ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

ยศและลาภ หาบไป มิได้แน่
อยู่เพียงแค่ ชั่วกาล ไม่นานหาย
พอชีวิต มิดมอด ก็วอดวาย
ยศมลาย คลายลาภ ทราบกฏเกณฑ์

ยศและลาภ หาบหาม ว่าตามหลัก
ช่วยฟูมฟัก สุขสรรเสริญ เจริญเด่น
เสริมอำนาจ วาสนา ค่าควรเน้น
อย่าตื่นเต้น หลงตน จนลืมตัว

ยศและลาภ คือหลัก ประจักษ์แจ้ง
เพียงแสดง ตามบทบาท ฉลาดหัว
ใช่สิ่งที่จีรัง หวังเมามัว
เว้นแต่ชั่ว และดี ที่เราทำ

ยศและลาภ ทราบไว้ ใช้ให้ถูก
อย่าพันผูก เกินไป ใจถลำ
ชีวิตหมด ยศลาภ มิอาจนำ
แต่บุญกรรม ล้ำค่า นั้นพาไป

เป็นกาดำ ทำตัว ไม่กลัวน้ำ
ลงว่ายดำ จับปลา บ้ากันใหญ่
หลงตนว่า เป็นกาน้ำ เลยย่ามใจ
ที่สุดไซร้ ต้องตาย สาหร่ายพัน

สุนัขป่า บ้าบอ ต่อลาภยศ
เกียรติปรากฏ เป็นใหญ่ ในไพรสัณฑ์
ยกพลรบ มนุษย์ ดุจราชัน
สุดท้ายนั้น บรรลัยร่าง กลางพงพี

สีหราช ประกาศว่า ข้าเจ้าป่า
ไม่นำพา หนูนา ว่าเสียดสี
เผลอติดบ่วง พรานไพร ท่าไม่ดี
รอดชีวี เพราะหนูช่วย ไม่ม้วยมรณ์

ไม่ว่าสัตว์ หรือคน บนโลกนี้
ล้วนต่างมี วิบาก ยากถ่ายถอน
หากลืมตัว มัวเมา ต้องเร่าร้อน
ถูกนิวรณ์ ครอบงำ ใจต่ำลง

เป็นมนุษย์ สุดดี ที่ประเสริฐ
เพราะได้เกิด พร้อมบุญ หนุนนำส่ง
รู้ชั่วดี มีปัญญา สง่าตรง
ไม่ลุ่มหลง จนเกินขัด หัดปล่อยวาง

   "มุนีน้อย"

[Prapacarn ❀]

ภาพไม่เกี่ยว..แค่ชอบค่ะ..ขอบคุณภาพจาก Internet นะคะ 

เป็นมนุษย์สุดดี..มีสำนึก
ได้ตรองตรึกบาป,บุญ เป็นทุนต่อ
หยาบ ละเอียด ละเมียดละไม..ใจถักทอ
ได้เกิดก่อถากถาง สร้างความดี

ถ้ามนุษย์หยุดคิด..จิตลุ่มหลง
สำนึกคง วุ่นวน..พาป่นปี้
ไม่ต่างจากดิรัจฉาน สันดานมี
ทั้งชีวีเวียนว่าย ถ่าย,ทำพันธุ์

ดั่งหมาป่าจ่าฝูง..ยูงแผ่หาง
อัตตากางพองอืดยืดอกนั่น
ว่าตัวตนสูงใหญ่..ใครช่างมัน
ของ "กู" นั้น เลิศกว่าใคร..ในปัฐพี

ไม่นำพาบาป-บุญ หมิ่นคุณ-โทษ
ขอเพียงโลดแล่นไปในวิถี
ถือคติ “กูและกู” ได้อยู่ดี
มนุษย์เช่นนี้ มีค่า..เทียมหมาไน

แซมเจ้าค่ะ

เอ๊ะ..แซมบ่นไรน่ะ
 
ขออภัยที่ใช้ภาษาดั้งเดิมของท่านพ่อขุนรามฯ นะคะ
 

[muneenoi]

ไม่อยากเป็น หมาไน ให้แซมว่า
ไฮยีน่า พอไหว ได้ไหมนั่น
คิดอีกที มีฮา หมาเหมือนกัน
ขอผ่อนผัน เลือกใหม่ ให้ถูกใจ

เป็นสิงห์โต โก้หรู ดูองอาจ
สีหราช ชาติสิงห์ ยิ่งดีใหญ่
เป็นเจ้าป่า สง่าแสน อยู่แดนไพร
สัตว์ตัวใด ไม่หาญกล้า มาราวี

เป็นสิงห์โต โก้หรู ดูเข้าท่า
แต่กลัวว่า ติดบ่วง ห่วงศักดิ์ศรี
ขอเป็นช้าง ร่างใหญ่ ในพงพี
กลัวมดแดง แฝงรี่ ปรี่เข้างวง

เปลี่ยนเป็นงู ดูมั่ง ยังได้เลื้อย
แต่กลัวเมื่อย เฉื่อยชา ไร้ขาถ่วง
หากเป็นนก ผกผิน บินลาล่วง
ก็เป็นห่วง จะถูกยิง ดิ่งมาตาย

มาเป็นเสือ เผื่อดี มีอำนาจ
ร้องตวาด ทุกที มีความหมาย
สัตว์น้อยใหญ่ ไม่กล้า มากล้ำกราย
กลัวเดียวดาย ชาติเสือ ไม่เหลือใคร

เป็นกระบือ ไถนาดี มีบทบาท
มิฉลาด แต่อาจหาญ งานยิ่งใหญ่
โดนหมาเห่า เร่าร้อน สะท้อนใจ
ขอกลับไป เป็นหมา ดีกว่าเอย

   "มุนีน้อย"

 

ขำๆ แบบแฝงคติกันหน่อย...