ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เธอเคยห่วงใย...ฉันหรือเปล่า..?
เคยถามข่าวคราว...ฉันบ้างไหม
นี่เหรอ.!.ที่เรียกว่า..."คนของใจ"
คนที่อยู่ไกล...ยังรู้ไว...กว่าคุณ

อย่าเลยอย่าหลอก...ให้ฉันเพ้อ
ฉันคงไม่เจอแล้ว...ความอบอุ่น
ความรักสลายกลายเฉย...คนเคยคุ้น
ฉันนั้นคล้ายเพียงฝุ่น...ขุ่นหมอง...เธอมิต้องการ

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

เธอเคยห่วง หวงฉันไหม ใคร่อยากรู้
ก็ห่วงอยู่ ทุกวัน ขยันอ่าน
เธอเขียนกลอน อ้อนออด ตลอดกานท์
มันก็ผ่าน ม่านตาฉัน ทุกวันไป

ไม่เคยหลอก บอกให้ อย่าไปเพ้อ
ห่วงเสมอ เจอทุกวัน ยังฝันใฝ่
ยังรักล้น บนความหวัง ยังห่วงใย
ส่งดวงใจ ให้ทุกวัน ไม่ผันจร

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/Q9j6wfdcyQQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Q9j6wfdcyQQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

ในวันที่ฉัน...ไม่สบาย
เธอห่างหาย ไปไหน ไม่มาป้อน
ข้าว,หยูกยา หาน้ำ คำเว้าวอน
มิมาอ้อน ก่อนใคร .?ให้สัญญา

เคยรำพึง รำพัน มั่นในรัก
เดี๋ยวนี้ชัก ห่างหาย กรายหนีหน้า
มายกเมฆ เสกคำ จำนรรจา
ยังหาว่า อ้อนกานท์ได้  ที่ไหนมี...? (ฮึ)

"ดิน"

[รัตนาวดี]

 


...รอเธอตั้งแต่เช้า นั่งเหงาอยู่
เธอมิรู้ อยู่ไหน ใจหมองศรี
รักเคยพร่ำ คำสวย ด้วยวจี
แต่เช้านี้ ไยเงียบ เปรียบเหมือนลืม...

...รอทนดู นาฬิกา ใจพาเร่ง
รักมิเบ่ง บานเลย เคยปลาบปลื้ม
หรือว่าเธอ เปลี่ยนใจ ได้ใครยืม
ร่วมด่ำดื่ม กาแฟ แก่ แก่กัน...

รัตนาวดี
 

[D]

เช้าตีห้า ฟ้าสาง ถ่างตาจ้อง
แอบยิ้มย่อง มองทาง วางกลอนนั่น
กาแฟแก่ ถ้วยเก่า เช้าทุกวัน
หวังสุขสันต์ ฝันไกล ใจล่องลอย

คนรู้ใจ หายไป  ไม่เห็นหน้า
ให้นำพา หงุดหงิด จิตเงื่องหงอย
ตะขิด-ตะขวง ทรวงลึก นึกแต่คอย
แท้มัวฝอย กับคนใหม่ แหม! ใจดำ

"ดิน"

[...เป็ดน้ำ...]

ไม่ห่วงหาคราอยู่ไม่รู้เห็น
ไม่ชอบเป็นคนหว่านคำหวานฉ่ำ
ไม่พร่ำเพ้อว่ารักสักหมื่นคำ
ไม่ชอบทำให้เห็นจะเป็นไร

ถึงลึกลับซับซ้อนไม่จรจาก
ถึงพูดมากแต่สู้อยู่เพื่อให้
ถึงจืดชืดไม่หวานสักปานใด
แต่หัวใจมีเธอเสมอมา

ไม่แต่งนาน ต้องกลับมาแต่งกลอนรักก่อน
เฮ้อออ

 

[Shumbala]

ถึงแม้ความห่วงใย...
หาได้จรัสแสงเช่นดวงดาวยามคราวค่ำ
หากยังคงพริ้วไหวในสายลมที่เริงรำ
เฉกลำแสงของหิ่งห้อย ที่เธอไม่เคยหันมอง

ความห่วงใยนั้นไร้นาม...
ดำรงอยู่ท่ามกลางใจสุกใสแม้เศร้าหมอง
ดังบทเพลงที่หลากไหลในท่วงทำนอง
แต่ขับร้องโดยสำเนียง..ที่เงียบงัน

หากความห่วงใยนั้น..ทำให้เธอแปดเปื้อน..
โปรดลบเลือนมันไป ประดุจตื่นจากความฝัน
ปล่อยความห่วงใยให้เพ้อรำพัน
อย่างเดียวดายในใจฉัน..เท่านั้นพอ

 

[ชลนา ทิชากร]

ในวันที่ฉัน...ไม่สบาย
เธอห่างหาย ไปไหน ไม่มาป้อน
ข้าว,หยูกยา หาน้ำ คำเว้าวอน
มิมาอ้อน ก่อนใคร .?ให้สัญญา

เคยรำพึง รำพัน มั่นในรัก
เดี๋ยวนี้ชัก ห่างหาย กรายหนีหน้า
มายกเมฆ เสกคำ จำนรรจา
ยังหาว่า อ้อนกานท์ได้  ที่ไหนมี...? (ฮึ)

"ดิน"

ในวันที่ เธอป่วย ด้วยโรครัก
ฉันอกหัก รักเหงา เศร้าหมองศรี
เห็นคนเข้า เฝ้ารักษา เอื้ออารี
ตั้งมากมี ปรี่ล้น อลเวง

ได้แต่ดู อยู่ห่างห่าง วางท่าเฉย
แต่ไม่เคย เลยไถล ใจตงเพ้ง
อย่ามัวเดา เข้าใจผิด คิดไปเอง
จงบรรเลง เพลงกลอน อ้อนต่อไป

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/KAysT81GvoU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/KAysT81GvoU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รพีกาญจน์]

เช้าตีห้า ฟ้าสาง ถ่างตาจ้อง
แอบยิ้มย่อง มองทาง วางกลอนนั่น
กาแฟแก่ ถ้วยเก่า เช้าทุกวัน
หวังสุขสันต์ ฝันไกล ใจล่องลอย

คนรู้ใจ หายไป  ไม่เห็นหน้า
ให้นำพา หงุดหงิด จิตเงื่องหงอย
ตะขิด-ตะขวง ทรวงลึก นึกแต่คอย
แท้มัวฝอย กับคนใหม่ แหม! ใจดำ

"ดิน"

โอ้เธอหนอ ต่อว่า จนหน้าเสีย
ฉันแสนเพลีย ขึ้นเขา เอาในถ้ำ
สมุนไพร ใช้ราก เปลือกตากตำ
ลบลายดำ ด่างจุด เธอหลุดไป

ต้องรอนแรม ร้อนรน ฝนก็แกล้ง
พอยามแลง เจอหมี ดำปี๋ใหญ่
รีบดีดร่ม สปริง มันวิ่งไกล
รอดตายได้ กลับมา พบหน้าเธอ

 

ร่มกางเสียงดัง โผ้ม! หมีกลัวอ่ะครับ

 

รพีกาญจน์

[ดุลย์ ละมุน]

เช้าตีห้า ฟ้าสาง ถ่างตาจ้อง
แอบยิ้มย่อง มองทาง วางกลอนนั่น
กาแฟแก่ ถ้วยเก่า เช้าทุกวัน
หวังสุขสันต์ ฝันไกล ใจล่องลอย

คนรู้ใจ หายไป  ไม่เห็นหน้า
ให้นำพา หงุดหงิด จิตเงื่องหงอย
ตะขิด-ตะขวง ทรวงลึก นึกแต่คอย
แท้มัวฝอย กับคนใหม่ แหม! ใจดำ

"ดิน"

ใครเล่าหวง ห่วงเจ้า ได้เท่าพี่
ทุกราตรี มีแต่ แม่งามขำ-
เฝ้าตราตรึง ซึ้งทรวง ทุกห้วงจำ
แม้ยามฝัน ใฝ่พร่ำ ทุกค่ำคืน

เพราะใจภักดิ์ รักชอบ ที่มอบให้
หมดทั้งใจ ใหญ่กว่า ฝากฟ้าผืน
แกร่งกว่าผา หินทั่ง ที่ยั่งยืน
แม้นหญิงอื่น หมื่นโฉม มิโน้มเอียง
 

[D]

ไม่ห่วงหาคราอยู่ไม่รู้เห็น
ไม่ชอบเป็นคนหว่านคำหวานฉ่ำ
ไม่พร่ำเพ้อว่ารักสักหมื่นคำ
ไม่ชอบทำให้เห็นจะเป็นไร

ถึงลึกลับซับซ้อนไม่จรจาก
ถึงพูดมากแต่สู้อยู่เพื่อให้
ถึงจืดชืดไม่หวานสักปานใด
แต่หัวใจมีเธอเสมอมา

ไม่แต่งนาน ต้องกลับมาแต่งกลอนรักก่อน
เฮ้อออ

 

สิบปีแรก แจกจ่าย ร่ายคำหวาน
ยี่สิบผ่าน ยานหย่อน คำอ้อนปร่า
สามสิบปี นี่คล้าย หน่ายระอา
มิเคยมี วาจา ชวนพาที

ขอเวลา ดูใจ ใช่นานนัก
ทำยึกยัก รักไหม ใจของพี่
น้องหนาวเหน็บ เจ็บไข้ ไม่ใยดี
รู้อย่างนี้ มิรัก ให้หนักใจ

"ดิน"

[D]

ถึงแม้ความห่วงใย...
หาได้จรัสแสงเช่นดวงดาวยามคราวค่ำ
หากยังคงพริ้วไหวในสายลมที่เริงรำ
เฉกลำแสงของหิ่งห้อย ที่เธอไม่เคยหันมอง

ความห่วงใยนั้นไร้นาม...
ดำรงอยู่ท่ามกลางใจสุกใสแม้เศร้าหมอง
ดังบทเพลงที่หลากไหลในท่วงทำนอง
แต่ขับร้องโดยสำเนียง..ที่เงียบงัน

หากความห่วงใยนั้น..ทำให้เธอแปดเปื้อน..
โปรดลบเลือนมันไป ประดุจตื่นจากความฝัน
ปล่อยความห่วงใยให้เพ้อรำพัน
อย่างเดียวดายในใจฉัน..เท่านั้นพอ

 

เธอน่ะเหรอ...มีใจหมายห่วงฉัน
เก็บคำเพ้อรำพัน...นั้นไปให้ใครต่อ
กับคำหวาน...หวานที่ผ่านย้ำ มันช้ำเกินพอ
จบวันนี้วันที่เฝ้ารอ...ขอ พอ ที

ฉันไม่สบาย..เธอรู้หรือเปล่า..?
มิเคยถามกล่าว...ข่าวใจกลับหน่ายหนี
พอทีเถอะ เธอกับฉัน..จบกัน เพียง เท่า นี้
เอาความหวังดี...ที่เคยมี ของ พี่ คืน ไป 

"ดิน"

[D]

สัมผัสต่อคุณ...เป็ดน้ำ...ข้อความต่อคุณ...ละอองดิน...

ห่วงใยเธอบ้างไหม ทำไมถาม
ยังแวะเวียน ทุกโมงยาม ยังตามหา
ไม่อยากซึ้งมากไป กลัวเธอจะดื้อยา
โรคเจ้าน้ำตา ไหลพราก เมื่อจากกัน

แต่เอ่อ ป.ล. ผมขอกาแฟหนึ่งแก้ว
ซดแล้ว จะได้ไม่หลับไม่ฝัน
เอาแบบเข้มข้น ครีมเทียมมันมัน
จะได้ไปหลั่น..ล้า..ทั้งราตรี

จารุทัส

สักนิด...มีไหมความห่วงใยจากเธอ
ชอบปล่อยฉันให้รอเก้อ....เธอแอบไปสั่ง Coffee
ยืนหันเหหน้าเซเว่น...มารับฉันตอนเย็นทุกที
 ฉันรอเธอจนปวดฉี่...พอจะเรียกแท็กซี่...เธอก็มา

เป็นประจำ....ทั้งค่ำเช้า
ยุ่งเหยิงผมเผ้า...อ้าปากหาวยาว-ยาวเข้า....มาหา
สั่งกาแฟมัน-มันไปดื่มพร้อมทั้ง..ขี้ฟัน-ขี้ตา
แล้วออนไลน์ นั่งอ่าซ่า..แหม!ช่างน่า..งานไม่ทำ

"ดิน"

[D]

ในวันที่ เธอป่วย ด้วยโรครัก
ฉันอกหัก รักเหงา เศร้าหมองศรี
เห็นคนเข้า เฝ้ารักษา เอื้ออารี
ตั้งมากมี ปรี่ล้น อลเวง

ได้แต่ดู อยู่ห่างห่าง วางท่าเฉย
แต่ไม่เคย เลยไถล ใจตงเพ้ง
อย่ามัวเดา เข้าใจผิด คิดไปเอง
จงบรรเลง เพลงกลอน อ้อนต่อไป

ชลนา  ทิชากร

http://www.youtube.com/watch?v=KAysT81GvoU

คิดมากจัง ฟังว่า มาประชด
ชายทั้งหมด มาเปรียบ หรือเทียบได้
หวังแต่เธอ คนเดียว มิเหลียวใคร
ยังจะมา ผลักไส หนอใจคน

เคยไปอ้อน อิงใคร ที่ไหนเล่า
มางี่เง่า เง้างอด ปอดแปดบ่น
มอบทุกห้วง ดวงแด แท้ท่วมท้น
มิเคยสน ใครดอก นอกจากเธอ

ไปได้ทีละนิด พอดีติดธุระ ตอบช้า...อย่าถือสา"ดิน"นะคะ

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

คิดมากจัง ฟังไว้ บอกให้รู้
ฉันทนดู ผู้ชาย หมายเสนอ
ยื่นหน้าไป ใกล้ชิด สนิทเธอ
ไม่อยากเจอ เธอก็รู้ อยู่แก่ใจ

ของของใคร ใครก็ห่วง หวงเสมอ
ดูซิเออ เธอทำ ช้ำแค่ไหน
ไปสนิท ชิดชู้ อยู่กลับใคร
หรือไม่ใช่ ไปลอง ตรองคิดดู

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/_1HvOsbxYI0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/_1HvOsbxYI0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

โอ้เธอหนอ ต่อว่า จนหน้าเสีย
ฉันแสนเพลีย ขึ้นเขา เอาในถ้ำ
สมุนไพร ใช้ราก เปลือกตากตำ
ลบลายดำ ด่างจุด เธอหลุดไป

ต้องรอนแรม ร้อนรน ฝนก็แกล้ง
พอยามแลง เจอหมี ดำปี๋ใหญ่
รีบดีดร่ม สปริง มันวิ่งไกล
รอดตายได้ กลับมา พบหน้าเธอ

 

ร่มกางเสียงดัง โผ้ม! หมีกลัวอ่ะครับ

 

รพีกาญจน์

น้องหงุดหงิด คิดไกล อภัยด้วย
กำลังป่วย อาจมี บางทีเผลอ
บ้างเกรี้ยวกราด ตวาดไป เพราะไข้เพ้อ
รักเสมอ เธอจ๋า แม้บ้าบอ

มีพิรุธ หยุดกลั้น รอวันพรุ่ง
ตะวันรุ่ง มุ่งแผลว แววลับล่อ
เก็บไพรขม ต้มยา รักษาพอ
สั่งเรารอ ที่เรือน เดี๋ยวเยือนมา

สะกดรอย ตามหลัง หวังจับผิด
ย่องตามติด ชิดอึ้ง ถึงผวา
หญิงชาวเขา สาวเด่น เป็นภรรยา
เรียกหมีจ๋า ขา,ครับ ถึงกับงง

"ดิน"

[D]

ใครเล่าหวง ห่วงเจ้า ได้เท่าพี่
ทุกราตรี มีแต่ แม่งามขำ-
เฝ้าตราตรึง ซึ้งทรวง ทุกห้วงจำ
แม้ยามฝัน ใฝ่พร่ำ ทุกค่ำคืน

เพราะใจภักดิ์ รักชอบ ที่มอบให้
หมดทั้งใจ ใหญ่กว่า ฝากฟ้าผืน
แกร่งกว่าผา หินทั่ง ที่ยั่งยืน
แม้นหญิงอื่น หมื่นโฉม มิโน้มเอียง
 

ภาณุมาศ สาดสรร ปันเสมอ
รักล้นเอ่อ อัมพร มิจรเลี่ยง
ศศิธร ป้อนแสง แฝงมาเคียง
ดาราเรียง เพียงพร้อม น้อมราตรี

มหาสมุทร สุดล้ำ เกินกำหนด
ขุนบรรพต กว้างนัก หนักเหลือที่
คือหนักแน่น แก่นใจ เยื่อใยมี
ปัฐพี นี้สิ้น รักบินจร

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

น้องหงุดหงิด คิดไกล อภัยด้วย
กำลังป่วย อาจมี บางทีเผลอ
บ้างเกรี้ยวกราด ตวาดไป เพราะไข้เพ้อ
รักเสมอ เธอจ๋า แม้บ้าบอ

มีพิรุธ หยุดกลั้น รอวันพรุ่ง
ตะวันรุ่ง มุ่งแผลว แววลับล่อ
เก็บไพรขม ต้มยา รักษาพอ
สั่งเรารอ ที่เรือน เดี๋ยวเยือนมา

สะกดรอย ตามหลัง หวังจับผิด
ย่องตามติด ชิดอึ้ง ถึงผวา
หญิงชาวเขา สาวเด่น เป็นภรรยา
เรียกหมีจ๋า ขา,ครับ ถึงกับงง

"ดิน"

เป็นร่มดี สีชาด กระดาษสา
ลงคาถา เป่าเสก อเนกประสงค์
กันแดดฝน ทนหนาว เข้าไพรพง
ปราบผีดง ลงดอย คอยรังควาน

ได้กลิ่นเหม็น เห็นหมี ผีแปลงร่าง
มันยืนขวาง ทางเนิน เดินกลับบ้าน
หลีกหน่อยครับ รับ..ค่า ช้าไม่ได้การ
ผีซาตาน ตาเหลือบ เขมือบเรา

ดีดสปริง ทิ้งร่ม เอาตัวรอด
วิ่งตูดปอด ไข่ตก อกเขย่า
กลิ้งหลุนหลุน สมุนไพร หนีไม่เอา
เป็นเรื่องเศร้า แฟนพี่ หนังสีลาย..ต่อไป

 

รพีกาญจน์

[D]

 

หลบแอบดู รู้เห็น มานเต้นถี่
แลเห็นหมี แปลงกาย เป็นพรายใหญ่
แฟนกระโจน โผนเผ่น กระเด็นไกล
มิห่วงใย เราบ้าง ตาค้างซี
   
สองขาสาว ก้าวย่ำ จ้ำมิออก
แบ๊ะแบ๊ะบอก บ๊ะบ๊ะ ผะผะผี
ยืนตระหนก ตกใจ ไร้วจี
ทำไงดี ฉี่ราด สาดทางยาว
   
โหงพรายสูด ดูดกลิ่น ลงดิ้นล้ม
ร่างกองจม ถมดิน เพราะกลิ่นสาว
กลายสะทก อกสะท้าน ผ่านเรื่องราว
กลับมาบ้าน หันผู้บ่าว หัวขาวโพลน

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

 
หลบแอบดู รู้เห็น มานเต้นถี่
แลเห็นหมี แปลงกาย เป็นพรายใหญ่
แฟนกระโจน โผนเผ่น กระเด็นไกล
มิห่วงใย เราบ้าง ตาค้างซี
   
สองขาสาว ก้าวย่ำ จ้ำมิออก
แบ๊ะแบ๊ะบอก บ๊ะบ๊ะ ผะผะผี
ยืนตระหนก ตกใจ ไร้วจี
ทำไงดี ฉี่ราด สาดทางยาว
   
โหงพรายสูด ดูดกลิ่น ลงดิ้นล้ม
ร่างกองจม ถมดิน เพราะกลิ่นสาว
กลายสะทก อกสะท้าน ผ่านเรื่องราว
กลับมาบ้าน หันผู้บ่าว หัวขาวโพลน

"ดิน"

เอาเรื่องแท้ แบผาย ดีหายหมด
จำต้องอด พรา่งตัว สวมหัวโขน
เสียเครดิต ติดเบรค เด็กทโมน
ชอบห้อยโหน วนสาว เฝ้าอยู่โยง

อ้างว่าผี ว่าเผอ เจอที่ไหน
ป่าเมืองไทย ไม้เหี้ยน ตอเตียนโล่ง
เมื่อก่อนมี ผีกะ ปะผีโพง
ผีตายโหง ตายม่อง ตายท้องกลม

เป็นแฟชั่น ทันสมัย ได้ฉุยฉาย
หญิงผิวลาย สรรพางค์ ช่างงามสม
กลางเหนือใต้ ใคร่ประกบ สบอารมณ์
ยลเนื้อนม เต่งตึง ตะลึงลาน

เพราะรดน้ำ ลำไย ใส่มะม่วง
ผมขาวยวง กรำแดด เผาแผดผลาญ
อยู่อ่างขาง ฝางเย็น เห็นไม่นาน
ค่อยกลับบ้าน ผมปรก ยาวดกดำ

 

พรุ่งนี้ไปฝาง เอาหัวไปรับความเย็น
เขาว่า ความเย็นทำให้ผมดกดำได้

 

รพีกาญจน์