ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

อยากแวะเวียน เขียนกลอน อ้อนคำหวาน
มาประสาน ดวงจินต์ สิ้นสงสัย
อันร้อยรส บุปผา กลางป่าไพร
หาเทียมได้ หวานลิ้น ถิ่นนารี

จ้องจดจ่อ หนอเรา ไม่เข้าขั้น
ถักทอฝัน มั่นหมาย สุดท้ายหนี
ต้องตรอมตรม ติดต่อ รอแรมปี
จนชีวี นี้ทรุด สุดอาวรณ์

ปรับหลายครั้ง หวังว่า น่าจะหวาน
อ่านทวนทาน มานหม่น ปนทอดถอน
แก้ตรงโน้น ตรงนั้น ตัดบั่นทอน
กว่าเป็นกลอน กานท์กล่าว หนาวอุรา

หยิบดินสอ มาเหลา เกลาให้แหลม
บรรจงแชม แต้มแต่ง ทั่วแหล่งหล้า
หอมรวยริน กลิ่นแก้ว แถวชายคา
ลมพัดมา พาชื่น รื่นอารมณ์

จึงแวะเวียน เขียนกลอน อ้อนอีกหน
ในกมล หม่นเหม่อ เอ่อความขม
เหยาะเล็กน้อย อ้อยตาล หวานประพรม
เติมคารมย์ เจิดแจ่ม แย้มพริ้มพราย

แค่เพียงเพื่อ เยื่อใย ใจสัมผัส
ไม่หวานจัด รัดตรึง คะนึงหมาย
ถ้ากลมกล่อม ยอมได้ ไหมเล่าชาย
ด้วยจุดขาย หมายคู่ อยู่เคียงเรียม
๑๕/๐๕/๕๖

[บ้านริมโขง]

คำนิดสะกิดสาว

หวังให้หวานปานใดหนอใจสาว
หมายจะน้าวใจใครให้เต็มเปี่ยม
เขาชอบหวานจริงหรือจึงถือเตรียม
หรือยังเขียมเสี้ยมคำหมายตำใจ

เฉพาะตัวอักษราอย่าว่าหวาน
เป็นบทกานท์สานต่อก็พอไหว
เป็นวลีที่พลิ้วปลิววิไล
สื่อถึงใครให้อ้างวางรำพัน

เพียงคะ-ขา วางตามยามกล่าวขาน
ฟังก็หวานแล้วด้วยอวยสุขสันต์
ใช่มากคำล้ำรสบทจำนรรจ์
สื่อถึงกันด้วยใจ..ยิ่งไหววน

“ฉันรักเธอ” กล่าวย้ำ ฉ่ำหวานนัก
บอกคู่รักสลักซึ้งจึงฝึกฝน
ทอดสายตามาให้ในบัดดล
เหมือนเทียนลนด้วยไฟ...สมใจนวล

จึงใช่หวานทั้งบทในรสร้อย
เพียงคำน้อยคอยฝากมากสงวน
“รัก” เพียงคำก็หวานเกินทานทวน
แสนชื่นชวนชมชื่น..กว่าหมื่นคำ

รู้หรือยังเคล็ดหวานสารสื่อฝาก
ใช่คำมากหลากล้นจนถลำ
เหมือนดั่งคน รู้ใจไม่เอ่ยนำ
เพียงสะกิด ก็จำ..ให้ทำ..ไร...

"บ้านริมโขง"

๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๖

[panthong.kh]

หวังให้หวาน ปานอ้อย ถ้อยดังกล่าว
เพียงโน้มน้าว ชายมา กล้าหรือไม่
เขาคนนั้น พี่โขง จรรโลงใจ
อ้อนออดได้ ครึ่งปี มิมีแวว

เขียนดุเด็ด เผ็ดมัน หันหลังให้
ตรมฤทัย จริงหนอ พ่อตาแป๋ว
เห็นเขาง้อ นิดหน่อย หนอยมีแซว
เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วถี่ พี่อย่ารวน

จะจ๊ะจ๋า ทุกคืน กลางดื่นดึก
สะกิดนิด คิดลึก ตรึกตรองด่วน
ไวกว่าแสง แรงดี ลีลายวน
ในขบวน ท่วงท่า เพลินน่ามอง

รู้เคล็ดหวาน ท่านพี่ นี้สื่อฝาก
ไม่ลำบาก หากสอน วอนสนอง
กลัวท่าดี ทีเหลว เหวลงคลอง
เกินหม่นหมอง ครองช้ำ อยู่ร่ำไป
พันทอง
 

[yaguza]

ใช่พี่ยา หรือเปล่า เล่าคนสวย
จงบอกด้วย เถิดหนา หากว่าใช่
คิดเข้าข้าง ตัวเอง ไม่เกรงใจ
หรือมีใคร ก็บอก นอกจากเรา

คงเป็นคน สำคัญ ให้พันคิด
จึงมีจิต พะวง ส่งถึงเขา
คอยแต่นึก ดึกดื่น ตื่นมาเอา(เอามาคิด)
ถามเบาเบา เนื้อเย็น เขาเป็นใคร


 
...ยากูซ่า...

[กังวาน]

คนใสซื่อชื่อกังวานขอขานขับ
ผมยอมรับเป็นคนนั้นทำพันฯไหว
กลางดื่นดึกคึกคะนองลำพองไป
สะกิดใจกายปลุกลุกขึ้นมา

เธอเอ่ยอ้างอย่างตรงตรงแทบลงเหว
ว่าผมเลวเกินไปไม่ไว้หน้า
เงินที่ยืมลืมหรือไรไม่นำพา
หมดปัญญาติดไว้ก่อนขออ้อนพันฯ

     ---กังวาน---

[บ้านริมโขง]

ฯ ล ฯ

รู้เคล็ดหวาน ท่านพี่ นี้สื่อฝาก
ไม่ลำบาก หากสอน วอนสนอง
กลัวท่าดี ทีเหลว เหวลงคลอง
เกินหม่นหมอง ครองช้ำ อยู่ร่ำไป
พันทอง
 

ด้วยเป็นห่วงดวงสมรเฝ้าวอนว่า
อยากพรรณนากลอนหวานขานไฉน
เหมือนฝึกฝนตนเองครื้นเครงใจ
อยากอ้อนใครใส่หวานให้ซ่านทรวง

จึงชิดเชยเอ่ยนำตามลำดับ
หวังขานขับให้หนูสู่แดนสรวง
เห็นว่าค้างคาคานร้าวรานดวง
หวังให้ล่วงเลยลับกับอีกคน

แต่กลับเป็นตัวฉันที่พันหมาย
รักไม่คลายเพียงน้อยคอยหมองหม่น
ให้รู้สึกครั่นคร้ามยามเยี่ยมยล
กลัวพาไปแก้บน เข้าวนเวียน

กราบงามงามสามคราหน้าละห้อย
อย่าทำข้อย(ค่อย)ปล่อยร้องต้องคลื่นเหียน
อย่าดับไฟตั้งเวลาหาเล่มเทียน
จุดจนเหี้ยนค่อยลง..ส่งเชลย..

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

ใช่พี่ยา หรือเปล่า เล่าคนสวย
จงบอกด้วย เถิดหนา หากว่าใช่
คิดเข้าข้าง ตัวเอง ไม่เกรงใจ
หรือมีใคร ก็บอก นอกจากเรา

คงเป็นคน สำคัญ ให้พันคิด
จึงมีจิต พะวง ส่งถึงเขา
คอยแต่นึก ดึกดื่น ตื่นมาเอา(เอามาคิด)
ถามเบาเบา เนื้อเย็น เขาเป็นใคร
 
...ยากูซ่า...

นอกจากพี่ ไม่มีอีก ขอหลีกหลบ
ไม่ขอคบ ชายอื่น ตื้นตันไหม
คอยพี่ยา คนเดียว มิเกี่ยวใคร
จงทำใจ ให้สงบ ค่อยพบกัน

เป็นหนึ่งเดียว คือพี่ นี้แน่แน่ว
รักดั่งแก้ว รักเหล้า เฝ้าใฝ่ฝัน
รักดั่งปลา รักน้ำ ถามทุกวัน
สิบหกนั้น เปิดเทอม ค่อยเติมไฟ
พันทอง
 

[panthong.kh]

คนใสซื่อชื่อกังวานขอขานขับ
ผมยอมรับเป็นคนนั้นทำพันฯไหว
กลางดื่นดึกคึกคะนองลำพองไป
สะกิดใจกายปลุกลุกขึ้นมา

เธอเอ่ยอ้างอย่างตรงตรงแทบลงเหว
ว่าผมเลวเกินไปไม่ไว้หน้า
เงินที่ยืมลืมหรือไรไม่นำพา
หมดปัญญาติดไว้ก่อนขออ้อนพันฯ

     ---กังวาน---

 
คนใสซื่อ หรือไม่ ใครต่างรู้
แอบจ้องดู อยู่ชิด จิตไหวหวั่น
เธอวิ่งรอก หลายปี หนีไม่ทัน
บอกรักฉัน มั่นคง จึงหลงตาม

ทำใจได้ นาทีนี้ ไม่มีแน่
กังวานแค่ คนรู้จัก คอยหักห้าม
จดบันทึก หน้าหนึ่ง พึงคอยปราม
อย่ามาถาม ชื่อกังวาน ขี้คร้านจำ
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

       

ขอเพียงเธอเป็นเธอที่เพ้อหา
ขอเพียงมาสองเราเช้ายันค่ำ
ขอเพียงรู้ใจกันวันฝนพรำ
ขอเพียงฉ่ำชื่นจินต์ยามรินลง

มิต้องการหวานล้ำกลัวคำหลอน
มิต้องการคำวอน พิศวง
มิต้องการพร่ำเพ้อกลัวเจอพง
มิต้องการงวยงงตรงเธองอน

เป็นตัวเธอเช่นนี้แหละดีแล้ว
ตรงกับแนวของฉันที่หวั่นอ้อน
กลัวเหลือเกินคำหวานที่หว่านวอน
กลัวตัดรอนชานอ้อยคอยวันคาย

“ไพร พนาวัลย์”

 

[panthong.kh]

ฯ ล ฯ

รู้เคล็ดหวาน ท่านพี่ นี้สื่อฝาก
ไม่ลำบาก หากสอน วอนสนอง
กลัวท่าดี ทีเหลว เหวลงคลอง
เกินหม่นหมอง ครองช้ำ อยู่ร่ำไป
พันทอง
 

ด้วยเป็นห่วงดวงสมรเฝ้าวอนว่า
อยากพรรณนากลอนหวานขานไฉน
เหมือนฝึกฝนตนเองครื้นเครงใจ
อยากอ้อนใครใส่หวานให้ซ่านทรวง

จึงชิดเชยเอ่ยนำตามลำดับ
หวังขานขับให้หนูสู่แดนสรวง
เห็นว่าค้างคาคานร้าวรานดวง
หวังให้ล่วงเลยลับกับอีกคน

แต่กลับเป็นตัวฉันที่พันหมาย
รักไม่คลายเพียงน้อยคอยหมองหม่น
ให้รู้สึกครั่นคร้ามยามเยี่ยมยล
กลัวพาไปแก้บน เข้าวนเวียน

กราบงามงามสามคราหน้าละห้อย
อย่าทำข้อย(ค่อย)ปล่อยร้องต้องคลื่นเหียน
อย่าดับไฟตั้งเวลาหาเล่มเทียน
จุดจนเหี้ยนค่อยลง..ส่งเชลย..

"บ้านริมโขง"

 
ขอขอบคุณ จริงพี่ ที่เป็นห่วง
แนบชิดทรวง ดวงสมร อ้อนออดเหวย
ช่วยแนะนำ สั่งสอน ดังก่อนเคย
ทุกอย่างเปรย เอ่ยบอก ออกจากใจ

อย่าทอดทิ้ง นะพี่ ฤดีฉัน
ยังหวาดหวั่น สั่นคลอน วอนได้ไหม
ยังเตาะแตะ แต่นี้ ไม่มีใคร
มาชิดใจ ใกล้หน่อย อย่าปล่อยทิ้ง

ไม่ต้องกราบ บาปหนัก จักซึมเศร้า
ไม่ต้องเร้า ต้องหรือ คือทุกสิ่ง
ไม่ต้องอาย หรอกพี่ นี่เรื่องจริง
ไม่ต้องวิ่ง แค่เดิน ก็เกินพอ
พันทอง
 

[panthong.kh]

       

ขอเพียงเธอเป็นเธอที่เพ้อหา
ขอเพียงมาสองเราเช้ายันค่ำ
ขอเพียงรู้ใจกันวันฝนพรำ
ขอเพียงฉ่ำชื่นจินต์ยามรินลง

มิต้องการหวานล้ำกลัวคำหลอน
มิต้องการคำวอน พิศวง
มิต้องการพร่ำเพ้อกลัวเจอพง
มิต้องการงวยงงตรงเธองอน

เป็นตัวเธอเช่นนี้แหละดีแล้ว
ตรงกับแนวของฉันที่หวั่นอ้อน
กลัวเหลือเกินคำหวานที่หว่านวอน
กลัวตัดรอนชานอ้อยคอยวันคาย

“ไพร พนาวัลย์”

 

ขออย่าหวั่น อันใด ใจยังภักดิ์
เติมรสรัก เสมอ เธออย่าหน่าย
ความหวานมี มาให้ ไม่เสื่อมคลาย
ยังคงหมาย มุ่งมั่น ไม่ผันแปร

ส่วนความมัน นั้นมาก ฝากบอกด้วย
ว่าคนสวย ยังคอย น้อยใจแย่
วันคืนผ่าน ม่านหมอก ยอกดวงแด
เจ็บปวดแท้ แค่บอกไม่ ใจลางเลือน

ฉันก็ยัง เป็นฉัน ในวันนี้
แม้ฤดี แสนแสบ แทบเขยื่อน
น้ำตาเอ่อ เหม่อมอง จ้องดาวเดือน
จิตใจเจื่อน หมดแล้ว แห้วทุกครา
พันทอง