ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

  ป่า>เขียนทำไม...ใครก็รู้


ป่าให้ความร่มรื่นใครก็รู้
ไยต้องชูเป็นกลอนตั้งหลายบท
เด็กประถมแต่งเล่นยังเลิศรส
แม้วางพจน์สัมผัสผิดหลักเกณฑ์

อ่านเรื่องราวแมกไม้คนคงเบื่อ
ช้างสิงห์เสือกระต่ายมาโดดเด่น
เหมือนกับเอาไม้แหลมทิ่มปักเลน
ชวนโงนเงนง่วงนอนจนมึนเบลอ

เขียนทำไมเมื่อป่ายังมีมาก
สัตว์หลายหลากสายพันธุ์ยังเดินเกร่อ
ควรเปลี่ยนแนวใช้ถ้อยคำเลิศเลอ
คนอ่านเจอยกนิ้วอย่างแน่นอน ฯ

                                อริญชย์
                            ๙/๕/๒๕๕๖


 

[เพรางาย]

ร่มเขียวคลี่กางวางซ้อน   เลารื่นสลอน
สะบัดทักทายปลายฟ้า

เย็นลมพรมไอไคลคลา   ชื่นชีพนานา
ประจุเมฆหล่นฝนริน

ต้นสายธาราธานินทร์   ดื่มใช้หากิน
แต่บรรพชนสืบพงศ์

เขียวลับค้นโค่นเปลือยดง      ฝนแล้งน้ำหลง
ผจญทุพภิกขภัย

ควันคลุ้งคลุมครอบหอบไอ   ทุรนหม่นไหม้
ทุรายดื้อด้านผลาญเพลิน

ทะเลใบถมทางเดิน      ใครเล่าอัญเชิญ
ประชุมเพลิงเล่นเช่นนี้!!!

[panthong.kh]

ไม่อยาก เขียนเรื่องป่า
เขียนเรื่องกา หมูหมาไก่
โขดหิน เหลือบริ้นไร
น้ำตกใน ไทรโยคงาม

ไหลริน สิ้นแห้งขอด
พวกไม้มอด พรอดพร่ำพล่าม
ขนกัน มิครั่นคร้าม
ดึกสงัด คัดลากเอา

เลือกสรรค์ เลื่อยหั่นฉับ
ตอนคนหลับ สับบนเขา
เลี่ยนโล่ง โปร่งแหว่งเว้า
ลากจูงเข้า เอาเงินตรา

พยุง สูงเสียดยอด
พวกไม้มอด ยังสอดหา
ขุดก่น ดั้นด้นมา
ฉาบบังหน้า หลังว่าร้าย
พันทอง
 

[choy]

มนุษย์กับธรรมชาติ
(และทัณฑ์ชะตากรรม)

ใช่ฟ้าลิขิต, กำหนด-ชะตาโลก
มนุษย์วนว่ายทุกข์โศกล้นวิปริต
ทั้งมิใช่, อสูรมาร-ตนใดฤทธิ์
ปะกาศิตสาปชนเปื้อนทุรยุค

ใช่กฎเกณฑ์ชะตาสุริยจักร
เสกทัณฑ์ปฏักถ้วนท้นทศทิศรุก
ทมิฬร้ายตระหง่านง้ำทะมึนทุกข์
กระหน่ำทุก-ทุรชน, เฆี่ยนโบยตี

กระแสธารกลียุคบ่าล้นหลาก
สังเวชปวงอสุภซากภูตเปรตผี
เกลื่อนทิ้งถมบวงสรวงสังเวยพลี
สถิตภูมินรก, อเวจี-บนใจดิน

ทุกข์หลากล้วนกรรมกงชนสร้างซ้ำ
ปฐมเหตุ, ค้อมนำ-ทุกข์มาสิ้น
มวลพฤกษ์พงย่อยยับทำลายภินท์
ใจแม่ดิน, กำสรวล-ร้าวฤดี

จึ่งนรชาติรับโทษทัณฑ์สากรรจ์
อุทกภัย-วายุคิมหันต์, สิ้นหนลี้
สังเวชร่างสังเวยบาปถมปฐพี
กรานเซ่นพลี, เข็ญขุก-ทมิฬกาล

ลิขิตฟ้าหรือกำหนดชะตาโลก
ทัณฑ์ทุกข์โศกล้วนชนใจหยาบกร้าน
ใช่สวรรค์นรกเสกสาบดลบันดาล
มนุษย์ผลาญ-ธรรมชาติพัง, ทัณฑ์ย้อนคืนฯ

สนอง เสาทอง
10 พ.ค. 56