ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

หม้ายขันหมากภาค.1.

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=21749.40

<a href="http://www.youtube.com/v/DNop4_0y9QI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/DNop4_0y9QI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

มาตกปาก รับคำ จำมั่นเหมาะ
หรือเฉพาะ หลอกลวง กลวงใจฉัน
เธอมาบ่าย หน่ายหนี วิวาห์พลัน
พอถึงวัน มิมา ว้าเหว่ใจ

ทั้งเงินทอง ของหมั้น จัดสรรสด
ยืมเขาหมด เป็นแสน น่าแค้นไหม
วิวาห์หม้าย พ่ายบ่าว เขาหนีไกล
หรือมีใคร ใฝ่ฝัน ก่อนนั้นมา

ต้องอับอาย พ่ายแพ้ แน่ครานี้
ใจชาตรี  นี่ดำ ทำขายหน้า
สงสารพ่อ-แม่อนาถ ญาติกา
“ดิน”เสียท่า น่าอาย หม้ายขันหมาก

"ดิน"

จากข่าว

[กรกช]

#๑๕๗

-๐-
จะต่อกลอน นอนตะแคง แถลงก่อน
กลัวถูกต้อน จับมัด แล้วจัดฉาก
เราแค่แขก แปลกหน้า ถ้าถูกว้าก
คงลำบาก ร้องขอ หลวงพ่อโกย
-๐-

[panthong.kh]

ไม่ต้องรอ หรอกจ้า วิวาห์แห้ว
เขาเปลี่ยนแนว แว่วว่า ระอาโหวย
ต้องกู้หนี้ ยืมสิน สิ้นแรงโรย
หลวงพ่อโกย ดีกว่า อยู่ทำไม

เงินเจ็ดแสน แหวนเพชร เจ็ดกะรัต
อีกเข็มขัด ทองคำ ช้ำแค่ไหน
หมดทุกอย่าง ขอฉัน นะขวัญใจ
หนี้เท่าไหร่ เธอรับหมด อย่าโกรธเคือง
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

https://www.youtube.com/tv?vq=medium#/watch?v=DNop4_0y9QI

มาตกปาก รับคำ จำมั่นเหมาะ
หรือเฉพาะ หลอกลวง กลวงใจฉัน
เธอมาบ่าย หน่ายหนี วิวาห์พลัน
พอถึงวัน มิมา ว้าเหว่ใจ

ทั้งเงินทอง ของหมั้น จัดสรรสด
ยืมเขาหมด เป็นแสน น่าแค้นไหม
วิวาห์หม้าย พ่ายบ่าว เขาหนีไกล
หรือมีใคร ใฝ่ฝัน ก่อนนั้นมา

ต้องอับอาย พ่ายแพ้ แน่ครานี้
ใจชาตรี  นี่ดำ ทำขายหน้า
สงสารพ่อ-แม่อนาถ ญาติกา
“ดิน”เสียท่า น่าอาย หม้ายขันหมาก

"ดิน"

จากข่าว

อย่าเสียใจ ไปเลย ทรามเชยจ๋า
โอ้น้องยา ดวงจิต อย่าคิดมาก
ในเมื่อเขา หลีกลี้ ด่วนตีจาก
มากระชาก ดวงใจ ให้ตรอมตรม
มองทางนี้ มีใคร ที่ใจภักดิ์
เฝ้าฟูมฟัก รักนี้ ที่สั่งสม
ติดตามเจ้า ดุจไผ่ ไหวตามลม
ยังชื่นชม ในรัก ภักดิ์อุรา
หากได้เคียง เรียงหมอน กอดนอนแนบ
ได้อิงแอบ กล่อมเห่ เสน่ห์หา
คงสุขสันต์ วันคืน ชื่นอุรา
ใจน้องยา คิดเห็น เป็นเช่นไร
 

[ปู่ริน]

ไม่ต้องรอ หรอกจ้า วิวาห์แห้ว
เขาเปลี่ยนแนว แว่วว่า ระอาโหวย
ต้องกู้หนี้ ยืมสิน สิ้นแรงโรย
หลวงพ่อโกย ดีกว่า อยู่ทำไม

เงินเจ็ดแสน แหวนเพชร เจ็ดกะรัต
อีกเข็มขัด ทองคำ ช้ำแค่ไหน
หมดทุกอย่าง ขอฉัน นะขวัญใจ
หนี้เท่าไหร่ เธอรับหมด อย่าโกรธเคือง
พันทอง
 

พี่ตั้งใจว่าจัดงานที่บ้านน้อง
เตรียมซื้อทองจัดขันหมากมาจากเหมือง
เหมารถทัวร์สักหกคันมิกลัวเปลือง
เชิญแขกเรื่อทั่วทั้งเมืองมาร่วมงาน

สิบกว่าปีเคยคบหาเธอน่ารัก
หาฤกษ์ยามเพื่อตั้งหลักลงปักฐาน
เตรียมสิดสอดสามแสนมาแต่งงาน
มอบแม่น้องเตรียมอาหารเลี้ยงดูกัน

ด้วยปัญหาเงินสดหายหมดสิ้น
บ้านที่ดินถูกยึดไปทำลายฝัน
พี่ดิ้นรนทนเสาะหามาให้ทัน
เพื่อแต่งงานตามวันและเวลา

เพราะเวรกรรมซ้ำซัดจึงขัดข้อง
ปล่อยให้น้องหม้ายขันหมากฝากปัญหา
ผิดครั้งนี้พี่ต้องช้ำเพราะเงินตรา
พี่ขอลา...ยอดมิ่งมิตร..ชั่วนิจนิรันดร์

                 ริน ดอนบูรพา
                     ๑๓ พ.ค. ๕๖

[D]

#๑๕๗

-๐-
จะต่อกลอน นอนตะแคง แถลงก่อน
กลัวถูกต้อน จับมัด แล้วจัดฉาก
เราแค่แขก แปลกหน้า ถ้าถูกว้าก
คงลำบาก ร้องขอ หลวงพ่อโกย
-๐-

อย่าได้มา วอแว ตอแยนะ
เดี๋ยวฉันจะ จับขัง กำลังโหย
จะคล้องโซ่ ตีตรวน ให้หวนโอย
หากโหลยโท่ย เหมือนเขา เอาให้ตาย

"ดิน"

[D]

ไม่ต้องรอ หรอกจ้า วิวาห์แห้ว
เขาเปลี่ยนแนว แว่วว่า ระอาโหวย
ต้องกู้หนี้ ยืมสิน สิ้นแรงโรย
หลวงพ่อโกย ดีกว่า อยู่ทำไม

เงินเจ็ดแสน แหวนเพชร เจ็ดกะรัต
อีกเข็มขัด ทองคำ ช้ำแค่ไหน
หมดทุกอย่าง ขอฉัน นะขวัญใจ
หนี้เท่าไหร่ เธอรับหมด อย่าโกรธเคือง
พันทอง
 

เป็นหนี้เขา หลายแสน แฟนมาชิ่ง
ดันมาทิ้ง กลางทาง แทบคางเหลือง
โจษขนาน ขานกล่าว ฉาวทั่วเมือง
ทั้งหมดเปลือง เครื่องแต่ง แสลงจินต์

โอ้อนาถ วาสนา ชะตาเอ๋ย
ไฉนเลย รักข้า พาสูญสิ้น
ได้ข่าวสาว "พันทอง" คล้องโบยบิน
แย่งบ่าว(ปู่)"ริน" ของ"ดิน"ไป ให้อายคน

"ดิน"

[ไผ่เดียวดาย]

หม้ายขันหมาก ดีกว่าหย่า ลบค่ารัก
เจ็บปวดนัก คงไม่เท่า แต่งเข้าหอ
จดทะเบียน ผูกมัดใจ ไม่รีรอ
ยามเลิกหนอ ปัญหาเจ้า เข้ารุมใจ

เลิกแต่ต้น ดีกว่าสาย แม้ขายหน้า
ยิ่งเวลา ยิ่งเลยผ่าน นานไปไหน
ยิ่งมีลูก มาผูกรัด มัดหัวใจ
ตอนเขาไป ยิ่งอยู่ยาก ลำบากกาย

[panthong.kh]

อยู่ให้ได้ เถิดหนอ อย่าย่อหย่อน
เขียนกานท์กลอน นอนดึก อย่านึกหน่าย
ไว้พรุ่งนี้ นอนหัวค่ำ อย่าพร่ำวาย
อาจตื่นสาย บางครั้ง ก็ช่างมัน

อยู่ให้ได้ คนเดียว ไยเปลี่ยวจิต
อย่าไปคิด มีชาย ที่หมายมั่น
เกิดต่างพ่อ ต่างแม่ ไม่แคร์กัน
รักสบั้น แยกทาง หย่าร้างไป
พันทอง
 

[D]

อย่าเสียใจ ไปเลย ทรามเชยจ๋า
โอ้น้องยา ดวงจิต อย่าคิดมาก
ในเมื่อเขา หลีกลี้ ด่วนตีจาก
มากระชาก ดวงใจ ให้ตรอมตรม
มองทางนี้ มีใคร ที่ใจภักดิ์
เฝ้าฟูมฟัก รักนี้ ที่สั่งสม
ติดตามเจ้า ดุจไผ่ ไหวตามลม
ยังชื่นชม ในรัก ภักดิ์อุรา
หากได้เคียง เรียงหมอน กอดนอนแนบ
ได้อิงแอบ กล่อมเห่ เสน่ห์หา
คงสุขสันต์ วันคืน ชื่นอุรา
ใจน้องยา คิดเห็น เป็นเช่นไร
 

รักกันมา หลายปี ยังตีจาก
นี่มาฝาก สัมพันธ์ เอาวันใกล้
คงมิพ้น ครหา ว่าง่ายใจ
อยู่ลับ-ลับ เป็นไง สบายดี

จัดงานแต่ง แบ้งค์ใหญ่ ละลายน้ำ
เห็นมากล้ำ มิทันไร ก็ไกลหนี
ยล"ขลุ่ย"ใฝ่ ใคร่ฝาก มากวจี
ไร้พิธี วิวาห์ มะ.!.พากันไป

"ดิน"

[D]

พี่ตั้งใจว่าจัดงานที่บ้านน้อง
เตรียมซื้อทองจัดขันหมากมาจากเหมือง
เหมารถทัวร์สักหกคันมิกลัวเปลือง
เชิญแขกเรื่อทั่วทั้งเมืองมาร่วมงาน

สิบกว่าปีเคยคบหาเธอน่ารัก
หาฤกษ์ยามเพื่อตั้งหลักลงปักฐาน
เตรียมสิดสอดสามแสนมาแต่งงาน
มอบแม่น้องเตรียมอาหารเลี้ยงดูกัน

ด้วยปัญหาเงินสดหายหมดสิ้น
บ้านที่ดินถูกยึดไปทำลายฝัน
พี่ดิ้นรนทนเสาะหามาให้ทัน
เพื่อแต่งงานตามวันและเวลา

เพราะเวรกรรมซ้ำซัดจึงขัดข้อง
ปล่อยให้น้องหม้ายขันหมากฝากปัญหา
ผิดครั้งนี้พี่ต้องช้ำเพราะเงินตรา
พี่ขอลา...ยอดมิ่งมิตร..ชั่วนิจนิรันดร์

                 ริน ดอนบูรพา
                     ๑๓ พ.ค. ๕๖

มาหายไป เฉย-เฉย โธ่เอ๋ยพี่
โถคนดี ทำได้ ไยบิดผัน
ให้รันทด ระทม ขมจาบัลย์
แสนโศกศัลย์ สั่นคลอน ใจรอนราน

ต่างรังเกียจ เสียดส่อ ให้ท้อหนัก
คนแสนรัก ร้างไกล ดุจไฟผลาญ
เผาฤดี ปี้ป่น ทนทรมาน
มิสงสาร หรือไร ไยทำลง

ใครจะช่วย ใช้หนี้ เล่าพี่จ๋า
คืนกลับมา เถิดนะ อย่าละหลง
เจรจา มาหน่อย อย่าปล่อยงง
บอกตรง-ตรง น้องจะได้ หาใหม่แทน

"ดิน"

[สมนึก นพ]

อยู่ให้ได้ เถิดหนอ อย่าย่อหย่อน
เขียนกานท์กลอน นอนดึก อย่านึกหน่าย
ไว้พรุ่งนี้ นอนหัวค่ำ อย่าพร่ำวาย
อาจตื่นสาย บางครั้ง ก็ช่างมัน

อยู่ให้ได้ คนเดียว ไยเปลี่ยวจิต
อย่าไปคิด มีชาย ที่หมายมั่น
เกิดต่างพ่อ ต่างแม่ ไม่แคร์กัน
รักสบั้น แยกทาง หย่าร้างไป
พันทอง
 

คิดจะมาขอหมั้นฉันจับจอง
จะขอร้องเพื่อนรักหลีกทางให้
หล่อนสารภาพทวนฟังยังเข้าใจ
ว่าจะไม่แคร์กันวันแยกทาง

กลายเป็นฉันฝันร้ายแล้วหรือนี่
คาดปลายปีควงแขนกับแฟนบ้าง
แค่พฤษภามาเห็นเป็นเค้าลาง
ว่าน้องนางขออยู่เพียงผู้เดียว

ด้วยพอใจเขียนกลอนอาจนอนดึก
หรือจะนึกตื่นสายไร้ข้องเกี่ยว
ปฏิเสธให้นั้นกันลดเลี้ยว
ห้ามมาเกี้ยวจีบกัน ฉันขอลา

จึงขอจากด้วยเพลงหม้ายขันหมาก
ร้องเพราะมากคนหนึ่งซึ่งชื่อฟ้า
พรมลิขิตขีดเส้นโชคชะตา
วาสนานำส่ง(อยู่)วงเอกชัย.

นพ
14พ.ค.56

<a href="http://www.youtube.com/v/UsFZx0eN3SE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/UsFZx0eN3SE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

<a href="http://www.youtube.com/v/QafMXcmPb_Q&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/QafMXcmPb_Q&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

อยู่คนเดียว มานาน สำราญยิ่ง
ไม่อยากกลิ้ง ไปหา ชายหน้าไหน
กลัวกินแห้ว อีกครั้ง นั่งทำใจ
ทนต่อไป ดีกว่า กลัวจุงเธอ

กอดผู้หมวด ปวดหัว ชัวร์อกหัก
กอดพี่จ่า ช้าชัก มักเพ้อเจ้อ
กอดนายสิบ คิดมาก มิอยากเจอ
กอดใครดี นะเออ เสนอที
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

               

กอดคนแก่ดีกว่าไม่น่าเบื่อ
หากเธอเชื่อจะพาไปเป่าปี่
เที่ยวป่าเขาลำเนาไพรนะคนดี
เห่กากีด้วยกันทุกวันคืน

จะร้องเพลงกล่อมเจ้าหากเศร้าสร้อย
ร้อนจะคอยพัดวีให้สดชื่น
หนาวจะคอยยุแหย่แม่ขวัญยืน
ยามขมขื่นหยอกเย้าให้เจ้ายิ้ม

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

กอดคนแก่ แย่ยัก ชักตาตั้ง
ต้องมานั่ง เป่าปี่ ของพี่จิ้ม
ปี่ไม่ดัง นั่งห้อย คอยไอติม
หันตีขิม ดีกว่า ว่าไหมเธอ

กอดคนแก่ นานเข้า เราจะหน่าย
เกิดเป็นหม้าย กลางครัน หวั่นนักเอ่อ
ใจอ่อนแอ แพ้ทาง ครางละเมอ
มาเสนอ ให้กอด สุดยอดแล้ว

อยากจะฟัง เสียงกล่อม พร้อมขายขับ
กำซาบซับ กมล จนใสแจ๋ว
วิเวกดัง ฟังเพราะ เสนาะแนว
ดื่มด่ำแถว ชายป่า พนาไพร
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

ดินเสียท่า น่าอาย หม้ายขันหมาก

โถถึงแจ้ง ตำรวจ ไล่กวดพี่
ละครานี้ จนตรอก บอกลำบาก
จะลงดำ น้ำบก ตกทุกข์ยาก
จึงขอฝาก รพี รี่รายงาน

เพราะผู้ใหญ่ ของพี่ สี่คนป่วย
มิตรหนึ่งม้วย ปืนปัง ลอบสังหาร
สามคนซม ล้มหมอน นอนโรงบาล
สองคนคลาน ท้องเสีย เมียตัดรอน

รถบัสวิ่ง เอียงข้าง ล้อยางแตก
รีบหลบแขก เป็นหนี้ กลางปีก่อน
สูทเจ้าบ่าว ชุดใหญ่ ใครมือบอน
เอาซุกซ่อน โรงจำ นำเก็บใน

เหตุบังเอิญ มันเกิด พร้อมกันหมด
ขอสาบถ บ่จริง ลิงตกไผ่
นายนพเสีย พนัน เหลือชั้นใน
พี่เลยไป ไม่ทัน หมั้นสร้อยทอง

จุ๊เบาเบา เอางี้ จะดีไหม
ขึ้นรถไฟ ไปลง เวียงหนองล่อง
รับขึ้นรถ อีแต๋น แล่นคันคลอง
แล้วเราสอง เคียงคู่ อยู่ปลายนา

จากข่าวเย็นนี้

[สมนึก นพ]

หากจะไป รีบมาทางนี้ก่อน
หมดทุนรอนไม่เหลือแม้เสื้อผ้า
กางเกงมีบ้างไหมไปลักมา
อุจาดตาเหลือทนสับสนจริง

ฟังเสียงกริ๊กชัดว่าน่าไฮโลว์
พอเปิดโชว์เป็นต่ำช้ำใจยิ่ง
จึงเหลือปิดท่อนล่างกางเกงลิง
อยากจะวิ่งกระโดดน้ำเพราะความอาย.

นพ
14พ.ค.56

[D]

หม้ายขันหมาก ดีกว่าหย่า ลบค่ารัก
เจ็บปวดนัก คงไม่เท่า แต่งเข้าหอ
จดทะเบียน ผูกมัดใจ ไม่รีรอ
ยามเลิกหนอ ปัญหาเจ้า เข้ารุมใจ

เลิกแต่ต้น ดีกว่าสาย แม้ขายหน้า
ยิ่งเวลา ยิ่งเลยผ่าน นานไปไหน
ยิ่งมีลูก มาผูกรัด มัดหัวใจ
ตอนเขาไป ยิ่งอยู่ยาก ลำบากกาย

รักรันทด สลดแท้ ดวงแดฉัน
เหนียวแน่นมั่น หนักหนา กลับมาพ่าย
หม่นหมองไหม้ ไร้ชื่น ยืนซากตาย
คลาดคลอนคลาย ชายชิ่ง มาทิ้งปม

เจ็บกมล ตนนัก รักเบือนบิด
รักไร้สิทธิ์ ผิดไป จำใจข่ม
อนาคต อดสู ไร้คู่ชม
เลยมิสม รสรักซี ดีอย่างไร

"ดิน"

[D]

อยู่ให้ได้ เถิดหนอ อย่าย่อหย่อน
เขียนกานท์กลอน นอนดึก อย่านึกหน่าย
ไว้พรุ่งนี้ นอนหัวค่ำ อย่าพร่ำวาย
อาจตื่นสาย บางครั้ง ก็ช่างมัน

อยู่ให้ได้ คนเดียว ไยเปลี่ยวจิต
อย่าไปคิด มีชาย ที่หมายมั่น
เกิดต่างพ่อ ต่างแม่ ไม่แคร์กัน
รักสบั้น แยกทาง หย่าร้างไป
พันทอง
 

ดายโดดเดี่ยว เซียวซม ตรอมตรมหนัก
เซเสียหลัก หักขม ระทมไหว
หันมาพบ ซบอิง พิงกลอนไทย
ระบายไป ไหม้หมอง บ้างร้องครวญ

เขียนบทผ่าน ม่านตา ที่พร่าหม่น
น้ำใสหล่น บนคีย์ ก็มีส่วน
มือซ้ายปาด หยาดซับ กับปรางนวล
ยังนึกหวล ทวนทบ มิลบเลือน

"ดิน"

[D]

ดินเสียท่า น่าอาย หม้ายขันหมาก

โถถึงแจ้ง ตำรวจ ไล่กวดพี่
ละครานี้ จนตรอก บอกลำบาก
จะลงดำ น้ำบก ตกทุกข์ยาก
จึงขอฝาก รพี รี่รายงาน

เพราะผู้ใหญ่ ของพี่ สี่คนป่วย
มิตรหนึ่งม้วย ปืนปัง ลอบสังหาร
สามคนซม ล้มหมอน นอนโรงบาล
สองคนคลาน ท้องเสีย เมียตัดรอน

รถบัสวิ่ง เอียงข้าง ล้อยางแตก
รีบหลบแขก เป็นหนี้ กลางปีก่อน
สูทเจ้าบ่าว ชุดใหญ่ ใครมือบอน
เอาซุกซ่อน โรงจำ นำเก็บใน

เหตุบังเอิญ มันเกิด พร้อมกันหมด
ขอสาบถ บ่จริง ลิงตกไผ่
นายนพเสีย พนัน เหลือชั้นใน
พี่เลยไป ไม่ทัน หมั้นสร้อยทอง

จุ๊เบาเบา เอางี้ จะดีไหม
ขึ้นรถไฟ ไปลง เวียงหนองล่อง
รับขึ้นรถ อีแต๋น แล่นคันคลอง
แล้วเราสอง เคียงคู่ อยู่ปลายนา

จากข่าวเย็นนี้

ศึกสงบ พบเหงา เข้าเคล้าคลุก
นั่งเจ่าจุก ฉุกจิต คึดฮอดอ้าย
เกือบจะลืม เลอะเลือน เดือนเลวร้าย
รับจดหมาย ชายเหนือ เชื่อหน่อยนะ

สารพัด ขัดขวาง ต่างตรงเป๊ะ
ที่งานเละ มิได้ ใช่ทิ้งผละ
จดหมายเขา เล่าไข ไม่เลยละ
เชื่ออ้ายอ่ะ อภัย เพราะใจปอง

ขึ้นรถไฟ สายเหนือ เมื่อฟ้าสาง
รถตกราง ยางแตก แยกหล่นร่อง
หัวไปทาง หางทาง กลางลงคลอง
เกือบจะม่อง พี่"ยา"(กูซ่า)เห็น เป็นพยาน

ด้วยเพราะรัก เหลือล้น ทนจนถึง
รักอ้ายจึง มาพบ สบตาหวาน
กอดปะกบ ซบซึ้ง อึ้งอยู่นาน
พาเข้าบ้าน มิได้เหรอ กลัวเจอใคร.???

"ดิน"