ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กระบี่เดี่ยว]

๐ ลานอิฐ ๐


๐ เพียงผากผ่าวแผ่วผิวพอพลิ้วผ่าน
กระทบลานกรำแสงกำแพงสวน
กระไอพร่ากล้าแผดกร้านแดดอวล
กระทบล้วนมวลแล้งแห่งฤดู
 
๐ สะพานอิฐคร่ำครึ ฤดูก่อน
กะเทาะร่อนกร่อนสีที่ทอดอยู่-
อย่าท้าทายปรายแดดแผดอณู
ประหนึ่งผู้รู้กาลประมาณตน

๐ จงหยัดยืนฝืนทนรอสักนิด
สะพานอิฐผ่าวลานผ่านกาลหม่น
คงชำระชะล้างลงทางจน
เอ่อท้วมท้นหม่นพรูอณูดิน

๐ กว่าพรรษามาครบบรรจบสู่
ก่อนพรั่งพรูพลิ้วผ่านบนลานหิน
อยู่สง่าผ่าเผยอย่างเคยชิน
จวบจนสิ้นคิมหันต์คงผันดวง....

๐ เพียงชั่ววูบลูบพรายด้วยสายหมอก
แผ่วระลอกดั่งสายจากปลายสรวง
โลมชีวิตอิฐผากจากผ่าวทรวง
ให้ผ่านล่วงช่วงผ่าวที่พราวลาน

๐ ประโลมแรกแทรกสู่อณูลึก
ทุกรู้สึกผนึกคลายสายประสาน
ประโลมนั้นผันอยู่ครู่ประมาณ
แต่เปรียบกาลผ่านสู่มิรู้วาย


ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ

กระบี่เดียว

[เพรางาย]

วสันต์กาลผ่านเคลื่อนมาเยือนเยี่ยม
โรยฝนเปี่ยมอกลานผสานสาย
เชื่อมละอองกรองฝุ่นมุ่นระบาย
ชำระล้างสร้างลายดอกอิฐอวล

ยังทอดกายเรียงทางรอย่างก้าว
บ้างก้อนร้าวบิ่นแตกแผกผังสวน
สงบงันเย็นร้อนย้อนทบทวน
ทำหน้าที่ถูกถ้วนทั้งอดทน

แทรกระหว่างซ้ายขวาคั่นมาลี
ให้ทอดเท้าเปรมปรีดิ์ลืมทุกข์หม่น
อิฐอารีเอื้องามยามร้อนรน
จิบปรัชญาพรมฝนจนชุ่มใจ
.....................................................................

[muneenoi]

จากคิมหันต์ ผันสู่ ฤดูฝน
ทั่วสากล อลอวล ด้วยมวลหมอก
สายลมผ่าน พลิ้วไหว ในระลอก
ดังจะบอก อิฐร้อน มาผ่อนเย็น

จากอิฐงาม ทรามลง ตรงทางเก่า
คล้ายคนเรา ที่ผ่านล่วง ห้วงทุกข์เข็ญ
เพราะต่อสู้ จึงรู้แกร่ง แทงประเด็น
ก่อนมาเป็น ช่อมาลี ที่งดงาม

   "มุนีน้อย"

 

[...สียะตรา..]

แทรกระหว่างซ้ายขวาคั่นมาลี
ให้ทอดเท้าเปรมปรีดิ์ลืมทุกข์หม่น
อิฐอารีเอื้องามยามร้อนรน
จิบปรัชญาพรมฝนจนชุ่มใจ
.......................................................................

...คุณเพรางาย......





......อิฐก้อนเหลี่ยมเมื่อลบ..คม....ปมความรู้สึก

...ได้ตรองตรึก...หมดพะวง....สิ้นสงสัย

...บนเส้นทางย่างน้อมนบ....สงบใจ

...แสนอำไพ...เห็นวิจิตร....ชีวิต..งาม

[กังวาน]

การถูกเหยียบถูกย่ำนั้นช้ำแน่
ทั้งคนแก่คนหนุ่มทุ่มเท้าหยาม
อิฐก็รับขับสู้อย่างรู้ความ
คือทำตามภารกิจที่ติดตน

เพราะนี่หรือคือหน้าที่มิมีขัด
คุณสมบัติรองรับกับเหตุผล
เขาสร้างเจ้าเข้าใจไม่ทุกข์ทน
เกิดเป็นคนรู้หน้าที่ดีเกินพอ

       ---กังวาน---

[รพีกาญจน์]

แต่เปรียบกาลผ่านสู่มิรู้วาย

ป่นดินแดงแต่งตำเทน้ำถอก
สองเท้าซอกย่ำย่ำซ้ำถึงสาย
คดใส่กรอบขอบสี่เหลี่ยมเรียงราย
จวบจนบ่ายเหือดแห้งแจงถอดพิมพ์

ค่อยบรรจงลงวางกลางเตาก่อ
แกลบหุ้มห่อจ่อไฟฟืนไม้จิ้ม
เผาคุกรุ่นอุ่นไหม้ลามเลียริม
สีทับทิมหมากสุกใสสุกงาม

สิ่งประดิษฐ์อิฐเก่าเบาก้อนแกร่ง
ก่อกำแพงตึกบ้านลานสนาม
สารพัดวัดวาสร้างอาราม
ยึดนิยามรากแน่นแก่นมั่นคง

เรารู้จักทักกันในวันนี้
ผูกไมตรีดีงามตามประสงค์
อยู่ในกรอบชอบธรรมเจตจำนง
จะดำรงเอื้อออมถนอมใจ

จับเข่าคุยคราครั้งพลาดพลั้งผิด
อย่าเบือนบิดจิตจุกจนลุกไหม้
หรือตวาดสาดเสทะเลไฟ
ถามโลกนี้มีใครไม่ผิดเลย

สรรเสริญเยินยอก็เท่านั้น
ด่าเดียดฉันท์ยินคำทำเฉยเฉย
ปูความรักหนักแน่นดุจแผ่นเอย
งามผ่าเผยราบเรียบเปรียบอิฐลาน

รพีกาญจน์

[panthong.kh]

หากพูดได้ นะท่าน มันคงบ่น
เหยียบย่ำจน หม่นไหม้ ไร้ทางผ่าน
จะเอื้อนเอ่ย เผยวจี ยังมีมาร
คอยระราน พานพบ จบชีวี

ทั้งปัดแข้ง ปัดขา ทำก๋ากั่น
เก้าอี้นั้น สั่นคลอน จนร้อนจี๋
ไม่อยากเห็น ใครนั้น เด่นดังซี
เรื่องใส่สี ตีไข่ บอกใช่เลย
พันทอง
 

[กระบี่เดี่ยว]

วสันต์กาลผ่านเคลื่อนมาเยือนเยี่ยม
โรยฝนเปี่ยมอกลานผสานสาย
เชื่อมละอองกรองฝุ่นมุ่นระบาย
ชำระล้างสร้างลายดอกอิฐอวล

ยังทอดกายเรียงทางรอย่างก้าว
บ้างก้อนร้าวบิ่นแตกแผกผังสวน
สงบงันเย็นร้อนย้อนทบทวน
ทำหน้าที่ถูกถ้วนทั้งอดทน

แทรกระหว่างซ้ายขวาคั่นมาลี
ให้ทอดเท้าเปรมปรีดิ์ลืมทุกข์หม่น
อิฐอารีเอื้องามยามร้อนรน
จิบปรัชญาพรมฝนจนชุ่มใจ
.....................................................................

กี่ย่างก้าวทาบเท้าลงผ่าวกร้าน
เหนืออิฐลานผ่านฝนหล่นเม็ดใส
คลายระอุทุเลาเถ้าฝุ่นไอ
ระบายไว้ละอองน้ำยามฝนซา

จึ่งเผยทางบางแพร่งแห่งลานอิฐ
ให้ชีวิตลิขิตทิศซ้ายขวา
ฤาจะรั้งนั่งรอพอเวลา      
ชมพรรษาเผยค่าศิลาแลง

จึงปลงใจเปลือยเท้าลงก้าวผ่าน
เหนืออิฐลานผ่านฝนลบหม่นแฝง
สัมผัสเยียบเหยียบผ่านลานอิฐแดง
มิเคลือบแคลงฝุ่นแล้งแฝงเถ้าดิน

กระบี่เดียว

 

[กระบี่เดี่ยว]

จากคิมหันต์ ผันสู่ ฤดูฝน
ทั่วสากล อลอวล ด้วยมวลหมอก
สายลมผ่าน พลิ้วไหว ในระลอก
ดังจะบอก อิฐร้อน มาผ่อนเย็น

จากอิฐงาม ทรามลง ตรงทางเก่า
คล้ายคนเรา ที่ผ่านล่วง ห้วงทุกข์เข็ญ
เพราะต่อสู้ จึงรู้แกร่ง แทงประเด็น
ก่อนมาเป็น ช่อมาลี ที่งดงาม

   "มุนีน้อย"

 

แม้ผ่านฝนทนหนาวกี่คราวครั้ง
ก็ยังตั้งสง่าน่าเกรงขาม
แม้แดดเผาเร้ารุกทุกโมงยาม
มิเคยคร้ามข้ามกาลผ่านฤดู


โดนกระทบลบมุมโดนทุ่มบ้าง
แม้เลือนราง...ยังวางนำทางสู่
ผู้ผ่านกรายบ่ายหน้าหาประตู
เดินตามทางต่างก็รู้อยู่ไม่ไกล


กระบี่เดียวฯ


 

[choy]

ลานปูน
(ที่ทิ้งขยะ)

   พร้อยฉลุผิวด่างกร้านกาลบำเหน็จ
ฉลักปรุผุ, เพ็ดทูล-พ่ายสังขาร
เล่าจำเนียรขัยปรักจำหลักวาร
รวิผลาญวาโยย้ำวิรุณเยือน
   ลานปูนคร่ำแตกลายสลายธาตุ
เม็ดทรายเรี่ย, กลาดขจาย-กล่นเกลื่อน
ฝุ่นเถ้าหินเร้นร่องกร่อนรังเรือน
หื่นสาบกรุ่นเรื้อนแผลผิวพรุปูน
   กำแพงชราทลายซบกรานมโนพื้น
แพรกเถาเลื้อยระบัดครื้นเขรอะฟุ้งฝุ่น
พลาสติก-แก้วขวด, โสโครก-ปฏิกูล
ทับถมพูนรอยกูณฑ์พร่ำทำลายฯ

สนอง เสาทอง
10 พ.ค. 56

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[กระบี่เดี่ยว]

๐ รวีจ้ารุจาแสง      ศิลาแลงสิแล้งสี
วราทิตย์สถิตมี         อณูผ่าว ณ พราวลาน

๐ ฤดูร้อนมิผ่านพ้น         นิศาชลสิขับขาน
ณ ข้ามผ่านนิศากาล      อรุณหมอกระลอกเย็น

๐ วลาหกก็ปรกฟ้า         พระพายพานภาเห็น-
วสันต์ผ่านกระซ่านเซ็น       กระทบพื้นก็พริ้งพราย

๐ เกาะเม็ดพราวสกาวทิศ      ณ ลานอิฐสถิตสาย
ชะลานขลับสลับกลาย      ประดับผืน ณ พื้นลาน


กระบี่เดียว