจ....ที่ได้รักเธอ

....มันเป็นยิ่งกว่าความรัก....
และมันจะยิ่งมาก....อยู่อย่างนั้นเสมอ
ความรู้สึกพิเศษ....ที่ฉันมีให้ตั้งแต่แรกเจอ
ยังมั่นคงเสมอ....และจะมีให้เธอ....เพียงคนเดียว

...................................

>>>อาทิตา<<<   
28 พ.ค. 56

[khuadkao]

ภาษาของหัวใจเป็นไงนะ
อักขระสำเนียงมีเสียงไหม
ภาษาเขียนภาษาพูดพิสูจน์ได้
ภาษาใจอาจรู้นักเมื่อรักกัน

[อาทิตา]

ภาษาของหัวใจเป็นไงนะ
อักขระสำเนียงมีเสียงไหม
ภาษาเขียนภาษาพูดพิสูจน์ได้
ภาษาใจอาจรู้นักเมื่อรักกัน

ภาษาของ  หัวใจ  ใช้ใจสื่อ
จึงได้ชื่อ  ดังว่า  ภาษาสวรรค์
ยินสำเนียง  เสียงอ้อน  กลอนรำพัน
ถ้อยคำนั้น  หวานนัก  เพราะรักกัน
-----------------

อาทิตา

[panthong.kh]

จากวันนั้น ถึงวันไหน เมื่อใจรัก
เฝ้าอิงแอบ แนบนัก มักสุขสันต์
แม้วันเคลื่อน เดือนผ่าน เนิ่นนานวัน
ก็มิหวั่น มั่นใน ฤทัยตน

จากวันนั้น ถึงวันไหน ไม่เคยท้อ
ใจจดจ่อ ห่วงหา อุราหม่น
อาจมีบ้าง บางครา น้ำตาปน
ยังสู้ทน ตามติด พิชิตใจ

ด้วยความรัก มีค่า ราคายิ่ง
เป็นเรื่องจริง นะเจ้า เรารู้ได้
แม้ขาดรัก โลกนี้ อยู่อย่างไร
คงทำใจ ลำบาก หากขาดมัน
พันทอง
๒๙/๐๕/๕๖
 

[nattna]

เธอรู้ไหม....
แม้ว่าเราไม่อาจเดินบนเส้นทางเดียวกัน
แม้ว่าเธอจะพบเจอคนใหม่ที่ดีกว่าฉัน
แม้คืนวันที่ผ่านนั้นจะทำให้ฉันมีน้ำตา

เธอรู้ไหม...
ฉันไม่อาจลืมเรื่องราวสองเราที่ผ่านมา
ฉันไม่อาจลืมความทรงจำทุกช่วงเวลา
ฉันไม่อาจลืมแม้เธออาจเห็นว่าไร้ค่า

และฉันอยากบอกให้เธอรู้ว่า...
ไม่เคยมีสักครา ที่นึกเสียใจเมื่อได้รู้จักเธอ

 

[อาทิตา]

ถ้าจะถามว่า....ทำไมต้องเป็นเธอ
ที่ตัวฉันคอยพร่ำเพ้อ ละเมอหา
ก็อยากบอกว่าความรู้สึกดีๆ ที่มีให้เสมอมา
เกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า  ที่ได้รู้ว่า....โลกนี้มีเธอ

....ก็ไม่รู้เหมือนกัน....
ว่าทำไมหัวใจฉัน  มันถึงเรียกร้องหาแต่เธอเสมอ
ทุกๆครั้ง ในทุกๆวัน ที่เราได้เจอะเจอ
ก็ยังมีเพียงเธอ  เป็นที่หนึ่งเสมอ....ในหัวใจ
-------------------

>>>อาทิตา<<<
3 มิ.ย. 56

[ไพร พนาวัลย์]

แสนดีใจที่ได้รู้จักน้อง
ได้ประคองจอมขวัญวันสุขสม
หอมหวนดั่งบุปผาน่าชื่นชม
จึ่งเกลียวกลมสนทนายามพาที

น้ำใจน้องแสนงามด้วยความรัก
พี่จึงภักดีพร้อมถนอมศรี
ต่างคนต่างซาบซึ้งซึ่งไมตรี
ดั่งหนึ่งสายนทีที่ชื่นเย็น

“ไพร พนาวัลย์”