ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กรกช]

#๑๖๘

เรื่องขำขำ ช่วยย่อยหลังมื้ออาหารและก่อนนอน

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้
ในงานเลี้ยงสังสรรค์แห่งหนึ่ง หลังจากทักทายพูดคุยเจรจากัน
ระหว่างรออาหารที่สั่งไว้ เพื่อนคนหนึ่งก็หยิบเอาของฝากมาวางบนโต๊ะ
เป็นผลอินทผลัมที่แยกบรรจุใส่ห่อพลาสติกเป็นชิ้น ๆ ไป
หลายคนในโต๊ะเคยรับประทานมาก่อน ก็เจรจากันว่า
"ใช่ ใช่ เคยชิมแล้ว"
"มันมีเมล็ดข้างในด้วยนี่"
''ใช่ เมล็ดมันคล้าย ๆ ลูกสมอนะ แต่เล็กกว่า เรียวกว่า"
"ผลมันหวาน... ๆ นะ"
"ใช่ ใช่ มันหวานที่เนื้อเลยนะ ไม่ได้ใส่น้ำตาล"
"ฮือ...ฮา...ฮือ...ฮา"
(ซาวน์เอฟเฟ็ค...ประมาณว่า ต่างคนต่างคุยกัน ไม่สามารถจับเป็นคำพูดได้)
แล้วของฝากก็เวียนแจกจ่ายจนครบรอบ ได้ชิมรสชาติกันคนละคำ
พอดีอาหารที่สั่งไว้มาพอดี ทุกคนก็หันมาสนใจอาหารกันแทน
เมื่ออาหารเริ่มพร่องลงไป บทสนทนาต่าง ๆ ก็กลับมาใหม่
พร้อมกับของฝากที่กลายเป็นของหวานคั่นรายการ
แต่แล้วทุกคนก็หยุดพูดคุยกัน เมื่อได้ยินคำถามจากเพื่อนคนหนึ่ง
"เออ ไส้มันเป็นอัลมอนด์เหรอ ?"
คนถามหันมาถามเจ้าของของฝาก พร้อมรอยยิ้มนิด ๆ
ทุกคนหันมามองคนถามด้วยสายตาแปลกใจ ว่า
"?" "เรอะ" "หือม์"
"ช่าย เป็นไง อร่อยมั้ย"
เจ้าของของฝากตอบกลับ พร้อมสายตาดีใจ แกมเจ้าเล่ห์นิด ๆ
ทุกคนหันกลับมามองเจ้าของของฝากด้วยสายตาแปลกใจกว่าเดิม
"อ้าว" "เหรอ" "แล้วกัน"
แล้วเสียงหนึ่งก็โพล่งขึ้นมาว่า
"อ้าว มันมีไส้ข้างในด้วยเรอะ ? เราไม่ได้ชิมไส้มัน คายทิ้งไว้นี่"
แล้วชี้ไปที่ชามใส่เศษอาหารข้างหน้า
ทันใดนั้น คนที่เหลือต่างหันกลับมามองในชามใส่เศษอาหารข้างหน้าตนเอง แล้วต่างร้องว่า
"อ้าว" "เฮ้ย" "จริงอ่ะ" "ตายแล้ว"
แทบทุกคนมีเมล็ดอัลมอนด์ที่ทำหน้าน้อยใจวางอยู่ในชาม
บางเมล็ดยังกลับเข้าไปอยู่ในห่อที่แกะแล้วดังเดิม
จากนั้น เสียงหัวเราะที่ความหมายต่าง ๆ กันก็ดังขึ้นพร้อม ๆ กัน
พร้อมกับของฝากถูกเวียนใหม่อีกรอบ ผสมกับรอยยิ้มของเมล็ดอัลมอนด์ที่รู้ตัวว่า
ฉันจะไม่ถูกทิ้งอีกแล้วอย่างแน่นอน
สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ ...........
(เว้นไว้เป็นปริศนา ให้เติมคำตอบเอาเอง)

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...รู้มาก อร่อยน้อย...รู้น้อย อร่อยมาก...

ขออภัย...หากเรื่องนี้ไปตรงกับเรื่องจริงของใครบางคน และ
ขออภัย...หาก over action ในบางลีลา

ใครอ่านแล้วยังไม่ get แนะนำให้ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่

เอ้า...หุย...ฮาาาาา....


ปริศนาก็คือ...กรกชคือใครในวงสนทนา
๑. เจ้าของของฝาก
๒. เจ้าของคำถามพิศวง
๓. เจ้าของคำโพล่งที่แสนตกใจ
๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม
๕. เจ้าคนตะกละที่กินเมล็ดอัลมอนด์แบบไม่รู้

และ
สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ ...........
(คำพูดหรือคำถามใดที่ผุดขึ้นมาในใจเป็นคำแรก ประโยคแรกหลังจากอ่านจบ)

[รัตนาวดี]

 


ปริศนาก็คือ...กรกชคือใครในวงสนทนา    ...คือ ข้อที่หนึ่งค่ะ
๑. เจ้าของของฝาก
๒. เจ้าของคำถามพิศวง
๓. เจ้าของคำโพล่งที่แสนตกใจ
๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม
๕. เจ้าคนตะกละที่กินเมล็ดอัลมอนด์แบบไม่รู้

และ
สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ .....กินอินทผาลัมคายเมล็ด เม็ดใน ไยถึงคิดกันเป็นใส่ไส้เมล็ดอัลมอนด์ไปได้นะ......
คำพูดหรือคำถามใดที่ผุดขึ้นมาในใจเป็นคำแรก
ประโยคแรกหลังจากอ่านจบ คือ...กระทู้นี้ ไม่มีแมวจริงๆด้วยนะ
โปรดตอบกระทู้ด้วยนะ ขอร้องละ...

ช่วยแชร์มาจาก รัตนาวดีค่ะ
 

[กรกช]

#๑๗๔

ใครผิด ? แม่กบ แม่กด

กบตุ๊ดพบจุดจบ

กบจุด พบจุดจบ
จุดจบกบ พบกบตุ๊ด
กบตุ๊ด พบกบจุด
จุดพบตุ๊ด จุดจบกบ

โจทก์ตบกบโฉดโกรธ

โจทก์กบ ตบกบโฉด
กบโฉดโกรธ กบโจทก์ตบ
กบโกรธ โจทก์ตบกบ
โกรธโจทก์ตบ กบโฉดโกรธ

โจทก์ตุ๊ดโกรธโฉดฉุด

โจทก์ตุ๊ด โกรธโฉดฉุด
โฉดฉุดตุ๊ด  โจทก์ตุ๊ดโกรธ
ตุ๊ดโกรธ โฉดฉุดโจทก์
โจทก์โกรธโฉด โกรธโฉดฉุด

ตกลงจะตัดสินยังไง

[ดาว อาชาไนย]

ตัดสินให้ทั้งคู่เข้าห้องขังไป

[กรกช]

 


ปริศนาก็คือ...กรกชคือใครในวงสนทนา    ...คือ ข้อที่หนึ่งค่ะ
๑. เจ้าของของฝาก
๒. เจ้าของคำถามพิศวง
๓. เจ้าของคำโพล่งที่แสนตกใจ
๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม
๕. เจ้าคนตะกละที่กินเมล็ดอัลมอนด์แบบไม่รู้

และ
สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ .....กินอินทผาลัมคายเมล็ด เม็ดใน ไยถึงคิดกันเป็นใส่ไส้เมล็ดอัลมอนด์ไปได้นะ......
คำพูดหรือคำถามใดที่ผุดขึ้นมาในใจเป็นคำแรก
ประโยคแรกหลังจากอ่านจบ คือ...กระทู้นี้ ไม่มีแมวจริงๆด้วยนะ

ช่วยแชร์มาจาก รัตนาวดีค่ะ
 

#๒๐๓

-๐-
มาเฉลย คำถาม ถามเอาไว้
ว่ากรกช คือใคร ในวงนี่
เฉลยได้ แต่ก็อาย เหมือนกันซี
เพราะรู้ว่า ผลนี้ มีเมล็ดใน
-๐-
เวลากิน ไม่กล้ากัด กลัวฟันหัก
มันแข็งปั้ก พลาดมา น้ำตาไหล
ก็เลยดุน เมล็ดออก ลอกทิ้งไป
ลิ้มเนื้อใส หวานเจี๊ยบเชียว ให้เสียวฟัน
-๐-
พอได้รู้ ที่แท้ แม่อัลมอนด์
ทำหน้างอน ในชาม เหมือนถามฉัน
ว่าหล่อนผิด ตรงไหน ไม่เคี้ยวมัน
แสนอายพลัน เพราะแสนรู้ ดูแสนเซอะ
-๐-
ก็ใครหนอ สร้างสรร ขยันคิด
เกิดนิมิต อันใด ใส่เลอะเ ทอะ
ตั้งแต่เกิด จนแก่ ไม่เคยเจอะ
ให้เราเฟอะ ฟะได้ นายช่างทำ
-๐-
ส่วนเจ้าของ ของฝาก ก็ปากหนัก
ไม่ยอมทัก เตือนสะกิด มิตรถลำ
แค่หืออือ สักหน่อย ปล่อยเพื่อนทำ
มันน่ายำ บาทา ฝ่าดงรุม
-๐-

คำว่า เลอะเ ทอะ (เขียนติดกัน) จะกลายเป็น เลอะเธอะ

เฉลยคำตอบ...กรกชคือใครในวงสนทนา

ตอบ ข้อ ๔. เจ้าของเมล็ดอัลมอนด์ในชาม

และ

สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของหลาย ๆ คน คือ ...........

ใครหนอช่างคิดนะ สรรสร้างสินค้าแบบที่คาดไม่ถึงมาสู่ธุรกิจ
และน่าโมโหเจ้าของของฝากเสียจริง ๆ
นั่งอมพะนำมองดูเฉย ไม่นำเสนอจุดขาย
พาลให้มูลค่าเพิ่มของสินค้าหายไปเสียเฉย ๆ