ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

กำลังนั่งเขียนกลอนอยู่ตอนดึก
ใจระทึกนกบินผ่านหวาดผวา
เคยฟังท่านผู้เฒ่าเขาเล่ามา
หากนกฮูกบินถลาออกหากิน

ยังเล่าต่อด้วยนั้นวิญญาณร้าย
ของคนตายท่องไปในทุกถิ่น
อาศัยนกฮูกขาวเฝ้าโบยบิน
ฟังจนชินติดหูอยู่ประจำ

จึงแข็งใจหันดูให้รู้แน่
มันจะแย่แค่ไหนฝืนใจป้ำ
บนขอนไม้เห็นอยู่ดูมันทำ
ยังมาอำหลอกเขา นกเค้าแมว.

นพ
15พ.ค.56

[ไพร พนาวัลย์]

       

นั่งเขียนกลอนตอนดึกนึกสนุก
เก็บความสุขเข้ามาอุราแผ่ว
จะเข้านอนแล้วหนาจงอย่าแซว
พรุ่งนี้แล้วตื่นมาคงร่าเริง

เอาความทุกข์โยนลงที่ตรงหน้า
เอาพระธรรมนำพาอุราเบิ่ง(เปิดใจ)
ไหว้พระก่อนเข้านอนตอนใจเปิง
สวดมนต์ให้บันเทิงมองเชิงเทียน

นกเค้าแมวบินว่อนตะลอนบอก
จะเข้าออกอยู่เวรประเคนเปลี่ยน
ทั้งตา,หู,จมูก,ปลุกวนเวียน
ท่านอย่าเพี้ยนระวังตนให้พ้นภัย เทอญฯ

“ไพร พนาวัลย์”

 

[กรกช]

#๑๖๔

-๐-
เพิ่งจะเห็น ตัวจริงเล่า ก็คราวนี้
ยินแค่มี คำก่อนเก่า เราจำได้
นกมีหู หนูมีปีก อีกตัวไง
ค้างคาวใหญ่ คำกล สนเท่ห์มา
-๐-
แต่ตัวนี้ หูก็มี ปีกก็เหมือน
มองเลือนเลือน นกแท้ แน่ใจหนา
นกมีหนวด มีขนคิ้ว เอ๊ะ !  ตรงตา
ท่านนพว่า นกเค้าแมว แนวกลางคืน
-๐-

[panthong.kh]

นั่งเขียนกลอน ตอนเช้า กาเหว่าร้อง
คิดถึงครั้ง เราสอง คลองน้ำตื้น
วังน้ำเขียว เทียวเลาะ เกาะกลางคืน
ยายตายื่น ข้าวเหนียว เที่ยวท่องไพร

นั่งเขียนกลอน ตอนเช้า เหงาดวงจิต
คนไร้สิทธิ์ นี้หนอ ท้อแค่ไหน
นับเวลา ได้เจอ เพ้อเรื่อยไป
คร่ำครวญใจ แทบขาด อาถนัก

นั่งเขียนกลอน ตอนเช้า เฝ้าคิดถึง
รักตราตรึง ซึ้งใจ ให้ตระหนัก
การรอคอย พลอยหน่าย เกือบตายชัก
สุดจะหัก รักได้ ในวันนี้

นั่งเขียนกลอน ตอนเช้า ให้เขารู้
ว่ามีผู้ เปลี่ยวทรวง อย่าลวงหนี
หยุดหัวใจ ไว้ที่เก่า เหงาเต็มที
วอนคนดี ทวนทบ วันพบเจอ
พันทอง
๑๕/๐๕/๕๖
 

[รพีกาญจน์]

อยากเขียนกลอน ตอนดึก ยังนึกขลาด
เสียงตวาด นอกมุ้ง สะดุ้งโหยง
"ยังไม่หลับ หับหอ พ่อแมวโพง
หยุดแต่งโคลง ลงกลอน นอนเดี๋ยวนี้"

นั่งเขียนกลอน ตอนเช้า ราวตีห้า
ต้องผวา "ไปสวน เร็วด่วนจี๋
สมฮอร์โมน พ่นใบ ใช้เคมี
หนอนเจาะจี มะม่วง พวงลำไย"

แวบเขียนกลอน ตอนบ่าย พอคลายเครียด
จะละเอียด ละออ ก็ไม่ได้
หลบหันเห เวลาน้อย มิคอยใคร
บทสองบท กดไว ใช่เป็นกลอน

จะเขียนกลอน ตอนไหน ไม่สะดวก
แต่งลวกลวก พออ่าน หวานคงกร่อน
วันว่างเหลือ เชื่อแด เขียนแน่นอน
เฝ้าเว้าวอน อ้อนนวล กวนทั้งคืน

(ด้วยรีบร้อน ตกสัมผัส สระ เ-อ)

 

รพีกาญจน์

[D]

จะลงกลอน อ้อนกานท์ งานก็สุม
คนมารุม มิห่าง ช่างฝืดฝืน
กลับมาบ้าน แทบเดี้ยง เกือบเที่ยงคืน
สุดจะขืน แข็งตา ล้าหลับไป

สะดุ้งตื่น ตีสี่ รีบผลีผลาม
ลงต้มน้ำ ชงกาแฟ ถ้วยแก่ใหญ่
จับปากกา ว้าวุ่น ครุ่นคิดไกล
กระสับใจ ไม่สงบ จบบรรยาย

หาอ่านกลอน ก่อนเก่า เคยเย้าอ้อน
ตอบยอกย้อน วกวน บางคนหาย
เคยร้อยเรียง เคียงกานท์ อ่านตาลาย
กลัวจะสาย บ๊ายบาย ไปทำงาน

"ดิน"

แหะๆๆเขียนบนรถ  เดี๋ยวค่ำๆมาแก้ให้สวยๆนะคะ..ไม่ถนัดอ่ะ

รายงานการจราจร  ช่วงนี้ย่านสีลม รถติดมากมาย ..นอนสบายในรถ..555